อุบัติรักเล่ห์มายา

 บทที่4 รักแรกพบของลูกไก่

“ไม่นะ”

เรียวปากเล็กขยับปากพูดทันทีที่เห็นสิ่งผิดปรกติที่เกิดกับร่างกายเธอ กางเกงในสีชมพูตัวเล็กมีรอยเลือดประปรายไม่เพียงแค่กางเกงในเท่านั้นแต่ระหว่างเรียวขาวยาวก็มี ลูกไก่ภายในห้องน้ำหยิบทิซซูสองสามแผ่นภายในห้องน้ำที่เข้าพลางเช็ดคราบเลือดให้ออก ดวงตากลมโตเบิกกว้างมากกว่าเดิมเมื่อมันทะลุจนเธอกลัวว่าจะเปื้อนกระโปรงสีขาวบานสั้นขึ้นหัวเข่าของเธอ เพราะเพียงแค่ก้นเล็กไปนั่งที่ไหนก็ตามรอยเลือดนี้ก็จะเห็นได้ชัด

“ประจำเดือนนี่มาไม่ได้เวล่ำเวลาจริงๆเลย”

กฤติกาบ่นกับตัวเองเพราะเจ้าประจำเดือนที่มักจะมาคลาดเคลื่อนตลอด แล้วเธอจะทำอย่างไงดีล่ะเดี๋ยวกระโปรงจะต้องเปื้อนแน่ๆ สงสัยปาร์ตี้เพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองของเธอคงต้องยกเลิกแล้วซินะ กฤติกาคิดอย่างเบื่อๆเมื่อนึกถึงหน้าพี่สาวที่ชอบบังคับอยู่ตลอด พลั้นอาการปวดประจำเดือนก็เล่นงานจนต้องกุมท้องแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ ความคิดแรกที่เธอคิดคือทุกคนในห้องไปไหนกันหมดทำไมมีเพียงเอ็มรุ่นพี่ในโรงเรียนเท่านั้น

“พี่เอ็มค่ะ พวกเพื่อนๆพี่ไปไหนกันหมดค่ะ”

“ออกไปซื้อของน่ะ ลูกไก่ดื่มหน่อยไหม”ร่างท้วมยื่นเบียร์ที่ใส่น้ำแข็งให้เธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เพราะตอนที่กฤติกาเข้าห้องน้ำ เขาได้ใส่ยาปลุกเซ็กส์ลงไปในแก้ว กฤติกาที่ไม่รู้เรื่องอะไรมองหนุ่มร่างท้วมกับเบียร์ในแก้วสลับกัน

“ไม่ดีกว่าค่ะพี่เอ็ม พอดีว่าประจำเดือนของลูกไก่มาค่ะแล้วตอนนี้ก็ปวดท้องมากด้วยถ้าขืนดื่มเบียร์ที่เย็นๆอย่างนี้เดี๋ยวจะปวดมากกว่าเดิม”

“เอ่อ..หรือจ๊ะ งั้นระหว่างที่รอเพื่อนๆของพี่ไปนั่งรอที่เตียงก่อนนะ”เอ็มพยายามหว่านล้อม

“ไม่ล่ะค่ะ ลูกไก่จะกลับบ้าน”

“ทำไมรีบกลับล่ะ ไม่อยากพิสูจน์ให้พี่สาวของลูกไก่รู้หรอว่าลูกไก่โตแล้ว”เอ็มพยายามยกเรื่องของกรัณฑาเพื่อให้กฤติกาเกิดอารมณ์ที่จะเอาชนะ

“ไม่ล่ะค่ะ เดี๋ยวค่อยพิสูจน์คราวหน้าก็ได้ตอนนี้ลูกไก่ปวดท้องจนจะเดินไม่ไหวแล้วค่ะ ขอตัวนะค่ะ”

“เดี๋ยวก่อนซิสาวน้อย เธอคิดว่าเข้าถ้ำเสือแล้วจะออกไปง่ายๆหรือไง”มือใหญ่ๆหยาบกร้านของหนุ่มร่างท้วมบิดเข้าที่ข้อมือเล็กของกฤติกาที่ไม่ได้กุมท้องจนแดงเป็นรอยนิ้ว มือเล็กพยายามสะบัดออกจากมือของคนตรงหน้าเพราะเริ่มรู้สึกถึงภัยที่กำลังเข้ามาจากแววตาที่มองเธอขณะนี้ราวหมาป่ากำลังมองแกะน้อยไม่มีผิด แต่เป็นเรี่ยวแรงที่น้อยกว่าและตอนนี้เธอแทบจะไม่มีแรงเดินจึงทำอะไรเขาไม่ได้

“พี่เอ็ม พี่จะทำอะไรค่ะ!!”

“ก็ทำในสิ่งที่ทำให้เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นไงสาวน้อย”

“ปล่อยฉันนะไอ้ชาติชั่ว!! ช่วยด้วยค่ะ!”

ร่างเล็กที่มีแรงเพียงเล็กพยายามดีดดิ้นให้หลุดจากมือใหญ่แต่ก็ไม่สามารถหยุดอะไรคนตรงหน้านี้ได้เลย น้ำตาใสๆออกมาจากดวงตาสีน้ำตาลอย่างอัตโนมัติเมื่ออยู่ในภัยเสี่ยงอย่างนี้เธอนึกถึงใบหน้าพี่สาวอันดับที่สองของบ้านนั่นก็คือกรัณฑาที่พร่ำสอนให้เธออย่ามา แต่ทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอมันดื้อด้านเองคิดแต่ว่าตัวเองถูก แต่ถ้าโชคชะตายังเห็นใจเธออยู่โปรดช่วยให้เธอรอดพ้นจากที่นี่ทีเถอะ!!

“ครับ ได้ครับคุณหญิง ผมจะรีบพาตัวคุณเลย์กลับบ้านให้เร็วที่สุดครับ ครับ”

สายถูกตัดไปแล้วแต่คนตัวสูงยังคงนิ่งด้วยท่านั้นเหมือนเดิมเมื่อได้รับคำสั่งจากคุณหญิงหรือคุณหญิงธัญยาที่เป็นย่านั่นเอง แต่คนอย่างเอเลนหรือเลย์เป็นพวกประเภททำอะไรตรงข้ามและหัวรั้นสุดๆถ้าเขาตามกลับตอนนี้มีหวังได้โดนเมินและเตร็ดไปไกลเสียมากกว่า ถ้ามันถึงขนาดที่เอเลนหนีไปเที่ยวที่อื่นเขาก็คงต้องใช้ไม้ตายหรือนั่นก็คือการบังคับนั่นเอง แต่เขาเป็นหัวหน้าบอดี้การ์ดนะไม่ใช่พ่อบ้านที่จะต้องทำถึงขนาดนี้ ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งเครียดว่าบางทีเขาอาจจะทำเกินเงินเดือนเสียแล้วกระมัง

“พวกนายออกตามหาคุณเลย์ให้ทั่วผับซะแล้วถ้าเจอตัวคุณเลย์ก็จับตัวเขาไว้จนกว่าฉันจะไปถึง แค่นี้ล่ะ”

ร่างสูงขมวดคิ้วจนเป็นปมขณะสั่งลูกน้องหลายคนที่รออยู่นอกผับเพราะเป็นคำสั่งเลย์ผู้เป็นนายจ้าง จะว่าไปเขาก็เกือบลืมเหมือนกันว่าเขาเป็นหัวหน้าบอดี้การ์ดที่มีลูกน้องอยู่เหมือนกัน

“ช่วยด้วยค่ะ!ช่วยด้วย!”

