EAT ME IF YOU CAN [[ Yaoi ]]

EAT ME IF YOU CAN [23]

 

     [Casso]

'เออๆๆๆๆ...เออครับ...ไม่ได้กก...กูบอกว่ากูมาหาเพื่อน......ยังไม่ได้แดกเลยสักแก้ว.....เอออ...ไม่ดึก...เออรักมึงมากกกกก...จุ๊บๆๆ' ผมกดวางสายน้องนิเนียร์คนงามไปครับ วันนี้ผมออกมาแรด เฮ้ๆ แต่ผมมีสาเหตุนะและไอ้สาเหตุนี้แหละที่ทำให้ผมกำลังหัวเสียอยู่ นัดกูสี่ทุ่มตอนนี้สี่ทุ่มสิบนาทียังไม่โผล่มาสักตัว ไอ้ห่า!

'เอ้า พี่กัส!'

'อ้าวววว ว่าไงครับคนสวย' ขณะที่ผมกำลังด่าแช่งพวกแม่งอยู่ในใจก็มีน้องนางที่อยู่ในร่างนาย(?) คนหนึ่งเดินเข้ามาทักผมครับตอนแรกก็นึกไม่ออกหรอกว่าใคร แต่พอแม่งรินเหล้านั่งตักกูเท่านั้นแหละอ๋อเลย...เด็กกูเองครับ

'ทำไมหมู่นี้พี่กัสไม่มาที่นี่บ้างเลยครับ ผมคิดถึงพี่ที่สุดเลย' พูดจบมันก็หอมแก้มผมครับ ขอให้เรารู้กันอยู่แค่ผมกับคนอ่านเท่านั้นนะครับไม่งั้นผมโดนเมียแหกอกยับ!

'พี่ไม่ค่อยว่างเท่าไรน่ะ แล้วยังทำงานอยู่ที่นี่อีกหรอ' ที่นี่ ของผมหมายถึง ไนท์คลับแห่งหนึ่งครับไนท์คลับที่อนุญาติให้ผู้ชายเข้าได้เท่านั้น... หึๆ

'ครับ รอพี่กัสไง'

'เหอะๆ'

'ล้อเล่น! เห็นข่าววงในบอกว่าพี่กัสมีแฟนแล้วนี่คงไม่สนใจปลายแถวอย่างผมหรอก...' เด็กเก่าผมตีบทดราม่าใส่ครับ ก่อนจะหันหน้าหนีคือตอนนี้ผมกับมันค่อนข้างอยู่ในท่าล่อแหลมนิดนึงอ่ะครับคือมันนั่งตักผมอยู่แล้วผมก็กอดเอวมันไว้แน่นเลย สาบานได้นิเนียร์เห็นนี่ …เป็ดมาทั้งเล้า!

'โอ๋ๆๆ แต่ก็ยังเอ็นดูทุกคนอยู่นะ' ผมว่าแล้วจับปลายคางเด็กเก่าเบาๆ น่ารักจริงวุ๊ยไอ้พวกอยู่ในคาถาเนี่ย...

'ครับผมรู้ เป็นเด็กพี่กัสไม่มีใครไม่สบายหรอก' ผมยิ้มที่มุมปากครับ ร่างบางของเด็กเก่าผมก็เบียดเข้าหาตัวผมไม่หยุดเลยผมเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ จะสี่ทุ่มครึ่งแล้วครับ พวกห่านั่นยังไม่มาสักทีแล้วร่างบางที่กำลังบดเบียดผมอยู่ก็กำลังปลุกสันดานเก่าผมให้ตื่นซะด้วยสิ

'ห้องเก่า..ยังว่างอยู่นะครับพี่กัส สามชั่วโมงแถมชั่วโมง... โปรฯนี้ผมให้พี่กัสแค่คนเดียวน๊า' ร่างเล็กบนตักผมกระเส่าเสียงหวาน แล้วใช้ฝามือบางๆของมันลูบตามแผ่นอกผมไปด้วย

'พะ..' ผมกำลังจะพูดครับ แต่เด็กนั่นเอานิ้วมือมาทาบบนริมฝีปากผมเสียก่อน

'ถุงยางกลิ่นสตอเบอรี่ที่พี่กัสชอบ ผมก็มีน๊าคิดดูให้ดีสิครับ ว่าจะเอายังไง' ผมเหล่มองเด็กนี่อีกครั้งด้วยความชั่งใจ เด็กนี่อ่อนกว่าผมประมาณห้าหกปีกำลังขบเปราะอร่อยเลยแหละ อีกอย่างเด็กนี่เป็นอันดับหนึ่งของไนท์คลับแห่งนี้โดนเรียกใช้งาน หรือเรียกไปเข้าห้องกับแขก ไม่เยอะหรอกครับ ถึงเยอะ…

ครั้งแรกของมันก็เป็นของผม...เพียงเงินห้าร้อยบาท โคตรจะคุ้มอ่ะ

'พี่มีนัดไว้น่ะสิ'

'ก็แค่สนุกกันนิดเดียวเอง พอคนที่พี่นัดมา ติดไว้กับผมก่อนก็ได้' เด็กนี่ว่า พร้อมกับมือไม้ที่เริ่มซุกซนไปตามสาบเสื้อของผมครับ

'เด็กปลายแถวอย่างพวกผมก็มีหัวใจนะ...' ร่างเล็กยังเบียดเข้ามาหาผมไม่หยุดหย่อน และวินาทีนั้นแหละที่ผมตัดสินใจ

'เปิดห้องสิ..'

'รักพี่กัสที่สุดเลย จุ๊บ' เด็กนั่นหอมแก้มผมทีนึงครับผมยกมือเรียกพวกเด็กเสิร์ฟมาเก็บเงินที่ผมกำลังจะวางไว้บนโต๊ะเพื่อเป็นค่าเครื่องดื่มที่ผมเปิดกินไปขวดสองขวด เพื่อฆ่าเวลาเสร็จจากนังหนูนี่กูค่อยกลับไปคิดบัญชีกับพวกแม่ง นัดกูมาแต่พวกมึงไม่มา!!!

!หมับ!

ผมกำลังจะลุกขึ้นจากเก้าอี้บาร์สูงที่นั่งอยู่ครับ แต่ยังไม่ทันจะลุกยืนก็มีคนมากดบ่าให้ผมนั่งลงเสียก่อน

'หะ...ไอ้เนี๊ยส! ไอ้เหี้ย!!!'   

เหี้ยเนี๊ยสนี่ไง ไอ้คนที่นัดผมออกมาแรดอ่ะ!

'เสียงดังว่ะกัส เงียบๆดิ'

'มึงทำอะไรของมึงเนี่ย ขัดจังหวะกูจริงๆเลย!!ชาติที่แล้วรับจ้างขัดห้องน้ำหรอ!!' ผมโวยวายมันยกใหญ่เลยครับกูกำลังจะไปนอนกับเด็ก มึงก็เสือกมา! ไอ้เหี้ย

'เออออ กูกลับก็ได้ แต่กูจะโทรให้เนียร์มารับกลับบ้าน!'  

อั๊ยยะ!! เล่นไม้แรงกับกูด้วย

'น้องมึงขับรถเป็นหรอ'

'ถึงน้องกูจะขับรถไม่เป็น แต่น้องกูแหกอกคนเป็น!!!' เท่านั้นแหละ กูนั่งลงเลยครับ ผมเคยบอกคุณแล้วใช่ไหม เหี้ยนี่ร้ายจะตายเห็นติ๋มๆงี้แหละตัวดี รู้ทันกูไปหมด

ฉลาดเป็นเลิศอ่ะ พี่เมียกู

'มึงจะไปยกเลิกมัน หรือ จะให้กูไปยกเลิกมัน!' ไอ้เนี๊ยสขู่ผมเสียงแข็งเลยครับ

'สัด กูไปเองก็ได้ เหี้ยสามชั่วโมงแถมชั่วโมงเลยนะโว้ย' ผมว่าแล้วลุกเดินไปจากโต๊ะเลยครับไม่ได้นอน กูขอจูบแก้เสี้ยนหน่อยก็ได้วะ 

'ไอ้สันดาน!!!'

เหี้ยเนี๊ยสด่าตามหลังผมมาติดๆเลยครับ สมกับเป็นพี่น้องขนาดด่ากูยังด่าเหมือนกันเลย!

'พะ..พี่กัส...'

