ตำนานรักแห่งสายลม

ผ่านมาสามวันตอนนี้เหลืออีกยี่สิบหกวันที่เจ้าหญิงแห่งคาลาสต้องอยู่ที่เฮยเทีย แต่ความสงสัยว่าทำไมตำหนักของเจ้าหญิงเซร่าถึงมีพลังมนต์ดำ ช่วงนี้เธอไม่สามารถหาโอกาสพบเซตหรือแม้แต่วินเนียส

วันนี้เด็กสาวแกล้งโกหกมาป่วยแล้วแอบออกมาสำรวจวังโดยไม่ลืมที่จะใช้เวทยมนต์เปลี่ยนสีผมจากผมสีน้ำเงินเป็นดำและตาสีน้ำตาลเพื่อไม่ให้สะดุดตาใคร แอบเข้ามาในวังหลวง ภายในวังหลวงนั้นกว้างใหญ่มีนางข้าหลวงกำลังเดินไปเดินมา

อาเรนเทียจึงเปลี่ยนเป็นอย่างเดิมแล้วใช้เวทย์ล่องหนแทน เธอเดินสำรวจไปเรื่อยจนกระทั่ง เธอได้พบภาพๆหนึ่งเป็นภาพของหญิงสาวผมสีทองดั่งดวงตะวันยาวสลวยใบหน้าหวานริมฝีปากบางราวกับกลีบกุหลาบ ดวงตากลมโตสีฟ้าสดใส ผิวขาวเนียน

...พี่ลินดา... อาเรนเทียจำได้นั่นคือพระคู่หมั้นต่างแดนของท่านพี่อาเรสผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องรัชทายาทแห่งโคเทีย เท่าที่จำได้ท่านพี่อาเรสบอกเธอว่าลินดาไม่มีญาติที่ไหนอยู่คนเดียว "ชักจะแหม่งๆแหะ"

เมื่อเธอออกมาจากวังหลวงมาที่อุทยานแล้วนั่งพักที่ข้างๆตำหนักเจ้าหญิงเซร่าโดยที่ยังล่องหนอยู่ พอนั่งคิดอยู่ครู่ก็คิดออก"รู้แล้วล่องหนไปหาเจ้าหญิงเซร่าดีกว่า"พอคิดได้เเล้วเด็กสาวก็เดินเข้าตำหนักในทันที ทหารยามหญิงนั้นไม่รู้ว่ามีคนแอบขึ้นไปเพราะอาเรนเทียได้ใช้เวทยมน์ล่องหน ร่างบางเดินขึ้นมาเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงห้องที่เธอมั่นใจว่าเป็นห้องบรรทมของเจ้าหญิงเพราะมน์ดำแรงมาก

พอเด็กสาวใช้มนต์สะเดาะกลอนเข้าไปได้ เด็กสาวคลายเวทย์ล่องหนพบว่าในห้องนั้นมีร่างงามระหงนอนอยู่ เธอต้องยอมรับว่าเธอเป็นคนที่สวยไม่แพ้ใคร ผมทองปนน้ำตาลไหม้ยาวสลวย ดวงหน้างามรูปไข่ผิวขาวเนียนสวย ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสด ขอนตางอนเป็นธรรมชาติ ร่างบอบบางอยู่ในชุดกระโปรงสีขาวสะอาด ทุกอย่างในห้องนั้นถูกจัดไว้อย่างดี ตาสีมรกตเหลือบไปเห็นหนังสือเล่มหนึ่งให้เธอเดานั่นต้องเป็นไดอารี่ของเจ้าหญิงเซร่าแน่อาเรนเทียไม่รอช้ารีบเก็บไดอารี่ทันทีเพราะมันอาจจะเป็นเบาะเเสได้

เจ้าหญิงแห่งคาลาสเดินออกมาจากตำหนักเจ้าหญิงเซร่าในทันที เธอรีบกลับมาที่ห้องแล้วคลายเวทย์มายาที่เธอทำลวงเอาไว้และคลายเวทย์ที่เปลี่ยนสีตาและผมให้เหมือนเดิม เมื่อมีคนมาเคาะประตูเด็กสาวรีบกระเด้งตัวขึ้นไปนอนแล้วเอาไดอารี่ซ่อนใต้หมอน

