ตำนานรักแห่งสายลม

หลังจากที่พาจอมเวทย์สาวไปพักแล้ว เซตก็ขึ้นมาบนด่านฟ้าเรือที่ตอนนี้วินเนียสกำลังทำความสะอาดเรือแต่เพียงลำพัง"ให้ข้าช่วยไหม วินเนียส"
"ไม่ต้อง เจ้าชายข้าจัดการเองได้ อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว ท่าจะช่วยข้า ช่วยลดใบเรือเถอะตอนนี้ลมพัดมาทางเราแล้ว"
เซตลดใบเรือลง เค้าชักสงสัยในฐานะของจอมเวทย์สาวเสียแล้ว ดูจากเสื้อผ้าที่นางสวมใสไม่จะเป็นเสื้อคอตั้งที่กระดุมนั้นทำมาจากไข่มุกแท้ และรองเท้าหนังอย่างดี อีกทั้งท่าทางการเดินเหินและความรู้ที่นางมี นางต้องไม่ใช่ลูกพ่อค้าอย่างที่อ้างไว้แน่
"วินเนียส"
"มีอะไรเหรอ ท่านเซต"
"ข้าอยากถามเจ้าหน่อยว่า เจ้าคิดว่าเทียเป็นยังไง"
องครักษ์ผิวเข้มนำอุปกรณ์ทำความสะอาดไปเก็บแล้วครุ่รคิดอยู่ครู่หนึ่ง"ข้าว่านางนั้นมีดีมากกว่าความสวย มีความรู้ความสามารถมากมายไม่น่าจะใช่ลูกพ่อค้า สามัญชนแน่ๆ ข้ามองดูเครื่องเเต่งกายของนางก็รู้แล้ว ว่าแต่ท่านถามทำไมรึ"
เจ้าชายแห่งเฮลเทียส่ายหน้า"ไม่มีอะไรหรอกเจ้าไปคุมพังงาเถอะ"
ทางด้านอาเรนเทีย
เจ้าหญิงแห่งคาลาสนั้นมองดูชุดของตัวเอง"กระดุมไข่มุกและเสื้อคลุมนี่สะดุดตาเกินไป"เธอจึงร่ายมนต์สั้นๆจากกระดุมเสื้อไข่มุกก็กลายเป็นกระดุมธรรมดา ส่วนผ้าคลุมสีดำที่ปักดิ้นเงินเป็นรูปหงส์นั้นก็กลายเป็นผ้าคลุมสีดำธรรมดาและยาวแค่คลุมเข่าเท่านั้น"ค่อยดีหน่อย"
เธอนำแผนที่ออกมาดู"ด่านต่อไปเกาะอัญมณีสินะ คงไม่มีความจำเป็นต้องแวะที่นั่นหรอก"
เกาะอัญมณีนั้นเป็นเกาะที่เต็มไปด้วยอัญมณีสมชื่อ หากแต่เกาะนี้เป็นที่อยู่อาศัยของพวกเซนทอร์ ครึ่งคนครึ่งม้า มีนิสัยบ้าการต่อสู้ ทำให้เกาะแห่งนี้กลายเป็นสถานที่ที่ไม่น่าไปเยือนเลยสักนิด 
อาเรนเทียจึงนำยาบำรุงของตนออกมาดื่ม ทำให้กำลังวังชากลับคืนมา เธอจึงขึ้นไบนด่านฟ้าเรือก็พบว่า วินเนียสกำลังคุมพังงาส่วนเซตก็ใช้กล้องส่องทางไกลส่องอยู่ตรงหัวเรือ จอมเวทย์สาวจึงเดินไปหา
เซตถามทันที"ด่านต่อไปคือด่านอะไรเหรอ"
"เกาะอัญมณี"
"ฟังดูแล้วไม่อันตรายนะ"
อาเรนเเทียเอ่ยเสียงเคร่ง"แต่สิ่งที่อยู่บนนั้นมันอันตรายนะ"
"ที่เกาะนั้นมีอะไรรึ"
"ที่นั่นเป็นที่อยู่อาศัยของเซนทอร์ พวกที่บ้าการต่อสู้ ข้าว่าเราแล่นเรือผ่านไปเถอะ น้ำและเสบียงเรายังมีมาก"
เซตอมยิ้ม"แปลกนะ ปกติพวกผู้หญิงจะหลงใหลในอัญมณีที่งดงาม แต่มันไม่ใช่กับเจ้า"
"ทำไมท่านถามแบบนี้ล่ะ ท่านเซต"
เจ้าชายแห่งฮลเทียยิ้มน้อยๆ"ก็ดูท่ทางเจ้าไม่อยากไปเกาะอัญมณีนะ ข้าเองยังอยากห็นเลยว่าจะสวยขนาดไหน"
