ืnaruto(vertion girl) จอมซน
6.0
เขียนโดย Bluesky2544
วันที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.44 น.
14 ตอน
4 วิจารณ์
17.05K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 15.39 น. โดย เจ้าของนิยาย
13) I LOVE YOU NARUTO!!!!!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่ฉันกลับมาจากการทำภารกิจเดี่ยวฉันดีใจที่ได้กลับมาเคสึเกะอีกครั้ง แต่ฉันไม่ได้กลับบ้านตัวเองหรอกก่อนที่จะถึงเคสึเกะฉันดันเป็นลมกลางทางก่อนแต่ซาสึเกะช่วยฉันไว้และพามาบ้านเขาพอฉันรู้สึกตัวฉันเลยรีบลุกขึ้นมาในตอนนั้นฉันไม่เชื่อในสายตาของฉันหรอกว่าบ้านซาสึเกะจะใหญ่แต่ฉันก็พูดว่า
"สาบานได้ว่านี่เรียกว่าบ้านเหรอเนี่ย ทำไมใหญ่จัง ใหญ่เหมือนปราสาทเลย"
ฉันพูดทันใดนั้นฉํนเหลือบไปเห็นรูปภาพบนฝาผนังฉันสงสัยว่าคนที่อยู่ในรูปนั้นข้างๆซาสึเกะเป็นใครและเหมือนเป็นผู้หญิงอยู่ข้างๆเขาฉันเลยรีบลุกไปถามซาสึเกะแต่บ้านเขาใหญ่ขนาดนี้ แล้วจะหาเจอได้ยังไงเนีย ฉันเลยคิดว่า ฉันน่าจะใช้วิชาที่ฉันเองที่ฉันเลยถนัดนะเนี่ย ในตอนนั้นใช้เวลาหาซาสึเกะตั้งนานฉันไปเจอเขาที่ห้องโถงใหญ่ฉันเลยรีบไปหาเขาแต่มันมีทางแยกฉันเหลือบไปเห็นลูกศรชี้ทางอยู่ทางหนึ่งฉันเลยคิดว่าน่าจะเป็นทางที่ไปห้องโถงใหญ่ฉันเลยไปตามที่ลูกศรชีี้ปรากฏว่าใช่มันพาฉันไปห้องโถงใหญ่ฉันเปิดประตูเข้าไปแต่ไม่พบเขาเลย ฉันเลยตะโกนออกไปว่า
"ฉันไม่เล่นด้วยนะ ซาสึเกะฉันมาที่นี่เพราะฉันมีคำถามที่จะถามนายนะ เลิกเล่นเป็นเด็กได้แล้วนะ"
ฉันตะโกนออกไปอย่างนั้น ซาสึเกะเลยตอบว่า
" ก็ได้ ก็ได้ ฉันเลิกเล่นก็ได้ นารูโตะ แล้วว่าแต่ทำไมเธอไม่รออยู่ในห้องล่ะ ไม่เห็นต้องมาฉันที่นี่เลยก็ได้นี่ แล้วว่าแต่มีอะไรจะถามเหรอ"
ฉันเลยตอบไปว่า
"นายก็น่าจะรู้ว่าฉันเป็นยังไงนี่ซาสึเกะ ฉันอยากว่ารูปที่ติดอยู่บนฝาผนังน่ะ ที่อยู่ข้างๆนายน่ะเป็นใครเหรอซาสึเกะ?"
เขาเลยตอบมาว่า
"ว่าแล้วไงว่าเธอต้องถาม ฉันจะเล่าให้ฟังเอง ตอนที่ฉันยัง6ขวบอยู่ตอนนั้นแหละที่ฉันได้รู็จักเธอนารูโตะ ตอนนั้นน่ะเป็นวันเทศกาล ตอนนั้นฉันยังจำได้เลย"ฉันเลยพูดว่า"งั้นแปลว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างๆนายก็...ฉันตอน6ขวบอย่างั้นเหรอ ซาสึเกะ?
