นักเขียนจอมติส กับ นายมาเฟียเอาแต่ใจ

      

ไม้ x เนย์ #2

 

     หลังจากผมกลับจากไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ก็ต้องมานั่งตามงานปั่นงานจนแทบบ้า ก็งานดันเข้าระหว่างตอนที่ผมไปเที่ยว ผมเลยต้องวิ่งวุ่นดูสถานที่ คุมงานเองทั้งหมด เพราะผู้ช่วยผม ก็ดันมาลาช่วงนี้

 

"อ่าา ที่สุดท้ายแล้วสินะ ที่เราจะต้องมาตกลงทำสัญญา ว้าววว บริษัทใหญ่ซะด้วยขอให้ได้งานนี้เถอะ รับรองปีนี้ป๊าให้โบนัสเยอะแน่" ผมพึมพำกับตัวเอง ก่อนที่จะเดินเข้าไปในบริษัท

 

     มันเป็นบริษัทเกี่ยวกับนำเข้ารถ ผมอ่านชื่อบริษัท แล้วก็รู้สึกเหมือนกับว่าเคยได้ยินที่ไหน แต่จำไม่ได้ เลยไม่ได้สนใจอะไร คิดว่าคงได้ยินตามสื่อต่างๆ

 

"ขอโทษนะครับ ผมเป็นคนของบริษัทตกแต่งภายใน ผมมาขอพบคุณ ภูวดล ครับ" ผมเดินไปติดต่อกับฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัท

 

"ท่านประธานกำลังประชุมอยู่ค่ะ เชิญเลยค่ะ ท่านแจ้งว่าบริษัทจะส่งคนมาวันนี้ ช่วยเย็น ไม่คิดว่าจะมาก่อนกำหนด" หญิงสาวเชิญผมไปนั่งรอในห้องๆหนึ่ง

 

"เชิญนั่งรอในนี้ก่อนนะค่ะอีกสักครู่ท่านก็จะประชุมเสร็จแล้ว เดี๋ยวดิฉันให้เลขาท่านเอาน้ำมาให้นะค่ะ" หญิงสาวพูดขึ้นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

 

"ขอบคุณมากครับ" ผมตอบกลับก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา

 

"ห้องใหญ่เป็นบ้า มีนิตยสารโชว์ใหม่ๆเข้าด้วย ดีจัง ขอดูหน่อยแล้วกัน" ผมพูดขึ้นกับตัวเอง ก่อนจะหยิบนิตยสารมาอ่าน

 

"ขอโทษค่ะน้ำค่ะ" หญิงสาวอีกคน ซึ่งน่าจะเป็นเลขา เดินเข้ามาพร้อมเอาน้ำมาเสิร์ฟ

 

"นี่คุณค่ะ นิตยสารฉบับนั้น ท่านประธานยังไม่ได้อ่านเลยนะค่ะ คุณมีสิทธิ์อะไรมาเปิดอ่าน ไร้มารยาทจริงๆ" หญิงสาวพูดขึ้น

 

"เอ่ออ ขอโทษครับ" ผมพูดขึ้น พร้อมเอานิตยสารไปวางที่เดิม

 

"แล้วก็ช่วยอย่าหยิบจับอะไรตามใจตัวเองด้วยนะค่ะ" หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมสะบัดก้นเดินออกไป

 

"ผู้หญิงอะไร น่ารังเกลียดชะมัด ชิส์" ผมสบถกับตัวเอง ก่อนจะนั่งเฉยๆ พยายามไม่ลุกไปหยิบจับอะไร

 

 

แกร๊กกก

 

 

     ผมหันไปมองตามเสียงที่ได้ยิน ก็เห็นว่า หญิงสาวที่พบเจอตอนแรกเดินมาด้วยหน้าตาไม่สู้ดีนัก

 

"เอ่ออ ท่านประธานบอกว่า วันนี้ไม่ว่างคุย ให้คุณมาใหม่วันหลังนะค่ะ" หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มแหยๆ

 

"อะไรกัน ให้ผมมานั่งรอร่วม 2 ชั่วโมงแล้วบอกไม่ว่างเนี่ยนะ" ผมพูดขึ้นอย่างหัวเสีย

 

"คือท่านประธานอารมณ์ไม่ดีหน่ะค่ะ ดิฉันว่าคุณมาใหม่วันหลังเถอะนะค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะโทรไปนัดมาใหม่" หญิงสาวพยายามพูดให้ผมกลับไป

 

"นี่คุณ งานผมยุ่งจะแย่ ผมอุส่ามาด้วยตัวเอง เพราะเห็นว่าเป็นบริษัทใหญ่โต แต่ท่านประธานของคุณ ไม่มีความนึกคิดแยกแยะ อารมณ์ กับ งาน เลยรึไง" ผมพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด เพราะต้องมานั่งรอในห้องสี่เหลี่ยมๆนี่เป็นชั่วโมงๆ

 

"เอ่อออ.." ดูเหมือนหญิงสาวจะอึ้งๆไปนิด

 

"นี่ผมสั่งให้คนของบริษัทออกแบบกลับไปยังไม่ได้บอกเค้าอีกหรือไงคุณสุอาภา" เสียงคุ้นหูดังขึ้น ผมจึงหันไปมองด้วยสายตาที่ไม่พอใจนัก

 

"คุณไม้" ผมเรียกชื่อชายตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าคนที่ไล่ตัวเองจะเป็นหนุ่มร่างสูงตรงหน้า

 

"อ้าวเนย์" ไม้ดูจะอึ้งๆไปนิด

 

"หึ ไม่คิดเลยนะครับว่าคนที่ไล่ผมจะเป็นคุณ" ผมพูดขึ้นนิ่งๆ

 

"คุณสุอาภา ออกไปก่อน ผมจะคุยกับเค้า" ไม้หันไปไล่หญิงสาว

 

"เอ่ออ แต่ไหนท่านประธานบอกว่า.." หญิงสาวจะพูดต่อ แต่โดนสายตาพิฆาตจากไม้ เลยรีบเดินออกจากห้องไป

 

"เชิญนั่งก่อนสิครับเนย์" ไม้พูดขึ้นยิ้มๆ ต่างจากเนย์น้อย ที่ตอนนี้ ไม่เหลือเค้าโครงความสดใส และ ความใสซื่อ เหลือแต่เนย์น้อยจอมเหวี่ยง

 

"อ่อ ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมมาใหม่วันอื่นดีกว่า ประธานบริษัทเค้าเอ่ยปากไล่แล้ว ไม่รู้จะหน้าด้านอยู่ทำไม" ผมพูดขึ้นเหวี่ยงๆ

 

"โถ่ ไม่เอาหน่าเนย์น้อย ผมไม่รู้นี่ว่าเป็นเนย์" ไม้พูดขึ้นยิ้มๆ ความหงุดหงิดใจเพราะการประชุมหายไปหมดตั้งแต่เห็นหน้า หนุ่มน้อยหน้าหวานคนนี้

 

"หึหึ" ผมขำในลำคอเบาๆ ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับเก้าอี้ประธาน

 

"อย่าทำหน้าแบบนี้สิครับ ผมขอโทษนะครับ" ไม้พูดขึ้น

 

"ผมไม่ได้โกรธอะไรคุณนิคุณประธานบริษัท" ผมพูดขึ้นอย่างประชดประชัน

 

"เนย์น้อยนี่ขี้ประชดจังน้าา" ไม้แซวขึ้นขำๆ

 

"อย่ามาเรียกเนย์น้อยนะ" ผมพูดขึ้นงอนๆ

 

"โอเคครับ โอเค ไม่เรียกก็ไม่เรียก งั้นเรามาคุยงานกันดีกว่า ตกลงมั้ย" ไม้พูดขึ้นอย่างยอมๆ

 

"ก็ได้ครับ" ผมพูดขึ้น เพราะอยากได้งานนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้วหลังจากนั้น เราก็คุยเรื่องานกัน ก่อนที่ไม้จะเซ็นสัญญา

 

"ก่อนผมจะเซ็นผมขออะไรซักอย่างสิครับ" ไม้พูดขึ้น

 

"อะไรครับ" ผมถามกลับอย่างสงสัย

 

"ไปทานข้าวกับผมซักมื้อสิ ถือว่าเป็นการเลี้ยงขอโทษที่ทำให้เนย์หงุดหงิด ดีมั้ยครับ" ไม้พูดขึ้นยิ้มๆ

 

"เอ่อออออ ก็ได้ครับ" ผมคิดซักพักก่อนจะตอบตกลง

 

"อีกอย่าง งานทั้งหมด คุณต้องมาคุมด้วยตัวเอง ตกลงมั้ย" ไม้พูดขึ้นอีก

 

"ห๊าา แต่งานส่วนนั้น มันเป็นส่วนของลูกน้องผมนะครับ ผมมีงานอื่นต้องทำอีกหลายงานเลยนะคุณไม้" ผมพูดขึ้น

 

"ไม่รู้หล่ะ ผมกลัวงานผมจะออกมาไม่ดี งานอื่นคุณก็ให้คนอื่นทำไปสิ แล้วคุณก็มาดูงานของบริษัทผม ถ้าคุณไม่ตกลง ผมไม่เซ็นนะ คิดดูดีๆ งานชิ้นใหญ่เลยนะครับเนย์" ไม้พูดขึ้น พร้อมหว่านล้อมให้ผมตอบตกลง

 

"เอางั้นก็ได้ ผมจะลงมาคุมงานนี้เอง แต่ผมต้องปรึกษา ป๊าผมก่อนนะ" ผมพูดขึ้นอย่างปลงๆ

 

"ได้ครับ งั้นเราไปทานข้าวกัน ผมหิวแล้ว" ไม้พูดขึ้น พร้อมลุกจัดเสื้อผ้านิดหน่อย ก่อนจะคว้าแขนผม เดินไปหน้าประตู

 

"เอ่ออ ไม้ครับ ผมว่าปล่อยเถอะ" ผมพูดขึ้น ก่อนที่ไม้จะเปิดประตู

 

"ขอโทษทีครับ ผมลืมตัว" ไม้พูดขึ้นยิ้มๆก่อนจะปล่อยมือผมแล้วเปิดประตูห้องทำงานออกไป

 

"คุณไม้ค่ะ เลิกงานแล้วหรอค่ะ ไหนบอกจะพาแพทไปทานข้าวไงค่ะ" เลขาสาวพูดขึ้นทันทีที่เห็นหน้าไม้ ก่อนจะหน้าตึงทันทีเช่นกัน ที่เห็นผมเดินออกมาพร้อมกับร่างสูง

 

"ผมไม่ว่าง ไปกันเถอะครับเนย์" ไม้ตอบหญิงสาว ก่อนจะหันมาพูดกับผม

 

"เอ่ออ ไม้ค่ะรู้จักหมอนี่ด้วยหรอค่ะ" หญิงสาวถามขึ้นพร้อมมองผมหัวจรดเท้า

 

"คุณแพทครับ ที่นี่บริษัทไม่ใช่ข้างนอกนะครับ คุณควรเรียกผมว่าประธาน แล้วคนนี้ชื่อเนย์ เป็นเพื่อนผมครับ ลูกเจ้าของบริษัทออกแบบที่ผมจ้างมาออกแบบบริษัทเรา" ไม้พูดขึ้นเสียงเรียบพร้อมมองหญิงสาวด้วยสายตานิ่งๆ

 

"เอ่ออ ขอโทษค่ะท่านประธาน" หญิงสาวพูดขึ้น พร้อมหันมามองหน้าผมอย่างไม่ชอบใจนัก

 

"เหมือนเลขาไม้จะไม่ชอบผมเอาซะเลยนะครับ" ผมพูดขึ้นหลังจากที่เราขึ้นมานั่งบนรถ

 

"ไม่ต้องไปสนใจหรอกครับ" ไม้ตอบกลับยิ้มๆ

 

"เนย์อยากทานอะไรครับ" ไม้หันมาถามผม

 

"อะไรก็ได้ครับ ขอแค่ที่สงบๆ คนไม่พลุกพล่านก็พอ" ผมพูดขึ้น เพราะไม่ชอบที่ๆคนเยอะๆ มันดูวุ่นวาย

 

"ครับ งั้นไปร้านประจำผมแล้วกัน สงบ บรรยากาศดี ไม่ต้องกลัวมีคนมารบกวน" ไม้พูดขึ้นก่อนจะขับรถตรงไปร้านที่ว่าทันที

 

 

ร้านอาหาร

 

 

     ร้านที่ไม้พาผมมา สงบ ร่มรื่น จริงๆด้วย ดูเป็นธรรมชาติ คนไม่พลุกพล่าน ผมชอบบรรยากาศแบบนี้มากๆ มันดูโรแมนติกดี

 

"ชอบหรอครับเนย์" ไม้ถามขึ้นหลังจากที่ผมนั่งยิ้มอย่างพอใจกับบรรยากาศในร้าน

 

"ชอบมากครับ สงบ ร่มรื่น แถมยังติดแม่น้ำอีกต่างหาก" ผมพูดขึ้นยิ้มๆ เนย์น้อยพูดสดใส กลับมาอีกครั้ง หลังจากเจอบรรยากาศดีๆ

 

"เนย์เนี่ย ตอนเหวี่ยงก็น่ารัก ตอน กลับเป็นคนสดใสๆ ก็น่ารักนะครับ" ไม้พูดขึ้่นยิ้มๆ ส่วนผมหน้าร้อนผ่าวๆ ด้วยความอาย

 

"ไม้พูดแบบนี้คิดอะไรกับผมรึเปล่าเนี่ย" ผมถามออกไปตรงๆด้วยความเขินอาย

 

"ผมแสดงออกมากไปหรอครับ" ไม้พูดขึ้น

 

"ก็นะ แหมม เล่นชมผมต่อหน้าแบบนี้ ผมไม่คิดว่าไม้คิดอะไรกับผม ก็คงแปลกประหลาดไปหน่อยแล้วหล่ะครับ" ผมพูดขึ้น

 

"แล้วผมคิดได้รึเปล่าหล่ะครับ" ไม้ถามขึ้น

 

"เอ่ออ ผมเป็นผู้ชายนะครับไม้ ไม่ใช่สาวๆ" ผมตอบกลับ

 

"จะชายจะหญิง ถ้ารู้สึกดีๆด้วยแล้ว มันก็ไม่แปลกไม่ใช่หรอกครับ" ไม้เริ่มรุกหนักขึ้น

 

"เอ่ออ แต่ผมยังไม่ชิน" ผมตอบกลับอีก

 

"เอาเป็นว่า ผมจะไม่ทำอะไรให้เนย์ลำบากใจ หรืออึดอัดตกลงมั้ยครับ" ไม้พูดขึ้นยิ้มๆ

 

"พูดเหมือนไม้จะจีบผมอย่างนั้นแหละ" ผมพูดขึ้นขำๆ

 

"ครับ ผมจะจีบเนย์ และจะพยายามทำให้เนย์รักผมให้ได้" ไม้พูดขึ้นเสียงจริงจัง

 

"เอ่อออ..." ผมพูดอะไรไม่ออก พอดีกับที่อาหารมาเสิร์ฟ ผมกับไม้จึงเลิกพูดเรื่องนี้กัน แล้วทานอาหาร ก่อนที่ไม้จะขับรถมาส่งผมที่บ้าน

 

"เห้ออออออ แย่แล้วสิเรา ไม้จะเชื่อใจได้รึเปล่านะ ถ้าเราเกิดไปรักเค้าขึ้นมาแล้วเค้าทิ้งเรา เราจะเสียใจมั้ยนะ" ผมพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะล้มลงนอนเอามือก่ายหน้าผากคิดแล้วคิดอีก เกี่ยวกับเรื่องไม้

 

 

ไม้ Part

 

 

     วันนี้ผมมีประชุม แต่การประชุมกลับทำให้ผมหงุดหงิด ระหว่างที่ผมเดินออกจากห้องประชุม คุณสุอาภา เจ้าหน้าที่ในบริษัทก็เดินออกมาบอกว่า มีเจ้าหน้าที่ของบริษัทออกแบบมารอพบผม แต่อารมณ์ผมตอนนั้น ไม่ต้องการจะพบใคร เลยให้หญิงสาวไล่กลับไป พอผมเดินมาถึงหน้าห้องก็ได้ยินเสียงโวยวาย ออกมาจากในห้อง เลยเดินเข้าไปดูว่าใครมาโวยวาย

 

     แต่พอเห็นหน้าหนุ่มน้อยที่กำลังเหวี่ยง ผมก็ยิ้มออกมา เพราะหนุ่มน้อยคนนี้ คือคนเดียวกับที่ผมคิดว่าจะเอามาเป็นของสะสมในคอลเล็กชั่น ผมเป็นไบ เหมือนไอกายนั่นแหละ หลังจากนั้น ดูเหมือนหนุ่มน้อยจะโกรธผมมากที่โดนผมไล่ ทั้งประชด ทั้งเหวี่ยงผม สารพัด ถ้าเป็นคนอื่น คงโดนผมด่าไปแล้ว แต่กับหนุ่มน้อยคนนี้ ทำไมผมถึงรู้สึกว่า ถึงจะเหวี่ยงแต่ก็น่ารักไม่น้อย ผมให้เหตุผลกับตัวเองว่า เพราะเด็กคนนี้ยังเป็นของใหม่ ผมจึงยังไม่รู้สึกเบื่อ หลังจากนั้น ผมก็ทั้งขอโทษ และง้องอน จนดูเหมือนคนตรงหน้าจะอารมณ์เย็นขึ้นจึงเริ่มคุยงานกัน

 

     แต่คนอย่างไม้ ไม่ยอมอะไรง่ายๆ ก่อนผมจะเซ็น ผมขอร้องอะไรหนุ่มน้อยไปสองอย่าง อย่างแรก ผมขอให้เนย์น้อยไปทานข้าวกับผม และอีกอย่าง ผมต้องการให้เค้ามาคุมงานเอง เพราะผมจะได้อยู่ใกล้ชิดกับเนย์น้อยเข้าไปอีก ซึ่งผมไม่รู้เลยว่าการกระทำครั้งนี้ของผม มันจะทำให้ผมรักหนุ่มน้อยตรงหน้า ในอนาคตอันใกล้ หลังจากที่ผมชวนเนย์มาทานข้าว ผมก็เริ่มรุกอย่างหนัก อย่างน้อยๆ เนย์ก็คงรู้สึกอะไรบ้าง

 

 

"ไม่ต้องห่วงเนย์น้อย ยังไงผมก็ไม่ปล่อยคุณไปแน่" ผมคิดในใจอย่างนั้น

 

 

คู่นี้ก็ขอไปเรื่อยๆช้าๆแล้วกัน คู่อื่นรู้สึกจะรุกเร็วไปหน่อย คู่นี้ขอใสๆ เรื่อยๆ ไม้ไม่ได้กินน้องเนย์ง่ายๆหรอกนะ

 

 

ZerMay ❤.