หล่อโหดอย่างนาย ต้องฉันเท่านั้นที่จะสกัดใจนายได้

เขาพาฉันไปร้านใหม่มันไม่ใช่ร้านเดิมแต่มันเป็นร้านกาแฟที่สวยและหรูที่สุดชอบอาา
"เธอจะไปทำงานที่ไหน"
"ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกัน"
"แล้วนายล่ะไอซิส นายจะไปทำงานที่ไหน"
"ฉันว่าจะรับกิจการต่อจากพ่อฉันนะ"
"ดีจังเนอะ" ฉันว่าจะไม่มีใครกล้ามาเป็นลูกน้องหรอถ้าทำงานไม่ถูกใจไอซิสก็คงโดนอัดอานะ
"ฉันถามไรหน่อยได้ไหมยองแอ"
"ได้สิว่ามา"
"เอ่อ....คอ คือออออ"
กริ๊งๆๆๆๆๆเสียงโทรศัพท์เข้ามาขัดจังหวะ
"แป๊ปนะ"
กริ๊งๆๆๆๆๆ ฉันยังปล่อยให้โทรศัพท์นั้นดังอยู่เพราะนั้นก็คือโฟกัตที่โทรมาหาฉัน
"ทำไมเธอถึงไม่รับโทรศัพท์"
"ชั่งมันเถอะ แล้วนายจะพูดไรกับฉันว่ามาสิ"
กริ๊งๆๆๆๆ โทรไรนักหนาเนี่ยยยยยฉันเริ่มรำคาญแล้ว
"ถ้าเธอไม่รับฉันจะรับเองนะ"
"อย่านะ" แต่เขาไม่ฟังฉันเขารับไปแล้ว
"ฮัลโหล"แล้วเขาก็ยื่นโทรศัพท์ให้ฉัน
"เธอฟังเองเถอะ"
"ยองแอเธอรีบมาโรงพยาบาลด้วยเลยนะ"
"ทำไมอ่ะโฟกัตใครเป็นอะไร"
ตุ๊ด ๆ ๆ ๆ โฟกัตวางสายไปแล้ววว
"ฉันต้องไปแล้วล่ะค่อยพูดกันใหม่นะ"
"เดี๋ยวฉันไปส่ง"
"ได้สิ ไปโรงพยาบาลนะ"
ณ โรงพยาบาล
"ยองแอ"
"ทำไมมีอะไรโฟกัต"
"แม่เธอ"
"แม่ฉันเป็นอะไรบอกมาสิ"
"แม่เธอโดนพวกเจ้าหนี้ทำร้ายพวกนั้นผลักแม่เธอไปกระแทกกันโต๊ะ"
"อะไรนะ"น้ำตาฉันไหลรินอาบแก้ม
"แล้วมันบอกว่าแม่เธอไม่เสียค่าเช่าบ้านมันบอกอีกว่ามันจะยึดบ้านเธอ"
"แล้วตอนนี้แม่ฉันเป็นยังไงบ้าง"
"ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกัน"
15 นาทีผ่านไป
หมอออกมาพอดีเลย
"หมอค่ะแม่เพื่อนฉันเป็นยังไงบ้างค่ะ"โฟกัตถามหมอ
"ผม ต้องเสียใจด้วยนะครับ"
"มันไม่จริงใช่ไหมค่ะ มันไม่จริงใช่ไหม"
ฉันเขย่าตัวหมออย่างแรงจนหรือสึกหน้ามึดปวดหัวอย่างรุนแรง
ฉันลืมตาขึ้นมาตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้แต่ที่รู้ๆไอซิสนั้งอยู่ข้างๆฉัน
"อ้าว ตื่นแล้วหรออ"
"แล้วนายเห็นว่าฉันนอนอยู่หรอ"
"เธอนิมันป่วนได้ทุกเมื่อจริงๆ"
"แล้วตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนอ่ะ"
"ห้องฉันเอง ^-^"
"อะไรนะไม่จริง ฉันอยากไปหาแม่อ่ะ"
"จะบ้าหรอตอนนี้เธอไม่สบายอยู่นะ"
"แต่ตอนนี้ฉันอยากเจอหน้าแม่ ฮือออออ"
