[Y]ซวยฉิบหาย!ถ้ากูร้าย...ก็อย่ารัก2

“เรื่องที่พี่จะไปดื่มกับฝ่ายผมไม่ได้ห้ามนะ  เข้าใจด้วย  แต่ที่ผมหาเรื่องมารั้งพี่ไว้ก็เพราะผมอยากลองใจว่าระหว่างผมกับเหล้าพี่จะเลือกอะไร  แต่ก็น่าผิดหวัง” ผมหุบยิ้มแล้วเม้มปาก

“บอกแล้วไงว่ากูตามใจมึง  ไม่อยากให้ไปก็จะไม่ไป  วันนี้กูตั้งใจจะไม่ไปแล้วล่ะ” พี่ลุกซ์บอก  ท่าทางดูอ้อนซะน่าหมั่นเขี้ยว  มีจับมือผมแล้วแกว่งไปมาด้วย  เป็นเด็กหรือไง

“โปรโมชั่น...มันจะหมดไปเมื่อไหร่?” ผมถามออกไป  พี่ลุกซ์นิ่ง  มือที่กำลังแกว่งมือผมอยู่หยุดลง “ผมได้ยินพี่คุยกับพี่ถังเรื่องนี้  ผมไม่ชอบที่พี่ต้องมาฝืนใส่หน้ากากอ้อนผม ไม่ชอบที่ต้องฝืนเอาใจทั้งๆ ที่ไม่ได้อยากทำ” พูดจบผมก็เม้มปากนิดๆ ด้วยอาการติดจะน้อยใจ

“เฮ้อ” พี่ลุกซ์ปล่อยมือผมแล้วถอนหายใจออกมา “ยอมรับนะว่าฝืนทำตัวน่ารัก ขี้อ้อน  พูดแล้วก็ขนลุกว่ะแม่ง  แต่กูไม่ได้ฝืนเอาใจมึงหรอกนะ  กูอยากเอาใจมึงมาตั้งนานแล้วแต่อีโก้สูงไง  หยิ่ง ไม่กล้าทำเพราะกลัวเสียฟอร์ม  อยู่กับเพื่อนก็ทำปากดีพูดไปว่าตัวเองข่มเมียได้  ที่ไหนได้ กูยอมมึงจะตาย  โอเค ไอ้ท่าทางบ้องแบ๊วห่าเหวนี่กูตอแหลทำเองแหละเพราะคิดว่ามึงชอบ  ถ้ามึงไม่ชอบที่กูเอาใจมึงแบบนี้ มึงจะยอมให้กูเอาใจมึงตามแบบของกูไหมล่ะ?” ท่าทางกับคำพูดของพี่ลุกซ์ดูผ่อนคลายลงเรื่อยๆ จนเหมือนจะเริ่มกลับมาเป็นคนเดิมซะแล้ว  ผมก้มหน้ายิ้มรับกับตัวตนของพี่มัน

“ผมน่ะรู้จักสันดานพี่ดี  ที่สำคัญ...รับได้ด้วย” ผมเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มกว้าง “เอ่อ อาจจะมีบางอย่างที่รับไม่ได้แต่ก็ไม่เหนือบ่ากว่าแรงที่จะยอมรับ” ผมบอกอย่างนึกขึ้นได้  ไอ้นิสัยบางอย่างของพี่ลุกซ์ผมรับไม่ได้จริงๆ นั่นแหละแต่ก็ใช่ว่าจะต่อต้านจนไปกันไม่ได้ซักหน่อย  อะไรที่ปรับเข้าหากันได้ผมก็ปรับนะ

“มึงยอมเปลี่ยนตัวเองจากเด็กเกเร จอมหาเรื่องมาเป็นคนแบบนี้ได้ทำไมกูจะเปลี่ยนบ้างไม่ได้ล่ะ  จริงไหม?” พี่ลุกซ์วางมือไว้บนหัวของผมแล้วโยกไปมาด้วยรอยยิ้ม  สีหน้าท่าทางดูจะเอ็นดูผมเหลือเกิน  เอ๊ะ หรือว่าเราจะเหมาะกับการเป็นพี่น้องมากกว่านะ  ว่าไปนั่น ฮ่าๆ

“ถ้างั้นเรากลับมาดีกันนะ” ผมปัดมือพี่ลุกซ์ออกจากหัวแล้วยื่นนิ้วก้อยออกไป  พี่ลุกซ์นิ่งไปนิดก่อนจะดีดหน้าผากผมซะแรง

