นักเขียนจอมติส กับ นายมาเฟียเอาแต่ใจ

 
 
ตอนพิเศษ ไม้ x เนย์ #1
 
     ผมชื่อเนย์ฮะ ผมมีแฝดคนพี่ ที่ทั้งนิสัย และหน้าตาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ผมออกจะตัวเล็ก หน้าหวาน แถมยัง อ่อนแอ จนเพื่อนๆเป็นห่วง กลัวจะโดนคนอื่นหลอก ส่วนพี่ชายฝาแฝด ของผม หน้าตาหล่อคม ตัวสูง ผมเหมือนแม่ แต่เนมเหมือนพ่อ ผมเลยโดนพ่อแม่โอ๋มาตลอด เพราะเหมือนเด็กผู้หญิง แถมนิสัยยังเหมือนผู้หญิงอีกต่างหาก แต่ก็มีไม่กี่คนหรอกที่รู้ว่าเวลาผมโมโหแล้ว ก็ห้าวไม่แพ้เพื่อนๆในกลุ่ม วันนี้ การ์นิ เพื่อนในกลุ่ม ชวนพวกผมไปเที่ยวเนื่องจาก ไม่ได้สังสรรค์กันมาได้ 2 เดือนแล้ว ผมคิดถึงเพื่อนอีกคนนึงเป็นอย่างมาก
 
    แต่วันนั้นผมกลับทำเรื่องซะได้ ก็ดันมีไอแก่ที่ไหนไม่รู้ มาว่าผมไปยั่วมัน ผมก็เลยโมโหซัดมันไปซักที เดือดร้อนถึงเจ้าของผับ และ พวกเพื่อนๆผม ที่ต้องมาห้ามกันยกใหญ่ แล้วก็เลยแยกย้ายกันกลับบ้าน
 
เช้า
 
 
"ป๊าฮะ วันนี้เนย์เข้าบริษัทสายๆนะฮะ" ผมบอกป๊า ก่อนจะออกจากบ้าน
 
"จะไปไหน ดูรถอีกแล้วรึไง" ป๊าถามผมด้วยความเป็นห่วง
 
"ฮะ เห็นพี่เนมบอกว่า มีงานโชว์รถ เค้าเพิ่งนำเข้ามาได้ไม่กี่วันเอง" ผมตอบกลับยิ้มๆ
 
"ไม่เปลี่ยนเลยนะเราอ่ะ พอพูดถึงรถ ก็ลืมทุกสิ่งทุกอย่างรอบข้างทันที" ป๊าผมแซวขึ้นขำๆ
 
"แล้วนี่ไปคนเดียวหรือเนมไปด้วย" ไปคนเดียวฮะ พี่เนมไปธุระ เห็นบอกจะซื้ออาหารภัตราคาร ที่อากิทำมาฝากด้วย" ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใสเช่นเคย
 
"รีบไปเถอะ วันนี้ไม่มีงานใหญ่อะไร กลับไวหน่อยก็ได้ จะได้กลับมาทานข้าวพร้อมกัน" ป๊าพูดขึ้นพร้อมเดินมาลูบหัวผมอย่างเอ็นดู
 
 
ณ งานโชว์รถ
 
 
"ว้าวววว มีทั้งแลมโบกินี่ เฟอร์รารี่ แต่ตัวที่ผมสนใจที่สุดคงไม่พ้นเจ้า บูกัตติ เวย์รอน (Bugatti Veyron) ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าราคาสูงขนาดไหน ผมรักรถมาก โดยเฉพาะ เจ้าตัวที่อยู่ข้างหน้าผมนี่ งานนี้ ทำให้ผมตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก เพราะเป็นงานใหญ่มาก และที่สำคัญ บริษัทนำเข้าที่ใหญ่ที่สุดในไทย เป็นคนจัดงานนี้ขึ้น ไม่งั้นผมคงไม่ได้เห็นเจ้า บูกัตติ ใกล้ชิดขนาดนี้
 
 
โคร้มมมมม
 
 
"โอ้ยยย ขอโทษฮะ" ผมโดนชนจนล้มลง แต่ดันไปขอโทษคนชนด้วยความลืมตัว
 
"ไม่เป็นไรนะครับ ผมต่างหากที่ไม่ระวัง ต้องขอโทษด้วยนะครับ" ชายหนุ่ม รูปร่างผอม สูง ถามขึ้นพร้อมช่วยพยุงผมขึ้นมา
 
"อ่อครับ ไม่เป็นไรขอบคุณครับที่ช่วยพยุงผม" ผมตอบกลับ ก่อนจะหันหลังเดินออกไปด้วยความอาย
 
"เฮ้ออออออเรานะเรา ซุ่มซ่ามจัง ไม่สนุกแล้วสิ กลับดีกว่า" ผมสบถกับตัวเองก่อนจะตรงไปที่รถ เพื่อขับไปที่บริษัท
 
 
ณ บริษัท
 
 
บ้านของผม เป็นบริษัท รับออกแบบ ขนาดใหญ่ ผมก็ทำงานที่นี่ตั้งแต่เรียนจบ เพราะป๊าอยากให้ผมกับเนม มาช่วยบริษัท
 
 
ก๊อกๆๆๆ
 
 
"ป๊าฮะ ผมเอาเอกสารมาให้พ่อเซ็น" ผมพูดขึ้นโดยไม่ได้มองหน้าพ่อ ก่อนจะวางเอกสารแล้วเงยหน้ามามอง
 
"อ้าว ป๊ามีแขกหรอครับ ขอโทษทีครับ ที่เข้ามารบกวน" ผมรีบพูดขึ้นอย่างเกรงใจ
 
"ไม่เป็นไร ไปทำงานต่อเถอะ" ป๊าผมบอกพร้อมยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้ผม
 
"ฮะ" ผมรับคำและรีบออกจากห้องไปทำงานต่อทันที วันนี้ทั้งวัน ผมก็ยุ่งๆกับงานที่บริษัท จนไม่มีเวลาโทรไปหาเนม แต่ถึงไม่โทร เนมก็รู้ว่าผมชอบทานอะไร ก็พี่ผมหน่ะ น่ารักกับผมเสมอ
 
 
เย็น
 
 
"เนมมมมมม ซื้ออาหารร้านอากิมาให้เค้ารึเปล่าาา" ผมตะโกนถามเนมทันที ที่กลับมาจากบริษัท
 
"อ้าวการ์น มากับพี่เนมหรอ" ผมถามเพื่อนรักอีกคนซึ่งนั่งอยู่ในห้องรับแขกพร้อมกับเนม ความจริงผมสงสัยความสัมพันธ์ของทั้งคู่พอสมควร เพราะหลังจากเรียนจบ ช่วงแรกๆ สองคนนี้ เหมือนมีลับลมคมใน แต่ผมก็ไม่อยากถามอะไรมาก ถ้าพี่ผมจะคบกับการ์นิ ผมก็ไม่ขัดอะไร เพราะยังไง การ์นิก็เป็นคนดี
 
"อ่อ อื้ม พอดีบังเอิญไปเจอกัน เนมก็เลยชวนการ์นมาทานข้าวเย็นที่นี่ด้วยกันหน่ะ" การ์นิตอบผม
 
"อ่อ ดีเลย จะได้กินข้าวด้วยกันหลายๆคน" ผมพูดขึ้น
 
"แต่ทานเสร็จเราคงต้องรีบไปนะ เพราะต้องไปดูงานต่างประเทศวันนี้ ไปประมาณ 1 อาทิตย์อ่ะ" การ์นิพูดขึ้น
 
"อ้าวแล้วแบบนี้ใครจะเลี้ยงเจ้าการ์ฟิวหล่ะ" ผมถามด้วยความเป็นห่วง
 
"การ์นมันให้อากิไปเฝ้าคอนโดมันให้แล้วหล่ะ" เนมเป็นฝ่ายตอบผมแทน
 
"อ่อหรอ งั้นไปกินข้าวกัน เนมจะไปส่งการ์นใช่มั้ย เนย์จะได้ไม่เป็นห่วงเพื่อน" ผมพูดขึ้น หลังจากนั้น พวกผม ก็นั่งทานข้าวกัน จนการ์นิขอตัวไปสนามบิน เนื่องจากกลัวรถติด โดยมีพี่ชายผมไปส่ง
 
 
1อาทิตย์ ต่อมา
 
 
"เนย์ การ์นมันชวนไปเที่ยวฮ่องกง กับ มาเก๊า จะไปมั้ย" เนมเดินเข้ามาถามผม
 
"มีใครไปบ้างอ่า" ผมถามขึ้น ขณะที่มองแต่เว็ปที่รวบรวมรถในไอแพด
 
"เนม อากิ การ์น แล้วก็เนย์" เนมพูดขึ้น
 
"เนย์ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไป แล้วทำไมรวมเนย์ไปด้วยหล่ะ" ผมถามขึ้น
 
"ไม่ไปก็ต้องไป ไอการ์นมันมาขอป๊ากับม๊าให้แล้ว แถมยังบังคับว่า ใครไม่ไป จะโกรธอีกต่างหาก" เนมพูดขึ้น
 
"คิคิ การ์นนี่ชอบบังคับคนอื่นเหมือนเดิมเลยเนอะ แต่ยังไงเนย์ก็ตอบตกลงอยู่แล้วหล่ะ เหนื่อยกับงานมานานละ ไปพักผ่อนบ้างก็ดี" ผมพูดกับเนมยิ้มๆ
 
      หลังจากนั้น อีก 3 วัน เราก็มาเที่ยวกัน ก่อนผมจะตื่นเต้น เพราะจะได้ล่องเรือ 3 วัน 2 คืน แถมยังมี คาสิโน อยู่บนเรืออีกต่างหาก วันแรก พวกเราก็ต่างคนต่างแยกย้ายเข้าห้อง เพราะเหนื่อยกันมามากแล้ว
 
เช้า
 
"เช้าแล้วๆตื่นๆๆๆๆๆ" การ์นิตะโกนเรียกผมข้างเตียง
 
"การ์นอ่าาา เข้ามาทำไม เนย์อยากนอน" ผมถามขึ้นเสียงงอนๆ
 
"ไปอาบน้ำเร็วๆเลย เดี๋ยวการ์นจะไปปลุกอากิอีกคน" การ์นพูดขึ้น
 
"จ้าๆๆ" ผมตอบกลับพร้อมลุกขึ้นอาบน้ำ วันนี้ทั้งวัน เราก็เดินดูเรือ เข้าห้องนั้น ออกห้องนี้ กันอย่างตื่นเต้น จนมีหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาทัก และทำท่าว่าจะสนใจเนมเป็นพิเศษ แถมชวนมาดื่มด้วยคืนนี้อีกต่างหาก แต่ดูท่าว่า การ์น จะไม่ค่อยพอใจ เห็นหงุดหงิดทั้งวัน
 
 
ก๊อกๆๆ
 
 
"เนม คืนนี้ เนย์จะไปดูเค้าเล่นการพนันกันนะ ไปด้วยกันป่ะ" ผมถามเนม
 
"ไม่อ่ะ ว่าจะนั่งดื่ม แล้วเข้าห้องนอนเลย" เนมตอบ
 
"งั้นเดี๋ยวเนย์ไปกับอากิ กับการ์น ก็ได้" ผมพูดขึ้น
 
"หึหึ เนมว่า การ์นมันคงไม่ไปหรอก" เนมพูดขึ้น
 
"ทำไมหล่ะ แล้วรู้ได้ไง" ผมถามออกไปด้วยความข้องใจ
 
"เถอะน่า ไม่มีอะไรหรอก ไปได้แล้ว เดี๋ยวเราต้องไปอะไรกินรองท้องกันอีก"เนมพูดขึ้นพร้อมเดินนำออกจากห้องไป หลังจากนั้นเราก็ไปหาอะไรรองท้อง ก่อนจะไปนั่งเล่นกันแถวๆหัวเรือ ก่อนจะไปนั่งดื่มกันซักพัก ผมสังเกตุว่า วันนี้ การ์นดูจะกินเหล้าเยอะเป็นพิเศษ ถามก็บอกว่าเปล่า อยากกินเป็นเพื่อนอากิ แต่ซักพักก็ขอตัวกลับห้องก่อน โดยให้เหตุผลว่าเมา เลยเป็นผมกับอากิสองคน ที่ไปด้วยกัน
 
"อากิๆๆๆ เนย์อยากลองเล่นอ่าาา" ผมพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น ทันทีที่ผมพาเข้ามายังโซน VIP ที่มีทั้งนักการเมือง และ ผู้มีอิทธิพล รวมตัวกันอยู่เยอะพอสมควร
 
"เอาสิ" อากิตอบรับ และพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาติ
 
"เนย์เก่งไหม อากิดูสิๆๆๆๆ ได้มาเพียบเลย" ผมพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
 
"เก่งครับๆ" อากิตอบพร้อมยิ้มน้อยๆให้ผม
 
 
2 ชั่วโมงผ่านไป
 
 
"เนย์กลับห้องเถอะ นี่มันดึกมากแล้วนะ" อากิชวนผมกลับห้อง แต่ดูเหมือน ผมกำลังติดลม ไม่อยากกลับซะงั้น
 
"ไม่เอาอ่าา กำลังสนุกเลย อากิไม่ไหวก็กลับไปก่อนเลย" ผมตอบกลับเสียงกระเง้ากระงอด
 
"งั้นอากิให้เวลาเนย์อีกแค่ 2 ชั่วโมงนะ แล้วต้องรีบกลับห้อง ใครชวนไปไหนห้ามตามเขาไปเด็ดขาด เข้าใจนะ" อากิพูดบอก
 
"สั่งจัง ยังกะเนย์เป็นเด็กๆไปได้" ผมอบกลับยิ้มๆ
 
2 ชั่วโมงต่อมา
 
"กลับดีกว่า เดี๋ยวอากิจะเป็นห่วง" ผมพูดขึ้นเบาๆ ก่อนที่จำเดินกลับห้อง แต่ระหว่างทางดันมี ตาแก่ ทาทางเมามาย มาดึงมือผมไว้
 
"เดี๋ยวสิคนสวย ไปกับป๋ามั้ยจ๊ะ" มันพูดขึ้น พร้อมมองผมด้วยสายตาโลมเลีย
 
"ลุง เมาแล้วก็กลับห้องไปนอนซะ ผมไม่อยากทำร้ายร่างกายคนเมา" ผมพูดขึ้นก่อนจะผลักตาแก่นี่ออก
 
"เล่นตัวหรอจ๊ะ มากับเสี่ยคนไหนหล่ะ มันให้เท่าไหร่ เดี๋ยวป๋าให้เพิ่มเป็นสองเท่าเลยดีมั้ยจ๊ะ" มันยังคงพูดต่อ
 
"อะไรกันว่ะ อีกแล้วหรอ ฟังนะ กูไม่ได้ขายตัว ไอแก่เอ้ย" ผมด่ากราดออกไปอย่างหัวเสีย
 
"ไอนี่ปากไม่ดี เดี๋ยวปั๊ดจับโยนให้ฉลามกิน แต่ก่อนนั้น มาเป็นเมียกูก่อนแล้วกัน พวกมึง จับตัวมันกลับไปห้องกูเดี๋ยวนี้" ไอแก่พูดขึ้นพร้อมสั่งลูกน้องมันให้จับผม
 
"เห้ย อะไรกันว่ะ ปล่อยดิ กูไม่ใช่อีหนูของเสี่ยที่ไหนนะเว้ย" ผมโวยวายลั่น
 
"มีอะไรกันรึเปล่าครับ" เสียงเรียบๆถามขึ้นพร้อมจับมือลูกน้องของไอแก่นั่นออก
 
"เอ่ออ ไม่มีอะไรครับคุณไม้ ผมแค่อยากได้เด็กนี่ สงสัยเป็นเด็กของเสี่ยคนไหนในเรือ มันเลยเล่นตัวโก่งราคา" ไอแก่พูดขึ้น
 