แม้เพียงแค่เสียววินาทีที่คนตัวเล็กเปิดประตูยังไม่สุดก็มีมือใหญ่ๆของใครบางคนจับเธอเข้าไปในห้องอีกครั้ง เขาไม่รอช้าให้มากความท่อนขายาวก็เตะที่ประตูห้อง703อย่างง่ายดาย ปรากฏภาพของเด็กสาวหน้าตาสะสวยใช้เรียวขาสองข้างยันได้ที่ใบหน้าใหญ่ของหนุ่มร่างท้วมที่นั่งคร่อม โดนมือเรียวก็ตีใบหน้าพลางจิกหนุ่มร่างท้วม แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจมากกว่าเดิมคือคราบเลือดที่เลอะเปื้อนผ้าปูที่นอนสีขาวและบางจุดในร่างกายของเด็กสาว

หมัดใหญ่ต่อยไปที่ใบหน้าหนาอย่างรวดเร็วและแรงจนเซตกเตียง เลือดสีสวยค่อยไหลจากโหน่งแก้มอย่างช้าๆและแซบสำหรับหนุ่มร่างท้วมเสียเหลือเกิน ส่วนเด็กสาวได้แต่มองใบหน้าเรียวปริบๆพลางขยี้ตาว่าไม่ได้ฝันไป ผู้มาช่วยใหม่นั้นราวกับเทวดาได้วาดและบรรจงสร้างมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ

“ไปเถอะครับน้อง”มือเรียวใหญ่จับข้อมือเล็กๆนั้นอย่างเบามือที่สุดต่างจากเมื่อครู่ที่ผู้ชายร่างท้วมได้ทำกับเธอ

เขาช่างหล่อเหลาราวภาพวาด ดวงตารีสีน้ำตาลอ่อนที่พอสบตาแล้วราวกับต้องมนตร์รู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่ง กล้าหาญ...และอ่อนโยน ฉันตัดสินใจแล้วว่าต่อไปนี้ผู้ชายคนนี้แหละจะเป็พ่อของลูกฉันในอนาคต!!

กฤติกาคิดเพียงในใจแม้จะผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายมาหมาดๆ แต่ในใจตอนนี้ของเธอไม่ได้รู้สึกถึงความกลัวเมื่อครู่นี้เลย แต่รู้สึกอบอุ่นในหัวใจจนเผลอยิ้มบางๆและวิ่งตามคนตัวสูงที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่สมบูรณ์ แม้ว่าเพียงแค่เจอกันไม่ถึงนาทีแต่เธอก็รู้สึกได้ว่าคนตรงหน้านี้เป็น....รักแรกพบ

ที่บ้าน

“นี่บ้านเธอหรอสาวน้อย”

เตโชดมถามขึ้นกับกฤติกาทันทีที่รถมอเตอร์ไซต์คันงามคู่ใจมาส่งเด็กสาวที่สั่นไปทั้งตัวเพราะเรื่องร้ายแรงที่เกิด ทำให้เขานิ่งดูดายไม่ได้ที่จะเข้ามาช่วยตามนิสัยแสนดีต่างจากรูปร่างของเจ้าตัว

“ค่ะ”

“แล้วจะไม่ลงหรือ เกาะเอวฉันนานแล้วนะ”

กฤติการู้สึกได้ว่าแก้มเนียนขาวตอนนี้คงแดงฉ่าด้วยความเขินอาย เธอดึงมือออกจากเอวที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อหน้าท้องอย่างคนชอบออกกำลังกายอย่างอ้อยอิ่งเพราะตั้งแต่ซ้อนมอเตอร์ไซค์มาเธอกอดเอวเขาแน่นแล้วรู้สึกได้ถึงกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆและกลิ่นผู้ชายที่ติดระหว่างแก้มให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด ถ้าเป็นคนไม่ดีป่านนี้คงได้พาเธอเข้าโรงแรมไปแล้ว แต่ชายหนุ่มคนนี้ช่างเป็นที่ดีจริงๆ ฉันเหมือนผู้หญิงใจง่ายจริงๆที่ให้ผู้ชายมาส่งถึงหน้าบ้าน เธอคิดแล้วยิ้มบางๆให้คนตัวใหญ่กว่า

