Past-memories อดีต-ความทรงจำรักวุ่นๆกับยัยตัวร้าย
เขียนโดย 
Ryoko
วันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.34 น.
แก้ไขเมื่อ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 20.31 น. โดย เจ้าของนิยาย
19) Ариас : Калории
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Ариас : Калории
"เริ่ม!/เริ่ม!"
ฉันและทัตสึยะเอ่ยขึ้นพร้อมกันราวกับนัดหมายกันเป็นที่เรียบร้อยก่อนจะใช้เวทย์ของตัวเองปล่อยให้อีกฝ่ายไม่ยั้ง เล่นเอาคนที่ยืนดูพวกเราอยู่รอบๆต่างอึ้งและตกใจไปตามๆกัน แต่ถึงกระนั้นคนพวกนั้นก็ยังคงให้ความสนใจกับการดวลของฉันและทัตสึยะมากเป็นพิเศษอยู่ดี
ทัตสึยะปล่อยเวทย์ไฟของเขาใส่ฉันไม่ยั้ง ทักษะการใช้เวทย์ของเขาดีมาก เรียกได้ง่าฉันอาจจะเทียบไม่ติดเลยก็เป็นได้ และเพราะเขาเป็นธาตุไฟบริสุทธิ์ทำให้ฉันรับมือกับเขาได้ค่อนข้างยากพอตัว แน่นอนว่าฉันในตอนนี้เสียเปรียบเต็มๆ แต่อย่างน้อยการดวลในครั้งนี้ก็ทำให้ฉันได้รู้ว่าทำไมพวกนั้นถึงได้อยากได้พลังเวทย์ธาตุบริสุทธิ์นัก เพราะพลังเวทย์มันมหาสารแบบนี้นี่เอง! ถึงฉันเองก็จะเป็นธาตุบริสุทธิ์เหมือนกันแต่ก็ไม่เคยรู้สึกตัวสักทีว่ามีพลังแกร่งขนาดนี้แต่พอมาเจอกับทัตสึยะ...ก็ทำให้ฉันเข้าใจในพลังเวทย์ธาตุบริสุทธิ์ในทันที... การดวลในครั้งนี้ ฉันอาจจะแพ้เขาจริงๆก็ได้..
ตู้ม!!
พลังเวทย์ของฉันและทัตสึยะปะทะเข้าหากันอย่างจังทำให้เกิดระเบิดขึ้น ซึ่งโชคดีไปที่คนดูรอบข้างรู้สึกได้ถึงอันตรายที่เกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มการดวลพวกเขาจึงหลบออกไปห่างๆจากพวกเราสองคนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วนฉันกับทัตสึยะก็รีบกระโดดหนีจากบริเวณนั้นทันที ฉันไม่รอให้ควันระเบิดหายไปหมดก็เรียกศาตราอาวุธดาบออกมาก่อนจะพุ่งไปหาทัตสึยะเพื่อโจมตีระยะใกล้ทันที
พรึ่บ!
ควันระเบิดจางหายไปเพราะความเร็วในการวิ่งของฉันทำให้ทัตสึยะเริ่มเห็นฉันจางๆก่อนที่เขาจะหลบคมดาบของฉันได้อย่างฉิวเฉียด ฉันพุ่งเลยผ่านตัวของเขาไปก่อนจะพุ่งกลับมาด้วยความเร็วที่สูงกว่าเดิมในทันที ทัตสึยะมีท่าทีตกใจเล็กน้อยก่อนที่เขาจะใช้พลังเวทย์ของเขาตั้งรับ ฉันหวดคมดาบใช้ทัตสึยะไม่ยั้งมือซึ่งเขาก็คงจะตกใจไม่น้อยที่ความเร็วในกันดาบมันถี่มากกันเขาเปลี่ยนเป็นโจมตีไม่ทัน
ตึ่ง! ตึ่ง! ตึ่ง!