“ปัญญาอ่อนละมึง  แก่ขนาดนี้ยังจะมาเกี่ยวก้อยห่าอะไรอีก  ที่สำคัญ กูไม่ได้ทะเลาะกับมึงซักหน่อย  คิดเองเออเองงอนเองทะเลาะเองคนเดียวก็เป็นนะมึงเนี่ย” พี่ลุกซ์หัวเราะในลำคอก่อนจะเดินมากอดคอผมแล้วพากลับเข้าไปในบ้าน

ตอนเดินกลับผมเห็นหลังคนอื่นไวๆ เหมือนกำลังวิ่งเข้าบ้าน  สงสัยมาแอบดูล่ะมั้ง  แหม...แต่ละคนไม่ค่อยจะอยากรู้เลย  แต่ก็นะ...ถ้าเป็นผมก็คงจะมาแอบดูแบบนี้ด้วยแน่ๆ

ขณะที่กำลังรอพี่ลันกับไอ้ไอเปลี่ยนชุด ไอ้กรกับน้องไลลาก็กลับมาที่บ้าน  พี่ลุกซ์รีบลากไอ้กรเข้าไปที่ยิมด้วยสีหน้าเหี้ย...มๆ  ผมแอบหัวเราะกับคุณแม่นิดๆ แล้วเดินตามพี่ลุกซ์ไปเพื่อห้ามไม่ให้พี่มันเล่นน้องหนักเกินไป

อันดับแรก พี่ลุกซ์บังคับให้ไอ้กรเปลี่ยนเสื้อผ้า  พอเปลี่ยนไม่เร็วทันใจก็ให้ไอ้กรถอดจนเหลือแค่บอกเซอร์  ผมนี่ทั้งขำทั้งสงสารเลยล่ะแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

“จับเป้าให้มันดีๆ หน่อยดิวะ!!” พี่ลุกซ์ตะคอกสั่งขณะกำลังซ้อมเตะเป้า  มือขวาของไอ้กรจับเป้าเตะส่วนมือซ้ายนี่จับเป้าตัวเองแน่นเลยล่ะครับ  พี่ลุกซ์ก็เอาแตะสั่งให้จับต่ำๆ เพราะอยากซ้อมเตะต่ำแต่เตะทีนี่เฉียดไข่ไอ้กรตลอด ฮ่าๆ  ผมนี่ขำขี้แตกขี้แตน

“พี่เปอร์ ทำไมพี่กรอยู่ในสภาพนี้ล่ะคะ?” น้องไลลาที่เข้ามาในยิมพร้อมคนอื่นๆ ถามเสียงอ่อน  ตอนนี้ไอ้กรกำลังวิ่งหนีพี่ลุกซ์ในสภาพเปลือยท่อนบนอยู่ครับ  ถึงจะไม่ล่ำเท่าพวกพี่ๆ แต่ไอ้กรก็ถือว่าหุ่นดีระดับหนึ่งเลยทีเดียว

“พี่ลุกซ์แกล้งน่ะสิ  หวิดเป็นหมันมาเป็นสิบๆ รอบละ” ผมพูดเสียงกลั้วหัวเราะทำให้ได้ยินเสียง หึ ออกมาจากใครบางคน   ไม่ต้องเดาครับ  พี่ลันนั่นเองที่กำลังทำหน้าสะใจอยู่

“ไลลา ไอ้กรมันทำอะไรเรามากที่สุด?” พี่ลันหันมาถาม  น้องไลลารีบก้มหน้าซ่อนสีหน้าเขินอายทันที  อย่าบอกนะว่าไปถึงขั้นนั้นกันแล้ว

“พี่ลัน ถามอะไรแบบนั้นครับ” ไอ้ไอตีแขนพี่ลันเบาๆ

“บอกมานะไลลา!” พี่ลันเดินไปจับไหล่ของน้องสาวไว้แล้วตะคอกถาม

“พี่ลัน...ไลลาอายนะ” น้องไลลาก้มหน้างุดด้วยท่าทางเขินสุดๆ

“อย่าบอกนะว่ามีอะไรกับมันแล้ว” พี่ลันกัดฟันถามเสียงเหี้ยมจนน้องไลลาหน้าตื่นอย่างตกใจ

“ไม่ใช่ค่ะ  แค่...” น้องไลลารีบปฏิเสธก่อนจะก้มหน้าแล้วยกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะที่ปาก  ผมพอจะเข้าใจแล้วครับว่ามากสุดคงจะแค่จูบ  แต่ดูเหมือนพี่ลันจะไม่เข้าใจอย่างที่ผมเข้าใจน่ะสิ