"กูไม่ได้ขายตัวนะเว้ย กูมาในนามตัวแทนของ พ่อเพื่อน" ผมพูดขึ้นอย่างหัวเสีย
 
"ผมรู้ดีครับคุณเนย์" ชายหนุ่มพูดขึ้นเสียงเรียบ
 
"รู้จักผมด้วยหรอฮะ" ผมถามขึ้นอย่างงงๆ
 
"ก็คุณเป็นลูกของ เจ้าของบริษัท ออกแบบ ที่ผมให้มาออกแบบ บริษัทของผมนี่ครับ" ชายหนุ่มตอบกลับยิ้มๆ
 
"ส่วนคุณ ถ้าไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูไอกาย ก็ช่วยกลับไปที่ห้องด้วยครับ" ชายหนุ่มพูดขึ้นเสียงเข้ม
 
"เอ่ออออ ไปเว้ย" ไอแก่พูดสั่งลูกน้อง ก่อนจะเดินเลี่ยงไป
 
"ขอบคุณมากนะฮะ เอ่อออ คุณ.."
 
"ไม้ ครับ"
 
"เอ่ออ ครับ ขอบคุณจริงๆนะฮะ ถ้าไม่ได้คุณ ผมคงแย่แน่ๆ" ผมพูดขึ้นยิ้มๆ
 
"งั้นเดี๋ยวผมไปส่งนะครับ เผื่อเจอไอพวกแบบนั้นอีก" ไม้พูดขึ้นยิ้มๆ
 
"ครับ" ผมตอบ พร้อมเดินไปห้องตัวเอง แต่ก่อนจะถึงห้อง ผมเลยขอแวะบอกอากิก่อนว่ากลับห้องแล้ว
 
ก๊อกๆๆๆๆ
 
"อากิ นอนรึยัง เปิดประตูในเนย์หน่อยสิ" ผมเคาะประตูเรียกเพื่อนอยู่นาน แต่ก็ไม่มีใครมาเปิดซักที
 
"สงสัยเพื่อนคุณเนย์คงจะหลับแล้วหล่ะครับ" ไม้พูดขึ้น
 
"ก็คงแบบนั้นแหละครับ เห็นบอกว่าเมามากด้วยสิ" ผมตอบกลับ ก่อนจะเดินกลับห้อง
 
"เอ่ออ ขอบคุณมากนะฮะ คุณไม้ ที่เดินมาส่งผม" ผมพูดขอบคุณอีกครั้ง
 
"ไม่เป็นไรครับ อีกอย่างคุณไม่ต้องเรียกผมว่าคุณก็ได้ เรียกไม้เฉยๆดีกว่า" ไม้พูดขึ้นพร้อมยิ้มอ่อนๆมาให้ผม
 
"ฮะ งั้นไม้ก็เรียกผมแค่เนย์ ก็พอนะฮะ" ผมตอบ พร้อมยิ้มกว้างไปให้ ก่อนจะร่ำลากัน แล้วเข้าห้องนอนทันที
"ผู้ชายอะไรน้าา เป็นสุภาพบุรุษจัง แต่ก็นะ อย่างที่เนมบอก รู้หน้าไม่รู้ใจ" ผมบ่นกับตัวเอง ก่อนจะอาบน้ำ แล้วเข้านอนทันที เพราะความเหนื่อย
 
ไม้ Part
 
 
    ผมเคยเจอเด็กคนนี้มาครั้งหนึ่งแล้ว แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะจำผมไม่ได้ ก็ตอนนั้น ร่างเล็ก ไม่ได้มองหน้าผมเลย มีแต่ผม ที่มองหน้าร่างเล็กอย่างอึ้งๆ เพราะหน้าหวานๆนั่น แต่วันนี้ ผมได้เข้าใกล้ร่างเล็กอีกก้าว ต้องขอบคุณ ไอแก่นั่นจริงๆ
 
"อีกไม่นานหรอกลูกแมวน้อย นายจะต้องมาสยบอยู่ใต้ร่างฉัน" ผมสบถกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินกลับห้อง อาบน้ำ เข้านอน ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ที่เจอเหยื่อคนใหม่
 
 
ZerMay ❤.