ตำนานรักแห่งสายลม

9.0

เขียนโดย นิกซ์

วันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 23.38 น.

  34 ตอน
  13 วิจารณ์
  38.92K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 20.00 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

26) บทที่ 23 ความลับของเกาะอัญมณี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เซตกับวินเนียสถูกพามาพักที่กระโจมที่ขาว มาคัสเอ่ยหน้าตาย"พวกเจ้าพักที่นี่"

เมื่อเซนทอร์หนุ่มจากไปแล้ว สองหนุ่มต่างฐานะก็เข้าไปพัก เซตไม่ค่อยชอบสายตาที่มาคัสมองไปที่เทียซักเท่าไหร่ เจ้าชายแห่งเฮลเทียทิ้งตัวลงบนฟูกหนาอย่างขัดใจ

วินเนียสทัก"ท่านมีอะไรไม่พอใจรึ"

"ไม่มี"

องครักษ์ผิวเข้มจึงเสเปลี่ยนเรื่อง"ข้าว่าเทียกังวลเกินเหตุนะ"

"นั่นสิ วินเนียส ข้าก็ว่ายังงั้น ที่นี่ก็น่าอยู่ดีนะ"

ยังไม่ทันที่สองหนุ่มจะสนทนากันต่อ มาคัสก็กลับมาพร้อมกับตระกร้าที่มีผลไม้เต็มตระกร้า"กินซะ ไม่ต้องกลัวว่าจะมีพิษหรอก"ว่าจบเซนทอร์หนุ่มก็วางตระกร้าแล้วออกจากกระโจมไป

วินเนียสมองเซนทอร์ที่ออกจากกระโจมด้วยความหน่ายใจ"ดูคล้ายกับท่านจังนะ ท่านเซต"

"คล้ายตรงไหน"

"นิสัยแข็งๆของท่านไง เหมือนกับเจ้านั่น ไม่มีผิด"

เซตหน้าหงิก แล้วคว้าลูกแพร์สีแดงสดมากัดกิน ภายในพบเพชรส่งแสงแวววาวภายในเนื้อผลไม้ เจ้าชายแห่งเฮลเทียจึงนำเพชรที่ฝังอยู่ในลูกแพร์ออกมาดู"ทำไมในผลไม้นี้ถึงได้มีเพชรล่ะ"

วินเนียสกัดองุ่นดูก็พบมุกเม็ดงามในเม็ดองุ่น "ที่นี่เป็นเกาะอัญมณีนี่นา ผลไม้ที่นี่จะมีอัญมณีฝังอยู่ก็ไม่แปลกหรอก พ่ะย่ะค่ะ เจ้าชาย..."

"นั่นสินะ วินเนียส"หากแตในใจของเซตยังคงคิด...ต้นไม้ทิพย์ไม่ได้มีต้นเดียวเหรอ...

เจ้าชายแห่งเฮลเทียจึงออกจากกระโจมไปยังกระโจมที่พักของท่านผู้เฒ่า

ผู้เฒ่าเซนทอร์มองหน้าผู้ที่ถือวิสาสะเข้ามาในกระโจมที่พัก"คงจะมีข้อข้องใจสินะ"

ในตอนนี้เซตพยายามจะผ่ามาคัสที่ขวางไว้ ผู้เฒ่ายิ้มน้อยๆ"ช่างเถอะ ให้เค้าเข้ามามาคัส"

"แต่ท่านผู้เฒ่า"

เมื่อเซนทอร์หนุ่มสบตาของเซนทอร์เฒ่า เค้าจึงยอมปล่อยให้เด็กหนุ่มเข้ามา โดยที่เค้ายังคงอยู่คุ้มกัน

ผู้เฒ่าเซนทอร์จึงออกคำสั่ง"มาคัสเจ้าออกไปซะ"

"แต่ท่านผู้เฒ่า"

"ไม่มีแต่ และเจ้าก็ห้ามใครเข้ามารบกวนข้าได้"

