ปฏิบัติการลับ กำจัดยัยโชตะค่อน

เอาละเช้าวันใหม่มาถึงแล้วพี่น้อง คราวนี้แหละฉันสาวโชตะค่อนจะได้สระโสดแล้วเว้ยเฮ้ย!~
 
ขอบอกไว้ก่อนนะที่ฉันคิดแบบนั้นน่ะก็เพราะวันนี้เป็นวันที่2ของการเปิดเทอมใหม่แล้วก็เป็นวันแรกของการเปิดเทอม ฉันก็ได้เจอเป้าหมายของฉันที่แค่มองก็ตกหลุมรักเข้าอย่างจังเลยละ
 
"วันนี้ต้องพยายามถึงที่สุดเลยนะเรา~"ฉันเอ่ยคำพูดให้กำลังใจตัวเองก่อนที่จะเริ่มเดินออกมาจากบ้านเพื่อไปโรงเรียนอย่างมีความสุขมากกว่าทุกวัน
 
ทั้งที่ปกติเวลานี้ฉันยังนอนหลับไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่บนเตียง แต่เพราะว่าเรื่องของเป้าหมายแรกเข้ามาในหัวทำให้ฉันได้สืบค้นประวัติและชีวิตประจำวันของเขามาจนหมดเลยละ
 
คงอยากจะรู้สินะว่าประวัติของเขาที่ฉันหามาน่ะมีอะไรบ้างถึงได้ทำหน้าตาสนใจแบบนั้นน่ะ อะๆจะบอกให้ก็ได้แต่ห้ามเอาไปบอกใครละก่อนอื่นก็..
 


05.00 AM (ตี5) เขาจะออกมาวิ่งที่สวนสาธารณะ
06.00 PM (6โมงเช้า) เขาจะกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้าน
07.00 PM (7โมงเช้า) เขาจะออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียน


พอพักกลางวัน เขามักจะไปอยู่ในห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือ เรื่อง สิ่งมหัศจรรย์ในความฝัน
 
ก็นี้ละนะคือสิ่งที่ฉันรู้ แต่ว่าความจริงแล้วมีอีกเยอะเลยละ แต่ว่าจะให้บอกผู้อ่านน่ะคงไม่ได้หรอกนะ เดี๋ยวผู้อ่านจะมาแย่งฉันไปงาบซะก่อน ><
 
"อะ เจอตัวแล้ว~"ฉันเอ่ยขึ้นเมื่อมองเห็นแผ่นหลังของเขาที่กำลังเดินไปโรงเรียนตามเวลาที่เขียนอยู่ด่านบนนะเออ
 
"เอาละคัลเลอร์ ลุย!"ฉันพูดให้กำลังใจตัวเองก่อนที่จะค่อยๆเดินไปใกล้เขาเรื่อยๆ   โบราณว่าไว้ ถ้าเขาสนใจเขาจะเป็นฝ่ายทักก่อน ลองดูสิว่าจริงหรือไม่จริง!
 
ฉันค่อยๆเดินผ่านหน้าเขาไปแล้วเดินช้าลงที่ตรงหน้าเขาเพื่อให้สายตาของเขาจับจ้องมองมาที่ฉันบ้าง
 
และแน่นอน แผนของฉันสุดเพอเฟคเขาเริ่มสังเกตุเห็นฉันแล้ว!~
 
"อะ รุ่นพี่เมื่อวานนี้นิ.."เสียงของเขาทักขึ้นก่อนที่ฉันจะเริ่มยิ้มขึ้นอย่างดีใจ ก็แหมใครเค้าจะไปคิดละว่ามันจะได้ผลอะ เนอะๆ ถ้าสนใจใครคุณผู้อ่านก็ลองไปทำบ้างละ คู่กันแล้วไม่แคร้วกันหรอก~ เอาหัวคัลเลอร์เป็นประกันได้เลย! ><
 
"อ้าว~ เธอเมื่อวานนี้นิิ กำลังจะไปโรงเรียนเหมือนกันเหรอ~"ฉันทักตอบพรางถามเหมือนไม่รู้ว่าเขาออกมาเวลานี้
 
"ครับ ผมมาโรงเรียนทางนี้ทุกวันนั้นละ รุ่นพี่เองก็ชอบมาทางนี้เหรอครับ~"แหมทั้งรอยยิ้มทั้งคำพูด โคตรน่ารักเลยวุ่ย เล่นยิ้มแบบนี้เดี๋ยวก็เอากลับบ้านซะนี้ ><
 
"อืม พอดีเห็นว่าทางนี้มันอากาศดีน่ะเลยชอบมาทางนี้บ่อยๆ~"ขอโทษเทพเจ้าด้วยนะค่ะแแต่ตอนนี้ขอโกหกหน่อยนะ~
 
