อุบัติรักเล่ห์มายา

 “ผึ้ง”

“อ้าวพี่เต หายไปไหนมาหรอค่ะไม่ได้เจอกันตั้งนาน”

“พี่ก็อยู่แถวนี้แหละ แต่เพียงแค่ผึ้งอยู่กับคุณเอเลนจนไม่เห็นพี่เท่านั้น”

ดวงตาของเตโชดมหมองลงแต่ก็เพียงชั่วครู่ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่จริงจัง

“พี่รู้นะว่าตอนนี้เรากำลังจะทำอะไร”

“อะ...อะไรหรอค่ะ”

“พี่เข้าใจนะว่ามันเป็นงานแต่มันจะไม่เปลืองตัวไปหน่อยหรอผึ้ง ผึ้งก็อายุขนาดนี้แล้วแถมยังสวยด้วย พี่ว่าเราจะกลายเป็นขี้ปากของชาวบ้านได้นะ”

กรัณฑานิ่งไปครู่หนึ่งเพราะอันที่จริงเธอก็คิดอยู่เหมือนกันแต่เพราะคุณหญิงธัญญาขอร้องเธอจึงต้องยอม และด้วยเหตุผลที่ว่าอยากแก้แค้นแล้วด้วย

“อันที่จริงผึ้งก็คิดอยู่เหมือนกันค่ะ ซึ่งมันก็ไม่เหมาะเลยที่ผึ้งจะทำ แต่พี่เตค่ะครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผึ้งจะเปลืองตัวนะค่ะ ผึ้งสัญญาค่ะ”

“...ผึ้งนะผึ้ง”เตโชดมลูบหัวร่างบางอย่างเอ็ดดูพลางส่งรอยยิ้มอ่อนโยนให้ “เฮ้อ ที่พี่พูดก็เพราะเป็นห่วงเรานะเป็นสาวเป็นแส้..”

“ค่ะๆผึ้งเข้าใจ ร้อนตัวอย่างกับคิดว่าผึ้งจะเข้าใจว่าพี่ชอบผึ้งอย่างนั้นแหละ”

“อะ...เอ่อ...มะ..มันจะเป็นไปได้ไงล่ะ”เขาตอบอย่างตะกุกตะกะ

“ใช่ค่ะๆผึ้งก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่าทำไม ลูกไก่ชอบพูดกรอกหูทุกวันว่าพี่เตชอบผึ้ง อ๋อ!! ผึ้งไปแล้วนะค่ะ”

“จะ...จ๊ะ”

เตโชดมมองพื้นต่ำไม่ได้มองใบหน้างามตรงๆอย่างที่ทำเสมอๆ ก็เพราะหากเงยหน้าขึ้นมากรัณฑาก็จะเห็นใบหน้าเข้มที่มีสีแดงเข้มขึ้นมาด้วยความเขินอาย ยัยลูกไก่นะยัยลูกไก่ แสบนักนะเรา เขาเพียงแค่ว่ากฤติกาเพียงในใจเท่านั้นว่าทำไมเด็กอายุแค่นี้แกแดดแล้วรู้ถึงหัวใจเขาได้นะ ก็ใช่ว่าเขาไม่อยากบอกกรัณฑาหรอกว่าเขารู้สึกอย่างไร แต่เพียงแค่กลัวว่าความสัมพันธ์แบบพี่น้องมันจะไม่เหมือนเดิมเท่านั้น

เอเลนแหวกว่ายในสระน้ำใหญ่ราวกับโลมาผู้ชำนาญและคุ้นเคยกับน้ำเป็นอย่างดี แต่แทนที่อารมณ์ในตอนนั้นของเขาจะมีความสุขที่แม่เลขาสาวยังไม่มาก่อกวนชีวิตประจำวัน เขากลับมีอารมณ์หงุดอย่างบอกไม่ถูกไม่รู้ว่าเพราะอะไร

“ทำไมแม่โคโยตี้ยังไม่มาอีกนะ”

เขาบ่นพลางดื่มน้ำในแก้วทรงสวยซึ่งวางไว้ข้างสระก่อนจะวางไว้ที่เดิม กะว่าจะว่ายน้ำอีกสักสามถึงสี่รอบถึงค่อยขึ้น แต่แล้วก็มีสิ่งยั่วยวนบางอย่างที่ทำให้เจ้าตัวอยากแช่น้ำอีกนานเลยทีเดียว

“ว้าว!!แจ่ม ขาว อิ๋ม เอ็กส์สุดๆโดนใจป๊า”

เอเลนพูดอย่างคนเพ้อขณะที่ร่างกายเคลื่อนไปหาสาวๆร่างอิ๋มสามนางที่นุ่มบิกินี่ตัวจิ๋ว ยิ่งเห็นยิ่งได้กลิ่นน้ำลายของคนเป็นเสือที่ไม่ได้ล่าเหยื่อมาหลายวันก็เริ่มไหลจนต้องใช้หลังมือปาดอย่างลวกๆ

“น้องสีแดง น้องชมพู น้องสีเขียว~~”นั่นเป็นชื่อที่เขาเรียกสามสาวอกตู้มสามนางตามบิกินี่ที่ใส่ สามสาวยิ้มให้อย่างยั่วยวนก่อนที่แม่สาวบิกินี่สีแดงจะลูบตามกล้ามเนื้อตรงหน้าอกจนเลื่อนต่ำมาที่สิ่งที่แสดงว่าเขาเป็นผู้ชาย