"ขอรับ"เซนทอร์หนุ่มรับคำแล้วออกจากกระโจมไป 

ทางด้านวินเนียส

เมื่อเซตวิ่งออกไปจากกระโจมเค้าจึงไล่ตามไปก็ไปเจอกับเทียที่วิ่งออกมา

เมื่อมาร่าเข้ามาบอกเธอว่าเซตกำลังทะเลาะกับมาคัสเพื่อที่จะเข้าพบท่านผู้เฒ่า เธอจึงรีบออกมา

"วินเนียส ท่านเซตล่ะ"

"ไปพบท่านผู้เฒ่าน่ะ"

"จริงเหรอ"เด็กสาวผู้ใช้มนตรารีบไปยังกระโจมที่พักของผู้เฒ่าทันทีโดยมีวินเนียสตามไปติดๆ

แต่แล้วทั้งคู่ก็เจอมาคัสมาขวางไว้ อาเรนเทียจึงเอ่ยขึ้น"ท่านเซตมาที่นี่ใช่รึไม่"

"ใช่ ตอนนี้กำลังสนทนากับท่านผู้เฒ่า"

อาเรนเทียนึกแปลกใจกับเซต ตั้งแต่ที่ตอนที่พักตรงบ่อน้ำแล้ว...

“เทีย หน้าเครียดเชียวนะ เป็นอะไรรึเปล่า”

เจ้าหญิงแดนมนตราหันไปตอบคำถามองครักษ์ผิวเข้ม”ข้าไม่ได้เป็นอะไรเพียงแต่ ข้าคิดว่าท่านเซตดูแปลกไป”

“เหรอ”

มาคัสมองไปที่เด็กสาวเค้านึกอยากจะประลองกำลังกับจอมเวทย์สาวซะจริงๆ เซนทอร์หนุ่มเอ่ยถาม”เจ้าชื่ออะไร สาวน้อย”

“ชื่อ เทีย”

เซนทอร์หนุ่มชักดาบของตนออกมา”ข้าอยากลองประลองกำลังกับเจ้า เทีย”

วินเนียสเดินเข้ามาขวางหน้าพลางชักดาบของตนออกมา”เจ้ามาสู้กับข้าดีกว่า นางเป็นผู้หญิง เรื่องกำลังย่อมสู้ผู้ชายไม่ได้อยู่แล้ว”

สำหรับเชื้อกษัตริย์โดยเฉพาะคาลาสและโคเทียนั้นหากมีคนมาท้าสู้ ต้องรับคำท้า”วินเนียส ข้าไหว ข้าจะประลองกำลังกับเค้าเอง”

หากแต่ความเป็นสุภาพบุรุษของวินเนียสนั้นไม่ยอมให้เด็กสาวตัวเล็กๆต้องออกมาสู้”ไม่เทีย ข้าเป็นชายมีหน้าที่ปกป้องสตรีเช่นเจ้า”

มาคัสมองไปที่จอมเวทย์สาว…หยิ่งในศักดิ์ศรีแบบนี้…นางจะเป็นพวกเชื้อพระวงศ์รึ…”ข้าจะประลองกับนาง ส่วนเจ้าข้าจะประลองทีหลัง”

อาเรนเทียปลดผ้าคลุมออกแล้วฝากวินเนียสไว้ จากนั้นก็ปลดกระดุมคอสองเม็ด แล้วเปลี่ยนมีดสั้นของตนเป็นดาบยาวสีเงิน มาคัสจึงดินนำไป”ตามข้ามาเราจะไปประลองที่สนามฝึก”

สนามฝึกของเหล่าเซนทอร์นั้นมีเซนทอร์วัยเด็กกำลังฝึกดาบและหอกกันอย่างแข็งขัน แต่เมื่อเห็นมาคัสเดินนำคนแปลกหน้าทั้งสองมาจึงหยุดฝึกทันที

“พวกเจ้าออกไปก่อนพวกข้าจะทำการประลอง”

เซนทอร์ตัวอื่นจึงล่าถอยไปอยู่ที่ขอบสนาม ทั้งจอมเวทย์สาวและเซนทอร์หนุ่มต่างยืนกันอยู่คนละมุม แล้วตั้งดาบรับ ไม่มีใครบุก วินเนียสพอเดาความคิดของเทียได้…หากเทียเริ่มก่อนก็จะเสียเปรียบ…

เซนทอร์หนุ่มเห็นจอมเวทย์สาวทำท่าตั้งดาบรออยู่เช่นนี้จึงตัดสินใจบุกก่อน

‘ชิ้ง!’

