อุบัติรักเล่ห์มายา

 บทที่ 6 กำลังใจจากเธอ

ผ่านไป 3 วันแล้วตั้งแต่ที่เอเลนใช้เล่ห์เหลี่ยมทำให้กรัณฑาต้องยินยอมเซ็นลงในสัญญาเอาเปรียบที่กล่าวไว้ว่าหากเธอออกจากงานจะเสียเงินค่าปรับ 10 ล้าน มันช่างไม่ยุติธรรมสำหรับเธอเลยเธอคิดเช่นนี้อยู่วกไปวนมาอย่างเครียดแค้นแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้นอกจากทำสีหน้าไม่พอใจแค่นั้น แต่คนอย่างเอเลนก็ทำเป็นมองไม่เห็นกิริยาท่าทางที่แสดงให้เลย ไม่ว่าเธอจะสอนเรื่องงานและเอกสารของงานมากเท่าไหร่เขาก็นั่งเฉยๆไม่ก็หาทางลวนลามเธอทุกวิธีที่ทุกสถานที่ที่มีโอกาส

วันนี้เป็นวันที่เธอจะพาลูกไก่ไปทำงานเป็นคนดูแลคิรากรที่ป่วยไม่สามารถเดินได้ ตามที่เธอเคยบอกกับน้องไว้ว่าจะหางานให้ทำเพื่อที่จะให้เจ้าตัวพิสูทธ์ตัวเองว่าสามารถอยู่ได้อย่างที่เคยพูดไว้ กฤติกาจึงรู้สึกมีความสุขเป็นพิเศษกับงานใหม่เท่าไหร่ แต่กรัณฑาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเหตุใดนั้นคนที่แทบจะไม่พูดเรื่องของน้องตัวเองจะบอกกับเธอว่าหากอยากจะหางานให้น้องทำก็ลองทำงานดูแลนี้แทนซึ่งเธอก็เบาใจอยู่เพราะดูว่าคิรากรก็ออกจะดูเป็นคนดี

“สวัสดีค่ะคุณกร”

คิรากรที่กำลังเหม่อมองนอกหน้าต่างละสายตาทันทีและเมื่อเห็นกรัณฑาที่เดินมาพร้อมกับสาวน้อยหน้าตาน่ารัก คิ้วเข้มก็ขมวดเป็นปมเพราะร้อยวันพันปีตั้งแต่ที่เธอมาเป็นเลขาให้เอเลนเธอก็ไม่ได้มาเรือนใหญ่เลย

“เอ่อ...สวัสดีครับ”

“สวัสดีค่ะคุณกร”กฤติกาที่เดินตามหลังกรัณฑาแนะนำตัวอย่างเป็นกันเองอย่างกับรู้จักกันเป็นปีๆคิรากรงงอยู่เล็กน้อยแต่ก็ยิ้มตอบให้ตามมารยาท “คุณกรยิ้มหล๊อหล่อนะค่ะถ้าเป็นก่อนที่ลูกไก่จะเจอพี่เตลูกไก่คงชอบคุณไปแล้ว”

“อะ..เอ่อหรอครับ”

“ใช่แล้วค่ะ รู้อะไรไหมค่ะคุณกรว่า เวลาคุณยิ้มนะอย่างกับเทพบุตรเลยแหละ แต่ถ้าเทียบกับพี่เตสำหรับฉันแล้วเหมือนทั้งโลกจะเป็นสีชมพู พูดแล้วคิดถึงจัง..โอ๊ย!!เจ็บนะพี่ผึ้งเขกหัวลูกไก่ทำไม”คนเป็นพี่สาวแยกเขี้ยวใส่ให้น้องสาวที่ไม่ค่อยมีการะเทสะเท่าไหร่

“หมั่นไสน่ะซิ ทำหน้าตาหน้าเกลียดเวลานึกถึงผู้ชายได้ไงกัน”

“ก็ลูกไก่รักจริงหวังแต่งนะ นี่กะว่าถ้าลูกไก่เรียนจบแล้วจะให้พี่ผึ้งไปขอพี่เตสักหน่อย โอ๊ย!ยิกทำไมพี่ผึ้ง”กรัณฑาแยกเขี้ยวใส่อีกรอบพร้อมทั้งยิกไปที

“หน้าเกียจ เป็นผู้หญิงแท้ๆดันจะขอผู้ชายแต่งงานฝ่ายชายต่างหากที่ต้องขอเรา เอ่อ...คือเด็กคนนี้ชื่อ ลูกไก่ค่ะเป็นน้องของผึ้งเอง”เธอเลิกสนใจน้องสาวจอมเพ้อฝันก่อนจะหันมาแน่นำตัวกับคิรากรพลางผายมือไปทางน้องสาว

“อันยองฮาเซโย(สวัสดีค่ะ)”เธอตอบเป็นภาษาเกาหลีอย่างที่เพื่อนๆชอบเล่นกันพลางโค้งให้อย่างสวยงาม