เขายิ้มอย่างรู้ความหมายแล้วดึงคนตัวเล็กมาจูบให้หายอยาก ไม่รู้ว่าจูบเน่นนานเท่าไหร่แล้ว แต่จิตสำนึกอันน้อยนิดของเขาบอกว่าต้องไปทำในห้องดีกว่าเพื่อที่แม่เลขาจะมาเห็น ใช่ว่าเขาจะกลัวหรอกนะแต่....มันมีบางอย่างในใจที่บอกกับเขาว่าสิ่งที่ทำมันคือสิ่งที่ไม่ดี แต่แม้จิตสำนึกอันน้อยนิดจะบอกเช่นนั้นแต่เพราะความค้างที่เกิดจากครั้งก่อนตอนของกรัฑานั้นมันบอกว่าให้ตามอารมณ์ไปเถอะ แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะกวักเรียกให้ตามไปทางสายตากับน้องบิกินี่ชมพูและเขียว

เมื่อถึงเตียงนอนไซร้บิ๊กเขาก็ทิ้งร่างเล็กบนเตียงก่อนจะคร่อมและระดมจูบอย่างคนอดอยากมาจากไหน แม้ร่างกายกำลังกอดกกอยู่กับแม่สาวบิกินี่สีแดงแต่ภายในสมองกลับมีใบหน้าของกรัณฑาลอยเข้ามาในหัวเสมอ แล้วเขาอยากให้ภาพนั้นเป็นเรื่องจริงดีกว่าเป็นเพียงเรื่องที่เขามะโน แต่แล้วร่างกายของคนสูงใหญ่ก็รู้สึกถึงบางสิ่งบ้างอย่างประหลาดที่โดนหน้าท้องแบนราบอย่างชายชาตรี เขาลุกขึ้นมายืนอย่างอัตโนมัติและเพื่อให้ความแน่ใจเขาจึงถอดบิกินี่ส่วนร่างของร่างเล็กที่นอนหอบอยู่บนเตียง

“เฮ้ย!!เป็นผู้ชายนี่วะ!!”เอเลนแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าสาวสวยที่นอนเปลือยทั้งท่อนบนท่อนล่างจะเป็นสาวประเภทสองที่ยังไม่แม้ผ่าตัดด้านล่างเลย

“ไม่ต่ออีกหรอค่ะพี่”เสียงทุ่มแหลมอย่างสาวประเภทสองร้องถามขณะที่ใบหน้ามีรอยยิ้มอย่างที่เขาเดาไม่ออกว่ายิ้มเพราะอะไร

“ไม่โว๊ย!!”เขาร้องอย่างบ้าคลั่งขณะที่ขาเรียวยาววิ่งไวๆไปที่ประตูราวกับสาวน้อยที่เพิ่งเสียตัวเป็นครั้งแรก

“อุ๊ยบอสค่ะ เป็นอะไรค่ะวิ่งตาตื่น ผมหยุ่งเหยิง อย่างกับ....”กรัณฑายิ้มอย่างกรุ้มกริ้มขณะที่ในใจกลั้นขำไว้ในใจเพราะสามารถทำให้เสื้ออย่างเขาน้ำตาซึมได้ ไม่เสียแรงเงินแรงกำลังที่นั่งรอเขาหน้าบ้านเพื่อเห็นเขา

“ไม่ต้องเดา!!ไม่มีอะไร...ทั้งนั้น”ประโยคสุดท้ายเขาพูดเสียงค่อยขณะที่พยายามปั้นหน้าให้ปรกติที่สุดทั้งๆที่แสนจะลำบาก

“เอ้าเด็กๆมาจัดการได้แล้ว”ร่างบางตบมือไปสองครั้งสาวบิกินี่สามสีก็โผล่มาจับร่างสูงไว้แขนทั้งสองข้างตามด้วยสาวสีแดงที่ตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อคลุมก็เดินมาโค้งให้กรัณฑาก่อนที่จะพูดน้ำเสียงอ่อนน้อม

“พิงค์คิดว่าตัดซอยสั้นระหว่างคอจะหล่อมากกว่านี้อีกฮะ”กรัณฑาพยักหน้าอย่างรับรู้

“เฮ้มาจับฉันไว้ทำไมเนี่ย ปล่อยนะโว๊ย!! กรัณฑาอธิบายมานะว่านี่มันอะไรหรือว่าเธอ......เป็นคนจ้างยัยพวกนี้มา”เธอเดินไปใกล้ๆร่างสูงซึ่งโดนครึ่งสาวครึ่งชายจับไว้แน่นแม้ว่าเขาจะมีกำลังเยอะแต่ถ้ามีคนมาจับไว้ทั้งสองคนอย่างนี้คงยากที่จะขยับได้

“ไม่จริงเลยค่ะบอส”เธอยิ้มขณะพูด ทำให้เอเลนที่ถูกจับอยู่อยากจะจับเธอมาจูบให้หมดลมหายใจไปเลย “คุณเป็นคนที่บีบให้ฉันทำนะค่ะ ถ้าคุณยอมทำตามแต่โดยดีเราคงไม่ต้องใช้กำลังและ...แบรคเมล์”

“ห๊า!!”