รักเธอ รักเขา รักเรา กับรักสามเรา

       ตะเภาเดินคอตกมาโรงเรียน เธอรู้สึกว่าทำผิดกับพลไว้มาก

       "ตะเภา ดีใจจังที่ได้เจอ"

       "พล"

       "เข้าโรงเรียนพร้อมกันนะ"

       ท่าทางของพลดูสดใส มีความสุข

       "พรุ่งนี้หยุดไปที่ที่หนึงกับเรานะ ตะเภา"

       "เข้าห้องเรียนกันดีกว่า มิ้นมาแล้วน่ะ"

       การที่ได้อยู่กับพล ตะเภาเองรู้สึกดีและปลอดภัยทุกครั้ง เรื่องราวระหว่างพลกับตะเภาเริ่มเป็นที่พูดคุยกันในวงเพื่อน

       "ตะเภา  ตกลงเธอคบกับพลหรอ"

       "อืม"

       "น่าสงสารพี่อิฐจังเนอะ"

       "ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นเลยนะมิ้น"

       "ก็เรื่องที่พี่อิฐขอคบกับตะเภายังคาใจเราอยู่เลย"

       "เราบอกตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่มีอะไร"

       "โอเค เชื่อแล้วๆ"

       ตะเภาเจ็บปวดทุกครั้งเมื่อเพื่อนพูดถึงเรื่องนี้ เธอรู้และเข้าใจดีว่า พี่อิฐไม่ได้คิดแบบที่เธอคิดพี่อิฐยังรักพี่ฝนที่เขาทำแบบนั้นเพราะอยากให้พี่ฝนกลับมาเป็นเหมือนเดิม

      "พล นายคบกับตะเภาจริงหรอ"

      พล ได้ยินเสียงที่คุ้นหูถามถึงเรื่องนี้

      "พี่อิฐพอเหอะ อย่าทำให้ตะเภาต้องเป็นคนผิดเลย"

      "พี่ทำอะไร"

      "ทุกคนเข้าใจว่าที่พวกพี่เลิกกันเพราะตะเภา"

      พล เดินจากไปและทิ้งคำพูดสุดท้ายให้อิฐได้คิดว่าสิ่งที่เขาไม่ได้ตั้งใจทำในวันนั้นมันออกมาเป็นยังไง อิฐเองเมื่อเห็นฝนไม่มีท่าทีว่าจะกลับมาเหมือนเขาเริ่มสับสนในความรู้สึกของตัวเอง

      "พลคุยกับพี่อิฐ เรื่องอะไรหรอ"

      ตะเภาเห็นทั้งสองคุยกันอยู่นานแล้ว

      "ไม่มีอะไรคุยเรื่องทั่วไปน่ะ" พลพยายามเลี่ยง "อย่าลืมนะพรุ่งนี้เรามีนัดกัน"

      ตะเภายังไม่ได้ตอบตกลงเลย แต่พลคิดไปแล้ว

     เช้าวันรุ่งขึ้นพลมารับตะเภาที่หน้าบ้านแต่เช้า เขาอยากพาตะเภาไปน้ำตกเหมือนคู่รักหลายๆคู่ทำกัน

      "บอกได้ไหม พวกเรากำลังไปไหนกัน"

      "เดี๋ยวตะเภาก็รู้เอง"

      น้ำตกเป็นศูนย์รวมของคู่รักวัยรุ่น และในวันหยุดแบบนี้คนเยอะ หนึ่งในนั้นมีอิบกับกลุ่มเพื่อนอยู่ด้วย

      "โห สวยมากอ่ะ"

      "เราว่าแล้วตะเภาต้องชอบ"

      "นึกว่าในเมืองจะไม่มีที่แบบนี้นะ"

      "เราเห็นว่าตะเภาไม่เคยมาไง"

      "ขอบใจนะพล"

      ตะเภา มีความสุขและรับรู้ถึงความจริงใจที่พลมีให้กับเธอ

      "เดี๋ยวตะเภาอยู่นี่นะ เราจะไปซื้อน้ำให้"

      "อืม"

      ตะเภายิ้ม และมองดูพลเดินไปซื้อของเธอแอบคิดว่าถ้าได้มากับคนที่เธอชอบก็คงดีมาก

      "มาที่นี่กันด้วยหรอ" มีเสียงทักตะเภา

      "พี่อิฐ"

      "พี่มากับเพื่อนน่ะ อยู่ทางโน่น"

      "ค่ะ"

      "ตะเภามากับพลหรอ"

      ตะเภาไม่ตอบคำถามนี้

      "พี่ไม่รู้นะว่าตะเภาคบกับพลเพราะเรื่องอะไร"

      "พี่อิฐ อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลยค่ะ"

      "พี่ขอโอกาสอีกครั้งนะ"

      พล ได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาคุยกันและสังเกตุอาการของตะเภาตลอดดูเหมือนว่าตะเภาอึดอัดใจ

      "น้ำมาแล้วนะ"

      "พล เราอยากกลับบ้านน่ะ"

      "อืม ได้งั้นกลับกันเลย"

      ตะเภากับพลเดินจากไปในขณะที่อิฐยังคงยืนอยู่

     พลส่งตะเภาที่หน้าบ้าน เขาแค่อยากรู้ความรู้สึกของตะเภาว่าเธอคิดยังไง ตลอดเวลาตอนกลับตะเภาเงียบไม่ยอมพูดอะไรเลย

     "เงียบจังเลย คิดอะไรอยู่"

     "ไม่นี่"

     "ตะเภา เรารู้ตะเภาคิดอะไรอยู่"

     "พล"

     "พี่อิฐขอโอกาสตะเภาอีกครั้งใช่ไหม"

     "พลได้ยินหรอ"

     "เราเองไม่อยากรักตะเภาข้างเดียวหลอกนะ" น้ำเสียงของพลดูจริงจัง

     "ตะเภาให้โอกาสกับคนอื่นได้ แต่ตะเภาไม่เคยให้โอกาสเราเลยไม่นึกถึงเราเลย"

     "ตะเภาขอโทษ"

     "ยังไงในหัวใจตะเภาก็ไม่มีที่ว่างสำหรับเรา แลัวเราก็คงทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้"

     เมื่อพูดจบ พลก็เดินจากไปด้วยอาการเศร้า ตะเภาเองก็คิดหนักกับเรื่องนี้ เธอเองก็เริ่มหวั่นไหวกับพลเหมือนกัน

...................................................................................................................