เรื่องวุ่นๆของ นายสโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ด

ก็อบๆๆๆๆ(เสียงฝีเท้าม้า=*=)

รถเลื่อนคันใหญ่เคลื่อนตัวไปตามทางผ่านป่าในยามเย็นโดยในรถเลื่อนมีหญิงสาว(คาเลน)นั่งอยู่ใบหน้าดูหงุดหงิด

ยิ่งกว่าตอนเช้าซะอีก

"องค์หญิง มีอะไรหรือเพคะทรงทำหน้ากริ้ว(เขียนถูกป่าว??)ตั้งแต่ออกจากพระราชวังแล้วนะเพคะ" พี่เลี้ยงประจำ

ของคาเลนถามตอนแรกคาเลนก็ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายแต่ก็หันมายิ้มหวานให้พี่เลี้ยง

"ไม่มีอะไรหรอก ข้าแค่เบื่อการนั่งรถม้าเท่านั้น" ...ก็แถ่ไปเรื่อย...คาเลนด่าตัวเองในใจพลางมองออกไปนอกหน้า

ต่าง....เรื่องที่เขาหงุดหงิดจริงๆไม่ใช่เพราะรถม้า แต่เป็นเพราะ เจ้าพ่อ ตัวดีอีกนั้นแหละ....

'แต่งงาน!!!??' คาเลนถ้วนคำด้วยสีหน้าแตกตื่น....พูดเป็นเล่น....

'ใช่แล้วล่ะ พอดีพ่อไปทำสัญญากับอีกอาณาจักรหนึ่งไว้หากพิธีแต่งงานของเจ้ากับองค์ชายเดนิสสำเร็จเราจะได้

กำไรจากอาณาจักรนั้นเป็นเท่าตัว พ่อไปพลาดโอกาสนี้แน่' พ่อของคาเลนคิดถึงเงินก้อนโตพลางหัวเราะเบาๆ

'อย่าเห็นแก่เงินดิ!!ท่านพ่อไปเห็นปรึกษาผมซักคำ??' คาเลนมองพ่ออย่างขาดโทษ

'น่าๆพ่อขอโทษ เพราะถ้าขื่นบอกเจ้าเรื่องแน่นอนว่าเจ้าต้องค้านสุดกำลัง' ...ก็แหงอ่ะดิ...คาเลนฟึดฟัดกับการ

ตัดสินใจอย่างอุกอากของท่านพ่อ

'ยกเลิกแต่งงานเดี่ยวนี้' คาเลนยังคงค้านเรื่องงานแต่งต่อไป

'คิดซะว่าเพื่ออาณาจักร...'

'ผมไม่สน!ยกเลิกเดี่ยวนี้' ราชามองลูกชายของตัวเองก่อนตัดสินใจพูดสิ่งหนึ่งขึ้น

'งั้นแกก็ไปโทษแม่ของแกเถอะที่ให้แกเกิดมาเป็นผู้ชาย...'

'?!' คาเลนตาโตกับสิ่งที่พ่อพูดพร้อมกับโทสะที่เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

'แกต้องแต่งงานในครั้งนี้คาเลน....ไม่เช่นนั้นก็ไปซะ' ราชาพูดด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ

'.......' 

ทิ่งไว้แค่นั้นพ่อของคาเลนก็เดินจากไปโดยไม่เหลี่ยวหลังกลับมามองอีก

กลับมายังปัจจุบัน....คาเลนยังคงโกรธไม่หายคำพูดนั้นมันเสียดจนจุกที่หน้าอกไม่มีคำใดสามารถอธิบายอารมณ์

ในยามนี้ได้ คาเลนที่มองเห็นแสงไฟที่หมู่บ้านก็บ่นงึมงัมเบาๆ

"...พ่อคิดว่าเราเป็นตัวอะไรถึงได้ทิ่งๆขว้างๆแบบนี้..."

รถม้าหยุดตรงหน้าพระราชวังที่สูงสง่าดูองอาจ

....มิน่า อาณาจักรแห่งนี้ถึงได้รุ่งเรืองเกินหน้าเกินตา...คาเลนคิดขำๆก่อนเดินลงจากรถม้าเมื่อฝ่าเท้าสัมผัสกับพื้น

คาเลนก็ยื่นตรงและเชิดอกเล็กน้อยอย่างที่เคยได้รับการสอนมาขาเรียวบางของคาเลนก้าวไปยังปราสาทด้วยท่าที

สง่างามทุกอิริยาบท....หึ! ดูทหารเฝ้าประตูพวกนั้นสิยืนอ้าปากค้างตั้งแต่ข้าเดินมา คนมันสวยก็งี้แหละ....คาเลน

ประชดในใจ

ไม่นานร่างของคาเลนก็มาปรากฏเบื่องหน้าราชาของอาณาจักรโดยมีราชินีอยู่เคียงข้างและลูกชาย

คาเลนไปสาธยายอะไรมากก่อนถอนสายบัวให้ราชาและราชินีหนึ่งครั้งก่อนยิ้มอย่างสุภาพแก่ทั้งสองสายตาพลัน

เหลือบไปมองบุตรชายที่เขากำลังแต่งงานด้วย....ก็หล่อดีอยู่หรอก แต่ มองยังไงก็ดูเจ้าชู้เกิน...