ฉันยังคงหวดดาบให้ทัยสึยะไม่ยั้งมืออยู่ เขารอบข้างมองสกิลฟันดาบของฉันด้วยความทึ่ง ฉันรู้สึกได้ว่าคนที่เคยมุ่งดูรอบสนามมันเยอะขึ้น ถ้าฉันมองไม่ผิดถ้าจะมีพวก ม.ปลาย มาดูการดวลของฉันและทัตสึยะด้วย..
"โฮ่ย! ดูสกิลฟันดาบของยัยนั้นสิ ไม่ใช่เล่นๆแล้วนะนั้น!"
"นี่มันไม่ใช้ฝีมือของนักเรียน ม.ต้น แล้วมั้งเนี่ย!"
"ให้ตายสิ! ยัยนั้นพร้อมออกศึกแล้ว!!"
เกิดเสียงซุบซิบพากย์วิจารณ์มากมายเกี่ยวกับสดิลการฟันดาบของฉัน ซึ่งทุกคนล้วนแต่มีความเห็นเดียวกันว่าระดับฝีมือของฉันไม่ใช่แค่เพียงเด็ก ม.ต้น ธรรมดาๆคนหนึ่งแล้ว... ก็แง้สิ! ฉันอายุตั้ง 24 แล้วนะ!!
ตึ่ง! ตึ่ง! ตึ่ง!
ฉันยังคงหวดดาบไม่ยั้งมืออย่างไม่เหน็ดเหนื่อยแต่ทัตสึยะดูท่าจะเหนื่อยกับการต้องคอยตั้งรับฉันไม่ใช่น้อย แต่นี่น่ะ...มันเพิ่งจะเริ่มเท่านั้นนะ...
"อะไรกัน...อย่าเพิ่งเหนื่อยสิทัตสึยะ นี่มันเพิ่งจะเริ่มทั้งนั้นนะ" ฉันพูดก่อนจะแสยะยิ้มออกมาที่มุมปาก ทำให้ทัตสึยะเบิกตากว้างด้วยความตกใจเล็กน้อย ถ้าจะให้ฉันเดา เขาคงจะคิดว่านี่มันยังไม่สูงสุดของฉันงั้นเหรอ? สินะ...
"นายรู้จุดอ่อนของพลังอัคคีธาตุบริสุทธิ์ไหม?" ฉันเอ่ยถามทั้งๆที่มือก็ยังตะหวัดหวดดาบใส่ทัตสึยะไม่ยั้ง
"..." ทัตสึยะนิ่งเงียบไม่ตอบคำถามฉัน แต่ฉันแค่ดูท่าทางก็รู้ว่าเขาไม่รู้จุดอ่อนของเขาเอง
"หึ! จะบอกอะไรให้เอาบุญนะ.. เวทย์อัคคีมีพลังในการโจมตีมหาศาล ถ้าเป็นธาตุบริสุทธิ์พลังการโจมตีนั้นก็จะยิ่งทวีคูณมากขึ้นไปยิ่งตามความแข็งแกร่งของผู้ใช้" เมื่อฉันพูดจบทัตสึยะก็หมวดคิ้วเข้าหากันอย่างเป็นคำถามในทันที เขาคงกำลังคิดว่า แล้วมันเป็นจุดอ่อนยังไง?
"และเวทย์อัคคีเมื่อเปลี่ยนเป็นตั้งรับก็ยังมีพลังในการตั้งรับมาก ไม่ว่าจะเป็นเวทย์ชนิดไหนก็ไม่สามารถผ่านการป้องกันนี้ไปได้"
"..."
"แต่นายรู้ไหมว่ามีวิธีทำลายแนวป้องกันนี้?"
"!!?" ทัตสึยะแสดงสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเขาได้ฟังคำพูดของฉันแล้ว
ตึ่ง! ตึ่ง! ตึ่ง!
ฉันยังคงหวดดาบใส่ทัตสึยะไม่ยั้งมือ ปากก็แสยะยิ้มที่มุมออกมาอย่างคนมีชัย ทัตสึยะหน้าเสียเล็กน้อยที่ฉันรู้วิธีการทำลายการป้องกันสุดแกร่งนี้ลงได้
"ถึงเวทย์ทุกชนิดจะผ่านไปไม่ได้... แค่ไม่ใช้เวทย์ซะก็สิ้นเรื่อง!"
"!!!!!??"
ขวับ!!
ฉันยั้งมือการหวดดาบก่อนจะใช้ขาเรียวสวยของฉันตะหวัดใส่ทัตสึยะไปเต็มๆ ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นไปตามที่ฉันคำนวนไว้เป๊ะ... ทัตสึยะกระเด็นไปตามแรงเตะของฉันก่อนที่เขาจะม้วนตัวนั่งกับพื้นก่อนที่จะออกไปนอกสนามเสียก่อน ทัตสึยะยกมือเช็คเลือดที่มุมปากที่ซึมออกมาเล็กน้อยออกก่อนจะลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมโจมตีอีกครั้ง
"ลูกเตะแรงมหาศาลนั้นมันอะไร!!?"
"แรงมากพอที่จะทำให้ผู้ชายกระเด็นไปเกือบออกนอกสนาม!!"
"ยัยนั้น.. ยังใช่คนอยู่รึเปล่า!!?"
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนที่ยืนมุงดูอยู่รอบๆอึ้งและทึ่งในลูกเตะของฉันได้ เพราะถึงมันจะเป็นเพียงลูกเตะแต่ก็แฝ้งไปด้วยแรงมหาศาลที่พอจะทำให้ผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าฉันพอตัวกระเด็นเกือบออกนอกสนามได้ ฉันมองออกไปนอกสนามก็เห็นอาจารย์หลายคนเลยทีเดียวที่ก็มองดูการดวลของฉันกับทัตสึยะอย่างสนอกสนใจ ฉันแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะหันไปหาทัตสึยะที่สภาพตอนนี้สะบัดสะบอนดูไม่ค่อยได้สักไหร่
"เห็นไหม...ว่าอาจารย์กำลังยืนมองพวกเราอยู่ ถ้านายไม่เอาจริงล่ะก็เสียชื่อนักเรียนท็อปแย่เลยนะ" ฉัยว่าจบก็แสยะยิ้มออกมาก่อนจะหัวเราะเบาๆในลำคอ
"... ฉันจะเอาจริงแล้วนะ" ทัตสึยะเอ่ยพูดขึ้นด้วยท่าทางจริงจัง
"ก็เอาสิ..." ฉันว่าจบก็เรียกศาตราอาวุญเก็บ
พรึ่บ!
ทัตสึยะวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยความเร็วสูงเล่นเอาฉันตั้งตัวแทบไม่ทัน
"กำแพงวายุ!" ฉัยร่ายเวทย์จบก็มีเวทย์นภารอบๆตัวฉัน เวอย์นี้เป็นเวอย์ป้องกันชนิดหนึ่งถ้าฝาเข้ามาฉันก็ไม่รับประกันหรอกนะว่าจะอยู่ครบ 32 น่ะ...
"เธอน่ะใช้ได้ 2 เวทย์สินะ?" ทัตสึยะเอ่ยถามฉันในขณะที่เขากำลังปล่อยเวทย์ใส่ฉันไม่ยั้งเพื่อที่จะฝาเข้ามาแต่ก็ถูกปัดออกไปหมดเพราะเวทย์นภาของฉัน
"คงงั้นมั้ง" ฉันตอบกวนประสาทเขาไปก่อนจะแสยะยิ้มบางๆที่มุมปากออกมา
ทัตสึยะทำหน้าตาจริงจัง จนฉันสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์ของเขาที่ดูเหมือนว่ามันจะค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ลมจากทุกทิศทางพัดเข้าหาตัวของเขาหมดรวมทั้งลมของฉันที่เคยเป็นเกาะกำบังด้วย! แรงลมมาหาศาลลมพาไปทางเขามัน ฉันรีบจับผมตัวเองเอาไว้ไม่ให้มันบังหน้าฉันไม่งั้นฉันคงเสียเปรียบและโดนเขาเล่นงานเป็นแน่
"กะ..เกิดอะไรขึ้น!!?"
