รักเธอ รักเขา รักเรา กับรักสามเรา
เขียนโดย 
MeePooH24
วันที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 14.23 น.
แก้ไขเมื่อ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 08.09 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) ตัวปลอม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเพลงหัวใจไม่อยู่กับตัว มันชั่งตรงกับความรู้สึกของตะเภาตอนนี้เมื่อได้ฟังเพลงนี้เป็นต้องนึกถึงเรื่องราวของตัวเอง อีกคนที่เธอรักกับอีกคนที่รักเธอ มันออกจะน้ำเน่าแต่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้กับทุกคน
เช้าวันจันทร์มาถึงอีกแล้ว ตะเภายังคงไปโรงเรียนตามปกติเหมือนเช่นเดิมแต่ความรู้สึกนั้นไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ว่าตอนที่อยู่โรงเรียนหรือไม่อยู่มันก็เป็นที่รู้กันหมด
“ตะเภา ไปเที่ยวกับพลมาหรอ”
“อืม”
เธอตอบเพื่อนด้วยอาการเบื่อหน่ายกับความยากรู้ยากเห็น หรือรู้ไปทุกเรื่องของมิ้น
“สรุป ตัวจริงหรือตัวปลอมวะ”
“อะไรตัวจริงตัวปลอม”
“พลไงแฟนตัวจริงใช่ไหม”
ตะเภาเงียบกับคำถามนี้ แล้วชวนมิ้นคุยเรื่องอื่นแทน
“คุยเรื่องอื่นเหอะ มิ้น”
“งั้นเรื่องนี้เด็ดสุดและล่าสุด พี่ฝนเลิกกับรุ่นพี่ที่คบอยู่แล้วนะ”
“อย่ามามั่วนะมิ้น”
“ไม่มั่วแน่นอน สดๆร้อนๆเมื่อเช้านี้เอง พวกรุ่นพี่ม.5คุยกันเราได้ยินมา”
“ได้ยินมาผิดรึป่าว”
“ไม่ๆๆร้อยเปอร์เซ็นต์ เขาว่ากันว่ารุ่นพี่คนนั้นรู้ว่าพี่ฝนแอบคบซ้อนเลยขอเลิกเลย”
“น่าสงสารพี่ฝนจังมิ้น”
“อย่าเลย พวกผู้หญิงที่ชอบจับปลาสองมือให้โดนแบบนี้แหละดีแล้ว”
ตะเภาอึ้งเมื่อได้ยินคำนี้จากมิ้น
“ตะเภาก็เหมือนกัน ให้มันชัดเจนนะเรื่องของเธออ่ะ”
“อืม” เสียงตอบสั้นๆจากตะเภา
อิฐเองก็รู้เรื่องนี้เหมือนกันเขายังสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง ในใจตอนนี้เหมือนกับว่าไม่มีฝนอยู่แล้วแต่เรื่องที่เขาคิดอยู่ตอนนี้คือเรื่องของตะเภา อิฐตัดสินใจไปหาตะเภาที่ห้องเรียนชั้นม.4
“ตะเภา พี่ขอคุยด้วยหน่อย”
“พี่อิฐมีอะไรค่ะ”
“พี่ยังยืนยันคำพูดเดิมนะ เรื่องที่ขอโอกาสให้พี่อีกครั้ง”
“พี่อิฐ ตะเภา.......”
ตะเภาไม่รู้จะตอบยังไงต่อจากนี้
“พี่คิดดีแล้วนะ ตลอดที่ผ่านมาเรื่องที่อยู่ในหัวก็มีแต่เรื่องนี้”
พล เข้ามาแทรกระหว่างการพูดคุยนั้นเขามั่นใจว่า อิฐต้องมาพูดถึงเรื่องเมื่อวานก่อนแน่นอน
“พี่อิฐ พี่ก็รู้ว่าผมกับตะเภาคบกันอยู่นะ”
“พี่รู้ว่าที่พวกเราคบกันเพราะเรื่องของพี่เมื่อครั้งก่อน”
“พี่คิดเอง เออเองแล้วแหละ พวกเราคบกันจิงๆ”
“พี่ว่าเรื่องนี้ให้ตะเภาเป็นคนตัดสินใจดีกว่านะพล”
“ผมพูดขนาดนี้แล้วพี่ยังไม่เข้าใจอีกหรอ”
เสียงการพูดคุยเริ่มดังขึ้น เพื่อนๆร่วมห้องต่างจ้องมองมาทางพวกเขาสามคน ตะเภาเองเมื่อเห็นว่าเรื่องชักจะไปกันใหญ่แล้วเลยเดินออกจากห้องไป พลกับอิฐเดินตามออกไป
“ตะเภา รอพี่ก่อน”
“พี่อิฐหยุดครับ ผมว่าหยุด” พลดึงอิฐเอาไว้และมีการต่อสู้ระหว่างพวกเขา
“หยุดๆบอกให้หยุด”
เสียงของตะเภาและฝนดังขึ้น เมื่อเห็นว่าอิฐกับพละกำลังชกต่อยกันอยู่ ฝนดึงอิฐเอาไว้และพาเดินออกไปจากจุดนั้น ส่วนตะเภาเองก็จับมือของพลเอาไว้
“อิฐไปชกต่อยกับพลทำไม”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฝนหลอก”
“อิฐ ฝนรู้นะว่าอิฐไม่ได้รักฝนแล้วแต่พลกับตะเภาคบกันอยู่นะ”
“เรื่องนี้ก็เพราะเราเองฝน ตะเภาเลยคบกับพล ก็เพราะเรื่องของเราเมื่อครั้งก่อนไง”
“เรื่องเมื่อครั้งก่อนแล้วยังไง ก็ตะเภาเป็นคนตัดสินใจเอง”
ฝน ดูออกว่าอิฐเริ่ม มีความรู้สึกดีๆให้กับตะเภาแล้ว แต่เธอเองก็เพิ่งถูกทิ้งเธออยากกลับไปหาอิฐอีกครั้ง
“อิฐ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ”
“เราไม่ได้รักฝนแบบเมื่อก่อนแล้ว”
“ฝนรู้ว่าอิฐยังโกรษอยู่ ฝนเข้าใจ”
ฝนอ้อนวอนขอโอกาสอีกครั้งและสำนึกผิดกับสิ่งที่เคยทำไว้กับอิฐ
ตะเภาพาพลมาที่ห้องพยาบาล เธอรู้สึกผิดกับเรื่องนี้และยิ่งเห็นถึงความห่วงใยของพลมากขึ้นที่มีต่อตัวเธอเอง
“ตะเภา ถามอย่างสิ”
“อืม”
“เราไม่ใช่ตัวปลอมสำหรับตะเภาใช่มัย”
“อย่าเพิ่งพูดมากเลย ปากแตกอยู่นะ”
ตะเภาพยายามเลี่ยงถึงเรื่องนี้ เธอยังไม่มั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง พลเงียบไปเมื่อเห็นว่าตะเภาไม่ยอมตอบคำถามของตัวเอง
ตะเภานึกไปถึงคำพูดของมิ้นที่บอกว่าให้ชัดเจน อย่าจับปลาสองมือแต่เธอจะทำยังไงในเมื่อพลดีกับเธอมากถึงขนาดนี้ ส่วนพี่อิฐที่มาชัดเจนเอาตอนนี้และใจของเธอเองที่ปิ๊งพี่อิฐตั้งแต่ต้นแล้ว
....................................................................................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