“ขอบคุณพี่ชายมากนะค่ะที่มาส่ง”เธอยิ้มแล้วส่งหมวกกันน็อกให้

“ไม่เป็นอะไรหรอก คราวหน้าก็อย่าไปเชื่อใจใครง่ายๆล่ะ คนสมัยนี้มันไว้ใจไม่ค่อยได้หรอก ไปนะสาวน้อย”ชายหนุ่มโบกมือให้

“เอ่อ พี่ชายค่ะคือหนูชื่อลูกไก่ค่ะแล้วพี่ชายชื่ออะไรค่ะ”

“เตโชดมหรือเรียกว่าเตก็ได้ ไปนะลูกไก่”เธอจับข้อมือเขาไว้ไม่ให้เขาไปไหนเพราะหากปล่อยผู้ชายแสนดีคนนี้ไปเห็นทีว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแน่ๆ

“พี่เตค่ะ คือว่า...เอ่อ.....”เธอเรียกเขาไว้แล้วหาเรื่องที่จะให้ผู้ชายคนนี้อยู่ต่อ ก็รู้อยู่หรอกนะว่าการที่จีบผู้ชายก่อนเป็นสิ่งที่ไม่ดีแต่จะปล่อยให้ผู้ชายดีๆที่ทั้งหล่อและใจดีหลุดลอยไปมันก็น่าเสียดายแย่

“มีอะไรหรือเปล่า”

“คือว่า...”ริมฝีปากเล็กเม้นแน่นพลางมองพื้นอย่างใช้ความคิด ระหว่างนั้นเองกรัณฑาก็เดินมาด้วยความหงุดหงิดจากคนเมื่อครู่แต่เมื่อเห็นน้องสาวที่อยู่ประตูหน้าบ้านอาการอารมณ์เสียก็เปลี่ยนเป็นร่าเริงวิ่งเข้าไปกอดด้วยความคิดถึง

“ลูกไก่ เป็นอะไรหรือเปล่าพี่เป็นห่วงแทบแย่”ดวงตาสีน้ำตาลมองสำรวจรอบตัวน้องสาวอย่างเป็นห่วง

“พี่ผึ้ง เอ่อ..ลูกไก่ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ พอดีว่าพี่เตเข้ามาช่วยพอดี”ชี้ไปทางเตที่ดูจะทำหน้าอึ้งๆ

“ขอบคุณนะค่ะคุณเต ถ้าไม่มีคุณน้องดิฉันคง..”

เขาสะบัดหน้าแรงๆและตอบกรัณฑาอย่างยิ้มๆ“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ”

“เอ่อ...คุณดูหน้าคุ้นๆนะค่ะ หรือว่าพี่เต! ใช่ไหมค่ะ”

“นึกว่าจะลืมกันแล้วนะผึ้ง”เตโชดมยิ้มให้อย่างอ่อนโยนต่อรุ่นน้อง เขาเคยเรียนที่เดียวกับกรัณฑาตอนมัธยม ตอนนั้นเธออยู่ม.2ส่วนเขานั้นกำลังจะจบม.6แต่ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอตอนนั้นมันมากกว่าพี่น้องและตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน เธอกับเขาขาดการติดต่อกันหลายปีแต่ช่างเป็นโชคชะตาจริงๆที่ทำให้มาเจอกันอีกครั้ง

กฤติกามองคนตัวสูงแล้วพี่สาวคุยกันอย่างสนิทสนมแล้วท่าขัดเขินของคนตัวสูงเวลาทคุยกับพี่สาวเธอก็รู้ทันทีว่าชายหนุ่มคนนี้ต้องแอบรักพี่สาวเธอเป็นแน่ มือเรียวยกขึ้นมาเกาะอกมองอย่างเซ็งๆแล้วเดินกระแทกเท้าเข้าบ้านอย่างอารมณ์เสียทำให้คนที่คุยกันหันไปมองเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร กรัณฑาอยากตอบแทนเขาที่ช่วยน้องสาวไว้จึงชวนมากินข้าวแทนคำขอบคุณ เตโชดมคิดว่านี่คงเป็นโอกาสดีแล้วที่จะเดินหน้าจีบเธอซักทีเนื่องจากตอนนั้นเขายังแสดงอาการรักใคร่ไม่ได้เกินคำว่าพี่ชายเพราะอายุที่มากกว่า แต่ตอนนี้เขาไม่สนแล้วล่ะเขาจะลุยเต็มที่ เตโชดมดมจึงขอเบอร์โทรเพื่อที่จะนัดแนะกันอีกที