"ขอต้อนรับองค์หญิงสโนว์ไวท์ สู่อาณาจักรของข้านับเป็นเกียรติอย่างที่เจ้าเดินทางมาด้วยตัวเองเพื่อเป็นเจ้าสาว

ของบุตรชายข้า เดนิส งานเฉลิมฉลองครั้งนี้จัดแด่เจ้าทั้งสอง" ราชาเอ่ยต้อนรับคาเลนอย่างดิบดีเดนิสที่นั่งอยู่

ลุกขึ้นและก้าวลงจากบังลังค์มายืนอยู่เบื่องหน้าคาเลน....สูงโครต!!!.....คาเลนแทบจะปี๊ดแตกพลางนึกสมเพศ

ในใจที่เกิดมาตัวเตี่ย เดนิสขุกเค่าลงข้างหนึ่งก่อนยืนมือมาจับมือเล็กของคาเลนและจูบบนหลังมือย่างแผวเบา

"เจ้าชั่งงดงามอย่างที่ใครๆก็ต่างล่ำลือ" เดนิสโปรยคำหวานชื่นออกมา...ถ้าเขาไม่ใช่ผู้ชายปานนี้คงสลบไปแนบ

อกเดนิสอย่างสมใจ ทว่า ตูเป็นผู้ชายนะเฮ้ย!!...

เสียงดนตรีสุดคลาสสิกถูกบรรเลงมีหนุ่มสาวจับคู่กันตรงสู่ฟรอซ(เขียนถูกไหมอ่ะ//ทำใจกับภาษาไทย)เต้นรำ

"เต้นรำกับข้าซักเพลงไหม?" เดนิสยิ้มชวนเสน่ห์...โธ่เอ๊ย!เขาอยากมีพลังล่องหนจริงๆ...

"ตะ แต่ข้าเต้นรำไม่เป็นนะเพคะ..." คาเลนตอบเสียงหวานจนเดนิสยิ้มอย่างถูกใจ

"งั้นข้าจะสอนให้" เดนิสจูงมือคาเลนไปตรงกลางฟรอซเต้นรำก่อนเลื่อนมือมาสัมผัสเอวเล็กของคาเลน

...ถ้างานนี้จบเมื่อไหร่เขาจะกลับไปต่อยหน้าพ่อ....คาเลนคิดหนักก่อนจับที่ไหล่กว้างของเดนิส

เดนิสเริ่มเคลื่อนตัวไปตามเพลงโดยที่คาเลนมองพื้นตลอด....จะเหยียบเท้าข้างไหนก่อนดี...คาเลนจ้องเท้า

เดนิสแต่ก่อนจะทำอะไรคาเลนรู้สึกว่าตัวเองถูกดึงให้เข้าใกล้มาขึ้นและลูไล้เอวของคาเลน

...ไอ้บ้านี้ ชักจะล้วงเกินแล้วนะโว้ย...

คาเลนได้เพียงด่าถ้อในใจขณะที่สีหน้าต้องแสร้งทำเป็นเขินอายการกระทำนั้นทำให้เดนิสยิ้มกรุ้มกริ้ม

(ตัดตอนเต้นไปล่ะกันขี้เกียจพิมพ์//โดนถีบ)

เดนิสพาคาเลนออกมาชมบรรยากาศยามดึกข้างนอกปราสาทที่เต็มไปด้วยพฤกษาสีชอุ้มมีหิ้งห้องเรืองแสงบินอยู่

รอบๆ....สวยชะมัด....คาเลนดูตื่นตาตื่นใจกับสถานที่แห่งนี้

"เจ้าชอบไหม" เดนิสถาม

"ชอบสิ มันสวยงามมากเลย" คาเลนตอบตามตรงโดยไม่รู้เลยว่าเดนิสเข้ามาใกล้

"อยากอยู่ที่นี้ไหม" เดนิสถามต่อ

"ค่ะ??" คาเลนขมวดคิ่ว...ทำไมบทสนทนามันแปลกๆ...

"เจ้านะ สวยมากเลยนะ.." 

"....."

"มาเป็นของข้าเถอะ!"

"!!!!"