“ใช้ปากงั้นเหรอ!?! นี่เรากล้าใช้ปากให้มันเลยเรอะ!?!” พี่ลันตะคอกเสียงดังจนพี่ลุกซ์หยุดวิ่งไล่เตะไอ้กรแล้วหันมาสนใจพวกเราแทน

“เฮ้ยพี่ลัน  ไปกันใหญ่แล้ว  น้องคงหมายถึงจูบน่ะครับ” ไอ้ไอรีบกระโดดไปดึงพี่ลันออกมาเพราะท่าทางเมื่อครู่ของพี่ลันเหมือนกำลังจะบีบคอน้องไลลาก็ไม่ปาน  โหดนะเนี่ย

“จุ๊บกันนิดเดียวเอง” น้องไลลาที่เซมาหาผมเพราะผมดึงมาโอบเอาไว้เบาๆ พูดเสียงอ่อนประหนึ่งว่ากลัวพี่ลันมาก

“ฮะ!?! จูบเรอะ! นี่มึงกล้าจูบน้องกูเลยเหรอวะไอ้กร!!” พี่ลุกซ์หันไปจ้องไอ้กรตาเขียวปั้ดก่อนจะวิ่งเข้าไปหวังจะชาร์จตัว  ส่วนไอ้กรเห็นท่าไม่ดีก็วิ่งสิครับ

“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ  คือ...ก็แบบ...อุบัติเหตุปากก็เลยแตะกันเฉยๆ  พี่กรไม่เคยรุ่มร่ามกับไลลาเลยนะคะพี่ลัน” น้องไลลาเข้าไปกอดแขนอ้อนพี่ชายซึ่งนั่นก็ได้ผลชะงัด  พี่ลันยอมเข้าใจแต่โดยดี “เอ่อ...พี่ลันบอกพี่ลุกซ์หยุดแกล้งพี่กรเถอะค่ะ” น้องไลลาขอร้องเพราะตอนนี้ไอ้กรกำลังร้องโหยหวนเนื่องจากถูกพี่ลุกซ์ล็อกตัวเอาไว้แล้วเอาแขนอีกข้างสอดเข้าไปใต้หว่างขาแล้วยกแขนขึ้นซึ่งนั่นคงทำให้ไข่ระบมไม่น้อย

“ไอ้ลุกซ์ เหลือให้กูเล่นบ้างสิโว้ย!” พี่ลันตะโกนบอกก่อนจะวิ่งไปจัดการไอ้กรด้วยคนจนน้องไลลาต้องวิ่งเข้าไปช่วย

“พี่เปอร์ พี่โอเคแน่นะกับการกลับไปคบกับเขา?” ไอ้ป้องถามพลางยืดเส้นยืดสายอยู่กับที่เบาๆ

“ไม่รู้ว่ะ” ผมยักไหล่แล้วถอนหายใจนิดๆ ก่อนจะวอร์มอัพไปพร้อมๆ กับไอ้ป้องแล้วค่อยลงสนามซ้อม

พวกเราฝึกต่อยลมเตะเป้าแล้วก็เข้าคู่ซ้อมกันอย่างจริงจังโดยผมถูกจับให้เข้าคู่แข่งกับพี่ลุกซ์โดยที่เราจะแข่งกันบนเบาะแล้วสวมอุปกรณ์ป้องกัน คือสนับแข้งและนวม

ไอ้ผมก็งงนะว่าทำไมถึงให้ผมมาแข่งกับพี่ลุกซ์  ผมนี่กากชนิดรากหญ้าส่วนพี่ลุกซ์นี่เทพระดับแชมป์  แถมยังมีสายดำสองดั้งการันตีความเก่งอีกต่างหาก  ถ้าพี่ลุกซ์ไม่ออมมือถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลเลยนะครับพี่น้อง

เราเริ่มจ้องจับทางกันทันทีเมื่อพี่ลันที่เป็นกรรมการสั่งเริ่ม  ผมน่ะมีทักษะเทควันโดติดตัวส่วนพี่ลุกซ์คาราเต้  ที่ผมเป็นเทควันโดเพราะพี่ลันกับไอ้ไอสอนเทควันโดให้ผมซึ่งจะเน้นใช้ขาเตะซะส่วนใหญ่

“โทษนะ ให้มาแข่งไม่ได้ให้มาเล่นจ้องตากัน” พี่ลันสั่งหยุดก่อนจะพูดขึ้นเพราะผมกับพี่ลุกซ์เอาแต่เดินไปมาพลางจ้องหน้ากันอย่างจับทาง  ผมน่ะจ้องด้วยสีหน้าจริงจังส่วนพี่ลุกซ์ก็ดูสบายๆ  ไม่ยอมออกหมัดออกเท้าซักที

ตุบ!

