ตำนานรักแห่งสายลม

ทั้งสามเดินตามเซนทอร์หนุ่มไปจนถึงหมู่บ้านของเหล่าเซนทอร์ ภายในหมู่บ้านนั้นเหล่าเซนทอร์ชายหญิงทั้งเด็กและผู้ใหญ่ต่างเมียงมองผู้มาใหม่ทั้งสาม บ้านของเหล่าเซนทอร์นั้นล้วนเป็นกระโจมผ้าเหมาะสำหรับการขนย้ายได้ 

เซนทอร์หนุ่มนำทั้งสามมาที่กระโจมสีขาวใหญ่"ท่านผู้เฒ่าต้องการพบพวกเจ้า เข้าไปสิ"

เซตเเหวกม่านนำเข้าไปในกระโจม ตามมาด้วยวินเนียสและอาเรนเทีย ภายในกระโจมนั้นมีเบาะนั่งอยู่ ภายในก็มีเซนทอร์วัยชรานั่งรออยู่ 

เซนทอร์ชราเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอ็นดู"ยินดีต้อนรับ คงจะตกใจน่าดูนะ ที่ไปปะเจอกับพวกฝั่งใต้เข้า"

อาเรนเทียจึงเอ่ยถาม"พวกท่านมีเรื่องขัดแย้งกันรึ"

"ใช่ สาวน้อย พวกเราขัดแย้งกันเรื่องที่อยู่ ขัดแย้งกันมานานแล้วว่าแต่พวกท่านชื่ออะไรรึ"

เซตเป็นฝ่ายแนะนำตัว"ข้าชื่อเซต ส่วนนี่วินเนียส และคนๆนี่ชื่อเทีย"แล้วเอ่ยถามต่อ"แล้วที่เซนทอร์พวกนั้นต้องการตัวเทียนี่หมายความว่าอย่างไรรึ"

ผู้เฒ่าอธิบาย"พวกมันต้องการผู้หญิงไปเป็นเมีย ก็เท่านั้น พวกเราต้องคอยระวังกันพอดู แต่แม่หนูสบายใจได้พวกเราไม่เหมือนกับพวกนั้น เดี๋ยวพวกเจ้าไปนอนพักเสียก่อนคืนนี้ข้าจะจัดเลี้ยงฉลองให้พวกเจ้า"

เซตรีบออกตัวก่อน"อย่าลำบากเลย พวกเราต้องการมาสำรวจเกาะนี้เท่านั้น พวกเราต้องเดินทางต่อ"

"อย่าปฏิเสธเลยท่าน นานๆจะมีแขกมาเยือนแถมมีผู้ใช้มนตราด้วย"

อาเรนเทียเอ่ยขึ้น"จะดีรึคะ"

"ดี...ดี ไปพักก่อนเถอะ"ว่าจบผู้เฒ่าเซนทอร์ก็เรียกให้เซนทอร์ชายหญิงสองตน หนึ่งในนั้นคือเซนทอร์ที่พาทั้งสามมาที่นี่ พอเข้ามาแล้วสั่ง

"พวกเจ้าพาแขกไปพักและหาอะไรให้พวกเค้าทานเถอะ"

"ขอรับ/เจ้าค่ะ"

ทั้งสามจึงเดินออกจากกระโจม เซนทอร์หนุ่มหันมาเอ่ยกับจอมเวทย์สาว"เจ้าไปกับมาร่า ส่วนเจ้าสองคนตามข้ามา"

อาเรนเทียตามเซนทอร์สาวไปแต่โดยดี

มาร่าหันมาสนทนากับจอมเวทย์สาว"เจ้าชื่ออะไรรึ"

"ข้าชื่อเทีย มาจากคาลาส แล้วท่านชื่อ"

"ช้าชื่อ มาร่า เจ้าเนี่ยงดงามจริงๆนะ ข้าไม่เห็นมรกตไหนบนเกาะแห่งนี้งามเท่ากับดวงตาของเจ้าเลยนะ"

"อย่าชมเลย มาร่าเองก็สวยนะ"

"ขอบใจจ้ะ มาถึงที่พักแล้ว เจ้าพักเถอะนะเดี๋ยวข้าจะนำอาหารมาให้"

"ขอบคุณมาก"

อาเรนเทียเข้าไปในกระโจมที่พัก ภายในมีเบาะนั่งสามสี่ใบ จอมเวทย์สาวนิ่งตัวนอนบนเบาะนุ่มสีขาวอย่างอ่อนแรง ภายในใจยังคงสงสัยว่าทำไมพวกเซนทอร์กลุ่มนี้ถึงต้อนรับพวกเธอดีเหลือเกิน"แปลกจริงๆ"

"รอนานไหมเทีย ผลไม้มาแล้วจ้า"มาร่านำตะกร้าบรรจุผลไม้จนเต็มมามอบให้จอมเวทย์สาว

"ขอบคุณนะ ว่าแต่ที่นี่ทำไมมีผลไม้ด้วยล่ะ"

"อ๋อ มีพื้นที่ส่วนหนึ่งที่สามารถปลูกผมไม้ได้ อร่อยนะลองดู"

"จ้ะ"อาเรนเทียรับตะกร้าผลไม้จากมาร่า แล้วนำลูกแพรสีสดและแวววาวมากัดกิน รสชาติหวานกรอบและภายในนั้นมีเพชรอยู่"เพชรนี่"

"อื้ม นี่น่ะแค่ต้นไม้ธรรมดายังเทียบกับผลไม้ทิพย์ไม่ได้หรอก"

"ผลไม้ทิพย์?"

"มันเกี่ยวกับตำนานของเกาะอัญมณี"มาร่านั่งลงบนเบาะแล้วนำองุ่นมากิน

อาเรนเทียจึงเอ่ยถาม"เจ้าเล่าตำนานให้ข้าฟังได้รึเปล่า"

"ได้สิ ในตำนานเล่าว่า...มีนักรบผู้หนึ่งที่มีฝีมือแกร่งกล้าเค้าได้เดินทางไปตามที่ต่างๆ ระหว่างทาง...เค้าก็ได้พบกับหญิงสาวโฉมสะคราญนางหนึ่ง มารู้ภายหลังว่านางคือผู้ใช้มนตรา ทั้งสองได้ร่วมกันผจญภัยกันจนมาถึงเกาะแห่งนี้ซึ่งยังเป็นเพียงเกาะธรรมดา...ที่แห่งนี้มีพญาราชสีห์ตัวหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ มีขนสีดำทะมึน เข้าทำร้ายพวกเราเหล่าเซนทอร์ นักรบและจอมเวทย์คู่นั้นตัดสินใจเข้าปราบราชสีห์ร้ายจนสามารถล้มได้จากนั้นผู้วิเศษประจำเกาะได้นำหัวใจของราชสีห์มาหลอมรวมกับเหล็กชั้นเลิศจนได้ดาบหัวใจราชสีห์ที่มีอานุภาพมีอำนาจเหนือกว่าพลังเวทย์ของผู้ใช้มนตราเสียอีก จากนั้นท่านผู้วิเศษก็มอบดาบหัวใจราชสีห์เป็นรางวัลให้กับนักรบผู้กล้าที่ปราบราชสีห์ร้าย..."

อาเรนเทียจึงเอ่ยถาม"แล้วจอมเวทย์ผู้นั้นเล่า ท่านผู้วิเศษไม่ได้มอบอะไรให้เลยรึ"

"ท่านผู้วิเศษได้มอบเมล็ดพันธุ์ผลไม้ทิพย์ให้กับจอมเวทย์สาว จากนั้นทั้งนักรบหนุ่มและจอมเวทย์สาวก็ตัดสินใจร่วมชีวิตกันที่บ้านเกิดของนักรบหนุ่ม แต่ทว่าความสุขของทั้งคู่หาราบรื่นไม่...เมื่อมีผู้ที่ละโมบต้องการของวิเศษทั้งสองอย่างที่นักรบหนุ่มและจอมเวทย์สาวได้ครอบครองไว้ จึงได้ลอบสังหารนักรบหนุ่มจนสิ้นชีวิต ทางด้านจอมเวทย์สาวผู้เป็นภรรยาจึงได้นำของวิเศษทั้งสองสิ่งให้เทพธิดาแห่งเกาะนี้เก็บรักษาได้ก่อนที่นางจะถูกพวกที่ละโมบสังหารตามนักรบผู้เป็นสามี เทพธิดาแห่งเกาะนี้ได้ทำการเก็บรักษาไว้รอวันที่เจ้าของจะมารับคืน"

"เศร้าจัง"

"ถึงเศร้าแต่เรื่องนี้ก็ทำให้เราสุขใจนะ เทีย เอาล่ะเจ้ากินผลไม้แล้วพักเถอะ"

"จ้ะ"

มาร่าจึงละออกจากกระโจมไปปล่อยให้จอมเวทย์สาวพักผ่อนต่อ