'พี่ขอโทษ พี่ติดไว้ก่อนนะ ไว้จะมาใช้สิทธิ์วันหลัง' ผมเดินมาหาเด็กเก่าผมที่กำลังจัดการเรื่องห้องอยู่ครับโชคดีที่ผมเดินไปเจอมันที่ทางบันได ปลอดคนหน่อย

'อื้อ..' มันสบัดหน้าหนีผมตามนิสัยเด็กๆครับ นี่แหละที่กูชอบ ฮ่าๆ 

'โอ๋ๆ เดี๋ยวพี่ไปหาเราที่บ้านก็แล้วกันนะ' ผมกระซิบข้างหูเด็กคนนั้นครับ 

'อย่าลืมมานะครับ ผมรออยู่' เด็กนั่นว่า ก่อนจะโน้มคอผมลงไปประกบจูบจูบไปจูบมา ผมชักติดลมครับ ผมกดมันติดเข้ากับกำแพงก่อนจะไล้มือเข้าไปทักทายอะไรๆใต้เสื้อ ใต้ผ้ามันหน่อย

'อือ จะไปจริงๆเลยครับ'

'พะ..'

มันยังไม่ทันตอบเลยครับ ผมก็ดึงหน้ามันเข้ามาจูบอีกรอบผมกดเด็กนั่นให้ติดเข้ากับกำแพง ไฟปรารถนาเริ่มลุกตามตัวผมช้าๆเมื่อร่างเล็กเบียดตัวเข้ามาแนบใกล้ตัวผมมากขึ้น

'ไอ้เหี้ยกัส!!!!!!/เหี้ยกัส!!!!!!!!!'

ผมกำลังไปได้ดีกับเด็กคนนั้นเลยครับ ขณะที่ผมกำลังจะแกะเสื้อเด็กนั่นเสียงสองเสียง ที่สถาปนาใส่คำนำหน้าชื่อให้กูพร้อมกันก็ดังขึ้นผมจำต้องละออกจากริมฝีปากเล็กนั่น ก่อนจะยัดเงินใส่กระเป๋าเด็กนั่นไป

'ไว้ค่อยคุยกันนะ!' ผมพูดใส่หน้าเด็กนั่นก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับไอ้ตัวขัดความสุขผม!

'สันดานเสียจริงๆ' 

นี่ไอ้เนี๊ยส พี่เมียผมครับ

'ชั่วไม่มีใครใครเกินมึงเลยว่ะ'

นี่ไอ้ธัน ผัวเพื่อนเมียผมครับ

'เหี้ยจริงๆเลยพวกมึงเนี่ย...' ผมพูดเบาๆแล้วใช้แขนเสื้อเช็ดริมฝีปากครับ

'ไม่เกินมึงหรอกไอ้สัด!!!!' อันนี้ประสานเสียงเลยครับ...

พอแม่งลากผมออกมาได้ ก็นั่งทำหน้าเป็นหมาหงอยทั้งสองตัวเลยครับความจริงไอ้ธันมันโทรไปนัดผมก่อนเมื่อวานเย็น และพอผมวางสายจากมันปุ๊บเหี้ยเนี๊ยสก็เดินหน้าป่วยเข้ามาชวนผมไปกินเหล้าพรุ่งนี้เย็น (คือวันนี้)ผมเลยรวมแม่งสองคนมานั่งแดกโต๊ะเดียวกันเลย จะได้จบๆไป

ตัวหารจะได้เยอะ กูจะได้ไม่ต้องออกคนเดียว ฮ่าๆ

'เอ้า พวกมึงมีอะไร ก็พูดมาเลย กูจะได้กลับบ้านสักที เสียเวลา' ตอนนี้เราสั่งเครื่องดื่มไปแล้วครับ ผมสั่งเปิดไปอีกขวด(ของเก่ายังไม่หมด)ไอ้ธันสั่งเปิดไปขวด ส่วนเหี้ยเนี๊ยสวันนี้มาแปลกครับกระดกไปแล้วขวดกำลังจะสั่งเปิดอีกขวด แต่คือกูอยากจะบอกพวกมึงมากเลยว่า

วันนี้หน้าพวกมึงอมทุกข์มาก!

'จะกลับบ้านหรือจะไปกกกับเหี้ยนั่นต่อ!' 

อุ๊ปส์ วันนี้พี่เมียกูมาโห๊ดโหด

'กลับบ้านสิวะ พวกมึงทำกูไม่มีอารมณ์' ผมว่าแล้วหันไปคว้าขวดเหล้ากระดกเข้าปากครับ ส่วนตาก็เหล่มองเด็กไปด้วย แหมเด็กชุดใหม่นี่แจ่มๆกันทุกคนเลยนะครับ

'กัส มึงสันดานเสียมากเลยรู้ป่าว'

'ถ้ามึงจะด่ากู มึงด่ากูมาเลยเหอะ ไอ้ธัน กูรับได้มึงไม่ต้องฟอร์มผู้ลากมากดี'

'เดี๋ยวกูจะยุให้น้องกูหาผัวใหม่เอาที่ดีกว่าเด็ดกว่ามึง เดี๋ยวก่อนๆ' ไอ้เนี๊ยสมันบ่นๆครับ แล้วกระดกเหล้าตาม วันนี้ดูมึงสองคนมาวีนๆไงไม่รู้นะ

'นัดกูมาทำอะไรครับ' ส่วนผมที่ตกเป็นเบี้ยล่างพวกแม่งเลยต้องรีบสงบปากสงบคำเลยครับ ไอ้ธันน่ะไม่เท่าไรแต่เหี้ยเนี๊ยสดันเห็นช็อตเด็ดผมเต็มตา ถ้าแม่งปากมากไปบอกเมียผมกูว่ากูตายดีแน่เลยครับ

'มีเรื่องจะปรึกษา/มีเรื่องจะปรึกษา'

'แลดูวันนี้ พวกมึงใจตรงกันบ่อยนะ' ผมว่าแล้วมองหน้ามันสองคนครับ ตอนด่ากูก็ทีนึงแล้วตอนนี้มึงยังจะมีเรื่องมาถามกูเรื่องเหมือนกันอีก เจริญบอย! ส่วนตัวมันสองคนเองพูดจบก็มองหน้ากันเองครับ กูว่านะ ถ้ามีสาวๆเดินผ่านพนันกับผมเถอะครับพวกเธอต้องเหล่มองโต๊ะเราแน่ ก็แค่ผมคนเดียวก็หล่อแบบไม่บันยะบันยังส่วนอีกสองคนก็แค่หล่อปลายแถว... เหอะ ผมคนเดียวก็เอาพวกเธออยู่แล้วล่ะครับ...

'เอ้า มีอะไรก็ว่ามา' ผมว่าแล้วนั่งเอาแขนเท้ากับโต๊ะครับไอ้ธันกับไอ้เนี๊ยสมองหน้ากันอีกรอบครับ เหี้ย มึงจะให้กำเนิดสมการตัวใหม่เนี๊ยสXธัน เหรอ มองกันบ่อยเกิ๊น ทำอะไรเกรงใจแม่ยกพ่อยกพวกมึงมั่งนะ ดูกูนี่!เป็นตัวอย่าง

'กูมีเด็ก..' ไอ้ธันเป็นฝ่ายให้ไอ้เนี๊ยสเริ่มก่อนครับแล้วไอ้เนี๊ยสก็เริ่มเรื่องซะผมแทบตกจากเก้าอี้!

'จะให้กูเหรอ ไม่เอาหรอกนะ กูมีคนรักแล้ว แล้วก็รักกันม๊ากมาก' ผมชิงพูดดักแม่งไว้ก่อนเลยครับ ช่วงนี้ผมต้องฟอร์มเป็นคนดีเอาไว้ไม่งั้นชนักผมมันจะโผล่

'ขาว ใส ปากแดง ตาโต...'

'เอาที่อยู่มาเลยมะ เดี๋ยวกูไปจัดเอง'

'ไอ้สัด!! ไหนบอกมีคนรักแล้ว รักกันม๊ากมากไง' ไอ้เนี๊ยสด่าผมติดไฟเลยครับ เอ่อ... กูแค่เผลอ มึงก็!

'เอ้า มึงจะให้กูไปปราบเด็กไม่ใช่เหรอ กูรู้ กูทำได้กูสามารถ เอาเบอร์มา แล้วน้องเค้ารับพาสไทม์ป่าววะ'

'ถ้ามึงไม่หยุดพูดเหี้ยๆ กูจะโทรให้เนียร์มารับ เดี๋ยวนี้เลย'

'เออ! กูยอม..'

'มีเด็กมาติดกู คือกูไปทำงานแล้วทีนี้เด็กนั่นก็อ่อยกูสุดพลัง กูไม่ชอบ มึงว่ากูจะทำไงดี เอ่อ กัสก่อนตอบมึงไม่ต้องทำหน้าหื่นขนาดนั้นก็ได้นะ' 

'หล่อปลายแถวอย่างมึงนี่นะ มีเด็กมาติด! ถุ๊ย ทำไมหล่อหัวแถวอย่างกูไม่มีเด็กมาติดบ้างวะ เซ็งชิบหาย' ผมเกิดอาการเซ็งในกระแสเลือดขึ้นมาทันทีเลยครับ พี่เมียผมก็หน้าตาดีอยู่หรอกนะแต่น้อยกว่าผมอ่ะ ทำไมกูไม่มีเด็กมาติดมั่งอ่ะ! จะเอาอ่ะ จะเอาเด็กมาติดมั่งอ่ะ! (ได้ข่าวเด็กเฮียมีเป็นขบวนรถไฟ / ไรท์)

'เหี้ย ฟังกูพูดให้จบก่อนได้ไหม' ผมพยักหน้า พร้อมกับจิ้นภาพเด็กปากแดงคนนั้นไปด้วย

'คือกูไม่อยากให้เด็กนั้นคิดกับกูเกินเลย กูอยากเป็นแค่พี่เค้าเฉยๆมึงว่ากูควรจะทำไงดีวะ'

'มึงก็อย่ายุ่ง อย่าสน อย่าอ่อย อย่าทุกอย่างที่ทำให้เด็กนั่นมันคิดว่ามึงมีใจสิวะ ไอ้โง่...'

เมื่อไม่รัก เมื่อไม่สนใจ ก็ไม่มีประโยชน์ ที่จะไปแกล้งให้เค้ารักเรา!

'กูทำแล้ว'

'มึงทำแล้ว แต่มึงคงนิ่งไม่พอน่ะเนี๊ยส ว่าแต่เด็กนั่นอยู่ปีไรวะ' ผมว่าแล้วยกมือถือขึ้นมากดครับ ห้าทุ่มแล้วน้องเนียร์น้อยผมคงเข้านอนแล้วแหละส่งข้อความไปบอกว่า กำลังจะกลับดีกว่า น้องเนียร์น้อยผมจะได้หลับฝันดี เยสสส!

'ปีเหี้ยไร ...ม.4'

!ตุบ!

ไอโฟนหลุดมือเลยครับ ถึงกับไอโฟนหลุดมือกันเลยทีเดียวผมค่อยๆก้มลงไปเก็บไอโฟนที่หลุดมือไปเมื่อกี้ช้าๆ เหมือนผมถูกช็อตสมองอ่ะ

ม.4 คือของหวาน ม.5 คือของคาว และ ม.6 คือของเสริมครับ นิยามผม

'เยสสส ให้กูเหอะ'

'เหี้ยกัส!'

'เออๆๆ กูหลุดปากไป มึงก็ทำอย่างที่กูบอกมึงแหละ ไม่สนก็อย่าไปยุ่งอย่าไปแคร์ ถ้าจะเหี้ยใส่ก็เหี้ยใส่แม่งให้สุดๆเลย จะได้จบๆกันไปขืนถ้ามึงยังสองแง่สองง่ามอยู่แบบนี้ต่อให้มึงเอาอะไรมาเป็นโล่ก็กันเด็กนั่นไม่ได้หรอก' ผมพูดครับก็จริงตามสโลแกนผมไม่ใช่เหรอ...

'ช่วยอะไรไม่ได้จริงๆเลยมึงเนี่ย' ไอ้เนี๊ยสมันเงียบไปพักนึงครับแล้วค่อยพูดต่อ แหม ช่วยอะไรไม่ได้แต่ตอนนี้หน้ามึงเหมือนเจอทางสว่างเลยนะเนี๊ยส 

'ถ้ามึงจะนิ่งใส่ มึงก็นิ่งใส่แม่งให้มันสุดๆไปเลยหรือถ้าแม่งยั่วมึงจริงๆ ลากขึ้นเตียง ฟันแล้วทิ้ง ก็จบ! ถ้ามึงทำแบบนั้นต่อให้มึงได้โนเบลสาขาคนดีมา เด็กนั่นก็ไม่มองมึงหรอก'

'มึงพูดได้มีประสบการณ์มากเลยว่ะกัส ถามจริงเหอะมึงเกิดมาฟันเด็กตั้งแต่แรกเกิดเลยป่าววะ' ไอ้ธันที่เงียบไปนานถามผมขึ้นมาบ้างครับ

'เออ เกิดมาจากท้องแม่ กูก็ฟันข้างเตียงแล้ว ไอ้เหี้ย!!!เค้าเรียกว่าเอาหลักการมารวมกับความเป็นจริงแต่จะให้จริงยิ่งกว่านี้นะเนี๊ยส ให้เด็กนั่นมาคุยกับกู รับรองแม่งเจอทางสว่างแน่หึๆ'

'เหอะ มาคุยกับมึง เจอทางตันล่ะสิไม่ว่า เดี๋ยวมา ไปฉี่แปบ' เสร็จไอ้เนี๊ยสไปคนนึงแล้วครับ เล่นกูเหนื่อยเลยตั้งแต่คนแรก คำถามแบบนี้เปิดหาในกูเกิ้ลไม่เจอนะครับ ต้องเปิดใน กูกัส นี่รับรอง มึงเจอหมดทุกคำตอบ!

'แล้วมึงอ่ะ หรือคุมเด็กไม่อยู่ เลยต้องมาปรึกษากูอีก...' ผมหันไปหาไอ้ธันครับ แต่ดูๆแม่งหน้าเครียดๆนะวันนี้ 

'อือ... ก็เกือบๆ สมกับเป็นอาจารย์กูเลยว่ะ หยั่งรู้ได้อีก'

'กูว่า กูไม่ลงไม่เรียนแม่งมันแล้ววิศวะพรุ่งนี้ไปนั่งใต้ต้นมะขามดีกว่า! เอ้ามีอะไรก็ว่ามา แต่กูขอเปิดอีกขวดก่อนนะกูเริ่มเจ็บคอและ'

'จะเปิดไว้เพื่อหลายๆขวดก็ได้นะกัส.. กูเลี้ยง'

'มึงจะบอกว่ามึงเลี้ยง หรือจะบอกกูเป็นนัยๆว่ามึงจะยาว..'

'แสนรู้จริงๆ'

'ไอ้เหี้ยเอ๊ย!'

ผมสั่งเปิดขวดอีกสองสามขวดครับ เปิดแม่งรอไว้เลย ผมว่าคืนนี้ยาวอ่ะหลังจากช็อคโลกไปกับเด็กไอ้เนี๊ยสไปเมื่อกี้ผมก็จัดการส่งข้อความไปหาเมียรักแล้วว่า 'ฝันดีนะครับป๋ารักหนูที่สุด แล้วป๋าจะรีบกลับ ทนหนาวไปก่อนนะจ๊ะ'อันเมียรักผมก็ตอบกลับมาในแทบจะทันทีเลยครับ 'มึงอย่าไปมั่วที่ไหนก็พอแล้วไอ้สัด!'เอ่อ... หวานปานเลือดสาดมากครับเมียกู

'มีอะไรก็ว่ามา' ผมว่าแล้วกระดกขวดเหล้าเข้าปากครับผมดื่มเข้าไปเป็นขวดที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ รู้อย่างเดียวเหล้าพวกนี้ทำไรกูไม่ได้หรอกครับ เพราะเปอร์เซ็นต์แอลกอฮอล์ แม่งน้อยมากอย่างมากก็แค่มึน แต่ถ้าถูกจับเป่า ทางบ้านก็อาจจะเดือดร้อนได้... 

'กูกำลังจะไปเรียนต่อนอก...'

'ก็ดีแล้วนี่ จะให้กูไปส่งหรอ วันไหนอ่ะ'

'แต่กูยังไม่ได้บอกบลูเลย กูไม่กล้าบอกมันว่ะ'

'มึงจะไปเรียนหรือไปกกเด็กห๊ะ ไอ้สัด!!' 