ฟึ่บ!

จังหวะที่พี่ลุกซ์หันไปพยักหน้าให้พี่ลันผมก็รีบตวัดเท้าไปหวังจะเตะที่หัวแต่พี่ลุกซ์รู้ตัวทันรีบหลบแล้วคว้าขาผมเอาไว้ก่อนจะกระชากเข้าหาตัวจนผมเสียหลักเซไปซบพี่ลุกซ์เต็มๆ

ผมอึ้งไป ทั้งอายทั้งเสียหน้า  พี่ลันที่เป็นกรรมการแม่งก็ไม่ยอมสั่งให้หยุด  ปล่อยให้พี่ลุกซ์มันกอดรัดผมเอาไว้โดยมีผมดิ้นขลุกขลักอยู่ได้

“สั่งหยุดสิพี่ลัน!” ผมหันไปบอกพี่ลันอย่างหัวเสีย

“เอ้า หยุดๆ” พี่ลันตีหน้ามึนก่อนจะสั่งหยุด  เดิมทีเทควันโดและคาราเต้จะมีการสั่งของตัวเองอยู่แล้วแต่เพราะแต่ละคนเล่นไม่เหมือนกันเราจึงตกลงกันว่าจะสั่งเป็นภาษาไทย

“ฮึ่ย!” ผมรีบถอยกลับไปหลังเส้นฝั่งของตัวเองทันทีด้วยท่าทางฮึดฮัด  ผมอายมากเลยนะครับ  ไม่ได้อายพี่ลันไอ้ไอหรอกแต่อายคนอื่นๆ มากกว่า  ยิ่งน้องไลลาเขินกับคู่เราผมยิ่งเขินกว่า

หลังจากนั้นเราก็เริ่มแข่งกันต่อโดยมีผมเป็นฝ่ายบุกอยู่ฝ่ายเดียว  พี่ลุกซ์ไม่สวนเลยครับเอาแต่หลบกับป้องกันเท่านั้นทำให้พอหมดเวลาจึงไม่มีใครได้แต้ม  พี่ลุกซ์เก่งมากจริงๆ ครับ  ไม่มีหลุดแต้มมาให้ผมเลย

คู่ต่อไปเป็นน้องไลลากับไอ้ป้องครับ  ตอนนี้ไอ้ป้องมันเตี้ยกว่าน้องไลลาด้วยซ้ำและคิดว่าฝีมือคงน้อยกว่า  ที่สำคัญ มันคงไม่กล้าทำอะไรผู้หญิงหรอก  จริงๆ แล้วน้องไลลาเป็นผู้หญิงที่สูงมากทีเดียว  เตี้ยกว่าผมนิดเดียว  จนบางทีผมยังคิดว่าตัวเท่ากันด้วยซ้ำ  ตอนอยู่ม.ต้นตัวเล็กๆ เอง  ทำไมสูงวะเนี่ย? บ้านนี้เขาเลี้ยงลูกด้วยเสาไฟฟ้าหรือเปล่าวะ?

แข่งจบน้องไลลาก็ชนะไปตามระเบียบแต่คะแนนก็ไม่ได้เยอะ  ดูฟอร์มของไอ้ป้องแล้วตอนนี้มันอาจจะเก่งกว่าผมด้วยซ้ำเพราะผมไม่ค่อยได้ซ้อม  ท่าเตะต่อยและความคล่องแคล่วก็ดีอยู่หรอกแต่แรงไม่ค่อยจะมีเพราะไม่ได้ออกกำลังกายเลย  หลังจากนี้คงต้องฟิตหน่อยแล้วล่ะ  ผมผอมเกินไปแล้วจริงๆ

ถัดมาเป็นคู่ของพี่ลันกับไอ้ไอครับ  คู่นี้มีพี่ลุกซ์เป็นกรรมการและช่วยโกงคะแนนให้ไอ้ไอตลอด  แต่ไอ้ไอมันเก่งมากจริงๆ ครับ  ที่สำคัญ มันโหดมาก  มันกล้าเอาตีนตบหน้าผัวมันได้ไงวะ  มีเตะหัวด้วยแต่เตะไม่แรงหรอกครับเพราะไม่ได้ใส่เครื่องป้องกัน  สองคนนี้เขาเทพละ ยั้งมือยั้งเท้าได้  ทำเบาๆ พอให้เห็นว่าได้คะแนนเท่านั้นแหละ

