นักเขียนจอมติส กับ นายมาเฟียเอาแต่ใจ

 
 
 
        สุดท้ายผมก็ต้องทำตามที่หมอนั่นบอก เห้ออออ ผมกลับมาถึงบ้าน อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ต้องมาเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋า เพราะพรุ่งนี้ผมต้องย้ายไปอยู่ที่นั่น แล้วถ้าผมไม่ทำตาม หมอนั่นคงทำอย่างที่บอกจริงๆ ผมไม่แคร์หรอก ถ้ามันไม่ขู่เรื่องเพื่อนผมจะรับได้แค่ไหน ที่ผมได้กับผู้ชาย ไหนจะแม่ผมอีก ยิ่งคิด ก็ยิ่งกลุ้ม นี่ผมจะโดนอะไรบ้าง แต่คนอย่างผม ใช่ว่าจะสั่งได้ทุกอย่างหรอกนะ ในเมื่อนายต้องการให้ฉันเป็นที่รองรับอารมณ์ ฉันก็จะเป็นให้ แต่แลกกับการที่นายอาจจะต้องปวดหัวกับเรื่องของฉันหน่อยก็แล้วกัน พอคิดได้อย่างนั้น ผมก็ยิ้มบางๆ พร้อมล้มตัวลงนอนอย่างสบายใจ
 
เช้า
 
 
Trrrrrrrrrr.
 
 
"ฮัลโหล" ผมพูดขึ้นทันทีที่รับโทรศัพท์
 
("เห้ยๆ ยังไม่ตื่นอีกรึไง วันนี้มึงไม่ได้หยุดนี่อากิ") เสียงปลายสายดังขึ้น
 
 
พรึ่บ!
 
 
"เออ จริงด้วย มึงมีอะไรว่ามา กูต้องรีบแล้ว เดี๋ยวสาย จะโดนเจ้านายใหม่บ่น" ผมพูดขึ้น ขณะ วิ่งวุ่นหาเสื้อผ้าทำงาน
 
("คืนนี้เจอกัน ผับ MMM นะเว้ย ห้ามเบี้ยว เพราะเนย์น้อยเป็นคนนัด") เสียงการ์นิ พูดขึ้น
 
"ทำไมต้องผับนั้นว่ะ ไม่เข็ดรึไง ครั้งที่แล้ว" ผมถามขึ้น เพราะไม่อยากเหยียบเข้าไปผับนั้นซักเท่าไหร่
 
("ไม่รู้ดิ เนย์มันคงชอบ บรรยากาศมั้ง ก็ร้านหรูซะขนาดนั้น") การ์นิพูดขึ้น
 
"งั้นหรอ ก็ดี จะได้มีเรื่องสนุกๆทำ" ผมยิ้มมุมปากร้ายๆ เมื่อคิดแผนว่าจะไปกินฟรีที่ผับนั้นซักหน่อย
 
"คืนนี้เจอกัน แค่นี้ก่อนนะ กูสายแล้ว เดี๋ยวเลิกงานจะโทรไปนัดเวลาอีกที" ผมพูดบอกเพื่อนรัก ก่อนจะตัดสายทันที
 
.
.
.
.
 
 
"คุณมาสาย 5 นาทีนะ คุณอากิ" เสียงทุ้มดังขึ้นทันที ที่ผมก้าวเท้าเข้ามาสู่ร้าน
 
"ขอประทานโทษครับเจ้าของร้าน" ผมพูดขึ้นด้วยท่าทีที่เหมาะสม ไม่ด่าทอเพราะอย่างน้อยนี่ก็คือเวลางาน และผมก็เป็นลูกน้องของคนตรงหน้า
 
"เข้าไปคุยกับผมในห้องทำงานหน่อยสิ" ร่างสูงเอ่ย ก่อนจะเดินนำไปทันที
 
"ขออนุญาตครับ" ผมพูดขออนุญาตก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้
 
"เตรียมเก็บเสื้อผ้ารึยัง ฉันจะให้คนไปรับมาส่งที่โรงแรม" ร่างสูงพูดเสียงเรียบ
 
"ไม่เป็นไรครับ ผมยังไม่ย้ายของเข้าไป ว่าจะไปเที่ยวคืนนี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมค่อยขนของเข้าไป" ผมตอบเสียงเรียบ
 
"จะไปไหน แล้วขออนุญาต เจ้าของนายรึยัง" ร่างสูงพูดขึ้นเสียงเรียบ
 
"เพื่อนผมชวนไปเที่ยวผับ MMM ครับ ยังไงก็ต้องขออนุญาตด้วยนะครับ คุณเจ้าของ" ผมพูดขึ้น แต่เน้นย้ำคำว่าเจ้าของ อย่างยียวน
 
"งั้นหรอ ก็เอาสิ ยังไงฉันก็เข้าไปดูผับอยู่แล้ว" ร่างสูงพูดขึ้น ผมยิ้มมุมปากนิดๆ
 
"ถ้าอย่างนั้น คุณเจ้าของ ก็ช่วยเลี้ยงค่าอาหารให้กับของเล่นใหม่และบรรดาผองเพื่อนหน่อย คงไม่เป็นไรใช่มั้ยครับคุณเจ้าของ" ผมพยายามยียวน กวนประสาทคนตรงหน้าอย่างสุดกำลัง
 
"ก็เอาสิ ยังไงฉันก็ไม่ปล่อยให้ของเล่นอดอยากหรอก" ร่างสูงพูดขึ้น
 
"งั้นคืนนี้ ผมรบกวนด้วยแล้วกันนะครับ คุณเจ้าของ ขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ เดี๋ยวจะโดนไล่ออก" ผมพูดขึ้นแกมประชด พร้อมเดินออกมาทำหน้างานทันที
 
เย็น
 
     ผมกดโทรศัพท์โทรหาเพื่อนรักของผมทันที เพื่อที่จะนัดแนะเวลา เพราะวันนี้ผมกะจะเลี้ยงเพื่อนรักซะหน่อย
 
"คืนนี้ ทุ่มนึง เจอกันนะครับคุณเพื่อน บอกพวกไอเนม กะเนย์น้อยด้วย ว่าวันนี้ กินเต็มที่ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง ห้ามขัด วันนี้กูอารมณ์ดีมาก" ผมพูดขึ้นยิ้มๆ
 
("อะไรว่ะ คนงกๆอย่างมึงเนี่ยนะจะเลี้ยง แบบนี้กูจะเตรียมตัวกินให้เต็มคราบเลย") ปลายสายพูดขึ้น
 
"กูไปรอมึงที่บริษัทได้ป่ะว่ะ ขี้เกลียดกลับบ้าน เดี๋ยวไปรถมึงเลย" ผมพูดขึ้นอีก
 
("เออมาดิ เดี๋ยวกูเคลียงานเสดค่อยไป ให้สองคนพี่น้องมันไปรอที่ร้านก่อน") การ์นิพูดขึ้น
 
"เออๆๆ ก็ได้ เจอกันเพื่อน" หลังจากนั้นผมก็ไปรอไอการ์นิเคลียงานที่บริษัทมัน จนเวลาล่วงเลยมาถึง 1 ทุ่ม พวกผมเลยออกจากที่ทำงานมัน แล้วตรงไปที่ผับ MMM ทันที
 
ผับ MMM
 
"การ์น อากิ ทางนี้ๆ" เสียงเนย์เรียกแข่งกับเสียงเพลงในผับ
 
"โต๊ะเล็กไปนะเราว่า" ผมพูดขึ้นพร้อมยิ้มมุมปาก
 
"มึงจะเอาโต๊ะใหญ่แค่ไหนวะมา 4 คนไม่ได้มา 10 คนนะเว้ย" การ์นิถามขึ้น
 
"เถอะน่า อยู่เฉยๆซะ" ผมตอบกลับ
 
"น้องครับๆ" ผมยกมือเรียกเด็กเสิร์ฟ
 
"ครับๆ ต้องการอะไรเพิ่มครับ" เด็กเสิร์ฟพูดขึ้น
 
"พี่อยากได้โต๊ะใหญ่กว่านี้ แบบ คนนั่งได้ซัก 7-8 คน หาให้พี่ได้มั้ยครับ" ผมพูดขึ้น
 
"มึงจะเอาโต๊ะใหญ่ไปทำไม ใครจะมางั้นหรอ?" เนมถามขึ้น
 
"นั่นสิ เราว่านั่งนี่ก็ดีอยู่แล้วนะอากิ" เนย์พูดขึ้นอีกคน
 
"เอาเถอะหน่า เดี๋ยววางอาหาร ไม่พอ คืนนี้บอกแล้วไง ว่าจะเลี้ยง" ผมพูดขึ้นพร้อมยิ้มมุมปาก
 
"ได้ครับ เชิญทางนี้เลยครับ" เด็กเสิร์ฟพูดบอก ก่อนจะเดินนำไปยังโต๊ะใหญ่กว่าเดิม
 
"ขอบใจมาก" ผมยิ้มออกมาอย่างพอใจ
 
"โหห มันใหญ่เกินเรา 4 คนจะนั่งนะอากิ" เนย์พูดขึ้น
 
"ไม่เป็นไรหรอก เอาเลยสั่งๆๆ อยากกินไรเอาเลย" ผมพูดบอกออกมาอย่างอารมณ์ดี
 
"อากิสั่งเถอะเนย์เอาอะไรก็ได้" เนย์พูดบอกออกมาอีก
 
"งั้นกูไม่เกรงใจแล้วนะอากิ" การ์นิพูดขึ้นยิ้มๆ
 
"เอาสิ ถ้าสั่งน้อย กูตบมึงแน่" ผมตอบ
 
"น้องครับเอา อาหารที่แพงที่สุดใน เหล้าที่แพงที่สุดในร้าน แล้วก็ อาหารแนะนำทุกอย่างของร้าน" ผมหันไปสั่งเด็กเสิร์ฟ ก่อนที่เพื่อนๆจะหันมามองหน้ากันแบบงงๆ
 
"เห้ยสั่งขนาดนี้ กี่หมื่นว่ะเนี่ย เหล้าแม่ต้องขวดละหลายหมื่นแน่ๆ มีตังจ่ายหรอว่ะ" การ์นิถามขึ้นอย่างตกใจ กับอาหารที่ผมสั่งไป
 
"ไม่ต้องห่วง มื้อนี้ อากิรับประกัน ว่าพวกเราไม่ต้องล้างจานแน่ๆ" ผมพูดขึ้น อย่างสะใจ ก่อนอาหารนานาชนิด นับ 10 อย่างจะมาเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะ พร้อมทั้งเหล้านอกอย่างดี ที่แพงที่สุดในร้าน
"โอ้ยย กูกินไม่ไหวแล้ว" การ์นิร้องขึ้น
 
"แดกเหล้าสิ หมดแล้วจะได้สั่งใหม่" ผมพูดขึ้นอีก
 
"พอเถอะอากิ เดี๋ยวจ่ายไม่ไหวนะ" เนย์พูดขึ้นเพราะเป็นห่วง
 
"ไม่เป็นไรหรอก กินไปเถอะเนย์ ในเมื่ออากิมันจะเลี้ยงทั้งที" เนมพูดบอกกับน้องชาย
 
"แต่ว่า..." เนย์จะพูดเถียง
 
"ไม่ต้องห่วงหรอก อากิบอกสั่งได้ก็สั่งได้สิ กินไปเถอะนะๆ นานๆอากิจะให้เพื่อนๆกินฟรีทั้งที" ผมพูดพร้อมยิ้มอ่อนๆให้เนย์
 
"ก็ได้ แต่เหล้าอ่ะพอแล้วนะ กินที่เหลือให้หมด แล้วก็กลับได้แล้ว พรุ่งนี้อากิหยุด แต่พวกเราไม่ได้หยุดนะ" เนย์พูดเตือน
 
"พรุ่งนี้จะไปหาที่แต่งนิยายมั้ยว่ะเพื่อน" การ์นิถามขึ้น ทั้งทีมือยังง่วนกับการตักอาหารจานนู้นจานนี้
 
"ก็คงแบบนั้น เหลืออีกไม่เท่าไหร่ ของเดือนนี้ก็เสร็จแล้ว จะได้พักบ้าง" ผมพูดบอก เพราะวางแผนไว้ว่าพรุ่งนี้ยังไงก็ต้องไปหาที่แต่งนิยายของผมที่ยังค้างอยู่ให้ได้
 
 
.
.
.
.
 
 
"กลับเถอะ เนย์ มันง่วงแล้วดูดิหลับไปแล้ว" เนมพูดขึ้น ผมหันไปดู ก็เห็นเพื่อนรักของผม หลับลงไป ทั้งๆที่เพลงในผับดังขนาดนี้
 
"เออๆๆ ก็ได้ๆ เรียกเช็คบิลเลยแล้วกัน" การ์นิพูดบอก
 
"ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูจัดการเอง" ผมพูดขึ้นขณะที่เพื่อนๆมองราคา ค่าอาหารและค่าเหล้ามื้อนี้ ก็มันเกือบ 5 หมื่นนี่หน่า
 
"น้องครับเรียกผู้จัดการให้พี่ที" ผมหันไปกระซิบกับเด็กเสิร์ฟ
 
"เอ่ออ ครับ" เด็กเสิร์ฟตอบรับ ก่อนจะเดินไปเรียกผู้จัดการร้านตามที่ผมบอก
 
"คุณลูกค้ามีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ" ผู้จัดการพูดขึ้นอย่างสุภาพ
 
"เปล่าครับ ผมแค่จะบอกผู้จัดการว่า ค่าอาหารมื้อนี้ เก็บที่เจ้าของร้านนะครับ" ผมกระซิบกับผู้จัดการ ขณะที่เพื่อนๆของผมนั่งมองอย่างไม่เข้าใจ ว่าผมจะทำอะไร
 
"เอ่ออ คือผมต้องเรียนถามคุณกายก่อนนะครับ" ผู้จัดการพูดบอกออกมาอีก
 
"งั้นแปปนะครับ" ผมพูดขึ้นก่อนจะต่อสายไปหาใครบางคน ที่นั่งอยู่ชั้น 2 ของร้าน
 
"มีคนจะคุยกับคุณผู้จัดการครับ" ผมพูดพร้อมส่งโทรศัพท์ให้ผู้จัดการ ก่อนที่เขาจะรับโทรศัพท์ไปฟังอย่าง งงๆ ก่อนจะส่งโทรศัพท์คืนผม
 
"งั้นเชิญกลับได้เลยครับ ผมได้รับคำสั่งเรียบร้อยแล้ว" ผู้จัดการพูดบอก ก่อนจะเดินนำบิลค่าอาหารกลับไป
 
"กลับได้แล้วเพื่อนๆที่น่ารัก" ผมพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่เพื่อนๆผมคงมีคำถามมากมายในใจ
 
"ไม่ต้องถาม เอาเป็นว่ากินฟรี จบ!" ผมพูดบอก ก่อนจะเดินนำเพื่อนๆออกจากผับไป
 
       หลังจากนั้น ผมก็ต้องหอบสังขารไปส่งไอการ์นิที่คอนโด แล้วก็เลยเผลอหลับไป ตื่นมาอีกที ตี 3 ผมเลยเข้าไปบอกมันว่าจะกลับ ก็ถ้าผมไม่กลับ ไอคนที่บอกว่าเป็นเจ้าของ อาจจะ ฆ่าผมหมกป่าก็เป็นได้
 
 
ณ โรงแรม
 
 
"สาธุ อย่าให้มันกลับมาเลย" ผมสบถกับตัวเอง ก่อนจะเดินไปกดลิฟ เพื่อขึ้นไปยังห้องพัก
 
     ผมใช้คีย์การ์ดที่มันให้มาเปิดประตู ก่อนจะเห็นว่า ห้องยังปิดไฟอยู่ ก็เลยโล่ง แต่แค่แปปเดียว ก่อนไฟจะถูกเปิดขึ้น
 
 
"ไปไหนมา ออกจากผับตั้งนานแล้ว ทำไมไม่กลับห้อง" ร่างสูงพูดขึ้นนิ่งๆ แต่น้ำเสียง เย็นยะเยือก จนผมรู้สึกกลัวขึ้นมา
 
"ปะไปส่งเพื่อนมา แล้วเผลอหลับที่ห้องมัน" ผมตอบ
 
"หึหึ แสบใช่ย่อยเลยนะเด็กน้อย คิดจะเอาคืนโดยการไปกินถล่มที่ร้านรึไง" ร่างสูงพูดก่อนจะเดินมาสวมกอดผมจากด้านหลัง
 
"อะไร ก็นายบอกจะเลี้ยง ฉันผิดตรงไหนหล่ะ แล้วก็นะ ปล่อยได้แล้ว อึดอัด อยากอาบน้ำนอน" ผมพูดขึ้นพร้อมกับพยายามแกะมือของร่างสูงออก
 
"อะไรกัน จะนอนได้ไง ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ เด็กน้อย" ร่างสูงพูดขึ้นเสียงเรียบ พร้อมขบเม้มติ่งหูผมจนรู้สึกขนลุก
 
"อะไรคิดบัญชีอะไร ฉันทำอะไรผิด" ผมตอบกลับ
 
"ผิดที่กลับช้ากว่าฉันไงเด็กน้อย" ร่างสูงกระซิบข้างหูด้วยเสียงพร่า
 
"ก็คนมันเผลอหลับ จะให้ทำยังไงเล่าา ยังไงฉันก็กลับมานอนที่ห้องนายไม่เห็นรึไง" ผมเถียงกลับอย่างไม่ยอม
 
"ไม่รู้หล่ะ ฉันจะลงโทษนายทั้งคืนเลยหล่ะ" ร่างสูงพูดขึ้นก่อนจะลากผมไปที่ห้องนอน
 
"เห้ยๆๆ จะทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยสิ บอกให้ปล่อย" ผมทั้งร้องทั้งโวยวาย แต่ร่างสูง ก็ไม่ได้คิดจะปล่อยแต่อย่างใด
 
"บอกแล้วไงให้ทำตัวดีๆ ลืมข้อตกลงแล้วรึไง หรืออยากเป็นดาราหนังโป๊กัน ห้ะ" ร่างสูงพูดเสียงเข้ม เหมือนเริ่มจะหงุดหงิดที่ผมขัดขืน
 
"ก็ เอ่ออ ขออาบน้ำก่อนไม่ได้รึไง ตัวเหม็นจะแย่อยู่แล้ว" ผมพูดเพื่อให้หลุดจากเงื้อมือร่างสูง ถึงจะไม่นาน แต่ก็ขอให้ผมทำใจก่อนก็ยังดี
 
"ก็ได้ งั้นฉันจะอาบให้" ร่างสูงพูดขึ้นก่อนจะอุ้มผมเข้าไปในห้องน้ำทันที
 
"นายออกไปได้แล้ว ฉันอาบเองได้" ผมรีบไล่ร่างสูงทันที เพราะกลัวร่างสูงจะทำอะไร
 
"อะไรกัน ไม่ต้องกลัวหรอก เห็นกันมาหมดแล้วยังจะกลัวอะไรอีก" ร่างสูงพูดบอก พร้อมมองผมด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา
 
"เอ่อคืออ อย่าทำอะไรฉันวันนี้เลยนะ ฉันยังไม่พร้อม" ผมพูดขึ้น เผื่อร่างสูงตรงหน้าจะเห็นใจ
 
"หึหึ ไม่ได้หรอกเด็กน้อย นายทำให้น้องชายฉันตื่นขึ้นมาซะแล้วหล่ะ"
 
"ห๊าาาาาาาา" ผมร้องขึ้นอย่างตกใจ พร้อมคิดในใจว่า กูไปทำอะไรมึงตอนไหนว่ะ ไอหื่นเอ้ยยยยยยยยย
 
 
อ๊ายยย แรกๆ เหมือนนู๋อากิจะสะใจ แต่สุดท้ายก็เตรียมตัวโดนจับกดดดดดดได้เลยน๊ะจ๊ะ
 
 
ZerMay ❤.