'กูกลัวบลูไม่เข้าใจกูว่ะ'

'มึงกลับไปบอกมันก่อนเหอะ แล้วค่อยมานั่งกลัว เสียชื่อเสียงกูหมดอย่าไปบอกใครนะ ว่ามึงเป็นลูกศิษย์กู อายเค้า'

'ก็นั่นแหละ... ทำยากว่ะ' ไอ้ธันหน้าหงอยไปหลายวาเลยแหละครับสงสัยแม่งจะหนักอกหนักใจกับ เรื่องเล็กๆ แบบนี้จริงๆนั่นแหละ ดูจากใบหน้าและสีหน้ามัน

'มึงก็พูดกับมันแบบตอนที่มึงกับมันคบกันดิวะ แบบตอนที่ขอมันคบอ่ะ' ผมแนะแนวครับ ความจริงมันไม่ใช่เรื่องเลยนะ แต่ผมก็เข้าใจอยู่ว่าตอนนี้ธันมันกำลังหนักอกหนักใจอะไร

'หรือมึงกลัวมันมีชู้' ผมถามมันต่อครับเด็กผมรายงานกันให้แซดว่าไอ้บลูแม่งมีคนมาขายขนมจีบเช้าขนมจีบเย็นขนาดไอ้ธันไปรับไปส่งแม่งทุกวันก็ยังไม่เว้นเลย ได้ข่าวสองสามวันก่อนไอ้บลูมันได้ดอกไม้ช่อโตไปจ่อถึงคณะ ไม่รู้หนุ่มไหนสาวไหนส่งไปให้ แต่อย่าให้มีกับนิเนียร์นะ กูจะตามไปหักคอแม่งถึงที่!

'...' ไอ้ธันไม่ตอบครับ มันกระดกเหล้าหนีผมแทนคำตอบกูว่าแม่งรู้แล้วแน่เลย เรื่องเมียมันโดนขายขนมจีบเช้าเย็นอ่ะ

'เอาน่ามึง ป.โท แปบเดียวเองไม่ใช่หรอ ต่อนอกด้วยแปบเดียวก็จบไม่เห็นจะยาก' ผมพูดครับ แต่แทนที่มันจะดีขึ้น หน้าแม่งเครียดกว่าเดิมอีก

'พ่อมึงสิ กูโดนสองปีว่ะ'

'โดนฝึกงานแทนค่าเรียนด้วยป่าววะ' ผมพูดครับตัวผมเองก็มีความคิดที่ว่าจะเรียนต่อนะ แต่ก็แค่คิด...

'เออ...อีกสองปีแน่ะ'

'เหอะ โหดร้ายยิ่งกว่าจ่ายค่าเทอมเองอีก' ผมพูดครับ 'งั้นมึงก็เอามันไปอยู่ด้วยกันสิเดี๋ยวนี้ย้ายโอนเรียนระหว่างประเทศง่ายจะตายไปไม่ใช่เหรอ' ผมเสนอมันครับธันแม่งโดนไฟท์บังคับ โดนฝึกงานแทนค่าเทอม แบบนี้กูว่าคู่นี้มีสิทธิ์ร้าวว่ะ 

'ตอนนี้กูก็เริ่มคิดแบบนั้นแล้วว่ะกัส' ไอ้ธันหน้าหงอยลงไปอีกแล้วครับไอ้เนี๊บสเดินกลับมาพอดี เดินกลับมามันก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงเลยครับกระดกเหล้าอย่างเดียวเลย

'อย่างแรกนะ กูว่ามึงกลับไปบอกมันก่อน แล้วมันว่าไง ค่อยว่ากันอีกทีกูว่าบลูมันโตแล้ว มันน่าจะเข้าใจมึงนะ' ผมว่า แล้วกระดกเหล้าเข้าปากอีกรอบ

'ผมก็ว่างั้นแหละพี่ ไปคุยกับน้องก่อน ตอนผมจะไปเรียนที่นู่นผมก็ทำใจอยู่นานกว่าจะบอกเนียร์' ไอ้เหี้ยเนี๊ยสเสริมขึ้นมาครับแหม เรียกไอ้ธันว่า พี่ กูเป็นพี่มึง(เกือบ)แท้ มึงยังเรียกกูเหี้ยๆอยู่เลย!

'เห็นด้วย แหม ฉลาดสมกับเป็นน้องกูจริงๆ' ผมหันไปยกนิ้วให้ไอ้เนี๊ยสครับ แต่แม่งแยกเคี้ยวใส่กูกลับมาอีกเนี๊ยสแม่งเหมือนแมวอ่ะครับ ชื่อมันก็กึ่งๆแมวอยู่แล้วเนอะเวลาคุยกับมันต้องคุยดีๆครับ ถ้ามันสนใจใคร หรือรักใครสักคน แม่งจะคลอเคลียขี้ประจบประแจง อยู่กับคนคนนั้นไม่เลิก แต่ถ้าแม่งไม่ชอบหน้าใครนะ เชิดใส่ลูกเดียวมันเลยดูเหมือนผู้หญิงนิดๆไงครับ เพราะแม่งชอบเชิดหน้าใส่ผม ผมยอมรับอีกเรื่องก็ได้ตอนย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังนี้ใหม่ๆ ผมก็นึกว่าแม่งเป็นเคะไงแต่พอแม่งเชิดใส่กูเท่านั้นแหละ เหี้ยนี่เมะชัดๆ

'กูยอมโง่ ถ้าต้องเหมืองมึงนะกัส' ดูมันสิครับ ถ้าไม่ใช่พี่เมียกูนะกูอัดเข้าฝาไปแล้ว

'ผมว่า พี่ธันไปคุยกับบลูดูก่อนดีกว่านะ แล้วค่อยมาปรึกษากันอีกทีถ้าปรึกษาเหี้ยนี่ไม่ได้ ปรึกษาผมก็ได้ครับ ' เยสสส! สมกับเป็นสมการตัวใหม่จริงๆเนี๊ยส X ธัน = กู (อันหลังไม่เกี่ยว)

'อือ พี่ว่าพี่อาจจะกลัวไปเองก็ได้ว่ะ'

'ความกลัวทำให้เรากล้าขึ้นนะครับพี่'

'อือ ขอบใจ..'

'ไปไหนเหี้ยกัส!!' 

'กูจะไปฉี่ เห็นมึงคุยกันอยู่ กูผิดเหรอ' ผมเถียงไอ้เนี๊ยสหน้าตายครับนิเนียร์มันส่งไอ้เนี๊ยสมันคุมกูป่าววะเนี่ย ด่ากูจังเลยวันนี้ เดี๋ยวก่อนๆเดี๋ยวกูจะไปลงกับน้องมึง!

'อย่าให้กูเห็นมึงไปแรดกับใครนะ คราวนี้กูอัดคลิปแน่!'

'เออ!!!!' ผมเดินเหวี่ยงออกมาเลยครับ สงสัยเวรกรรม มันจะมีจริงแต่ก่อนผมไปอัดคลิปชาวบ้านเค้า เดี๋ยวนี้ชาวบ้านเค้าจะมาอัดคลิปผมแทนแล้ว!

นั่งกันต่ออีกพักใหญ่ เราก็แยกย้ายครับ เหี้ยเนี๊ยสไม่ได้ขับรถผมมาผมเลยใช้แม่งขับรถให้ผมนั่งกลับบ้านเลย เพราะเหมือนกูจะไม่ไหวละ

 

'ไอ้กัส กูหิวน้ำ...' 

'เดินไปหยิบเองสิวะเนี๊ยส กูดอทเออยู่มึงไม่เห็นเหรอ' ผมพูดครับพูดไปผมก็รัวเม้าท์ไปด้วย ตอนนี้บ่ายๆแล้วครับ คือผมตื่นมามันก็จะเที่ยงอยู่แล้วไงขยับตัวทำนู่นทำนี่แม่งก็บ่ายแล้ว เร็วชิบหาย วันนี้ผมไม่มีเรียนครับแต่นิเนียร์มีเรียน เมื่อเช้าเนี๊ยสมันเลยไปส่ง เพราะผมลุกไม่ไหว

'งั้นกูบอกเนียร์ เรื่องมึงมั่วเด็กเมื่อคืน'

'เดี๋ยวกูเดินไปซื้อเป๊บซี่ให้มึงแดกเลย!' ผมลุกพรวดจากเครื่องคอมเลยครับ ไม่งั้นคอกูขาดแน่

'ดีมาก...หึๆ'

ผมเดินเหวี่ยงไปในห้องครัวครับเหี้ยเนี๊ยสแม่งเอาเรื่องเมื่อคืนเป็นตัวประกันจริงๆด้วย ให้ตายเหอะผมต้องรีบหาทางหนีแล้ว ไม่งั้นกูตกเป็นทาสแน่

'เอ้า แดกซะ' ผมว่าแล้วส่งขวดน้ำกับแก้วเปล่าให้เนี๊ยสมันครับผมไม่เทใส่แก้วมาให้แม่งหรอก เดี๋ยวใช้กูเดินอีก กูเลยหยิบมาพร้อมกันเลย

'ขอบใจ เปิดทีวีให้หน่อย ไหนๆมึงก็จะเดินไปเล่นคอมแล้ว' แหมได้ทีนี่ใช้กูจังเลยนะ ยังดีนะ เมื่อเช้าแม่งไม่ปลุกกูขึ้นมาซักผ้าด้วย!