จอมเวทย์สาวยกดาบรับได้ทันที สีหน้านั้นยังคงนิ่ง อาเรนเทียจึงถอยออกมาแล้วเข้าจู่โจม เซนทอร์หนุ่มต้องยอมรับว่าร่างบางที่กำลังฟาดฟันดาบกับเค้านั้นมีฝีมือ ไม่นึกว่าผู้ใช้มนตราจะมีฝีมือด้านการฟันดาบดีขนาดนี้ เหล่าเซนทอร์ที่อยู่ข้างสนามต่างส่งเสียงเชียร์กันกระหึ่ม

วินเนียสที่นั่งชมอยู่นั้นดูออกว่า เทีย ต้องการจะจัดการที่เท้าของอีกฝ่าย…กำลังของเทียจะพอไหมเนี่ย… เค้าล่ะห่วงจริงๆว่าเด็กสาวจะพลาดท่า ในตอนนี้เค้าทำได้แต่เพียงเฝ้ามองเท่านั้น

อีกด้าน

เซตจึงนั่งลงบนฟูกตรงข้ามกับท่านผู้เฒ่าพร้อมตั้งคำถาม”ทำไมผลไม้ที่นี่ถึงมีเพชรอยู่ข้างในครับ”

“มันเป็นส่วนหนึ่งของต้นไม้ทิพย์มันเป็นลักษณะพิเศษของต้นไม้บนเกาะนี้”

เจ้าชายแห่งเฮลเทียจึงเอ่ยถามต่อ“ต้นไม้ทิพย์คืออะไรครับ”

“ของวิเศษของเกาะนี้”

“รวมถึงดาบหัวใจราชสีห์ด้วยใช่มั้ย”

ผู้เฒ่าเซนทอร์รู้เลยว่าเด็กหนุ่มคนนี้ได้ครอบครองของวิเศษทั้งสองแล้ว “ตามตำนานว่าไว้ ต้นไม้ทิพย์นั้นจะออกผลทุกวัน ไม่มีสิ้นสุด เพียงนำเมล็ดฝังดินมันก็จะเติบโตทันที ผิดกับต้นไม้บนเกาะนี้ ต้นไม้บนเกาะนี้จะออกผลแต่สามเดือนต่อครั้ง พวกเราฝั่งเหนือนั้น อาหารการกินอุดมสมบูรณ์อยู่แล้วแต่พวกฝ่ายใต้มันต้องการครอบครองทั้งหมด และเป็นพวกบ้าการต่อสู้ ถึงพวกเราจะมีชอบการต่อสู้แต่พวกเราจะไม่ทำร้ายใคร จะใช้เพื่อป้องกันตัว ท่านเซต ท่านคงจะได้ของวิเศษพวกนี้มาครอบครองแล้วสินะ”

“ครับ”

เซนทอร์เฒ่าจึงยิ้มเย็นๆ”งั้นท่านก็จำต้องรับโชคและเคราะห์ไปในเวลาเดียวกัน”

เด็กหนุ่มเลิกคิ้ว“โชคและเคราะห์”

ผู้เฒ่าเซนทอร์นำกล้องยามาสูบแล้วพ่นควันออกมา”ในอดีตเจ้าของ ของวิเศษสองชิ้นนี้ ต้องจบชีวิตเพราะมัน”

“เพราะอะไรเหรอครับ”

