หล่อโหดอย่างนาย ต้องฉันเท่านั้นที่จะสกัดใจนายได้

เขาพาฉันไปร้านใหม่มันไม่ใช่ร้านเดิมแต่มันเป็นร้านกาแฟที่สวยและหรูที่สุดชอบอาา

"เธอจะไปทำงานที่ไหน"

"ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกัน"

"แล้วนายล่ะไอซิส นายจะไปทำงานที่ไหน"

"ฉันว่าจะรับกิจการต่อจากพ่อฉันนะ"

"ดีจังเนอะ" ฉันว่าจะไม่มีใครกล้ามาเป็นลูกน้องหรอถ้าทำงานไม่ถูกใจไอซิสก็คงโดนอัดอานะ

"ฉันถามไรหน่อยได้ไหมยองแอ"

"ได้สิว่ามา"

"เอ่อ....คอ คือออออ"

กริ๊งๆๆๆๆๆเสียงโทรศัพท์เข้ามาขัดจังหวะ

"แป๊ปนะ"

กริ๊งๆๆๆๆๆ ฉันยังปล่อยให้โทรศัพท์นั้นดังอยู่เพราะนั้นก็คือโฟกัตที่โทรมาหาฉัน

"ทำไมเธอถึงไม่รับโทรศัพท์"

"ชั่งมันเถอะ แล้วนายจะพูดไรกับฉันว่ามาสิ"

กริ๊งๆๆๆๆ โทรไรนักหนาเนี่ยยยยยฉันเริ่มรำคาญแล้ว

"ถ้าเธอไม่รับฉันจะรับเองนะ"

"อย่านะ" แต่เขาไม่ฟังฉันเขารับไปแล้ว

"ฮัลโหล"แล้วเขาก็ยื่นโทรศัพท์ให้ฉัน

"เธอฟังเองเถอะ"

"ยองแอเธอรีบมาโรงพยาบาลด้วยเลยนะ"

"ทำไมอ่ะโฟกัตใครเป็นอะไร"

ตุ๊ด ๆ ๆ ๆ โฟกัตวางสายไปแล้ววว

"ฉันต้องไปแล้วล่ะค่อยพูดกันใหม่นะ"

"เดี๋ยวฉันไปส่ง"

"ได้สิ ไปโรงพยาบาลนะ"

ณ โรงพยาบาล

"ยองแอ"

"ทำไมมีอะไรโฟกัต"

"แม่เธอ"

"แม่ฉันเป็นอะไรบอกมาสิ"

"แม่เธอโดนพวกเจ้าหนี้ทำร้ายพวกนั้นผลักแม่เธอไปกระแทกกันโต๊ะ"

"อะไรนะ"น้ำตาฉันไหลรินอาบแก้ม

"แล้วมันบอกว่าแม่เธอไม่เสียค่าเช่าบ้านมันบอกอีกว่ามันจะยึดบ้านเธอ"

"แล้วตอนนี้แม่ฉันเป็นยังไงบ้าง"

"ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกัน"

15 นาทีผ่านไป

หมอออกมาพอดีเลย

"หมอค่ะแม่เพื่อนฉันเป็นยังไงบ้างค่ะ"โฟกัตถามหมอ

"ผม ต้องเสียใจด้วยนะครับ"

"มันไม่จริงใช่ไหมค่ะ มันไม่จริงใช่ไหม"

ฉันเขย่าตัวหมออย่างแรงจนหรือสึกหน้ามึดปวดหัวอย่างรุนแรง

ฉันลืมตาขึ้นมาตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้แต่ที่รู้ๆไอซิสนั้งอยู่ข้างๆฉัน

"อ้าว ตื่นแล้วหรออ"

"แล้วนายเห็นว่าฉันนอนอยู่หรอ"

"เธอนิมันป่วนได้ทุกเมื่อจริงๆ"

"แล้วตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนอ่ะ"

"ห้องฉันเอง ^-^"

"อะไรนะไม่จริง ฉันอยากไปหาแม่อ่ะ"

"จะบ้าหรอตอนนี้เธอไม่สบายอยู่นะ"

"แต่ตอนนี้ฉันอยากเจอหน้าแม่ ฮือออออ"

ฉันพูดจบฉันกระโดดลงเตียงที่แสนจะนุ่มแล้วพยายามที่จะวิ่งออกทางประตูแต่รู้สึกเพลียๆยังไงก็ไม่รู้แต่ไอซิสมารับฉันไว้ทันแล้วเข้าก็กอดฉันแน่ๆเลย

"เธอใจเย็นก่อน แล้วตั้งสติไว้ให้ดีนะ"

"แม่ฉันเสียทั้งคนจะให้ฉันใจเย็นงั้นหรอ"

"แต่เธอต้องคิดก่อนนะเพราะเธอต้องหาบ้านอยู่ไหนจะต้องจัดงานแม่ของเธอแล้วเธอต้องใช้เงินมากแล้วเธอจะเอาเงินที่ไหนใช้"

"นั้นนะสิ ทำไมฉันไม่คิดถึงเรื่องนี้เลยนะ"

"แล้วฉันจะทำยังไงดีอ่ะ ฉันต้องทำยังไง"ยิ่งพูดน้ำตาก็ยิ่งไหลฉันกอดไอซิสไว้แน่นเลยล่ะ

"งั้นฉันจะช่วยเธอเอง"

"ช่วยยังไงอ่ะ"

"มีวิธีของฉันแหละกัน"

เขาดึงตัวฉันไปที่ๆนึ่งแต่ไม่รู้ว่าที่ไหน เขาพาฉันมานั้งที่เก้าอี้

แถมยังเอาไอติมมาให้ฉันกินด้วยทำอย่างกับฉันเป็นเด็กอ่ะ

"อ่ะ เอาไปกินนะเด็กบื่อ"

ฉันกินอย่างอร่อยมันเป็นรสสตอเบอร์รี่ที่ฉันชอบมากกกกอยู่ดีๆเขาก็แลบลิ้นออกมาแล้วก็ทำเป็นเหมือนไอติมติดปากเขาแล้วเขาก็เลียไอติมที่มุมปากก็ไม่เห็นมีนิแล้วทำเพื่ออารายยย

เขาก็ยังทำอยู่อีก

"เธอนี้มันบื่อจริง"

ฟิบ!!!!!! เอาอีกแล้วเขาจูบฉันอีกแล้วครั้งนี้ฉันจะยอมไม่ยอมดีอาเมื่อวานก็ยังพออนุญาติแต่วันนี้

ฉันยังเศร้าอยู่เลยแต่เขากลับมาจูบฉันทำให้ฉันมีความสุขที่สุดแต่ก็ยังคิดถึงแม่อยู่ยังคงจูบกับแล้วก็จูบจนทำให้ฉันรู้สึกเขินอาาาาาา

โอ๊ย!!!!! ไม่ต้องตกใจว่าเป็นเสียงใครนั้นเสียงของไอซิสเพราะฉันหยิกเขาเอง

"ช่วยไม่ได้นะนายมาขโมยจูบฉันเอง"

"ก็ฉันบอกให้เธอเช็ดปากเธอนิแต่เธอไม่ยอมเช็ดเอง5555"

"นินายก็น่าจะบอกฉันดีๆ"

"ก็บอกแล้วเธอไม่เช็ด ฉันก็เลยเช็ดให้แล้วที่สำคัญปากเธอน่ากินด้วย"

"อะไรนะ"ไอซิสคิดว่าปากฉันเป็นอะไรกันเนี่ย

เขาดึงตัวฉันไปกอดอย่างแน่น

"ฉันคงหนีใจตัวเองไม่พ้นฉันคงโกหกใจตัวเองไม่ได้อีกต่อไป"

"แล้วนายมาบอกฉันทำไม"

"เธออยากรู้จริงๆหรอ"

"แล้วแต่จะบอก"

"คือ ฉันรักเธอนะ"

อะไรกันฉันถึงกับอึ้งไประยะหนึ่ง

"แล้วเธอคิดยังไงกับฉันล่ะ"จะตอบยังไงดีฉันว่าฉันรู้สึกดีกับเขานะเพราะเขาจูบฉันหลายครั้งชอบทำให้ฉันหวั่นไหวอยู่เรื่อย-////-

"ฉันก็รักนายเหมือนกัน"

"เย้ๆๆๆ ในที่สุดฉันก็มีความรักอย่างแท้จริง"

เขาบ้าไปแล้วววแต่ฉันก็ยังไม่หมั่นใจว่าฉันจะรักเขาจริงหรือป่าวแต่ว่าฉันตอบเขาไปได้อย่างไงว่าฉันรักเขา-///-