“พี่รู้จักกับพี่เตได้อย่างไงหรอค่ะ”

“พี่เตหรือ เขาเป็นรุ่นพี่ที่น่ารักตอนม.2ของพี่น่ะ”กรัณฑาตอบอย่างยิ้มๆให้น้องสาวหลังจากที่เตโชดมกลับไปแล้ว

“แล้วพี่ชอบเขาหรือเปล่า”กรัณฑาที่กำลังดื่มน้ำเปล่าชะงักพลางมองน้องสาว

“ชอบซิ ก็เขาเป็นรุ่นพี่ที่ชอบช่วยเหลือพี่ตลอดนี่”เธอพูดตามความจริงอย่างยิ้มๆเมื่อถึงพี่ชายแสนดีคนนั้น กฤติกาเบ้ปากพลางกลั้นรอยยิ้มไว้ไม่ให้เป็นพี่สาวได้รู้ รู้สึกสงสารเตโชดมเมื่อริจะแอบรักใครไม่รักดันมารักผู้หญิงที่ความรู้สึกช้าเรื่องความรักอย่างกรัณฑา ทั้งๆที่ฝ่ายชายก็แสดงสีหน้าว่าชอบเธอตรงๆอย่างนั้นแท้ๆ เห็นทีว่าเธอคงมีโอกาสที่จะเดินหน้าจีบฝ่ายชายอย่างไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว “ถามทำไมหรือ”

“เปล่าค่ะแค่คิดว่า....เขาเป็นคนดี”

“อืมใช่เขาเป็นคนดีคนหนึ่งเลยล่ะ”

“พี่ผึ้ง ลูกไก่ขอโทษ”คิ้วสวยของกรัณฑาเลิกขึ้นเป็นปมอย่างสงสัย

“เรื่อง?”

“ก็เรื่องที่ลูกไก่ต้องการพิสูจน์ตัว...พี่ผึ้ง”ร่างเล็กถูกรวบเข้าไปกอดอย่างอ่อนโยนจากพี่สาวที่เธอเพิ่งคิดว่าซื่อบื้อจากความรักที่แท้ก็เป็นคนตรงๆที่จะแสดงออกมา

“ไม่เป็นอะไรหรอกลูกไก่ แต่ต่อไปอย่าทำอย่างนั้นอีกนะพี่เป็นห่วง ถ้าอยากพิสูจน์พี่ก็จะให้พิสูจน์โดยไม่ต้องทำเรื่องเสี่ยงๆอีก”

“จริงหรือค่ะแล้วพี่ก็จะให้ลูกไก่นอนหอได้แล้วใช่ไหม อะไรหรือค่ะพี่”เธอเด้งตัวออกจากอ้อมกอดพี่สาวอย่างตื่นเต้น

“เดี๋ยวพี่จะให้เราทำงานที่พี่หาให้ในช่วงที่มหาลัยยังไม่เปิดแต่เราต้องทำงานอย่างดีๆเลยนะห้ามเล่นแล้วที่สำคัญต้องทำให้ครบกำหนดที่บอกห้ามขาดเด็ดขาด”

“ได้ค่ะ ได้แน่นอน ขอบคุณค่ะพี่”กฤติกาเขาไปกอดที่เอวของพี่สาวอย่างรักใคร่พลางยิ้มกว้าง กรัณฑาก็กอดตอบพลางลูบหัวอย่างรักใคร่เช่นกัน