ฉันพูดจบฉันกระโดดลงเตียงที่แสนจะนุ่มแล้วพยายามที่จะวิ่งออกทางประตูแต่รู้สึกเพลียๆยังไงก็ไม่รู้แต่ไอซิสมารับฉันไว้ทันแล้วเข้าก็กอดฉันแน่ๆเลย
"เธอใจเย็นก่อน แล้วตั้งสติไว้ให้ดีนะ"
"แม่ฉันเสียทั้งคนจะให้ฉันใจเย็นงั้นหรอ"
"แต่เธอต้องคิดก่อนนะเพราะเธอต้องหาบ้านอยู่ไหนจะต้องจัดงานแม่ของเธอแล้วเธอต้องใช้เงินมากแล้วเธอจะเอาเงินที่ไหนใช้"
"นั้นนะสิ ทำไมฉันไม่คิดถึงเรื่องนี้เลยนะ"
"แล้วฉันจะทำยังไงดีอ่ะ ฉันต้องทำยังไง"ยิ่งพูดน้ำตาก็ยิ่งไหลฉันกอดไอซิสไว้แน่นเลยล่ะ
"งั้นฉันจะช่วยเธอเอง"
"ช่วยยังไงอ่ะ"
"มีวิธีของฉันแหละกัน"
เขาดึงตัวฉันไปที่ๆนึ่งแต่ไม่รู้ว่าที่ไหน เขาพาฉันมานั้งที่เก้าอี้
แถมยังเอาไอติมมาให้ฉันกินด้วยทำอย่างกับฉันเป็นเด็กอ่ะ
"อ่ะ เอาไปกินนะเด็กบื่อ"
ฉันกินอย่างอร่อยมันเป็นรสสตอเบอร์รี่ที่ฉันชอบมากกกกอยู่ดีๆเขาก็แลบลิ้นออกมาแล้วก็ทำเป็นเหมือนไอติมติดปากเขาแล้วเขาก็เลียไอติมที่มุมปากก็ไม่เห็นมีนิแล้วทำเพื่ออารายยย
เขาก็ยังทำอยู่อีก
"เธอนี้มันบื่อจริง"
ฟิบ!!!!!! เอาอีกแล้วเขาจูบฉันอีกแล้วครั้งนี้ฉันจะยอมไม่ยอมดีอาเมื่อวานก็ยังพออนุญาติแต่วันนี้
ฉันยังเศร้าอยู่เลยแต่เขากลับมาจูบฉันทำให้ฉันมีความสุขที่สุดแต่ก็ยังคิดถึงแม่อยู่ยังคงจูบกับแล้วก็จูบจนทำให้ฉันรู้สึกเขินอาาาาาา
โอ๊ย!!!!! ไม่ต้องตกใจว่าเป็นเสียงใครนั้นเสียงของไอซิสเพราะฉันหยิกเขาเอง
"ช่วยไม่ได้นะนายมาขโมยจูบฉันเอง"
"ก็ฉันบอกให้เธอเช็ดปากเธอนิแต่เธอไม่ยอมเช็ดเอง5555"
"นินายก็น่าจะบอกฉันดีๆ"
"ก็บอกแล้วเธอไม่เช็ด ฉันก็เลยเช็ดให้แล้วที่สำคัญปากเธอน่ากินด้วย"
"อะไรนะ"ไอซิสคิดว่าปากฉันเป็นอะไรกันเนี่ย
เขาดึงตัวฉันไปกอดอย่างแน่น
"ฉันคงหนีใจตัวเองไม่พ้นฉันคงโกหกใจตัวเองไม่ได้อีกต่อไป"
"แล้วนายมาบอกฉันทำไม"
"เธออยากรู้จริงๆหรอ"
"แล้วแต่จะบอก"
"คือ ฉันรักเธอนะ"
อะไรกันฉันถึงกับอึ้งไประยะหนึ่ง
"แล้วเธอคิดยังไงกับฉันล่ะ"จะตอบยังไงดีฉันว่าฉันรู้สึกดีกับเขานะเพราะเขาจูบฉันหลายครั้งชอบทำให้ฉันหวั่นไหวอยู่เรื่อย-////-
"ฉันก็รักนายเหมือนกัน"
"เย้ๆๆๆ ในที่สุดฉันก็มีความรักอย่างแท้จริง"
เขาบ้าไปแล้วววแต่ฉันก็ยังไม่หมั่นใจว่าฉันจะรักเขาจริงหรือป่าวแต่ว่าฉันตอบเขาไปได้อย่างไงว่าฉันรักเขา-///-