"เขาเลยตอบมาว่า"ใช่ ตอนนั้นน่ะเราได้เล่นด้วยกันแค่นิดเดียวเอง พ่อเธอก็ให้กลับแต่ตอนนั้นฉันไม่ยอมให้เธอไป แม่ฉันเองก็เลยแยกฉันออก ส่วนพ่อเธอก็พูดว่า ปีหน้าเดี๋ยวค่อยมาเล่นกับลูกสาวฉันอีกนะ ซาสึเกะ-คุง ฉันสัญญา ฉันเลยถามเธอไปว่า ปีหน้าเธอจะมาอีกรึเปล่านารูโตะ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะเงียบไปสักพัก แล้วเธอก็ตอบมาว่าถ้าท่านพ่อมาล่ะก็ฉันก็มาแน่นอน ซาสึเกะ ไว้เจอกันปีหน้านะ ฉันสัญญา ซาสึเกะหลังจากที่งานเทศกาลจบไปได้2 3 วัน บ้านเธอก็ถูกไฟไหม้ พ่อแม่เธอไม่รอดจาการที่ไฟไหม้บ้านกระทันหัน แต่ตัวเธอกับพี่เธอรอดมาได้ พ่อแม่เธอเสียไปแล้วพี่เธอเลยลบความทรวจำเธอที่เกี่ยวกับฉันออก และเก็บเป็นความลับไม่ให้เธอรู้เรื่อง"
หลังจากนั้นฉันรู้สึกเสียใจขึ้นมาฉันเลยคิดว่าทำไมพี่ต้องลบความทรงจำเรื่องของซาสึเกะไปด้วย แต่ซาสึเกะเขาพูดขึ้นอีกว่า
"แต่ฉันเก็บของบางอย่างที่พ่อเธอจะให้เธอไว้ด้วยนะ"
เขาถือสร้อยคอของพ่อฉันมาฉันคิดว่ามันถูกไหม้ไปพร้อมกับบ้านซะแล้ว แต่ที่ไหนได้ พ่อฉันฝากไว้ให้ที่ซาสึเกะนี่เอง หลังจากนั้นเขาเดินมาข้างหลังฉัน ฉันถามเขาว่า
"นายจะทำอะไรน่ะ ซาสึเกะ"
เขาบอกให้ฉันยืนอยู่นิ่งๆ ฉันทำตามที่เขาบอก ปรากฏว่าที่เขาเดินมาข้างหลังเพื่อที่จะสวมสร้อยของพ่อให้ฉันหลังจากนั้นเขาพูดว่า
"นารูโตะ ฉันมีเรื่องที่จะบอกเธอ คือว่า...."
"ฉันเลยพูดไปว่า"ซาสึเกะ ถึงแม้ฉันจะจำเรื่องของนายไม่ได้ แต่ตั้งแต่ที่เราได้เป็นคู่หูกันรู้สึกได้ว่าเวลาที่ ฉันเดือดร้อน นายมักจะมาช่วยฉันเสมอ ซาสึเกะ ฉันคิดว่า ฉันน่าจะชอบนายซะแล้วล่ะ......"
ส่วนซาสึเกะเองก็พูดว่า
"ตัวฉันเองก็คงชอบเธอดหมือนกันนั่นแหละ นาารูโตะ ฉันรักเธอนะ นารูโตะ
"ฉันตอบไปว่า ฉันเองก็เหมือนกัน ฉันรักนายนะ ซาสึเกะ"
หลังจากที่เราคุยกันเสร็จฉันวิ่งไปที่ห้องซาสึเกะเพื่อไปนั่งดูรูปนั้นอีกรอบ สักพักซาสึเกะก็เข้ามาในห้องแล้วพูดว่า
"มาอยู่ที่นี่จริงๆด้วยคิดถึงพ่อเหรอ นาารูโตะ"ฉันเลยตอบไปว่า
"ใช่แล้วล่ะ ซาสึเกะ ฉันน่ะรักพ่อกับแม่มาก ส่วนตาพี่ชายสุขุมนั่นน่ะเหรอ ก็ 50 50 น่ะนะ "
แต่ในตอนนั้น ซาสึเกะลากตัวฉันแล้วกอดฉันแล้วเขาก็พูดว่า"ฉันรักเธอ นะ นารูโตะ " ฉันเลยพูดไปว่า
"ฉันก็เหมือนกัน ซาสึเกะ แต่ปล่อยฉันไปได้แล้วล่ะ ฉันหายใจไม่ออก ซาสึเกะ" ซาสึเกะเลยพูดว่า " ขอโทษทีนารูโตะ "
ในตอนนั้นเรา2คนหัวเราะกันดังลั่นจนอามุเข้ามาแล้วถามพวกฉันว่า
"หัวเราะอะไรกันเหรอทั้ง2คนลั่นบ้านจนไปถึงห้องฉันเลยนะ ถามหน่อยสิซาสึเกะ คบกับนารูโตะแล้วเหรอ?
ในตอนนั้นเองซาสึเกะถามไปว่า
"ร...รู้ได้ยังไงเนี่ยอามุ?"
ในตอนนั้นอามุเองก็พูดขึ้นว่า
"ก็เห็นจับมือกันอยู่นิ คบกันก็บอกมาเถอะไม่ต้องเก็บความลับหรอกนะทั้ง2คน ฉันสัญญาจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครหรอก นะ นะ นะ"
ในตอนนั้น ซาสึเกะตัดสินใจบอกอามุ ว่าฉันกับเขาคบกัน แต่ตอนนั้น ซาสึเกะตัดสินใจที่จะพาฉันกลับบ้าน เขาพาฉันไปส่งถึงที่บ้าน ฉันขอบคุณเขา หลังจากนั้นเขาค่อยๆคลี่ยิ้มให้ฉัน และเขาก็เดินกลับบ้านไปโดยทันใด
อย่าติดตามภาค2กันด้วยนะค่ะ >_< จะออกเร็วๆนี้แล้ว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