"ข้าเอง วินเนียส ข้าเข้าไปนะ อ้าว หลับอยู่เหรอ"องครักษ์ผิวเข้มเข้ามาในห้องก็พบว่าเด็กสาวผู้ใช้มนตรากำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ เขาอดไม่ได้ที่จะลูบหัวเด็กสาวอย่างเอ็นดู"เวลาหลับดูน่ารักอย่างกับลูกแมวแน่ะ เอาล่ะข้าไม่กวนเจ้าแล้วนะไปล่ะ"เมื่อวินเนียสออกจากห้องไปแล้ว

คนที่หลับปุ๋ยก็ตื่นขึ้นเธอรู้สึกขี้เกียจมานั่งอ่านไดอารี่เล่มนี้เพราะมันหนามากเหลือเกิน...สามวันจะอ่านหมดไหมนะ..."จริงสิ"

อาเรนเทียก็ร่ายมนต์ใส่ไดอารี่ที่อยู่ใต้หมอนจากนั้นเธอก็ล้มตัวนอน

เวทย์ที่เธอร่ายมนต์ไปนั้นคือเวทย์ย้อนเวลาโดยใช้ไดอารี่เป็นสื่อกลางนำทางไป

...

ในอดีตเมื่อสามปีก่อน

ณ ตลาดเฮลเทีย อาเรนเทียได้เข้ามาในอดีตทำให้ผู้คนไม่สามารถเห็นหรือได้ยินเสียงเธอได้ ตาสีมรกตเหลือบไปเห็น สองดรุณีต่างศักดิ์มาเดินตลาดพร้อมด้วยนางข้าหลวง "ลินดา อากาศวันนี้ดีจังนะ"เจ้าหญิงเซร่าในชุดกระโปรงสีชมพูหวานแขนยาวผมสีทองปนน้ำตาลไหม้ปล่อยสยายเช่นเดียวกับหญิงสาวนามลินดาต่างกันเเค่ลินดานั้นสวมชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนผมสีทองดั่งดวงตะวันนั้นถักเป็นเปียสองข้างดูอ่อนหวาน มีชายคนหนึ่งเดินมาชนลินดา "อ๊ะ ช่วยด้วย โจรล้วงกระเป๋า"ลินดาพยายามวิ่งตามโจรที่ฉกกระเป๋าตังค์ของนางโดยมีเจ้าหญิงเซร่าและเหล่าข้าหลวงตามไปติดๆ พวกนางก็ต้องแปลกใจเมื่อ โจรล้วงกระเป๋าล้มหมอบกับพื้น เบื้องหน้านั้นมีชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ใบหน้านั้นปิดด้วยเสื้อคลุมใบมือถือกระเป๋าตังค์ของดรุณีคนงามไว้ "เอ่อ คือ กระเป๋าตังค์ของข้า"

ร่างสูงไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาเพียงแต่ส่งกระเป๋าคืน ลินดารับกระเป๋าคืน "ขอบคุณ"

ชายนุ่มคนนั้นเอ่ยขึ้นพลางเปิดผ้าคลุมหน้าออก"คราวหน้าระวังด้วยนะขอรับ ท่านหญิง"

เจ้าหญิงเซร่าวิ่งเข้ามา"เกิดอะไรขึ้นรึลินดา" เจ้าหญิงเซร่าอึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าตาคมคาย ผมสีเเดงเพลิงตาสีเดียวกันแต่กลับดูเฉยชาและนิ่งสงบ เจ้าหญิงคนงามเเห่งเฮลเทียใจเต้นรัว เช่นเดียวกับลินดา เจ้าหญิงเซร่ายิ้ม"ท่านช่วยลินดาไว้ ไม่ทราบว่าท่านชื่อ?"

"อาเรส"อาเรสตอบสั้นๆ

ลินดาเอ่ยขึ้นพลางถาม"ท่านคงเป็นคนต่างถิ่น ท่านมาจากไหนรึ"

อาเรสตอบเสียงเรียบ"ข้าเป็นแค่นักเดินทางมาจากทางเหนือ ขอรับ"

เจ้าหญิงเซร่าถามบ้าง"ท่านมีที่พักรึยัง"

ชายหนุ่มส่ายหน้า"ข้าเพิ่งมาถึงได้ไม่นาน ยังไม่ได้หาที่พักเลย"

เจ้าหญิงเซร่าเสนอ"ท่านมาพักที่วังไหมล่ะ"

"ท่านเป็นเจ้าหญิงรึ กระหม่อมขออภัยด้วยที่เสียมารยาท"หนุ่มผมแดงย่อกายคารวะ

เจ้าหญิงคนงามแห่งเฮลเทียยกมือห้าม"อย่าพิธีรีตรองเลย"