“มีผู้ที่ล่วงรู้และมีความโลภ ต้องการของวิเศษไว้ในการครอบครองจึงลอบสังหาร พวกเค้า”

เซตพอเดาออก เจ้าของ ของวิเศษน่าจะมีมากกว่าหนึ่ง ผู้เฒ่าเอ่ยต่อ”แต่ว่า ภรรยาของเค้าคนนั้นรู้ว่าตนเองจะโดนฆ่าจึงได้ฝากเทพธิดาเกาะนี้ไว้ จากนั้นเรื่องนี้ก็กลายเป็นตำนาน”

“เจ้าของ ของวิเศษสองชิ้นนี้เป็น…”

“คู่รัก ชายเป็นนักรบ หญิงเป็นผู้ใช้มนตรา และมันได้เชื่อมโยงกับตัวของท่านด้วย”

“เชื่อมกับตัวข้า”

เซนทอร์เฒ่าหัวเราะชอบใจ”เพราะในอดีตหญิงสาวผู้ใช้มนตราเจ้าของต้นไม้ทิพย์ได้สาปไว้ หากใครไม่ใช่เจ้าของก็อย่าได้เจอมัน ของวิเศษสองสิ่งนี้เลยอยู่ในการดูแลของเทพธิดาประจำเกาะแห่งนี้ การที่ท่านได้ของวิเศษทั้งสองมาครอบครองเพราะว่าท่านเคยเป็นเจ้าของมันมา และดาบเล่มนั้นเป็นของท่าน ต้นไม้ทิพย์นั้นก็คงจะเป็นแม่หนูจอมเวทย์ผู้นั้นล่ะนะ เท่าที่ข้าดูท่านกับนางนั้นคือ…เนื้อคู่กัน”

คำว่าเนื้อคู่ทำเอาเจ้าชายแห่งเฮลเทียตาโตแต่ก็ปรับอารมณ์ให้สงบ”แต่ข้ากับนางไม่สามารถรักกันได้ ข้าเป็นเจ้าชาย นางเป็นผู้ใช้มนตรา ถึงข้าจะรักนางแค่ไหนแต่ประชาชนในอาณาจักรคงไม่ยอมรับนางแน่”ทำไมเค้าถึงกล้ายอมรับว่าเค้ารักนางน่ะรึ…เพราะที่ผ่านมาตอนอยู่ในวังถึงแม้ว่า…

จะเจอหน้ากันบ้างไม่บ่อยนักแต่เวลาได้เห็นหน้าเทียเค้ารู้สึกสบายใจอยากเห็นหน้าบ่อยๆ โดยที่ทั้งคู่เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นานอีกอย่างดูเหมือนว่าจอมเวทย์สาวยังคงไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับเค้าแน่แถมเค้าเป็นรัชทายาทแห่งเฮลเทียการที่มีผู้ใช้มนตราเป็นราชินีคู่บัลลังก์มันอาจจะสร้างความไม่พอใจแก่ประชาชนเป็นแน่ ”ระหว่างข้ากับนางคงเป็นไปไม่ได้หรอกท่าน”

“หึหึหึ เมื่อชะตาได้ลิขิตไว้แล้ว ย่อมไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ง่ายๆ ยิ่งเป็นเรื่องของความรักด้วยแล้วนั้น…”

ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะสนทนากันต่อ มาร่าเซนทอร์สาวก็พุ่งเข้ามา”ท่านผู้เฒ่าค่ะ!เกิดเรื่องแล้วค่ะ”

“มีอะไรมาร่า”

“ท่านมาคัสกำลังประลองยุทธ์กับเทียอยู่คะ”

เจ้าชายแห่งเฮลเทียร้องถาม“ที่ไหนเหรอมาร่า”

“สนามฝึก ตามข้ามาเร็ว”

ไวเท่าความคิคเซตรีบออกจากกระโจมที่พักตามเซนทอร์สาวไป

 

 

 

มาอัพแล้วค่าาา เม้นให้บ้างนะค่ะ นิกซ์จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา