นักเขียนจอมติส กับ นายมาเฟียเอาแต่ใจ

 

 

 

2 อาทิตย์ผ่านไป

 

     ชีวิตผมเหมือนจะค่อยๆกลับมาเป็นปกติ หลังจากเกิดเรื่องบ้าๆบนเรือนั่น ผ่านมาสองอาทิตย์ ผมเริ่มจะทำใจยอมรับได้พอสมควร เพราะไม่อย่างนั้นผมคงจิตตก ไม่เป็นอันทำอะไรเป็นแน่ อีกอย่าง หลังจากกลับมา หมอนั่น ก็หายหน้าหายตา ไม่มาวุ่นวายกับผมอีก ผมเลยคิดซะว่า ให้หมามันกิน

 

"ไงอากิ หลังเลิกงาน เข้ามาคุยกับผมในห้องทำงานหน่อยสิ ผมมีเรื่องต้องแจ้งคุณ" หัวหน้าของผมเอ่ยขึ้น

 

"ได้ครับ เดี๋ยวผมเลิกงานแล้วจะรีบไป" ผมตอบ พร้อมโค้งให้เจ้าของร้าน อย่างเคารพ

 

"อืม เตรียมตัวเตรียมใจไว้หน่อยนะ เราอาจจะมีการ โยกย้ายพนักงาน" เจ้าของร้านพูดขึ้นเสียงเรียบ แต่ผมตอนนี้สิ รู้สึกหวั่นๆในใจ กลัวจะตกงานชะมัด

 

"เอ่ออ ครับ" ผมตอบแค่นั้น ก่อนจะขอตัวไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ

 

 

 

หลังเลิกงาน

 

 

ก๊อกๆๆ

 

 

"ขออนุญาตครับ" ผมเคาะประตู พร้อมเอ่ยขออนุญาตจากคนในห้อง

"นั่งก่อนสิ อากิ" เจ้าของร้านพูดเสียงเรียบ

 

"มีอะไรจะแจ้งผมงั้นหรอครับ" ผมถามออกไปแทบจะทันที

 

"ตอนนี้ร้านของเรา มีหุ้นส่วนใหญ่แล้วนะ เค้าจะเข้ามาดูแลร้าน พรุ่งนี้ เตรียมตัวต้อนรับให้ดีด้วยหล่ะ ถ้าไม่อยากตกงาน" เจ้าของร้านพูดขึ้น

 

"ทำไมหล่ะครับ ทำไมท่านถึงต้องขายหุ้นของร้านให้คนอื่น" ผมถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ เพราะเจ้าของร้าน ท่าทางไม่น่าจะมีปัญหาเรื่องการเงิน

 

"เห้อออ นายก็รู้ว่าฉันติดการพนัน แต่ครั้งนี้ เจ้านั่นไม่ได้เอาเงิน แต่ขอหุ้นของร้าน 70% แล้วฉันก็แพ้ สุดท้ายเลยต้องยอม ไม่อย่างนั้น ฉันคงไม่มีชีวิตรอดแน่" เจ้าของร้านตอบ พร้อมเอามือกุมขมับ อย่างเครียดๆ

 

"เข้าใจแล้วครับท่าน ท่านอย่าคิดมากเลย เค้าอาจจะทำให้ร้านเราดีขึ้นก็ได้นะครับ" ผมพูดปลอบใจเจ้าของร้าน ทั้งๆที่ในใจ รู้สึกกังวลไม่แพ้กัน

 

"ขอบใจมาก แต่ฉันไม่รู้ว่า เค้าจะปรับเปลี่ยนตำแหน่ง หรือไล่ใครออกเพื่อเอาคนของตัวเองเข้ามาทำงานรึเปล่า ฉันเป็นห่วงนายนะอากิ นายช่วยงานฉันมาตั้งนาน ถ้าเกิดโดนไล่ออก เพราะเค้าจะเอาคนของเค้าเข้ามาดูแลร้าน นายจะทำยังไง" ท่านพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

"ผมไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องมันยังไม่เกิด ท่านอย่าเพิ่งคิดมากไปก่อนเลย" ผมพูดขึ้นยิ้มๆ

 

"ฉันเห็นนาย เหมือนลูกชายของฉันคนนึง เพราะนายทำงานด้วยความซื่อสัตย์ มาโดยตลอด ไม่ต้องห่วง เค้าคงเห็นหัวฉันบ้าง" เจ้าของร้านพูดขึ้น

 

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมจะทำหน้าที่ของผมให้ดีที่สุด" ผมตอบกลับยิ้มๆ

 

"ดีแล้ว นายกลับบ้านได้แล้ว พรุ่งนี้มาเช้าหน่อย จะได้เตรียมตัวต้อนรับ หุ้นส่วนใหม่" เจ้าของร้านพูดด้วยน้ำเสียงคลายเครีดลงกว่าเดิม

 

"ครับ ขอตัวนะครับ" ผมพูดขึ้น และเดินออกจากห้องทันที

 

 

.

.

.

.

 

 

"อ้าวอากิ กลับมาแล้วหรอลูก ไปอาบน้ำไป จะได้มาทานข้าวกัน" แม่พูดขึ้นทันที ที่ผมก้าวเข้าบ้าน

 

"ครับแม่ วันนี้มีอะไรทานบ้างครับแม่" ผมตอบรับพร้อมเดินไปหอมแก้มท่าน

 

"ไปอาบน้ำก่อนไป แล้วค่อยลงมาดู แม่มีเรื่องจะบอกเราด้วย" แม่พูดขึ้น

 

"เรื่องอะไรครับบอกเลยไม่ได้หรอ" ผมอ้อนแม่

 

"ไปอาบน้ำ เดี๋ยวลงมากินข้าวแล้วค่อยคุยกัน" แม่พูดบอกเสียงดุๆ

 

"ก็ได้ครับแม่ ไปอาบน้ำก็ได้" ผมพูดก่อนจะเดินขึ้นห้องเพื่อไปอาบน้ำ

 

     ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมลงมาช่วยแม่ จัดโต๊ะอาหาร ก่อนจะตักข้าวให้แม่และตัวเอง แล้วเริ่มลงมือทานทันที

 

"ว่าแต่แม่มีอะไรจะบอกผมงั้นหรอครับ" ผมพูดขึ้น พร้อมมองหน้าแม่

 

"เกือบลืมแหนะ แม่จะไปเที่ยวญี่ปุ่น ซัก 3 เดือนนะ คงจะไปนอนที่บ้านพ่อนั่นแหละ พ่อเค้าชวนไปเที่ยวเทศกาลที่นั่น แล้วเห็นบอกจะพาแม่ไปเที่ยวต่างประเทศต่ออีก" แม่พูดขึ้นยิ้มๆ

 

"จริงหรอครับแม่ ว้าา ถ้าไม่ติดว่างานช่วงนี้ มีปัญหา ก็อยากลางานไปด้วยนะเนี่ย" พ่อกับแม่ผม ถึงจะหย่ากัน แต่ก็ไม่ได้เลิกรักกัน ท่านสองคนยังรักกันเหมือนเดิม แต่ด้วยงานของพ่อ เลยมีเหตุให้ต้องแยกกันอยู่

 

"จะอยู่บ้านคนเดียว หรือจะไปอยู่กับเพื่อนหล่ะ" แม่ถามขึ้น

 

"ผมอยากอยู่บ้านมากกว่า ไม่อยากไปกวนไอการ์นมันเท่าไหร่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมอยู่ได้" ผมพูดขึ้นพร้อมยิ้มอย่างอ่อนโยนให้แม่

 

"งั้นก็อยู่บ้านดีๆหล่ะ พรุ่งนี้ พ่อเราจะให้คนมารับแม่ที่บ้าน เพื่อไปญี่ปุ่นพร้อมกับคนของพ่อ" แม่พูดขึ้นยิ้มๆ

 

"เร็วขนาดนั้นเลยหรอแม่ แบบนี้ผมก็คิดถึงแม่แย่เลยสิเนี่ย" ผมพูดขึ้นอ้อนๆ

 

"แหมๆ เดี๋ยวแม่โทรหาบ่อยๆแล้วกัน พ่อเค้าก็คงคิดถึงเรา ไว้ว่างๆ ลางานไปเยี่ยมพ่อเราบ้างสิ" แม่พูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี

 

"ครับ รอร้านลงตัวกว่านี้ก่อนนะครับ ช่วงนี้ มีหุ้นส่วนใหม่มาดูร้าน ผมคงยุ่งๆหน่อย" ผมพูดขึ้น โดยเลี่ยงเรื่องการโยกย้ายตำแหน่ง

 

"งั้นแม่เข้านอนแล้วนะลูก กินเสร็จอย่าลืมแปรงฟันด้วยนะ" แม่พูดขึ้นพร้อมเดินมาลูบหัวผม

 

"แม่ก็ ผมโตแล้วนะครับ ไม่ต้องเตือนเป็นเด็กๆก็ได้" ผมพูดขึ้นเสียงกระเง้ากระงอด ก่อนจะไปแปรงฟันเข้านอน เพราะพรุ่งนี้มี ภารกิจใหญ่รอผมอยู่

 

 

เช้า

 

 

    วันนี้ผมมาที่ร้านไวกว่าปกติ เพราะต้องมาเตรียมตัว ต้อนรับหุ้นส่วนใหม่ของร้าน พร้อมกับเจ้าของร้าน

 

 

"คงใกล้จะมาแล้วหล่ะ" เจ้าของร้านพูดขึ้น

 

"เอ่ออ ครับ" ผมตอบกลับเสียงเรียบ แต่ในใจตอนนี้ ตื่นเต้น จนมือไม้เย็นไปหมดแล้ว เพราะกลัวจะโดนเด้งออกจากงาน ทันใดนั้น รถเก๋ง คันหรู ก็ขับมาจอดหน้าร้าน โดยคนขับเปิดประตูลงมาก่อน จะวิ่งไปเปิดประตูหลังให้ใครซักคน

 

"ชิส์ เบื่อชะมัด แค่นี้ก็เปิดเองไม่ได้" ผมบ่นอุบอิบ ก่อนจะมองคนที่ก้าวลงจากรถ ด้วยสีหน้าไม่สู้ดี เพราะร่างสูงของใครคนหนึ่งที่คุ้นตา ก้าวลงมายืนหน้าผมกับเจ้าของร้าน พร้อมยิ้มมุมปาก

 

"สวัสดีครับคุณกาย" เจ้าของร้านทักขึ้น ก่อนจะสะกิดแขนผมที่ยืนอึ้ง ให้ทักทาย

 

"เอ่ออ สวัสดีครับ หุ้นส่วนใหม่" พอเรียกสติคืนมาได้ผมก็ทักทายทันที ด้วยท่าทางนิ่งๆ เหมือนไม่รู้จักคนตรงหน้า

 

"หึหึ" มันหัวเราะในคอเบาๆ ก่อนจะเดินผ่านผมไปทันที ที่เจ้าของร้านเชิญเข้าไปคุยกันในห้องทำงาน

 

"โอ้ยยยยย ตายแน่ฉัน ยิ่งหนี ยิ่งเจอ ไอบ้านั่นทำไมต้องมาเป็นหุ้นส่วนใหม่ของร้านด้วยว่ะ" ผมสบถอย่างหัวเสียทันที ที่ทั้งสองเดินผ่านไป ก่อนจะเดินไปทำหน้าที่ตัวเองต่อ

 

"เป็นไงบ้าง ไม่เจอกันนานเลยนี่ อากิ" เสียงเรียบๆพูดขึ้น ขณะที่ผม เดินดูแขกในร้าน ก่อนที่ผมจะหันไปมอง

 

"มีอะไรให้ผมรับใช้หรอครับ หุ้นส่วนใหม่" ผมไม่ตอบ แต่ถามกลับไปด้วยท่าทีนิ่งๆ

 

"หึหึ อย่าเรียกแบบนั้นเลย เรียกฉันกายก็พอ ฉันให้สิทธิ์นายคนเดียวเลยนะเด็กน้อย" กายพูดขึ้น พร้อมยิ้มมุมปาก

 

"คงจะไม่เหมาะหรอกครับ ผมเป็นแค่ผู้จัดการร้าน ไม่สมควรพูดกับหุ้นส่วนใหญ่ของร้านแบบนั้น" ผมตอบกลับเสียงนิ่ง เพราะไม่อยากโวยวาย เดี๋ยวจะโดนไล่ออก

 

"งั้นต่อไปนี้ นายก็ไม่ใช่ผู้จัดการร้านแล้วหล่ะ เพราะฉันจะให้คนอื่นมาทำหน้าที่นี้แทน" กายพูดขึ้นเสียงเรียบ

 

"ผมทำงานไม่ดีตรงไหนรึไงครับ ถึงมาไล่ผมออกจากงาน" ผมพูดขึ้น โดยที่พยายาม ข่มอารมณ์ไม่ให้ตัวเองโวยวายใส่ร่างสูงตรงหน้า

 

"อย่าเพิ่งรีบร้อนคิดเองเออเองสิเด็กน้อย" กายพูดขึ้น ด้วยน้ำเสียงยียวน

 

"ผมไม่ได้คิดเอง ก็คุณพูดออกมาเอง อีกอย่าง ผมไม่ใช่เด็กน้อย" ผมเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้

 

"ฉันแค่จะให้นายมาคุมร้านนี้ ง่ายๆ ก็ทำงานแทนหน้าที่เจ้าของร้านคนเก่านั่นแหละ เพราะต่อไปนี้ เค้ามีหน้าที่ ไปดูแลร้านอีกสาขาแทน" กายพูดขึ้นเสียงเรียบ

 

"สาขาสองงั้นหรอ อย่าบอกนะ คุณมีหุ้นส่วนในสาขาสองด้วยหน่ะ" ผมถามขึ้น

 

"ก็แค่ 30 % หน่ะ ผมเลยขอให้เค้าไปดูแลสาขานั้นแทน ส่วนสาขานี้ จะให้นายดูแล เค้าก็รีบตอบรับทันที คงเป็นห่วงนายน่าดูเลยนะ" กายพูดขึ้น

 

"งั้นหรอครับ งานใหม่ของผม มีอะไรบ้างหล่ะครับ" ผมถามขึ้น

"เลิกงานแล้วไปหาฉันที่นี่แล้วกัน" กายพูดขึ้น พร้อมส่งกระดาษให้ผม ก่อนจะเดินออกไปทันที

 

"อะไรของเค้านะ" ผมพูดบ่นเบาๆ ก่อนจะเปิดดูที่อยู่ในกระดาษ แล้วไปทำงานต่อ

 

    หลังเลิกงาน โรงแรม XYZ ชั้น14 ห้องอาหาร VIP เวลา 3 ทุ่ม แล้วมาให้ตรงเวลาด้วย

 

 

    ผมมองดูที่อยู่ในกระดาษ ก่อนจะขับรถไปตามที่อยู่ ในกระดาษ

 

 

"ที่นี่สินะ" ผมสบถเบาๆ พร้อมเดินเข้าไปในโรงแรมทันที

 

"ไม่ทราบว่า ชั้น 14 ของที่นี่ เป็นห้องอาหาร VIP ใช่รึเปล่าครับ

 

"ใช่ค่ะ แต่วันนี้ปิดให้บริการ เพราะเจ้าของโรงแรมสั่งปิดทั้งชั้น เฉพาะวันนี้แล้วน่ะค่ะ" โอเปอร์เรเตอร์ของโรงแรมพูดขึ้น

 

"อ้าวหรอครับ" ผมตอบกลับ

 

"แล้วไอบ้ากายมันนัดเรามาที่นี่ทำไมว่ะ" ผมสบถขึ้นอย่างหัวเสีย

 

"แขกของคุณกายหรอค่ะ ขอโทษทีค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะ ขอประทานโทษที่เสียมารยาทนะค่ะ" หญิงสาวรีบพูดบอกด้วยน้ำเสียงร้อนรน และรีบเชิญผมไปที่ลิฟทันที

 

"อะไรของเค้า แปลกคนชะมัด" ผมสบถเบาๆ เมื่อก้าวผ่านลิฟมาที่ชั้น 14 ชั้นนี้เป็นห้องโล่งๆกว้างๆ มีโต๊ะวางไว้ที่ตรงกลางห้องแค่โต๊ะเดียว สำหรับ 2 คน ปกติ คงเป็นห้องอาหาร สำหรับ บริการ ให้คนที่มาเช่าห้อง VIP ของโรงแรม

 

"เข้ามาสิ เด็กน้อย" เสียงคุ้นเคยกันขึ้น จากห้องนั้น ผมเลยเดินเข้าไปด้วยท่าทางนิ่งๆ

 

"ผมจะมาถามว่า สรุปงาน จะให้ผมทำอะไรบ้าง" ผมพูดขึ้น

 

"ใจเย็นๆสิเด็กน้อย ทานข้าวเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ฉันยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ" ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมดึงมือผมไปที่โต๊ะอาหาร

 

"แต่..." ผมจะปฏิเสธ แต่ร่างสูง มองด้วยสายตาดุๆ

 

"เห้ออออ ก็ได้ๆ ไม่ต้องมามองผมด้วยสายตาแบบนั้น ผมไม่ได้กลัวหรอกนะ แค่ไม่ชอบให้คนมามองแบบนั้น" ผมพูดขึ้น ก่อนที่ ร่างสูงจะต่อสาย แล้วบอกให้เอาอาหารมาเสิร์ฟ แล้วนั่งทานอาหารเงียบๆ

 

"คิดถึงฉันบ้างมั้ย เด็กน้อย" ร่างสูงพูดขึ้นทำลายความเงียบ

 

 

พรวดดดดดด

 

 

"แค่กๆๆๆๆ นายพูดบ้าอะไรของนายเนี่ย" ผมสำลักทันที ที่ร่างสูงพูดจบ

 

"หึหึ" ร่างสูงไม่ตอบ เพียงแค่หัวเราะเบาๆ

 

"แล้วทำไมฉันต้องคิดถึงนายด้วย นายกับฉันไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย" ผมพูดขึ้นต่อทันที ที่หายสำลักอาหาร

 

"ไม่ได้เป็นหรอ นายลืมเรื่องคืนนั้นแล้วงั้นหรอ เด็กน้อย" ร่างสูงพูดขึ้นเสียงเรียบ

 

"คืนนั้นนายบังคับฉัน ฉันไม่ได้ยอมซักหน่อย"ผมพูดขึ้น

 

"งั้นหรอ ฉันบังคับแล้วทำไมนายถึงเรียกร้องฉันขนาดนั้นหล่ะ ถ้าจำไม่ได้งั้นดูนี่สิ" มันพูดขึ้นก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาให้ผม ผมรับไว้ทันที ก่อนจะเปิดดู แล้วก็ต้อง อ้าปากค้าง นั่งสั่นด้วยความโกรธ เพราะในภาพ มันคือผมและหมอนี่ ตอนที่เรามีอะไรกัน ซ้ำร้าย ยังได้ยินเสียงผม ร้องขอมัน ดังฟังชัด ทั้งภาพทั้งเสียง

 

"นายมันเลว ต้องการอะไร" ผมพูดขึ้นทันที

 

"ก็แค่ อยู่เป็นเด็กดี คอยเป็นที่รองรับอารมณ์ให้ฉันก็พอ ฉันเบื่อเมื่อไหร่ ก็จะคืนคลิปให้และปล่อยนายไป" ร่างสูงพูดขึ้นอย่างเอาแต่ใจ

 

"ไม่มีทาง ให้ฉันรองรับอารมณ์นายเนี่ยนะ ฝันไปรึไง" ผมพูดขึ้นเสียงดังทันทีที่ร่างสูงพูดจบ

 

"ก็ตามใจสิ แต่อย่าลืมนะ ถ้าคลิปนี้ถูกเอาไปปั๊มแผ่นขายจะเป็นยังไง ไหนจะเพื่อนนาย แม่นาย ถ้าเห็นขึ้นมา จะทำใจได้รึเปล่านะ ที่เพื่อน ลูก ของตัวเอง มาเป็นดาราหนังโป๊แบบนี้ ฉันทำอะไรได้มากกว่าที่นายคิด อย่าลืมสิเด็กน้อย" ร่างสูงพูดบอก อย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า

 

"นายมันเลว ชั่ว ฉันเกลียดนาย พูดเอาแต่ได้ เอาแต่ใจตัวเอง เผด็จการ ที่สุด" ผมพูดว่าร่างสูงตรงหน้า

 

"จะพูดยังไงก็ช่าง แต่ยังไง นายก็ต้องทำตามที่ฉันพูด ไม่อย่างนั้น นายคงดังแน่ๆ เด็กน้อย หุ่นแบบนี้ ผิวขาวๆแบบนี้ คงขายดีไม่หยอก" ร่างสูงพูดกระตุ้น

 

"เออก็ได้ แต่จำไว้นะ ฉันไม่มีวันสยบให้นายแน่" ผมพูดขึ้น

 

"ก็ดี งั้นพรุ่งนี้ เก็บเสื้อผ้า ไปอยู่ห้อง ชั้น 12 ซะ ห้อง 1222 แล้วนี่ คีย์การ์ด" ร่างสูงพูดขึ้น ก่อนจะยื่นคีย์การ์ดให้ผม

 

"ทำไมฉันต้องย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วย ฉันจะอยู่บ้านฉัน" ผมถามขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิด

 

"ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันพูดอะไร ให้ทำตาม เป็นเด็กดี ถ้าไม่อยากเจ็บตัว ก็ทำตัวดีๆ ว่าง่ายๆซะ" ร่างสูงพูดขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องไปทันที

