Boy Love Boy อย่าร้อนแรงนัก ผมรับไม่ไหว

พอผมลงมาจากรถเขาก็รีบดึงมือของผมทันทีแต่พอผมเข้าไปในบาร์กลับรู้สึกว่าบาร์นี้มีแต่ผู้ชายขายตัว ผมกลัวมากว่าเขาจะเอาผมมาขาย ผมเดินเข้ามาอย่างเงียบๆแต่พอเขาปล่อยมือเท่านั้นแหละก็มีผู้ชายคนนึง หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทวดาแต่หล่อน้อยกว่าลีโอนิดนึง เข้ามาฉุดแขนผมไป ไว้ข้างหลังเขาแล้วจากนั้นเขาก็ยื่นซองสีน้ำตาลให้กับริว ผมเริ่มรู้สึกว่าเบาจะเอามาขายยังไงไม่รู้ 

"นายได้ของแล้วก็รีบเอาไอ้เด็กเวรนี้ไปที่ไหนก็ได้ให้ไกลๆสายตาของผมที"ริวพูดขึ้น เท่านั้นแหละ ลางสังหรณ์ไม่ดีก็กระตุก.ผมรีบกระชากแขนตัวเองออกมาจากเขาแต่ดูท่าเทวดาจะกลายเป็นซาตานซะแล้วสิ.แย่แล้ว ผมรีบวิ่งหนีเขาแต่ผมไม่รู้ว่าทางไหนคือทางออก ผมจึงวิางไปเรื่อยๆอย่างไม่คิดชีวิด

ปึก 

"โอ๊ย"เสียงหลงที่คุ้นหูดังขึ้น ผมรีบเงยหน้ามองก็พบว่าผู้ชายคนนี้คือ ลีโอ แต่ตอนนั้นเขายังอยู่ที่โรงเรียนอยูเลยนิ แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ ได้ 

"ลีโอ.ช่วยผมด้วย"ผมรีบพูด ลีโอดูหน้าเครียดๆ

"นายมาที่นี้ทำไม"เข้าถาม

"ผมไม่รู้พอผมขึ้นรถมากับริว ริวเขาก็พาผมมาที่นี้" ผมรีบอธิบาย 

"ไอ้บัดซบเอ๊ย" ลีโอสบทออกมาอย่างดัง

"ละ ลีโอ มะ มาผมกลับคอนโดที "ผมบอกลีโออย่างสั่นๆ

"อืม.ได้สิ.เดียวผมจะพาคุณกลับคอนโด"ลีโอ.พูดจบเขาก็จูงมือ ผมออกมาจากบาร์ ตลอดทางเราสองคนไม่ฃด้พูดคุยอะไรกันเลย จริงๆผมอยากจะถามว่าเขามาที่นี้ตี้งแต่เมื่อไหร่.แต่ก็ไม่กล้าถาม 

ตอนนี้ ก็มาถึงหน้าคอนโดแล้ว ลีโอจอดรถที่หน้าคอนโด

"ขอบคุณนะครับที่พาผมมาส่งที่คอนโด" ผมบอกขอบคุณก่อนที่ผมจะถอดเข็มขัดนิรภัยออก

"คุณรู้ไหมพอผมเห็นคุณขึ้นรถไปกับมันผมรู้สึกไม่ดีเลย ผมเลยรีบตามไป พอผมรู้ว่ามันพาคุณมาที่บาร์นี้ ผมรู้เลยว่ามันจะพาคุณมาขาย ผมเลยไปดักรอคุณที่ปากทางขึ้นไปชั้น2" ลีโอพูดขึ้น

"ผมนึกว่าลีโอเกลียดผมไป"ผมพูดขึ้น