"ลมแรงชะมัด!!"
ทามกลางเสียงเอะอะโวยวายของทุกคนฉันสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์ที่เพิ่มมากขึ้นของทัตสึยะ มันไม่ใช่แค่เพิ่มธรรมดาๆ แต่มันเพิ่มขึ้นมากมายมหาศาล!
"ทัตสึยะ! นี่นายจะทำบ้าอะไร!!" ฉันตะโกนถามทัตสึยะออกไป เพราะถ้าเขาเพิ่มพลังเวทย์มากกว่านี้เขาจะรับไม่ไหวและเสียสมดุจการควบคุมพลังเวทย์ และนั้นเป็นแบบนั้นเขาจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีก!
ทัตสึยะก้มหน้านิ่งไม่ยอมตอบฉัน แต่พลังเวทย์ของเขายังคงเพิ่มขึ้นมากเรื่อยๆ ทำให้ฉันรู้ได้ว่าเขายังมีสติอยู่หากแต่อาจจะกำลังหมดการควบคุมตัวเอง ฉันพยายามด้าวเดินไปใกล้ทัตสึยะหากแต่ลมที่พัดเข้าหาเขามันกลับย้อนกลับมาอย่างบ้าคลั่งทำให้ฉันไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้เลยแม้แต่น้อย แม่แต่จะห่างออกไปอีกเสียด้วยซ้ำ
"ทัตสึยะ! ตั้งสติหน่อยสิ!!" ฉันพยายามร้องตะโกนเรียกให้ทัตสึยะได้สติกับคืนมาแต่มันกับเปล่าประโยชน์ เขาไม่มีท่าทีว่าจะหยุดทำเช่นนี้เลยสักนิด
ทั้งๆที่เป็นถึงขนาดนี้ แต่ทำไมกลับไม่มีอาจารย์เข้ามาช่วยสักคน!!
อาจารย์...งั้นเหรอ...?
อยู่ความคิดของฉันมันก็เกิดแง่ลบขึ้นมากระนั้นหัน ฉันรีบหันขวับไปมองอาจารย์ที่เคยยืนดูการดวลระหว่างฉันกับทัตสึยะอยู่ ปรากฏว่าอาจารย์คนนั้นยังคงยืนมองมาทางนี้อยู่ แต่ไม่มีท่าทีตกใจหรือเดิอกร้อนอะไรใดๆทั้งสิ้นแถมยังยืนแสยะยิ้มออกมาเหมือนกับว่าทุกอย่างมันเป็นไปตามแผนของเขาทั้งหมด! ...คนบ่งการก็คือคนที่ปลอมตัวเป็นอาจารย์คนนั้นจริงๆด้วย!!
"แกทำอะไรทัตสึยะ!!!?" ฉันตะโกนถามเสียงดังลั่นตาก็ยังไงจับจ้องมองไปยังอาจารย์คนนั้น
"ทำอะไรงั้นเหรอ? ...ฉันเปล่าทำอะไรเลยนะ หึ!" เขาพูดจบก็หัวเราะในลำคออย่างสะใจ
"แก!!!" ฉันกัดฟันแน่นด้วยความโมโห
"เอาเวลาที่มาจ้องฉัน ไปช่วยพ่อหนุ่มนั้นดีกว่านะ ...ถ้าเกิดสูบพลังเวทย์เข้าไปมากกว่านี้ล่ะก็ฉันไม่รับประกันนะว่าจะเกิดอะไรขึ้น" เขาว่าจบก็แสยะยิ้มออกมาอีกครั้ง ก่อนที่จะค่อยๆหายตัวไปพร้อมๆกับสายลมที่พัดอย่างบ้าคลั่ง
ไม่ต้องบอกก็รู้! ก็ฉันเคยเป็นมาก่อนนี้นิซึ่งฉันไม่ยอให้เกิดเรื่องแบบนี้กับใครอีกแน่นอน!!