"อะไรว่ะ ชีวิตกูต่อจากนี้ จะเป็นยังไงบ้างเนี่ย" ผมสบถเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าคอตก ปลงกับชีวิตหลังจากนี้ ที่ต้องตกเป็นที่รองรับอารมณ์ของไอบ้านั่น

 

 

 

กาย Part

 

 

     ตอนนี้ผมเข้ามาเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของร้านที่ ตัวเล็กมันทำงานอยู่ ผมก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมถึงต้องทำถึงขนาดนี้ เพราะร่างเล็กเป็นแค่ของเล่นชิ้นใหม่ของผม พอผมก้าวเท้าลงจากรถ ดูเหมือนร่างเล็กจะตกใจเป็นอย่างมาก แต่พอดึงสติกลับมาได้ ก็วางตัว นิ่งๆทันที สมกับเป็นคนที่เจ้าของร้านไว้ใจจริงๆ

 

"ผมต้องการให้คุณไปดูแลร้านอีกสาขา" ผมพูดขึ้นทันที ที่เข้ามาในห้องทำงาน

 

"ทำไมครับ คุณกายจะโยกย้ายพนักงานงั้นหรอ" เจ้าของร้านพูดขึ้น

 

"ใช่ แต่คุณไม่ต้องห่วง ผมไม่ใจร้าย ไล่พนักงานดีเด่น อย่าง เด็กที่ชื่ออากิออกหรอก แต่จะให้เค้ามาทำหน้าที่ดูแลการเงิน และทุกอย่างในร้านแทนคุณ" ผมพูดขึ้นเสียงเรียบ

 

"ทำไมครับ ผมอยากได้เหตุผล" เจ้าของร้านถามขึ้นอย่างสงสัย

 

"ผมรู้มาว่า เด็กคนนี้ ทำงานที่นี่มานาน แล้วก็ไว้ใจได้ ผมแค่อยากให้คุณไปบริหารอีกสาขา เพราะ รู้สึกว่า ทางนั้นจะมีปัญหาเยอะ" ผมพูดไขข้อข้องใจ

 

"ถ้าแบบนั้นก็ได้ครับ เพราะเด็กคนนั้น ซื่อสัตย์ ไว้ใจได้ ไม่ต้องกังวลครับ" เจ้าของร้านพูดบอกออกมาอีก

 

"งั้นผมขอตัว พรุ่งนี้คุณก็ไปสาขานั้นได้เลย เดี๋ยวผมจะเดินไปบอก เจ้าตัวเอง อยากทำความคุ้นเคยกับคนของคุณบ้าง" ผมพูดขึ้น พร้อมยิ้มมุมปาก

 

     หลังจากนั้น ผมก็เดินไปหาอากิ แล้วบอก งานใหม่ของเค้า แต่ไม่ได้บอกรายละเอียด อ้างว่าอยากรู้ให้ตามมา ตามที่อยู่ที่ผมเขียนไว้ให้ จากนั้นผมก็ไปยังโรงแรงของผม และสั่งให้ปิดชั้น14 ซึ่งเป็นห้องอาหาร VIP ของโรงแรม ก่อนจะให้พนักงานจัดห้องใหม่ และรอการมาของร่างเล็ก

 

 

         ผมข่มขู่ร่างเล็กด้วยคลิปที่วันนั้น ผมตั้งใจจะถ่ายแล้วบังคับให้คนตัวเล็ก ยอมสยบให้ผม แต่ดูเหมือน ร่างเล็กตรงหน้าจะพยศไม่ใช่น้อย ผมรู้สึกว่าก็ดีออก ยิ่งพยศเท่าไหร่ ผมก็จะทำให้สยบอยู่ใต้ร่างผมให้ได้ คงจะตื่นเต้นหน้าดู ก่อนผมจะไปทำงานต่อ ก็เลยทิ้งคีย์การ์ด พร้อมให้คนตัวเล็กย้ายมาอยู่ห้องของผม ที่ชั้น 12 ตอนแรกก็จะไม่ยอม จนผมต้องข่มขู่ อีกครั้งถึงจะยอม

 

"ไม่ต้องห่วงเด็กน้อย ฉันไม่เบื่อนายง่ายๆหรอก ของเล่นชิ้นใหม่ของฉัน" ผมพูดขึ้นหลังจากออกมาจากห้องอาหารแล้ว

 

 

ตอนนี้เหมือน นู๋อากิ จะโดนบังคับสินะ ไม่ต้องห่วงๆ หลังจากนี้ มีให้อากิเอาคืนด้วย คริๆ

 

 

 

ZerMay ❤.