และแล้วก็มาถึงคู่โหด  คู่พี่ลุกซ์กับพี่ลัน  ตอนแรกไอ้ไอต้องแข่งกับพี่ลุกซ์เพราะมันชนะพี่ลันมาแต่พี่ลันอาสาแข่งแทน  ส่วนน้องไลลาไม่ให้แข่งครับเพราะน้องเป็นผู้หญิง  สู้สองพี่ไม่ได้อยู่แล้ว

ไอ้ไอที่เป็นกรรมการสั่งเริ่มปุ๊บทั้งคู่ก็เข้าหั่นหำ เอ้ย! ห้ำหั่นกันทันทีโดยมีพี่ลัน(นวมแดง)เปิดฉากบุกด้วยการเตะไปที่หัวของพี่ลุกซ์(นวมน้ำเงิน)แต่พี่ลุกซ์เอี้ยวตัวหลบแล้วพุ่งเข้าไปต่อยที่บริเวณลิ้นปี่ของพี่ลันทันทีแต่พี่ลันปัดได้ทำให้พี่ลุกซ์รีบกระโดดถอยหลังป้องกันการโดนสวน

เมื่อเห็นว่าฝ่ายน้ำเงินเสียหลักเล็กน้อย ฝ่ายแดงก็รีบพุ่งเข้าไปหวังจะเตะลำตัวแต่ฝ่ายน้ำเงินไม่ได้เสียหลักนะครับทำให้ฝ่ายแดงถูกล็อกขาเอาไว้ จากนั้นฝ่ายน้ำเงินก็โยกให้ฝ่ายแดงล้มลงไป  ขณะที่ฝ่ายน้ำเงินจะเข้าไปซ้ำ! ฝ่ายแดงก็รีบกลิ้งหลุนๆ หลบรัศมีหมัดของฝ่ายน้ำเงินแล้วก็เข้าโกลไป  เอ้ย ไม่ใช่! แล้วกรรมการก็สั่งหยุดสิวะ เออ!

จะว่าไป ฟอร์มของทั้งสองฝ่ายไม่เหมือนกันเลยครับ  ไม่ว่าจะท่าการเตะต่อยหรือแม้กระทั่งฟุตเวิร์ก  ในการเตะ  พี่ลุกซ์มักจะสแนปขาเสมอส่วนพี่ลันจะเตะออกไปทันที  ส่วนการต่อย พี่ลันไม่ค่อยต่อยให้เห็นเพราะเน้นเตะซะส่วนใหญ่ส่วนพี่ลุกซ์จะต่อยบ่อย  เวลาต่อพี่ลุกซ์จะมีการเก็บหมัดและชักหมัดกลับเสมอ  ผมว่าบางทีพี่ลุกซ์ก็จะผสมการต่อสู้แบบทหารอเมริกันเข้าไปด้วยเพราะท่าบางท่าผมไม่เคยเห็นพี่ลันหรือใครใช้เลย

“ไอ้ลุกซ์ ไอ้ขี้โกง! มึงจะทุ่มอะไรนักหนา!!” หลังจากสั่งหยุดแป๊บๆ ไอ้ไอก็สั่งแข่งต่อและนั่นก็ทำให้พี่ลันบ่นออกมาเนื่องจากพี่ลุกซ์จับพี่ลันทุ่มไปแล้วถึงสองรอบ  ถึงจะไม่ได้คะแนน(เพราะไม่ได้แข่งยูโด)แต่ผมคิดว่าพี่ลุกซ์คงได้ความสะใจกลับมาไม่น้อย  ดูจากสีหน้าน่ะนะ

“บอกแล้วว่าให้มาเรียนยูโดด้วยจะได้ไม่เสียเปรียบ ฮ่าๆ” พี่ลุกซ์ปล่อยแขนพี่ลันที่นอนแผ่อยู่บนเบาะออกก่อนจะถอยกลับไปยืนหลังเส้นของตัวเอง

เห็นพี่ลุกซ์เคยบอกว่า คนที่เรียนคาราเต้มักจะเรียนพื้นฐานของยูโดไปด้วยเพราะสามารถใช้ได้ในการแข่งขัน

ทั้งสองหนุ่มงัดกลยุทธ์มาทำคะแนนกันอย่างเต็มที่โดยมีการโกงกันแบบหน้าด้านๆ เกิดขึ้นหลายต่อหลายครั้ง  ด้วยความที่ว่าพี่ลันเป็นคนซื่อตรงส่วนพี่ลุกซ์เป็นไม้เลื้อยทำให้พี่ลันแพ้ไปจากการโกงคะแนนของพี่ลุกซ์นั่นเอง  ส่วนไอ้ไอนี่ก็กลัวพี่ผัวจนต้องเออออห่อหมกไปด้วยตลอด