ไนล์...เส้นทางแห่งรักฟาโรห์

22 ปีผ่านไป

ตามสถานที่ต่างๆ ภายในจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ต่างมีผู้คนให้ความสนใจเป็นอย่างมาก เพราะวันนี้ผู้ที่สำเร็จการศึกษา ต่างมารับใบที่ภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตของตนเอง

“ยัยม่านๆ มาถ่ายรูปทางนี้เร็ว”

“มาแล้วย่ะ”

“เอ้าละ มองกล้องนะ หนึ่ง สอง สาม ”

“ ไหนดูภาพสิ ภาพสวยมากเลยอ่ะแก “

“จริงหรอ ดูหน่อยสิ? “

“ยังดูไม่ได้ย่ะ เอ้า ยัยลูกปลา ยัยเนย ยัยวา มาถ่ายรูปเร็วสิ”

“ จ้า ” พูดแล้วทั้งสามก็วิ่งมาถ่ายรูปกัน

“ มองกล้องนะ 1 2 3 “ แชะ แชะ แชะ

“ สวยมากเลยครับ สาวๆ “

“ อ้าว สวัสดีค่ะพี่พี “ สาวๆรีบทักทายชายหนุ่มที่เดินมาทางพวกเธอ

“ จ้า เป็นไงบ้าง หายตื่นเต้นยังจ๊ะ เรียนจบปริญญาตรีแล้วนี่นา “

“ หายแล้วค่ะ” สาวๆตอบพร้อมกัน

“ งั้นพี่พีก็มาถ่ายรูปกับพวกเราสิคะ” เนยเอ่ยชวนด้วยความเป็นกันเอง

“ ถ้าน้องๆชวน พี่ก็ยอมทำตามจ๊ะ”

“ เอ้า พี่พีทำไมยืนห่างพวกเราจัง มายืนข้างยัยม่านสิคะ”

“ แต่ พะ..พี่ ”

“ เร็วสิคะ” แล้วพีรกรก็โดนลูกปลาพลักให้ไปยืนข้างๆ ม่านฟ้า

“ มองกล้องนะ 1 2 3 “ แชะ แชะ

“อีกสองรูปนะครับ” แชะ แชะ

“ฉันว่าเราไปนั่งกันเถอะนะ ดีมั้ยเพื่อนๆ”

“เออ ดีเหมือนกันยัยม่าน เหนื่อยแล้วว่ะ” แล้วทั้งหมดก็เดินไปนั้งโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ใกล้ๆ พร้อมกับผู้ปกครองของแต่คนที่มากันเกือบทั้งบ้าน เพราะมาแสดงความยินดีที่ลูกหลานของตัวเองจบการศึกษา

“ พี่พีมาไงคะเนี้ย ถึงมาถึงนี่ได้ พี่ต้องทำงานไม่ใช่หรอคะ”

“ พี่ตั้งใจมาแสดงความยินดีกับรุ่นน้องทุกๆคน น่ะจ๊ะ”

“โห พี่พีใจดีจังค่ะ”

“ ขอบคุณครับน้องม่าน”

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจม่านหรอก “ ม่านฟ้าพูดพร้อมกับยิ้มนิดๆและหัวเราะหน่อยๆ

“น้องม่านนี่ สดใสทุกวันเลยนะครับ”

“โห พี่พีก็รู้ว่ายัยนี่น่ะ ทั้งกวน ทั้งซน ทั้งสดใสร่าเริงแถมยังขี้เหนียวสุดๆ อยู่ที่ตัวยัยนี่หมดแหละค่ะ “

“ยัยบ้า นี่จะชมหรือจะด่ากันแน่เนี้ย”

“เหมารวมสองอย่างเลยได้ป่ะ”

“เหมารวมหรอ งั้น ต้องเจอ....” พูดได้แค่นั้นแล้วม่านฟ้าวิ่งไล่ ตีโซดา ไปรอบๆบริเวณสวนดอกไม้ของมหาวิทยาลัย วันนี้ช่างเป็นวันที่มีความสุขมากของทุกๆคน

" พอได้แล้วทั้งสองคนนั้นแหละ มานี่นั่งเร็ว " แล้วทั้งสองคนก็วิ่งมานั่งตามคำสั่

งของลูกปลา

" แฮ่ก ๆ นะ เหนื่อยจัง "

" นะ หนื่อย มะเหมือนกันน่ะแหละ แฮ่ก ๆ ยัยม่าน "

" ม่านแล้วแกจะกลับภูเก็ตวันไหนเนี้ย "

" พรุ่งนี้แหละแก "

" เฮ้ย ! ทำไมกลับเร็วจัง "

" พ่อรีบกลับอ่ะ "

“ อ๋อ หรอ อืม ไม่เป็นไรยังไงก็ต้องได้เจอกันอยู่ดีน่ะเพราะยังไงแกก็ทำงานที่นี่เนอะ " ทั้งๆ ที่พูดออกไปอย่างนั้น แต่ใจโซดารู้สึกเหมือนกับว่า เพื่อนคนนี้กำลังจะไปไกลกับเธอมาก มากจนเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีก

“เฮ้ย แต่คืนนี้ยังอีกยาวนาน โต้รุ่งนะเว้ย ยัยม่าน ยัยเนย ยัยโซดา " ยัยลูกปลาพูดออกมา

“ ได้เลย " สาวๆ พูดออกมาพร้อมกัน

“ พี่พีจะมากับเราด้วยก็ได้นะคะ แต่ถ้าพาเพื่อนที่หล่อๆของพี่มาจะดีมากๆเลยค่ะ อิอิอิ " ยัยโซดาพูดออกมาด้วยความชั่วร้าย ที่หวังจะเขมือบผู้ชายของมัน

