เรื่องวุ่นๆของ นายสโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ด

สายลมในยามเช้าพัดอย่างแผวเบาปะทะกับร่างเล็กในชุดกระโปรงผมสีดำยาวคลอเคลียหลังปลิวไสวบุคคลตรงหน้านี้คือ เจ้าหญิง ผู้งดงามเพียบพร้อมและไร้เดียงสา ไม่ว่าใครที่พานพบเห็นต่างอยากจะครอบครองหญิงสาวตรงหน้า....ใช่! เขาต้องเอานางมาเป็นภรรยาให้ได้....ชายใดก็ตามที่คิดแบบนั้นและก้าวหาหญิงสาวอย่างภาคภูมิ ทว่า...สิ่งที่ได้ยินไม่คำหวานชวนรำลึก
"มองหาอะไร มันน่ารำคาญโว้ย!!"
คำด่าสุดเสียดแท่งทะลุอกซ้าย ทำเอาเหล่าชายงามพากันไหล่ตกกลับบ้าน....สมควรแล้วล่ะ.... 'คาเลน' เด็กหนุ่มวัย 17 ปีที่นี้ไม่เคยมี เจ้าหญิง มาแต่ไหนแต่ไรแล้วเพราะราชินีให้บังเกิด เจ้าชาย มาแทนมันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้เนื่องจากอาณาจักรต่างๆล้วนมี เจ้าชาย อยู่ทั่วหล้าเขาที่ โชคร้าย เกิดมาหน้าตาน่ารักคล้ายผู้หญิงจึงได้ถูกร้องขอ(มั่ง)ทำให้ต้องมายืนทำหน้าบึ่งตึงอยูตรงสวนหลังปราสาท....ขอโทษเถอะ ไอ้การปลอมเป็นเจ้าหญิงมันก็พอทนได้ แต่ไอ้การถูกเพศเดียวกันมัน ทุเรศ เกินจะบรรยาย...
"เอาอีกแล้วนะ คาเลน" เสียงของชายวัยกลาง
"อะไรล่ะ ท่านพ่อ" คาเลนหันมามองคนเป็นพ่อด้วยแววตาหงุดหงิด
"ถ้าเอาแต่ทำตัวไม่น่ารักแบบนี้จะไปมี 'สามี' ดีๆได้ไง" พ่อของคาเลนจงใจแน่นคำๆนั้น
"ผมไม่ได้อยากมี ผัว!!!!" คาเลนแถบจะอาละวาดแน่นอนว่าคนๆนี้คือคนที่ร้องขอ(แกมบังคับ)ให้เขาทำเรื่องบ้าๆนี้....มีพ่อที่ไหนเขาอยากให้ลูกชายใส่กระโปรงเล่า...
"เอาน่า ใจเย็นๆตอนนี้แกอายุครบ 17 แล้วใช่ไหม"
"แล้วไง??" คาเลนกอดอกขมวดคิ่วมองพ่อของตนยิ้มอย่างมีเลศนัยน์
...ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าเพราะเริ่มไม่ไว้ใจพ่อตัวเองขึ้นทุกวัน.....