รักเธอ รักเขา รักเรา กับรักสามเรา

     เช้าวันใหม่

     กิจกรรมหน้าเสาธง ทุกคนรวมตัวกันอยู่ที่นี้

     "ตะเภาหรอ ยินดีด้วยนะ"

     "พี่ฝน"

     ตะเภาตกใจเมื่อได้ยินเสียงทักเธอ

     "เรื่องเมื่อวาน รักของพี่กับอิฐจบแล้ว"

     "พี่ฝนค่ะ คือ"

     "พี่เข้าใจนะ ตะเภาก็แค่คิดว่า รักของเราจบลงแล้วก็พอ"

     "หนู ไม่ได้คิดแบบนั้น...."

     ยังไม่ทันได้อธิบายให้กับรุ่นพี่ได้เข้าใจ อาจารย์ก็สั่งเลิกแถว เพื่อเข้าห้องเรียน วันนี้ พลไม่คิดแม้แต่จะทักตะเภาเลย

     "ตะเภา ตกลงมันยังไง"

     "ไม่มีอะไรทั้งนั้น"

     "ก็เรื่อง พี่อิฐกับพี่ฝน เขาลือกันว่า ตะเภาเข้าไปแทรกพวกเขา"

     ไม่มีเสียงตอบกลับจากตะเภา เธอแค่เสียใจที่หลายคนคิดกันแบบนั้น ทั้งทีเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนั้น เธอจึงไม่อยากอธิบายอะไรให้เพื่อนทั้งนั้น

     "อย่าคิดมากเลย"

     "พล เราผิดหรอ"

     "ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวมันก็เงียบเอง"

     พลปลอบตะเภา ให้เธอมีสติเข้าไว้ อย่าคิดมากกับคำพูดของคนอื่น

     พักกลางวัน โรงอาหาร

     ตะเภานั่งอยู่กับเพื่อนเธอเงียบ และสังเกตุเห็นสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เธอเหมือนกับเธอทำอะไรผิด

     "ตะเภา พี่อิฐมาตรงนี้แล้ว"

     มิ้นเตือน ตะเภาให้รู้ตัวเพราะเห็นว่าอิฐกำลังเดินตรงมาที่โต๊ะ

     "ตะเภา พี่ขอคุยด้วยหน่อย"

     "พี่อิฐ"

     "มากับพี่หน่อยนะ"

     ตะเภานิ่ง ยังไม่ยอมลุกจากโต๊ะทุกอย่างอยู่ในสายตาของคนรอบข้าง 

     "ตะเภา อาจารย์เรียก" เสียงของพลแทรกเข้ามาในตอนนั้น

     "อืม"

     "พี่จะรอตะเภา อยู่ตรงนี้นะ" ดูเหมือนว่าอิฐอยากคุยกับตะเภาจริงๆ

     ตะเภาลุกขึ้นเดินไปพร้อมกับ พล ดูเหมือนว่ามันเป็นแค่ข้ออ้างที่ไม่อยากให้ตะเภาได้คุยกับอิฐ พลรู้ดีว่า ถ้าสองคนได้คุยกันแล้วมันอาจจะจบลงด้วยการที่ทั้งสองคน คบกัน

     "พล ขอบคุณนะ"

     "ลำบากใจหรอ ณ.ตอนนี้ตะเภาต้องพูดอะไรสักอย่างให้พี่อิฐรู้นะ"

     "พี่ฝน และทุกคนกำลังเข้าใจผิด"

     "ตะเภาต้องพูดบ้างนะ อย่าเงียบเลยมันไม่ดีต่อตะเภาเอง"

     "เราจะพูดอะไรล่ะ พลก็รู้ว่าเราคิดยังไงกับพี่อิฐ"

     พลเงียบ เมื่อได้ยินตะเภาพูดแบบนั้นออกมาและดูเหมือนว่าเขาเป็นส่วนเกินของเรื่องนี้ไปแล้ว

ตะเภากลับมาที่โรงอาหาร เธอเองไม่อยากให้อิฐต้องรอนาน

     "พี่ขอโทษนะ"

     "พี่อิฐพูดจริงรึเปล่า"

     "พี่....." อิฐยังไม่ยอม และยิ่งทำให้ตะเภาไม่มั่นใจ

     "พอเถอะ ตะเภาเข้าใจแล้ว"

     "ยังไงพี่ก็อยากขอโทษ ตะเภานะ"

     "ขอบคุณค่ะ"

     ตะเภาเดินออกมา ความคิดของเธอในตอนนี้จากครั้งแรกที่ตั้งใจไว้ว่า อยากให้รักเรา เกิดขึ้นแต่สำหรับตอนนี้มันคงเป็นไปได้ยากแล้ว

     "พล เธอพูดถูกนะ"

     "เรื่องอะไร"

     "เราคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว"

     "ตะเภาหมายความว่ายังไง"

     "ช่วยเราหน่อยนะ"

     พล สงสัยว่าตะเภากำลังหมายถึงอะไร

     "ช่วยคบกับเรานะ"

     เมื่อได้ยินคำนี้ออกมา พลดีใจที่ตะเภาพูดแบบนี้ออกมา แต่ก็แอบเสียใจเพราะเขารู้ว่าตะเภาพูดมาเพื่ออะไร

    "เรา เต็มใจนะ"

    "ขอบใจนะพล"

    "เรารู้ว่าตะเภาคิดอะไรอยู่ ส่วนเรา เราจะคิดว่านี่เป็นการเริ่มต้น รักของเรา"

    รักของเรา  ฝนกับอิฐ จบลง

    รักของเรา  พลกับตะเภา เริ่มต้น ถึงแม้จะเป็นความคิดของพลฝ่ายเดียวก็ตาม

                                ตอนต่อไปนะครับ

    ..........................................................................................