“ท่าทางเป็นเด็กร่าเริงมากนะครับ”เขากล่าวอย่างยิ้มๆแต่กรัณฑาคิดว่าแขวะมากกว่าเพราะน้องสาวของเธอไม่ใช่ร่าเริงมากแต่บ้ามากกว่า

“ดิฉันว่าบ้ามากกว่าค่ะ อาจจะทำให้คุณหงุดหงิดเวลาอยู่ด้วยก็ขอโทษด้วยนะค่ะ แต่โดยรวมแล้วไว้ใจได้ค่ะและทำงานดีค่ะ โดยเฉพาะในช่วงที่คุณพยาบาลไม่ค่อยสบายรับรองค่ะว่า...ไม่เดือดร้อนหรอกค่ะ”

“เอ่อ...คุณว่าไงนะครับ”เขาถามอย่างไม่เชื่อเพราะนึกว่ากรัณฑาเพียงแค่พาน้องมาแนะนำเฉยๆ

“ก็คนมาดูแลคุณไงค่ะ หรือคุณเอเลนยังไม่บอกนะค่ะ”

“เอ่อ...คือว่า”เอเลนพี่ชายต่างแม่ของเขานี่นะ!!รายนั้นไม่แม้ที่จะเห็นหน้าเขาด้วยซ้ำแล้วเขาจะบอกอะไรเขาล่ะ เขาคิดอย่างงุงงงจนได้สติเมื่อเสียงแหลมของกรัณฑาร้องว๊ายพลางมองนาฬิกาที่ข้อมือ

“ว๊าย!จะเลยเวลาที่นัดกับคุณเอเลนแล้วนี่ ไปก่อนนะค่ะ”เธอโค้งให้เล็กน้อยก่อนจะหันมาพูดกับน้องสาว “ลูกไก่อย่าดื้อนะ”

“รับทราบแล้วน่ะพี่สาว”เธอบอกด้วยรอยยิ้มที่ร่าเริงเหมือนเก่าก่อนที่พี่สาวจะขยี้ผมน้องสาวอย่างเอ็ดดูแล้ววิ่งออกไปโดยมีเสียงเรียกไล่หลังของคิรากร

“คุณผึ้งครับ!!คุณผึ้ง!!ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วยวะ ไอ้เลย์นะไอ้เลย์แกคิดจะดักคอฉันชัดๆ”ประโยคหลังเขาพูดราวกับเสียงกระซิบแต่ก็ทำให้สาววัยใสได้ยินแว่วๆ

“คุณกรว่าไงนะค่ะ”

“เอ่อ....ฉันบอกว่าคอแห้งจังอยากได้น้ำส้มซักแก้ว”เขาพูดปดด้วยใบหน้ายิ้มๆที่หล่อเหลา

“เดี๋ยวลูกไก่ไปหยิบให้นะค่ะ”

“จ๊ะ ห้องครัวอยู่ทางขวามือนะ”

“คะ..ค่ะ”

กฤติกาไปแล้วเขาจึงใช้จังหวะนั้นหยิบโทรศัทพ์ขึ้นมาโทรหาใครบางคนด้วยแววตาโกรธเกรี้ยวต่างกับตอนแรกที่แย้มยิ้ม

“ฮัลโหลแกต้องรีบจัดการแล้วล่ะ....ใช่มันเริ่มรู้ตัวแล้ว.....เริ่มตามแผนได้เลย....ใช่ อย่าให้มันมีชีวิตอีกต่อไปล่ะ”

หลังจากโทรสั่ง ‘ใครคนนั้น’เขาก็เหม่อมองออกไปข้างนอกหน้าต่างที่เดิมแล้วทิวทัศน์ที่เขาเห็นก็คือเอเลนที่กำลังแหวกว่ายราวกับโลมา ขามองด้วยแววตาริษยาพลางกำโทรศัพย์ในมือเหมือนอยากให้โทรศัพท์เครื่องนั้นคือคอเรียวยาวได้สัดส่วนของเอเลน

“แกมันคือลูกนอกคอก ไม่สิทธิแม้แต่จะมีชีวิตอยู่บนโลกเดียวกันกับฉันเลยด้วยซ้ำ!!”

“อ๋อค่ะท่านประธาน ได้เลยค่ะรับรองเลยนะค่ะว่ามันจะต้องเป็นไปด้วยดีแน่นอนค่ะ ค่ะ สวัสดีค่ะ”

กรัณฑามองเบอร์โทรศัพท์ขึ้นโชว์ชื่อท่านประธานพลางยิ้มเล็กๆเมื่อนึกได้ว่าได้รับงานที่สำคัญมาก และท่าทางว่างานนี้จะสำเร็จแน่นอนและไม่มีทางที่เป้าหมายของเธอจะทำอะไรเธอได้

“ผึ้ง”