อาเรเมตาเรีย - ปฐมกาลหายนะ

#13 ยอดหอคอย

บนยอดหอคอยมีประภาคารขนาดเล็ก เป็นท่อโลหะสูงเหนือพื้นหอคอยราวยี่สิบเมตร เนื้อที่บนดาดฟ้ากว้างขวาง ถ้าไม่นับช่องลมที่เป็นท่อโปร่ง ล้อมประภาคาร รั้วระเบียง ร่องเก็บน้ำฝน และพื้นต่างระดับ ฮาลจอดสกูตเตอร์ข้างประภาคาร ซึ่งมีมุมสวนหย่อมเล็กๆ มีกระโจมสามหลัง และเรือนกระจกบนนี้สูงเหนือเมฆ ท้องฟ้าโปร่งเห็นเนบิวล่าได้ชัด

“บนนี้มีคนอยู่ด้วยเหรอ” เจคอบถาม

“ผู้เฒ่าทริเวียส มักใช้เวลาเข้าญาณ อ่านตำรา พวกนักปราชญ์แก่ๆก็อย่างนี้แหละพวกเขาจับจอง พื้นที่ยอดหอคอยเป็นที่พำนักเพราะคิดว่าที่นี่ พวกเขาจะได้อยู่ใกล้ดาวต้นกำเนิดมากที่สุด” ฮาลเล่า “บนนี้หนาวเกินไปแต่ก็สงบเงียบ... ฉันรู้จักผู้เฒ่าทริเวียสดีและอาสานำเสบียง ขึ้นมาให้เป็นประจำ”

ทันใดนั้นก็มีเงาตะคุ่มๆ เดินมุ่งหน้ามาทางพวกเขาโดยมีแสงไฟจากโคมกลมๆ นำทาง พอแสงนั้นเคลื่อเข้ามาใกล้จึงเห็นว่า ผู้ถือโคมกลมที่ส่องแสงคือชายชราร่างผอมสูง ในชุดคลุมยาวสีน้ำตาล

“ฮาล มาทำอะไรดึกดื่นป่านนี้” ชายชราคนนั้นถามขึ้น “มีอะไรเกิดขึ้น”

“ขอโทษท่านผู้เฒ่าที่เรามารบกวน นี่เพื่อนของผม พวกเขาต้องขอหลบบนนี้สักครู่” ฮาลว่า “อ้อ ดรอยตามหาพวกเธอแน่ๆ เสียงเตือนมันดังแว่วๆลอยมา เธอคือเจคอบ เพื่อนของฮาลใช่ไหม”

“ท่านรู้จักผมด้วยหรือ”

“ก็จะมีใครซะอีก ฮาลเล่าเรื่องเธอให้ฟังบ่อยๆ รวมถึง เด็กสาวแปลกหน้าที่ถูกฝังในอุกกาบาต โจนนี่ โจนนี่ใช่ไหม”

โจนนี่เดินมาข้างหน้า เธอฟังสิ่งที่ทริเวียสพูดรู้เรื่องแต่ตอนที่เธอพูดออกมาเป็นภาษาฝรั่งเศสนี่สิ

“ค่ะ ท่านผู้เฒ่า”

“เธอคงหลับไปนานมาก พลาดอะไรไปหลายอย่างสินะ” ทริเวียสพูดกับโจนนี่เป็นภาษาฝรั่งเศส สร้างความประหลาดใจให้เจคอบและฮาล โจนนี่อมยิ้ม

“สาวน้อยเธอคงต้องอยู่ที่นี่อีกนาน แกะหูฟังซะ ฉันมีเครื่องแปลภาษาที่ดีกว่านั้นให้เธอ พวกเธอเข้ามาพักในกระโจมก่อนเถอะ หนาวจนตัวจะแข็งอยู่แล้วเนี่ย” ชายชราเชื้อเชิญคนแปลกหน้าเข้ากระโจมทริเวียสเดินนำทั้งสามไปยังกระโจมใหญ่ กระโจมที่เป็นโดมทรงไข่ ตรงกลางมีเตาผิงทรงกลมให้ความอบอุ่นไว้ ทริเวียสชงชาอุ่นๆให้

“นั่งก่อนสิ” เขาพูด

ภายในกระโจม อบอุ่นด้วยเตาผิงกลางห้อง กระโจมฐานแปดเหลี่ยม โดมโค้ง สูงทรงไข่ มุมหนึ่งมีผ้าบังเอาไว้เป็นส่วนห้องนอน มีประตูข้างๆ เป็นทางเข้าห้องน้ำ

“ฉันได้ยินเสียงสัญญานเตือน มันเกี่ยวกับที่พวกเธอขึ้นมาบนนี้ไหม” ทริเวียสถาม เขาชงชาให้แขก

“ผมได้ยินเสียงแจ้ง มันเป็นบ้านเลขที่ของเจคอบ ผมเลย...” ฮาลเอ่ย

“อันที่จริง ถ้าไม่มีอะไรผิดปกติ ให้อยู่ในบ้านเฉยๆ ดรอยแค่มาตรวจผ่านๆ เสียงก็เงียบแล้ว”

“เอ่อ เรื่องคือว่า” ฮาลอึกอัก เจคอบอาสาเล่าเอง

“ฮาลกับผมพบวัตถุที่ตกเมื่อสองสามวันก่อน ข้างในเป็นคนอยู่ซึ่งก็คือ โจนนี่” เจคอบอธิบายอย่างรวดเร็ว ทริเวียสทำหน้าประหลาดใจ

“อะไร วัตถุที่ตก ก็แค่อุกกาบาตไม่ใช่เหรอ”

“ผมก็คิดแบบนั้น จนกระทั่งเห็นเงาของมือคนฝังอยู่ข้างใน มันไม่ใช่หิน แต่เป็นผลึกบางอย่าง”

เจคอบบอก ชายชรายกมือขึ้นเหมือนนับอะไรบางอย่าง

“ฮาล เธอควรจะกลับไปซะ เธอไม่ได้ถูกล่า ที่นี่ เพื่อนๆของเธอปลอดภัยดีแล้ว” ทริเวียสบอก

ฮาลมีทีท่าเป็นกังวล เจคอบจึงเสริมว่า

“ใช่ นายรีบกลับเถอะ”

ฮาลขยับเสื้อคลุมกระชับเขาพยักหน้าให้ทุกคน

“พรุ่งนี้ผมจะรีบมา” ฮาลบอก

“ฮาล โชคดีนะ” เจคอบกล่าวเป็นภาษาฝรั่งเศส ซึ่งฮาลฟังไม่รู้เรื่องแต่เขาก็พยักหน้า

“พรุ่งนี้ผมจะเอาเสบียงมาให้เพิ่ม” ฮาลบอกแล้วเดินออกจากกระโจมไป ครู่หนึ่งก็มี เสียงสกูตเตอร์สตาร์ทขึ้น เครื่องยนต์ลอยจากพื้น และเสียงก็ค่อยๆ ดังห่างออกไป

to be continue