"อ้อ งั้นเหรอครับ งั้นรุ่นพี่ก็ใจตรงกับผมเลยละ ผมว่าแถวนี้น่ะ ทั้งมีอากาศดี..มีวิวให้ชม..แล้วก็..มีคนให้มองด้วย.."อุบ๊ะ! พูดแบบนี้มีเรสไนนะเนี่ย~ 
 
"อ้อ งั้นเหรอดีจังเลยนะ อะ..ลืมถามชื่อเธอเลย.."ฉันเอ่ยถามพรางมองอย่างลุ่นๆเหมือนกับกำลังรอหวยออกเลยวุ่ย
 
"จริงด้วยสินะผมชื่อ เมล ครับ~"ความจริงแล้วเรื่องชื่อเนี่ยฉันรู้มานานแล้วละ แต่ว่าถ้าอยู่ดีๆไปรู้ชื่อเขาเข้าเดี๋ยวจะดูเสียมารยาทเนี่ยสิ~
 
"อ่า ฉันชื่อ- "ฉันที่กำลังจะตอบกลับยังไม่ทันขาดคำ แต่ว่าเขาก็ได้เอ่ยคำๆหนึ่งที่พอฉันได้ยินแล้วถึงกับสงสัยไปเลยทีเดียว
 
"อ้อ เรื่องนั้นไม่ต้องหรอกครับ ชื่อของรุ่นพี่น่ะผมรู้อยู่แล้วละครับ"เขาเอ่ยขึ้นก่อนจะส่งยิ้มมาให้ฉันอย่างอ่อนโยน
 
"เอ๋ รู้ชื่อ..แล้วเหรอ..?"ฉันเอ่ยทวนคำก่อนที่จะหยุดเดินแล้วมองเขาอย่างสงสัยเพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะไม่ค่อยมีใครรู้จักฉันไงละ ถึงจะดังที่สุดในโรงเรียนก็เถอะ -_-
 
"อืม รุ่นพี่ชื่อคัลเลอร์ใช่ไหมละครับ~"แหม รู้จักกันแบบนี้ก็น่าจะบอกกันก่อนนะเนี่ย จะได้คุยกันได้ง่าย อิอิ
 
"อ..อืม ใช่ ทำไมถึงรู้ชื่อได้ละ?"ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัยแบบสุดๆแล้วคิดใหม่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนอย่างฉันจะมีคนรู้จักด้วย
 
"อืม นั้นสินะ คงเพราะผม สนใจ รุ่นพี่อยู่มั้งครับ~"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดไม่รู้จะอธิบายอะไรแล้วค่า!~
 
"อืม งั้นเหรอดีใจจัง~"โอเคตั้งแต่วันนี้ละฉันจะได้เจอเนื้อคู่แล้วโว้ย!!
 
เมื่อมาถึงโรงเรียน
 
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวต้องไปซ้อมบาสตอนเช้าน่ะ~"เขาพูดก่อนจะเดินแยกออกไปอีกทางนึงเพื่อไปเข้าชมรม
 
หลังจากนั้นฉันก็เดินกลับไปที่ตึกเรียนเพื่อเม้าหลายๆเรื่องให้เพื่อนสนิททั้ง2ของฉันฟัง
 
ในขณะนั้น ณ ทางของเมล
 
"นายคิดจะทำอะไรน่ะ.."เสียงของใครบางคนเอ่ยขึ้นก่อนที่เมลจะหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองยังมุมตึกที่เขาพึ่งเดินผ่าน
 
"อ้าวๆ คุณพี่ชายแสนดีของผมนี้เอง~ ไม่ไปซ้อมกีฬาเหรอครับ~"เมลพูดขึ้นก่อนจะยิ้มอย่างสนุกสนาน
 
"นายคิดจะใช้วิธีเดิมๆ ในการโกหกผู้หญิงเพื่อให้พวกผู้หญิงตบตีกันเพื่อแย่งนายและเป็นข่าวเหมือนโรงเรียนเดิมน่ะเหรอ.."ชายหนุ่มมุมตึกยังคงพูดต่อไปด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย
 
"อ้าวๆ พี่ชายที่แสนดีใส่ร้ายให้ความน้องชายแสนน่ารักของตัวเองซะแล้วเหรอครับ~"เมลยังคงยิ้มให้อย่างคนที่เจอเรื่องสนุกอยู่เช่นเคย
 
"ฉันจะไม่มีทางให้สิ่งที่นายทำมันเป็นอย่างที่นายคิดแน่ๆ.."ชายหนุ่มมุมตึกเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินจากไปอย่างเงียบงั่น
 
"ไม่มีทางขัดขวางผมได้หรอกครับ~ พี่เดล.."จากนั้นสายตาของเมลได้เปลี่ยนไปเหมือนเป็นคนละคนกันทันที
 
>ตอนต่อไปนางเอกกับพระเอกจะเจอกันแล้วนะเออ~<