'โย่วๆๆ กลับมาแล้ว'

'ที่ร๊ากกก...' ผมรีบปรี่เข้าไปหาสุดที่รักผมเลยครับ ประจบมันไว้ก่อนเพื่อไอ้เนี๊ยสหลุดปาก ผมจะได้จัดการนิเนียร์ได้ทันความ

'ไปไกลๆเลย ตื่นมาอาบน้ำยังเหอะ มึงอ่ะ' นิเนียร์มันว่าแล้วเดินผ่านหน้าผมไปนั่งขลุกกับไอ้เนี๊ยสที่โซฟาต่อหน้ากูเลยนะ!

'อะไรอ่ะเนียร์' ไอ้เนี๊ยสว่า แล้วดึงถุงอะไรไม่รู้ออกมาจากกระเป๋านิเนียร์ครับ กูไม่ดงไม่ดอทแม่งมันแล้ว ปล่อยไว้งั้นอ่ะยูมึงก็แพ้ๆไปแล้วกันนะตานี้ ดึกๆค่อยว่ากันใหม่

'ของพี่รหัสน่ะ พี่เค้าซื้อมาให้' เท่านั้นแหละ กูสนใจมากเลยครับผมปรี่เข้าไปหาสองพี่น้องที่นั่งตัวติดกันอยู่ที่โซฟา โดยมีผมเป็นส่วนเกิน หรือเป็นหมาเหงาอยู่ข้างหลัง เนี๊ยสมึงน่าจะรู้นะ กูน่ะพระเอกเรื่องนี้!

'ขนมนี่หว่า ที่เราชอบด้วยหนิ' ไอ้เนี๊ยสว่าพร้อมกับหยิบกล่องขนมออกมาจากถุงครับ แม่งแพคมาอย่างดีเลยอ่ะ ใส่ถุงอย่างเนียบผมชักจะอยากรู้แล้วสิ มันเป็นใคร...

'อือ เนียร์ก็ซื้อขนมไปให้พี่เค้า พี่เค้าก็ชอบขนมที่เนียร์ซื้อแล้วเนียร์ก็ชอบขนมที่พี่เค้าซื้อมาเหมือนกัน' นิเนียร์พูดอย่างอารมณ์ดีครับผมแอบเห็นการ์ดที่เขียนแนบมาด้วย พอดีมันตกอยู่ที่พื้นน่ะครับ ผมเลยหยิบมาดู

ถึงน้องรหัส พี่ชื่อปอนะครับ มีอะไรปรึกษาพี่ได้หวังว่าน้องจะชอบขนมที่พี่ซื้อให้นะครับ

'เหี้ยปอ...' ผมพึมพำออกมาเบาๆ แล้ววางการ์ดไว้บนโต๊ะครับก่อนจะเดินไปที่โต๊ะคอม แล้วหยิบบีบีขึ้นมากดหาลูกน้องในคณะ

CASJUNG : พรุ่งนี้ลากคอไอ้ปอมาให้กูที่หลังคณะด้วย!

'เป็นพี่รหัสน้องกู... ก็ทำความรู้จักกับกูหน่อยแล้วกัน...' ผมพึมพำออกมาอีกรอบ แล้วกดส่งบีบีแชทไป

     [End Casso]

 

     [Near]

'ไว้ถ้ามีเรื่องอะไรก็มาถามพี่อีกได้นะ ยินดีตอบแอบดีใจนะเนี่ย มีน้องรหัสพูดง่ายเข้าใจง่ายแบบเรา' พี่ปอพูดแล้วอมยิ้มให้ผมครับ พี่ปอเป็นพี่รหัสผมครับ พี่แกเป็นคนดีนะคุยเก่ง เฮฮากันตามภาษา กลุ่มพี่เค้าก็ดีครับและดีมากด้วยถ้าเทียบกับกลุ่มอีกัสมัน

'ผมก็ดีใจครับ มีพี่รหัสพูดง่าย ไม่เอาอะไรมากแบบพี่' ผมพูดตอบกลับพี่เค้าไป ความจริงเกมส์พี่รหัสน้องรหัสจบกันไปแล้วครับทุกอย่างจบไปได้ด้วยดี ไม่มีน้องคนไหน หรือพี่คนไหน หาคู่รหัสของตัวเองไม่เจอผมโชคดีมากครับที่ได้พี่ปอเป็นพี่รหัส อนึ่งด้วยความเฟรนรี่ ขี้เล่น ของพี่แกด้วยแหละที่ทำให้ผมกับพี่แกเข้ากันได้ ส่วนไอ้มอธหรอครับ ผมว่าแม่งทำบุญมาน้อยอ่ะได้ไอ้พี่ยูเป็นพี่รหัส  ได้ข่าวว่าเจอกันวันแรกก็ด่ากันชิบหงชิงหาย ก็แน่น่ะสิพวกคุณก็น่าจะรู้กิตติมศักดิ์ ของกลุ่มป๋าพวกคุณดี

'หนังสือถ้าใช้เสร็จแล้ว ไม่ต้องคืนพี่ก็ได้นะ เอาไปเลย เก็บไว้อ่านยังใช้อีกยาว'

'อ้อครับ' ผมว่าแล้วเก็บหนังสือ ที่ผมตามหามานานแสนนาน ในห้องสมุดในทุกร้านหนังสือ ก็ไม่เจอ แต่มาได้กับพี่รหัสนี่แหละ ผมโดนสั่งทำรายงานครับหัวปั่นกันม๊ากมาก คุณคงอยากจะถามผมกลับว่า ทำไมผมไม่ถามไอ้กัสล่ะ โอ๊ย!เหี้ยนี่วันๆจ้องจะแดกผมอย่างเดียวแหละ เป็นการเป็นงานไม่ค่อยเป็นอีกอย่างงานตัวมันเองก็เยอะแยะอยู่แล้ว ผมไม่อยากไปยุ่งกับมันหรอกครับถึงจะเรียกเอกเดียวกัน คณะเดียวกันก็เหอะ

'พี่ปอจะกลับหรือยังครับ ไปหาของกินกันไหม' ผมชวนพี่เค้าครับพี่เค้าเป็นขากินนะ กินมาแล้วทุกร้าน พี่เค้าแนะนำร้านอร่อยๆเด็ดๆไม่แพงให้ผมหลายต่อหลายร้านแล้วครับ และออกให้ผมบ่อยด้วยในฐานะที่ผมเป็นน้องรหัสพี่เค้า ผมว่าถึงคราวที่ผมจะเลี้ยงพี่แกคืนแล้วแหละ

'อะ..เอ่อ...ไม่ดีกว่า พอดีพี่มีนัดน่ะ' พี่ปอว่าครับ พี่แกทำหน้าเลิ่กลั่กๆ อย่างไรชอบกล และก็บ่อยแล้วด้วยที่พี่เค้าเหลือบมองไปทางด้านหลังผม

'มีอะไรหรอครับ' ผมตัดสินใจถามออกไป พี่ปอส่ายหน้าเหนื่อยๆเหมือนไม่อยากให้ผมสนใจ ผมเลยตัดสินใจอีกรอบ หันไปมองข้างหลังแม่งมันเลย

'พวกเหี้ยกัส..' มิน่า...พี่ปอเลยได้แต่ทำหน้าแบบนั้นปกติพี่แกชอบยิงมุขแป้กใส่ผมจะตาย วันนี้มาเงียบ เพราะพวกเหี้ยนั่นเอง

'ที่บอกว่ามีนัด ...กับพวกเหี้ยนั่นหรอครับ!' ผมว่า ว่าเสียงดังด้วยนะไอ้พวกแม่งสะเทือนกันเลย ไอ้กัสมันไม่ได้มาด้วยครับ มันส่งเด็กมันมาแล้วก็ให้พี่เหี้ยอะไรไม่รู้ ผมจำชื่อแม่งไม่ได้ มาคุมอีกที  พ่อมึงเป็นมาเฟียหรอครับ!

'เอ่อ..เนียร์ ไม่เอาน่า พี่ไม่อยากหัวขาด' พี่ปอพูดแล้วทำหน้าเสียวๆ ผมหันหลังไปมองพวกแม่งอีกรอบ ไอ้พี่คนนั้นกดโทรศัพท์แล้วครับ กูว่าแม่งโทรไปฟ้องนังกัสแน่ๆ กูไม่กลัวหรอก!ไอ้กัสมึงลองทำไรกูดูสิ กูจะฟ้องพี่เนี๊ยส! ให้เอามึงให้ตาย!ความจริงผมไม่ต้องหลบหลังใครก็ได้นะครับ ถ้าจะจัดการอีกัสมันแต่หมู่นี้ดูอีกัสมันเกรงๆ พี่เนี๊ยสอย่างไรชอบกล ผมก็เลยเอาจุดจุดนั้นมาสานต่อก็เท่านั้น แล้วพี่เนี๊ยสก็บอกผมด้วยว่า ถ้ากัสมันทำอะไรผมให้บอกพี่เนี๊ยสได้เลย พี่เนี๊ยสจะตามไปหักคอมันเอง!! 

ผมรักพี่ชายผมที่สุดอ่ะ!!

'พี่ปอหัวไม่ขาดหรอก เชื่อผม.. ตกลงมีนัดกับพวกมันจริงๆใช่ไหม' ผมถามไอโฟนที่นอนในกระเป๋าเป้ผมเริ่มสั่นครับ กูเดาได้เลยว่าใครมันโทรมา! 

แต่ขอโทษ ตอนนี้กูขึ้นสเตตัส 'หยิ่ง' อ่ะ

พี่ปอเม้มปากแน่น แล้วพยักหน้าครับ ผมสงสารพี่เค้าจัง ผู้ชายดีๆน่ารักๆไม่น่าไปยุ่งกับไอ้เหี้ยพวกนั้นเลย!

'ใครนัดพี่'

'ก็พวกนั้นไง' ผมไม่เข้าใจ ทำไมพี่เค้าถึงต้องทำท่าทีแบบเกร็งๆ เกรงๆพวกมันด้วย

'ไม่ๆ มันบอกไหม ว่าใครอยากเจอ'

'อ้อ... กัสน่ะ'

นั่นไง กูว่าแล้ว ทูนหัวกูนี่เอง!

'งั้นตามเนียร์มา' ผมว่าแล้วลุกขึ้นครับ ไอโฟนผมก็สั่นไม่หยุดเลยกูว่าตอนนี้กัสแม่งบ้าแดกสมองไปแล้วแหละ!

'น้องเนียร์...' ผมเดินตรงไปหาไอ้พวกที่ไอ้กัสส่งมาครับ ข้างหลังผมมีพี่ปอเดินหน้าหงิมตามมาติดๆ

'มันอยู่ไหน!!'

'พี่ว่ามันไม่เกี่ยวกับเรานะ' ไอ้พี่นั่น พยายามจะพูดกับผมดีๆครับแต่เสียใจ นี่พี่รหัสกู กูไม่ยอม!

'มันอยู่ไหน!!!!' ผมถามเสียงดังกว่าเดิมครับคราวนี้ไอ้สองคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง ที่น่าจะครองตำแหน่งลูกสมุนไอ้กัสจะปรี่เข้ามาหาผมครับ แต่พี่คนนั้นห้ามไว้ก่อน 

'พี่มีอะไรกับพี่รหัสผม..'

'พี่บอกแล้วไง มันไม่ใช่เรื่องของเรา มันเป็นเรื่องของไอ้กัสกับมัน!' คราวนี้พี่ตรงหน้าเริ่มใช้เสียงแข็งกับผมแล้วครับ

'พวกมึงลากเหี้ยนั่นไปหาไอ้กัส ส่วนเราต้องกลับบ้านเดี๋ยวนี้! ' พี่นั่นว่า แล้วใช้มือจับที่ต้นแขนผมครับ เจ็บเหี้ยๆพวกแม่งแดกเนื้อควายกันเป็นอาหารใช่ไหม

'ปล่อย! เจ็บนะโว้ย!!!' ผมวีนใส่หน้ามัน ส่วนพี่รหัสผู้แสนดีของผมก็ถูกไอ้สมุนของไอ้กัส ยึดตัวไปแล้ว ทำไมพี่ปอหัวอ่อนแบบนี้วะ!!!!!

'ถ้าเนียร์ไม่อยากเจ็บตัว พี่ว่าเนียร์กลับบ้านไปดีกว่านะ!!' พี่นั่นขู่ผมอีกแล้วครับ ผมเม้มปากแน่น ก่อนจะแสยะยิ้มออกมา

'ไม่กลับ! ถ้าพี่จะเอาตัวพี่รหัสผมไป!!! พี่ก็ต้องเอาตัวผมไปด้วย!!!!' ผมว่าพี่นั่นเลยดึงผมด้วยแรงควายตามหลังไอ้ลูกสมุนที่เดินลากคอพี่รหัสผมไปก่อนทันที! 

ไอ้พวกนั้นพาผมกับพี่ปอ(คอตก) ไปที่อาคารโรงฝึกงานครับ ตอนกลางวันหรือตอนเช้า ที่นี่จะมีทั้งนักเรียน นักศึกษา เดินกันให้พุกพ่าน แต่เมื่อตกเย็นแล้วที่นี่ไม่ต่างอะไรกับป่าช้าหรอกครับ ทั้งเงียบ ทั้งวังเวง ผมเป็นเด็กปีหนึ่งอยู่ยังไม่ได้ขึ้นเรียนโรงฝึกงานหรอกครับพวกที่เรียนพวกปีสองบางรายวิชากับพวกปีสามปีสี่นู่น!

พอผมไปถึงจุดหมาย ผมก็พบกับไอ้ตัวต้นเหตุที่นั่งแดกขนมหน้าสลอนอยู่บนโต๊ะเรียนที่เอามาต่อๆกัน 

'....' ไอ้กัสถึงกับขนมหลุดออกจากมือเลยครับ พอเห็นหน้าผมที่เดินตามหลังพี่รหัสเข้ามาพวกแม่งเหี้ยกันจริงๆ อยู่กันครบองค์ ทั้งพี่ยู พี่นิว และที่สำคัญพวกแม่งมากันแบบอาวุธครบมือ ผมไม่อยากจะคิด ถ้าวันนี้ผมไม่นัดเจอกับพี่ปอเรื่องหนังสือ พี่รหัสผมจะกลับบ้านในสภาพใด!

'อย่าทำตกสิ.. ของแพงไม่ใช่เหรอ' ผมสบัดตัวออกจากพี่ที่ไปลากผมมาครับก่อนจะเดินไปที่ที่ไอ้กัสมันนั่งแดกขนมอยู่ ผมก้มลงเก็บขนมที่มันทำตกแล้วจับยัดใส่มือมันคืน

'กูบอกให้เอามันมาคนเดียว มะ...น้องกูมาได้ไง!!!' พอหัวสมองเริ่มประมวลผลเจ้าพ่อถึงบทอาละวาดครับ ไอ้กัสขย่ำขนมแท่งเวเฟอร์ในมือจนเละแล้วหันไปอาละวาดกับเหล่าสมุนอย่างสุดเสียง

'น้องมึงจะมาด้วย กูห้ามแล้ว แต่แม่งไม่ยอม' พี่คนนั้นว่าไอ้กัสคงเส้นไว้เยอะ พี่คนนั้นจากที่หน้าเชิดๆ โหดๆเลยเหลือแค่สองวาเท่านั้น

'แต่กูสั่งแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าให้เอามันมาคนเดียว!!!! โครม!!!!' ไอ้กัสกระโดดลงจากโต๊ะที่นั่งแล้วไปลงกับเก้าอี้ที่จัดเรียงเป็นที่เรียบร้อยแล้วดังโครม! ด้วยลูกถีบมัน!

'กัส..กู !!ผัวะ!!' พี่คนนั้นยังไม่ทันพูดจบ ไอ้กัสก็ปล่อยหมัดหนักๆลงกับใบหน้าของพี่คนนั้นทันที

'มึงกับกู..ขาดกัน!!'

'ไอ้กัส!'

'เอาแม่งออกไปให้พ้นหน้ากูดิ๊!!!' ไอ้กัสที่ยังไม่หยุดอาละวาดหันไปบอกกับสมุนสองคน ก่อนที่พี่คนนั้น จะถูกสมุนลากตัวออกไป

'เป็นอะไรหรือเปล่า' ไอ้กัสผ่อนลมหายใจออกจากปากหนักๆก่อนจะหันมาหาผม

'ไม่เป็นไร กูไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นนะกัส กูอยากรู้มึงมีอะไรกับพี่รหัสกูห๊ะ!!!!' 

'นะ..เนียร์..' 

'พี่ปอเงียบไปเลย ถ้าไม่ด่าให้สำนึก เหี้ยนี่ก็ไม่หยุดหรอก!!' ผมตะโกนใส่หน้าไอ้กัสสุดเสียงเลยครับ เกินไปแล้วนะเกินไปแล้ว!! ทีมึงเล่นชู้ กกเด็กกูยังไม่ว่าอะไรมึงเลย นี่แค่พี่รหัส มึงจะอะไรกับกูนักหนา!!

!หมับ!

ไอ้กัสจับที่ต้นแขนผมด้วยมือข้างเดียวครับ ก่อนจะออกแรงบีบที่มากกว่าแรงพี่คนเมื่อกี้เป็นสิบๆเท่า ทั้งๆที่ทั้งกลุ่มมันดูเหมือนว่ากัสมันจะตัวเล็ก แรงน้อยที่สุด

'กลับบ้านไปซะ..'

'ไม่กลับ จนกว่าพี่รหัสกูจะกลับบ้านไปด้วย!' ผมต่อรองครับ ยังไงพี่ปอที่ไม่รู้เรื่องอะไร จะมาโดนพวกแม่งรุมไม่ได้!ไอ้กัสตวัดตามองไปยังพี่ปอ ที่ยืนหน้าซีดเป็นไก่ต้มอยู่ข้างหลังก่อนจะตวัดสายตากลับมาหาผมครับ

'ห่วงมันมากขนาดนั้นเลยเหรอ!'

'เออ!!!'

'กระทืบแม่งสิ เอาให้จบดินได้ ยิ่งดี!' ไอ้กัสตะโกนบอกกับกลุ่มเพื่อนมันครับ ก่อนที่พี่ปอจะถูกตีกรอบตัวเองเป็นวงกลมโดยมีพวกแม่งเดินล้อมตีวงเข้าไปเรื่อยๆ

'อ้อ อย่าเพิ่งให้แม่งสลบนะ กูมีเรื่องจะคุยกับมันด้วย!' ไอ้กัสพูดจบก็ลากผมออกมาจากห้องกลางนั้นครับ ทันทีที่ผมออกไปผมก็ได้ยินเสียงพี่ปอร้องออกมาอย่างเจ็บปวดทันทีผมหันไปมองหน้าไอ้กัสที่กำลังลากผมเอาเป็นเอาตาย ออกมาจากห้องนั้นแต่เพราะอารมณ์ฉุนเฉียวของไอ้กัส ทำให้มันจับข้อมือผมไว้แบบไม่ถนัดมือครับพอผมฮึดสู่แค่อึดใจเดียว ผมเลยสบัดข้อแขนออกมาจากมันได้ ก่อนจะวิ่งสุดแรงเกิดกลับเข้าไปในกลางห้องนั้น และใช้แรงอย่างมาก ในการฝ่าวงล้อมพวกแม่งเข้าไปยังกลางวง

'พี่ปอๆๆๆ เห้ยๆๆ พี่ๆๆๆ' 

ผมใช้มือตบหน้าพี่ปออย่างแรงเลยครับ เวลาไม่นานกับพวกมันที่มีกันไม่กี่คนแต่อาศัยความโฉดที่สะสมกันมา พวกมันก็สร้างแผลไว้เต็มตัวพี่รหัสผมไปหมดแน่นอนว่าการที่ผมฝ่าวงล้อมเข้ามา พวกมันต้องหยุดมือทันทีคงเพราะกลัวจะเดือดร้อนไปด้วย

'มึงไม่แฟร์อ่ะกัส!!'

'เหี้ยเอ๊ย กูล่ะเกลียดจริงๆ ปัญหาครอบครัวเนี่ย!' พี่ยูแอบบ่นออกมาเบาๆก่อนจะเอาไม้หน้าสามขนาดพอดีมือ ยกขึ้นพาดบ่า

'เหอะ ไม่ใช่ปัญหาพี่น้องด้วยนะ ...ปัญหาผัวเมีย!!' พี่นิวพูดเสริมด้วยน้ำเสียงเหยียดๆครับ บอกแล้ว พวกมันรู้ว่าผมกับไอ้กัสเป็นอะไรกันมากกว่าคำว่าพี่น้อง พวกแม่งเซ็งกันยกใหญ่ก่อนจะจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบกันต่อหน้าต่อตา

'นะ..เนียร์...'

'พี่เงียบปากไปเลย...เจ็บอยู่' ผมพูดกับพี่รหัสผมที่เลือดท่วมหน้าแล้วครับ พี่ปอแม่งก็ไม่คิดจะสู้พวกแม่งเลย!แสนดีไปไหนครับพี่รหัสกูเนี่ย!

'เอาไงวะกัส' พี่ยูหันหนัาไปถามไอ้กัส ที่เดินกลับเข้ามาครับอื้อหือ นอกจากมึงจะมีสมุนเป็นคนแล้วมึงยังมีสมุนเป็นกลิ่นบุหรี่ด้วยใช่ไหม อย่างหึ่งอ่ะ!

'พวกมึงกลับไปก่อนไป จะไปแดกเหล้าดับเซ็งที่ไหนก็เชิญ แล้วถ้าจะให้กูจ่ายโปรดเอาบิลมาให้กูดูด้วย ว่าแดกกันไปเท่าไร ไม่ใช่มากุให้กูฟัง'

'ทุกทีอ่ะ แต่ก็ดีที่ได้ออกแรง เห้ยไป!' ไอ้พี่ยูว่าแล้วโยนไม้ลงกับพื้นครับ ก่อนจะเดินตรงออกจากห้องไปและไม่วายเสริมไฟให้ไอ้กัสเป็นการตบท้าย

'รีบๆจัดให้เสร็จล่ะ แดกเหล้าไม่มีมึง มันไม่มันส์เอาซะเลย' 

'รู้แล้ว ไม่ต้องมาสะเออะสั่งกู!' ไอ้กัสยืนกอดอกรอให้พวกมันออกไปกันให้หมดก่อนครับระหว่างนั้นมันมองหน้าผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ก่อนจะถอนหายใจออกมา

'ตอนแรกกูว่ามันจะจบง่ายๆนะ แต่กูว่าไม่ง่ายแล้วแหละ นิเนียร์!'

'กูว่าคนที่ต้องพูด น่าจะเป็นกูมากกว่านะ ไอ้กัส!!!'

'ไอ้กัสส!!!' ผมรั้งไอ้กัสไว้ด้วยเสียงครับ พอเราประกาศศึกกันเสร็จแล้วแม่งก็เดินตรงไปที่พี่ปอที่นอนพะงาบๆอยู่ที่พื้นก่อนที่ไอ้กัสมันจะจับคอเสื้อนักศึกษาพี่ปอขึ้นมาช้าๆ

'มึงได้รู้ในสิ่งที่มึงไม่สมควรจะรู้ กูควรทำไงกับมึงดีวะ' กัสมันนั่งยองๆตรงหน้าพี่ปอ และผม

เออจริงดิ เมื่อกี้พี่นิวมัน...

'ไม่ใช่ปัญหาพี่น้องด้วยนะ ...ปัญหาผัวเมีย!!'

ชิบหายแล้วกู... 

'อัดมึงให้ตาย.. หรือทำให้มึงย้ายออกไปจากที่นี่ดี...'

'อย่านะกัส กูขอร้อง มึงไม่มีเหตุผลอ่ะ พี่รหัสกูเกี่ยวไรด้วยทีน้องรหัสมึง กูยังไม่ยุ่งไม่เกี่ยวด้วยเลย!' ผมว่าตอนนี้การพูดการจากันดีๆเห็นจะเป็นการดีที่สุด เพราะตอนนี้กัสแม่งจะใช้กำลังอย่างเดียว  คุณดูใบหน้ากับดวงตาที่ไม่เคยยอมใครของมันสิ

มันเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ขนาดไหน พวกคุณก็น่าจะรู้!

'กัส พี่เค้าไม่เกี่ยวด้วยนะโว้ยมึงกับพี่เค้าก็ต่างคนต่างอยู่มาตลอดไม่ใช่เหรอกัส' ผมพูดกับไอ้กัสด้วยความใจเย็นครับ ลองผมใจร้อนดูสิ พี่ปอได้คอหักแน่ๆ

'ไอ้กัส...'

'มึงขอกูเลยเหรอนิเนียร์..'

'เออ กูขอมึง กูอยากมีชีวิตที่สงบสุขแค่นี้ก็แทบจะไม่มีใครหน้าไหนเข้าใกล้กูแล้ว กูอยากมีเพื่อน มีพี่มีน้องเหมือนกันนะกัส กูโตแล้วนะ...' ผมพูดออกไป เพราะแม่งเบ่งซะขนาดนั้น ใครๆก็เริ่มไม่กล้าเข้าหาผม เพราะกลัวไอ้เหี้ยกัสจะตามไปถล่มถึงชายคาบ้านเพื่อนผมเท่าที่เห็นเป็นตัวเป็นต้นจริงๆ ก็เห็นจะมีแต่ไอ้มอธเท่านั้นที่เหลือก็เหมือนจะกล้าไม่เข้าใกล้ บ้างคนกลัวเว่อร์ขนาดที่ว่าหน้าผมพวกมันยังไม่มอง ต่างจากชีวิตตอนมัธยมปลายที่ผมเต็มไปด้วยเพื่อนฝูงมากหน้าหลายตา ผมรู้ว่าที่กัสมันทำแบบนี้ขึ้นมาเพราะอะไร แต่ผมผิดเหรอ ถ้าผมอยากจะมีเพื่อน มีพี่ มีน้องอะไรกับเค้าบ้าง...

'มึงไม่เคยไว้ใจกูอย่างที่กูไว้ใจมึงเลยใช่ไหม..' ผมถามต่อไอ้กัสยอมปล่อยคอเสื้อพี่ปอออกจากมือทำให้ผมโล่งใจไปเปราะนึง ว่ายังไงคอพี่รหัสกูไม่หักแน่ๆ แต่ผมก็ต้องคิดผิดเมื่อวินาทีต่อมาไอ้กัสมันสวนหมัดหนักๆลงไปที่ใบหน้าพี่ปอที่น่าจะโดนต่อยมาแล้วไม่นับกว่าสิบแผล!!!

!ผัวะ!

'หมั่นไส้มึงจริงๆเลย' ไอ้กัสพูดใส่หน้าพี่ปอที่จะตายเพราะขาดเลือดอยู่แล้ว

'ได้ไหมกัส กูขอ...'

'อย่าให้มันมากกว่าพี่รหัส น้องรหัสก็แล้วกัน ไม่งั้นมึงเจอกูแน่!' ไอ้กัสชี้หน้าพี่ปอ พี่ปอพยักหน้าแบบไม่ไหวจะเคลียร์ อ่อนเพลียจะพูดเต็มทน

'มึงก็อย่าให้มันมากไปเหมือนกันนะกัส ระวังจะโดนดีเองกูเตือนมึงด้วยความหวังดีนะ ไม่ได้แช่ง' ผมว่าแล้ว ใช้มือตบหน้าพี่ปออีกครั้งเดิมทีผมว่าจะพาพี่เค้าไปห้องพยาบาลในมหาลัย แต่หนักขนาดนี้โรงพยาบาลเห็นจะดีกว่า

'ไม่ต้องมาทำเป็นสอนกูหรอก กูรู้ตัวกูดี' ไอ้กัสว่าแล้วทำหน้าเชิดผมเกลียดเวลามันทำหน้าเชิดๆ จริงๆเลย

'ไปพี่ปอ ไปโรงพยาบาลกัน' ผมว่าแล้วดึงแขนพี่ปอขึ้น พี่ปอก็อึดดีนะลุกขึ้นไหวด้วย โดนพวกไอ้กัสรุมไปซะขนาดนั้นเป็นผมนี่ตายห่าไปตั้งแต่หมัดแรกแล้ว

'ไม่ต้องๆ เดี๋ยวกูให้คนของกูพาไป' ผมมองหน้าไอ้กัสตาขวางเลยครับ 

'ไว้ใจได้น่า...' ผมก็ยังไม่เลิกมองมันด้วยตาขวางๆอยู่ดี ไม่ไว้ใจอ่ะ

'กูพามันไปเองก็ได้ มึงก็ไปด้วย จะได้สบายใจ!'

'ตกลง' ไอ้กัสมาช่วยพยุงตัวพี่ปอขึ้นครับ พี่ปอแม่งผวาเลยอ่ะไอ้กัสก็ไม่วายไปว่าพี่เค้าอีก

'สำอ่อย แค่นิดๆหน่อยๆนี่หรอวะ พี่รหัสน้องกู'

'มะ..มึง..ละ...ลอง..มะมา..ดะ..ดะ..โดนมะ..มั่ง..ไหมหล่ะ' พี่ปอกูอ่างกินไปและพี่ปอกัดฟันพูดเต็มที่เลยครับ ไอ้กัสแม่งมองตาขวางเลยแหละแต่ผมกลับหัวเราะออกมา

'หัวเราะเหี้ยไร'

'หัวเราะเหี้ยอยู่ไง..' ผมตอบกลับไปอย่างรวดเร็วรู้สึกดีที่มันจบได้ง่ายขึ้น และรู้สึกแย่มากเมื่อต้องเห็นคนรอบข้างผมต้องมาเจ็บตัวเพราะผมแบบนี้ผมว่าผมจะให้ไอ้กัสยกกระเช้าผลไม้ไปเยี่ยมพี่ปอ แล้วก็ให้มันกับพวกเพื่อนมันไปขอโทษพี่ปอซะ จะได้จบๆกันไป

'กูยอมเพราะมึงนะ' ไอ้กัสหันมากระซิบผมหลังจากเอาตัวพี่ปอยัดใส่หลังรถมันได้ 

'ทำให้ได้ตลอดแล้วกัน ไม่ใช่เกิดบ้าอะไรขึ้นมาแบบนี้อีก' ผมว่าแล้วใช้ศอกกระทุ้งหน้าท้องมันเบาๆ มีใครบอกมึงไหมเนี่ย ว่าแพคมึงจะหายเหลือแต่พุงแล้วนะกัส

'เพราะกูรักมึงมาก หวงมึงมาก หลงมึงมาก กูถึงเป็นแบบนี้ไง'

'เน่าว่ะ กูตามไปแหกอกมึงกับเด็กมึงแบบนี้มั่ง เอาไหม มึงชอบไหม?'

                'ไม่ชอบ'

'กูก็ไม่ชอบเหมือนกัน กัส กูรู้นะ มึงกกเด็กไว้อยู่ ถ้าไม่อยากเจอเป็ดอย่าทำตัวแบบนี้อีก กูขอ'

'มึงขอกูหลายอย่างแล้วนะ'

'กูขอมึงหลายอย่าง แล้วมึงเคยทำให้กูได้สักอย่างไหมล่ะ' ผมถามมันกลับอีกครั้งครับ ถ้าผมไม่กลัวว่าพี่ปอจะตายเพราะหมดเลือดเสียก่อนผมคงใส่ไอ้กัสไปอีกหลายดอกแหละ เหี้ยนี่คดีเยอะจะตาย ทั้งเก่าและใหม่ถ้าจะให้พิพากษา ผมจบปีสี่ก็ยังไม่หมดหรอกครับ เพราะแค่คดีพรากผู้เยาว์แม่งก็ไม่รู้แดกไปกี่กระทงแล้ว

'กูจะทำให้ได้ กูต้องทำให้ได้มึงเชื่อกูนะเนียร์ นะครับนิเนียร์'

'ไม่รู้ ไม่สน กูดูการกระทำของมึงอย่างเดียวกูไม่เอาเป็ดมากัดมึงก็ดีแค่ไหนแล้ว!' ผมว่าแล้วต่อยปากมันไปทีนึงเบาๆแต่เบาพอที่จะเรียกเลือดมันออกมาได้

'กูไม่กลัวหรอกแค่...เป็ด' ผมหันไปมองไอ้กัสตาขวางเลยครับ กูว่ากูจะเลี้ยงเป็ดจริงๆวันนี้พรุ่งนี้แหละ

'ก็เจอแม่เป็ดขู่แบบนี้ทุกวันๆ กับอีแค่ลูกเป็ดกูไม่กลัวหรอก หึๆ'

'กัส!!! มึงว่ากูเป็นเป็ดหรอ!!!'

'กูไม่ได้ว่า จะรับก็รับไป เร็วๆเข้า เดี๋ยวพี่รหัสสุดแสนเพอร์เฟคของมึงจะเลือดหมดตัว ตายไปเสียก่อน'

'ไอ้กัส!! มึงมาคุยกับกูให้รู้เรื่องก่อน กูไม่ยอมนะมึงมาว่ากูเป็นแม่เป็ดได้ยังง๊ายยยยยยยย ไอ้กัสชั่ว!!!!!'

     [End Near]