“ แต่ไม่รับประกันความปลอดภัยของเพื่อนพี่นะ อิอิอิ "

“ ยัยม่านก็...... พูดความจริงทำไมอ่ะ "

“ ฮ่าๆ “ ทุกคนในที่นั่นก็หัวเราะกับท่าทีของโซดา

“งั้น พี่คงต้องบอกเพื่อนพี่ให้ระวัง น้องโซดาแล้วล่ะครับ "

แล้วเราก็พร้อมใจกันหัวเราะยัยโซดากันอีกครั้ง

ณ ร้าน เลอเชลโล

“สวัสดีครับ มีทราบว่าจองโต๊ะใว้หรือเปล่าครับ”

“จองโต๊ะใว้แล้วค่ะ เพื่อนคุณพีรกร”

“งั้นเชิญที่ห้อง VIP เลยครับ ทางนี้ครับ” พวกเราเดินตามทางเดินไปหยุดตรงหน้าห้องๆหนึ่ง

“เอ้า สาวๆ เข้ามาสิจ๊ะ " เสียงพี่พีตะโกนมาแต่ไกล เพื่อเร่งให้เรารีบเข้าไปในร้าน เลยทำให้เรารีบเข้าไปในห้องทันที

“สวัสดีค่ะ พี่พี "

“พี่จะแนะนำเพื่อนพี่และก็น้องชายพี่นะ " พี่พีพูดออกมาก่อนที่พวกเราจะทันได้กล่าวอะไรเพิ่มเติม

“ นี่ โอม เต้ วิทย์ เกมส์ เพื่อนพี่เอง "

“ สวัสดีค่ะ " เสียงทั้งสามสาวเอ่ยขึ้นพร้อมเพรียงกัน

“ และนี่ พาร์ท โพสเตอร์ แพททริก น้องชายพี่เอง "

“ สวัสดีค่ะ "

“สาวๆนั่งกันได้เลยตามสบายนะ”

“ค่ะ”

" สาวๆสั่งอาหารกันได้เลยนะ มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง "

" ได้เลย " ทุกคนตอบพร้อมเพรียงกัน

บรรยากาศตอนนี้ น่าสนุกมากเพราะพวกเพื่อนพี่พีเปิดคอนเสิร์ต กันเองแล้วล่ะค่ะ พี่โอมร้องเพลง เสียงพี่เขาดีมากค่ะ พี่เต้เล่น เบส พี่วิทย์ กีต้า พี่เกมส์ กลอง ส่วนพวกเราก็ตลุยของกินกันค่ะ น้ำส้มหนึ่งแก้วแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะสนทนา พี่พีกับเพื่อนๆรวมทั้งน้องพี่พี กำลังคุยกันสนุกเชียวค่ะ

" กำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอคะ "

" เรื่องทั่วไปน่ะแก "

" อ๋อ "

" พี่พี ม่านขอถามไรหน่อยดิ "

" อืม ว่ามาสิ "

" พ่อแม่พี่พีนี่เก่งนะ "

" เก่งยังไงเหรอ "

" มีลูกชายตั้ง 4 คนแหนะ แล้วไม่มีลูกสาวบ้างหรอคะ "

" มีสิ คัยบอกว่าไม่มีล่ะ "

" เธอคงจะสวยน่าดู เพราะตระกูลพวกพี่จากที่ม่านดูแล้วน่าจะ สวยมาก "

" ใช่จ๊ะ เธอสวยมาก เป็นเจ้าหญิงจอมยุ่งของพวกพี่เลยล่ะ ใช่มะ พาร์ท โพสเตอร์ แพทริก "

" ใช่แล้วล่ะครับน้องม่าน " พี่พาร์ทพูด

" ซนจนพวกพี่อยากจะเป็นบ้าเลยล่ะครับ " คราวนี้พี่โพสเตอร์

" แต่ถึงยังไงเราก็รักเธอมากน่ะครับ " พี่แพททริกพูดค่ะ

" โห พวกพี่คงรักน้องสาวมาก " ยัยเนยพูด

" ใช่ครับ รักมาก " พี่ชายทั้งสี่คนตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน

" อยากเป็นน้องสาวของพี่จัง " สาวๆ ตอบกันอย่างพ้อมเพรียง แล้วก็มีเสียงตะโกน ย้ำว่าตะโกนค่ะ " เฮ้ยพวกนายมาสนุกกัน เหอะ ฮู้ๆ ๆ ๆ " เพื่อนพี่พีเปิดเพลงย้อนยุค พวกเราก็เลยเต้นรำบ้างเต้นแบบมึนๆกันบ้าง กระโดดไปมา

“น้องม่านครับ”

“คะ”

“แล้วพี่จะไปเยี่ยมที่ภูเก็ตบ่อยๆนะครับ”

“แล้วจะรอนะคะ”

“ครับ” พีรกรมองหญิงสาวตรงหน้า เธอชื่อ ม่านนภา รัตนบุรินท์ หรือน่านฟ้า อายุ 22 เธอมีดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มจนเกือบจะเป็นสีดำ จมูกโด่งไม่มาก ปากเล็กเป็นกระจับ ใบหน้ารูปไข่ ผมยาวตรงสีดำ ผิวขาวเหลือง รูปร่างร่างเล็กกะทัดรัด เวลายิ้มทีไรพีรกรรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้สดใสเหลือเกินทำให้เขาไม่สามารถละตาจากเธอได้เลย

………………………………………………………………………………………………