อาเรสยืดกายขึ้น"ขอบพระทัย สำหรับที่พัก ให้ข้าทำงานแลกข้าวกับที่พักก็แล้วกัน ข้าพอทำสวนเป็น"

อาเรนเทียที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่นั้นตกใจเมื่อชายผมแดงคนนั้นคือ อาเรสลูกพี่ลูกน้องของตนนั่นเอง...ท่านพี่อาเรส..."ดูต่อดีกว่า"พอมาอีกช่วงหนึ่ง เจ้าหญิงผู้ใช้มนตราก็พบว่าตอนนี้อยู่ในห้องนอนของเจ้าหญิงเซร่าแล้ว

ในตอนนี้เจ้าหญิงเซร่ากำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งให้แม่นมสางผมด้วยสีหน้าหงุดหงิด"แม่นม ระหว่างข้ากับลินดาใครงามกว่ากัน"

แม่นมรู้สึกแปลกใจกับคำถาม"ก็ต้องเป็นเจ้าหญิงเซร่าอยู่แล้วเพคะ"

"เหรอ"เสียงขานรับของเจ้าหญิงเซร่าดูเย็นชา สายตาสีฟ้าสดใสนั้นมองไปที่นอกหน้าต่างด้วยความชิงชัง

อาเรนเทียมองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นอาเรสมอบดอกกุหลาบสีแดงสดสวยให้กับลินดา สีหน้าของลินดานั้นเอียงอายที่เห็นรอยยิ้มของชายหนุ่มผมแดง จอมเวทย์สาวรู้เลยว่าทั้งสองคนมีใจให้กัน

พอมาอีกช่วงหนึ่ง

อาเรนเทียเห็น เจ้าหญิงเซร่าเดินสวนกับลินดาที่ตอนนี้ในมือถือดอกกุหลาบสีแดงสวยด้วยความทะนุทะนอม

เจ้าหญิงเซร่าเห็นในมือญาติลูกพี่ลูกน้องสาวมีกุหลาบที่ชายในดวงใจให้มา ความริษยาก็เกิดขึ้นในใจจึงเอ่ยเสียงหวานพลางยิ้ม"ลินดา ดอกกุหลาบสวยจังเลย ขอให้ข้าได้รึไม่"

ลินดาผงะเล็กน้อยไม่อยากยกให้เพราะมันเป็นกุหลาบที่ชายคนรักมอบให้แต่ด้วยความเป็นเพื่อนจึงตกลง"ได้จ้ะ"แล้วส่งดอกกุหลาบให้เจ้าหญิงเซร่า "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ขอตัวก่อนนะ"

พอลับร่างของลินดา เจ้าหญิงเซร่าก็ทิ้งดอกกุหลาบลงพื้นก่อนจะใช้เท้าเหยียบซ้ำ เจ้าหญิงเอ่ยอย่างเคียดแค้น"ทำไม ทำไม ข้าเหนือกว่าทั้งความสวยทั้งฐานะทำไมอาเรสถึงไม่รักข้า"

พอมาอีกช่วง

อาเรนเทียก็พบว่าเจ้าหญิงเซร่าอยู่ในห้องบรรทมเพียงลำพังและกำลังทำพิธีมนต์ดำสาปแช่งลินดาบนกระจกโต๊ะเครื่องแป้ง"หากไม่มีเจ้า ลินดา อาเรสต้องรักข้า หึหึหึ ลินดาเจ้าต้องตาย"หากแต่มนต์ดำนั้นกลับสะท้อนเข้าตัวจนเจ้าหญิงเซร่ากลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา

...

อาเรนเทียตื่นขึ้นเธอพอจะเรียบเรียงเรื่องได้แล้วว่า อาเรสคงจะมาพักที่อาณาจักรนี้แล้วมีโอกาสเข้าพักในวังแล้วไปรักชอบกับลินดาและเจ้าหญิงเซร่าเองก็หลงรักอาเรสเช่นกันหากแต่อาเรสไม่รักตอบจึงทำพิธีมนต์ดำฆ่าลินดาแต่พิธีผิดพลาดเลยเข้าตัวเอง

เจ้าหญิงแห่งคาลาสคิดหนัก...รู้แล้วว่าทำไมรักษาไม่ได้...เพียงแต่นางยังไม่แน่ใจก็เท่านั้น แต่เหตุทั้งหมดล้วนมาจากความริษยาทั้งสิ้น