"ทัตสึยะ!!!" ฉันหันมาสนใจทัตสึยะมากกว่าอาจารย์คนนั้นก่อนจะพยายามเดินฝาพายุลมเพื่อเข้าไปหาทัตสึยะอีกครั้ง แต่ไม่ว่าฉันจะพยายามยังไงมันก็ไม่เป็นผลเลย!
"บ้าเอ๊ย!!" ฉันเอ่ยก่อนจะกัดฟันแน่นด้วยความโมโห "ทัตสึยะ! อน่าให้ฉันต้องโมโหไปมากกว่านี้นะ!!"
"..."
ฉันโมโหจนเลือดแทบจะขึ้นหน้าเพราะทัตสึยะเอาแต่เงียบใส่ฉัน แล้วไอลมบ้าๆนี่มันก็พัดอยู่ตลอดเวลาจนฉันเข้าไปถึงตัวเขาไม่ได้เลยสักนิด ฉันโมโหและหงุดหงิดมาก! ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องมันต้องยุ่งยากแบบนี้ด้วย!!?
"ทัตสึยะ!!!!!"
วืด!!!
อยู่ๆก็มีแสงว่างจ้างปรากฏขึ้นตรงหน้าของฉัน ฉันหลับตาแน่นด้วยความที่ว่าแสงนั้นมันสว่างมาก ก่อนจะค่อยๆหรี่ตาเปิดขึ้นมองว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามันคืออะไร ...และเมื่อฉันสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็ต้องตกใจเพราะมันคือ...วงแหวนเวทย์... ฉันไม่รู้ว่ามันมาได้ยังไงแต่ที่รู้ๆตอนนี้คือฉันงงมาก! มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย!!?
อยู่ๆวงแหวนเวทย์นั้นก็เปร่งแสงสีฟ้าออกมาและท้องฟ้าก็กลายเป็นสีดำทั้งหมดก่อนที่จะปรากฏตัวหนังสือบางอย่างออกมา... มันคือภาษาโบราณ...ภาษาที่คนในอาณาจักรฮิวใช้กัน...แล้วทำไม มันถึงปรากฏขึ้นมาได้? ฉันพยายามมองตัวหนังสือพวกนั้นเพื่ออ่าน...
'ค่ำคืนรัตติกาลแห่งความมืดมิด'
'ความแค้น ความเกลียด และความโรภ'
'ทุกสิ่งจะหล่อรวมเป็นหนึ่งเดียว'
'หยาดเลือดสีชาต'
'จะเป็นพันธณาการแห่งการผูกมัด'
'หยาดน้ำตาสีเลือด'
'จะเป็นเครื่องหมายแห่งความเสรี...'
หมายความ..ว่ายังไงกัน?
เมื่อฉันอ่านข้อความที่ปรากฏบนวงแหวนเวทย์นั้นจบก็ได้แต่มึนงงกับความหมายที่ผู้เขียนวงแหวนเวทย์นี้ขึ้นมาต้องการจะสื่อ ผู้ที่เขียนวงแหวนเวทย์นี้ขึ้นมาต้องการจะสื่ออะไร? และเขาต้องการจะบอกสิ่งๆนี้กับใคร? ท้องฟ้าเริ่มกลับสู่สภาพเดิม ทัตสึยะมีท่าททีสงบลงจนฉันยังแปลกฉัน ฉันรีบวิ่งเข้าไปดูทัตสึยะก็ะบว่าเขาหมดสติไปแล้ว ส่วนวงแหวนเวทย์นั้นก็ยังอยู่ ฉันมองวงแหวนเวทย์นั้นอย่างไม่เข้าใจก่อนที่สายตาอันเฉียบคมของฉันเหลือกไปเห็นข้อความตัวเล็กๆที่เขียนอยู่มุมขวาล่าง...
นั้นมัน...!!!
"เหมือนว่าแผนของเราจะสำเร็จนะคะ..."
"หึ! เปิดออกแล้วสินะ..."
ทำไมมัน...ส่งถึงฉันกันล่ะ!?
'Будьте Страдание Пытки'
'Ариас : Калории'
I'll make you crazy
In memory next
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