"ข้าน่ะไม่อยากเอาตัวไปเสี่ยงหรอกนะ"
เซตเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะแหย่จอมเวทย์สาว"เจ้ากลัวรึเทีย"
เจ้าหญิงแห่งคาลาสโต้คืน"ข้าไม่ได้กลัว"
"งั้นเราแวะที่เกาะอัญมณีสักหน่อยก็แล้วกัน"
"ตามใจท่าน ข้าจะไปทำมื้อเย็นก่อนล่ะ"ว่าแล้วจอมเวทย์สาวก็เดินลงไปยังห้องครัวด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว
วินเนียสได้ทีจึงบ่นใส่"ท่านนี่เหลือเกินจริงๆ ถ้าเทียหมดความอดทนกับท่านขึ้นมานางไม่เสกท่านให้กลายเป็นอะไรต่อมิอะไรรึ"
"ข้าแค่หยอกนางเล่นเท่านั้น วินเนียส"
องครักษ์ผิวเข้มแซวผู้เป็นนายทันที"เพราะรักดอกจึงหยอกเล่นใช่ไหมล่ะ"
"เจ้าพูดอะไรของเจ้า ข้าไม่ได้คิดอะไรกับนางนะ"
ไม่นาน อเย็นก็เสร็จ มื้อเย็นวันนี้เป็นซุปมะเขือเทศกับไส้กรอก โดยมีแอปเปิ้ลเป็นของหวาน
วินเนียสชม"ท่าทางน่ากินอย่างนี้ ท่าจะอร่อยนะเทีย"
เด็กสาวเอามือเกาหัวแก้เขิน"ไม่ขนาดนั้นหรอกท่านวินเนียส"
เซตมองดูอาหารบนโต๊ะแล้ววิจารณ์"ไม่นึกว่าม้าดีดกระโหลกเช่นเจ้าจะทำอาหารเป็นด้วยนะ""ไม่แขวะข้าสักเรื่องได้ไหมท่านเซต"
วินเนียสเห็นท่าไม่ดีจึงรีบห้าม"ข้าว่า เราลงมือกินอาหารเถอะเดี๋ยวจะเย็นซะก่อน"
สองหนุ่มสาวที่กำลังจ้องเขม่นกันยอมสงบศึกชั่วคราวแล้วกินอาหารเเต่โดยดี  วินเนียสทำได้แต่ส่ายหน้าพลางคิด...นี่ขนาดเดินทางมาได้สองวัน ก็จะตีกันอยู่แล้ว ต่อไปไม่หนักกว่านี้เหรอเนี่ย กลุ้ม...
หลังจากทานมื้อเย็นกันอิ่มแล้ว อาเรนเทียจึงออกไปยืดเส้นสายบนด่านฟ้าเรือ วินเนียสตามออกมาส่วนเจ้าชายแห่งเฮลเทียกลับเข้าห้องนอน
เด็กสาวบ่นกับตนเอง"วันนี้วุ่นวายจริงๆ"
"นั่นสินะ เทีย"
"อ้าว ท่านวินเนียสยังไม่พักผ่อนอีกรึ"
"ยัง ข้าเพิ่งกินอิ่มมาอยากพักเสียหน่อย เจ้าทำอาหารอร่อยดีนะเทีย"
"ขอบคุณ"
วินเนียสจึงเอ่ยถาม"ว่าเเต่ทำไมเจ้าถึงขับเรือเป็นล่ะ"
"ข้าเคยเรียนน่ะ"
"โรงเรียนจอมเวทย์เค้าสอนด้วยรึ"
"สอนสิ"
วินเนียสยิ้มให้พลางลูบหัวของร่างบาง"เจ้านี่มันจะเก่งไปไหนนะ"
เด็กสาวเอ่ยท้วงพลางปัดมือของหนุ่มผิวเข้ม"ข้าไม่ใช่เด็กนะวินเนียส"
"อย่างน้อยข้าก็อายุมากกว่าเจ้าตั้งสามปีนะ"
"ข้าไม่คุยด้วยแล้วท่านกับท่านเซตก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ ชอบทำเหมือนกับว่าข้าเป็นเด็ก"ว่าจบจอมเวทย์สาวก็กลับไปยังห้องนอน วินเนียสส่ายหน้า"ผู้หญิง ไม่ว่ายังไงก็ยังเป็นคงผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ"