สำหรับผม นายสำคัญที่สุด♡♥♡ yaoi (nc 18+)

[เจ็ด] (เราติดสอบเลยแต่งไม่ค่อยจะออกเลย~)
ผมยืนเช็ดแก้วตรงตู้เก็บแก้ว ในขนาดที่เร็นเดินทำความสะอาดโต๊ะ โซฟา อะไรอีกต่ออะไรอีก
ผมยอมรับว่าเร็นเป็นที่ผมรักที่สุดรักมากจนไม่มีใครเทียบติดผมเคยคิดว่าเร็นก็รักผมเหมือนกันแต่นั้นมันผิดมาก 
เพราะเร็นไม่เคยรักผมเลย ดูจากการที่เขาทิ้งผมไปในวันนั้นขนาดตอนนี้ก็ดูมีความสุขกับการที่ผมหายไป
แต่ตอนนี้ความรักของผมที่มีให้เร็น มันหมดไปแล้วใจของผมเจ็บปวดเกินไป
ยังไงสะผมจะทำตามแผนของผม
เพราะถ้าเร็นไม่ได่เป็นของผมก็อย่าหวังว่าจะได้ไปเป็นของใคร
"ค..คือว่า"เสียงเล็กๆดังขึ้นข้างๆผมทำให้ผมตื่นจากถวังแล้วหันไปหาคนสิ่งเสียง
"มีอะไรหลอครับ น้องเร็น"ผมพูดเสียงนิ่งๆ ท่าทางเย็นชาใส่เร็น
"ผมมีเรื่องจะถามครับ"เร็นมองผม สายตาแบบนั้ละที่ผมเกลียดที่สุด
"เรื่องอะไรหลอครับ"ผมหันกลับไปเอาแก้วมาเช็ดต่อ
"พี่แม็ค..เป็นยังไงบ้างหลอครับ"ถามเรื่องของผมหลอ..หึ
"มันตายไปตั้งแต่สามเดือนก่อนแล้วละครับ"ผมพูดแบบไม่มองหน้าเร็นในมือเช็ดแก้วต่อไป
"..........."เร็นเงียบ ใช้เงียบทุกครั้งนั้นแหละชอบเงียบแล้วก็ชอบทำหน้าแบบนั้นเรียกร้องความสงสาร น่าสมเพด
"นี้ไม่มีใครบอกหลอครับ"
"....."เร็นส่ายหัวนิดๆ
"พี่เอคงไม่อยากให้กังวนกันละมั่งครับ"เอาแก้วอีกใบมาเช็ด ดูจากสถานการตอนนี้อีกสักพักเร็นจะร้องแน่ๆ มันต้องซ้ำสิจริงไหม
"คงเป็นเพราะ แฟนเก่า หน่ะครับผมก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่คงทำให้มันเจ็บมากเลยถึงขั้นตายจากไปเลยละครับ เดือดเย็นจริงๆ"ผมพูดซ้ำเติมเร็นที่ตอนนี้กึงเดินกึงวิ่งออกจากร้าน
ใช่เพราะเร็นน่ะเป็นคนฆ่าผม ผมคนเก่าที่มันโง่เง่า ให้เร็นหลอกมาตลอดแต่ตอนนี้มันไม่มช่อีกแล้ว
เร็นแกน่ะทำให้ผมเจ็บเกินไปแล้ว
_______________________________________________
[เร็น]
ผมเดินออกมาจากคลับ เดินเหม่อลอยไปตามทาง ผมเดินไปนั่งที่ใต้ต้นไม้เงียบๆหลังร้าน
อะไรกันเวลาที่ผมลืมเขาไป แต่เขากับหายไป หายไปจากผมจริงๆ นี้ผมจะไม่ได้เจอเขาอีกแล้วหลอ
จริงๆหลอมันเป็นความจริงหลอ
แต่สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกผิดมากๆนั้นก็คือ ผมเป็นคนฆ่าเขา
ความรู้สึกตอนนี้มันทำให้น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ไหลออกมา
ผมไม่ไหวอีกแล้วนี้ผมทำอะไรลงไปผมก็แค่อยากให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่าผม
จริงงๆตอนแรกผมชอบพี่เขานะ ชอบมาก
แต่ความรู้สึกของผมมันเปลั่ยนไปแต่พอผมเสียเขาไปจริงๆผมกลับ
กลับคิดถึงพี่แม็คมากๆ
แต่
ความจริงก็คือผม
                             ผมฆ่าเขาด้วยน้ำมือตัวเอง