EAT ME IF YOU CAN [[ Yaoi ]]

EAT ME IF YOU CAN [21]

 

     [Casso]

     'คนอะไรไม่รู้ยิ่งโตยิ่งดูน่ารักใครต่อใครก็ทักว่าน่ารักจริงนะเธอนะ...กัสมึงคิดเหมือนที่กูคิดไหมวะเด็กปีหนึ่งปีนี้ น่ารัก..น่าฟัด..น่าฟันชิบหายเลยว่ะ!' ไอ้ยูมันหันมาพูดกับผม หลังจากร้องเพลงม่อเด็กปีหนึ่งที่เดินผ่านไปเสร็จครับ 

     'เออกูเห็นด้วยว่ะขาวๆๆกันทั้งนั้นอยากจะรู้ตอนเด็กๆแม่ให้กินหลอดไฟฟ้าแทนข้าวหรอไงวะ ขาวชิบหาย!' ไอ้นิวเริ่มเสริมเลยครับ วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียน พวกผมปี 4 แล้วนะเออ! แต่กว่าที่ผมจะขึ้นปี 4 มาได้ ก็แทบจะต้องใช้คำว่า ตะเกียกตะกายเลยแหละครับ เพราะภาคเรียนที่แล้ว กูทำเหี้ยไว้เยอะไง กว่าจะได้ผ่านหมด ก็เกือบตายดีนะผลสอบผมออกมาดี ไม่งั้นเละแน่ๆ

     'เยสสส กัสๆๆ สิบสองนาฬิกา...ขาว ขาว ขาวเหี้ยๆ' ไอ้ยูพูดพร้อมกับทำหน้าหื่นสุดตีนครับ ผมค่อยๆทำเนียนหน้าหันไปช้าๆ 

     'เยส...น่ารักว่ะเห้ย' แหมแสดงว่า เรด้าจับเด็ก ของพวกผมยังใช้การได้ดีอยู่นะครับเพราะแค่ผมหันไปเท่านั้นแหละ รุ่นน้องคนนั้นก็แทบทำหน้าไม่ถูกไม่อยากจะคุยเลยว่าพวกผมอ่ะ... หล่อมาก!

'มึงๆๆนู่นๆเด็ดกว่า ปากแดงชิบหายอ่ะ!' ไอ้นิวเรียกผมอีกคนครับคราวนี้ผมหันหน้าไปมอง ก่อนจะตบกะโหลกไอ้นิวมันไปที

'ตบกูทำไมวะ!! อย่าบอกนะเด็กมึง ไอ้สัดกัส วันนี้กูชี้สามคนเด็กมึงสองคนแล้วนะเห้ย!' ไอ้นิวโวยวาย ก่อนที่ผมจะได้ขยายความครับ ก็แน่ล่ะสิเด็กปีหนึ่ง มันก็มาจากม.6 กันทั้งนั้น แล้วเด็กกูก็ม.6 แทบทั้งนั้นด้วยไม่แปลกหรอกครับ ถ้าแม่งจะชี้เด็กสามคนแล้วสองในสามเป็นเด็กผมอ่ะ

เครือข่ายผมเยอะทำไงได้...แบบว่ารักเด็ก

'ไอ้สัด น้องกู! กูบอกแล้วใช่ไหม อย่าไปยุ่งกับมัน!' ผมว่าผมจะไม่ด่าแม่งเลย ถ้าไอ้คนที่มันชี้ไปไม่ใช่... นิเนียร์

เด็กผม ก็ต้องเก่งเทพแบบผมสิครับ ช่วงสอบที่ผ่านมา ผมติวเข้มนิเนียร์จนสอบเข้าวิศวะจนได้ สนามแรกที่มันไปสอบครับ ผลว่ามันไม่ติด เจ้าตัวเลยจ๋อยและจะถอดใจให้ได้ แต่สุดท้าย ด้วยความเทพ และ เมพ ของติวเตอร์อย่างผมก็ทำให้มันสอบเข้าจนได้ครับ แต่ผมจะพูดอย่างนั้นก็ไม่ถูกหรอกเพราะถ้าจะให้พูดจริงๆ นิเนียร์มันได้ลูกขยันครับ ขยันอ่านขยันท่องหนังสือถึงจะไม่ติดถึงสองสนามแรก แต่พอถึงตอนสอบมหาลัยผม คนตัวเล็กก็ทำผลงานได้ดีชนิดที่เรียกว่า ไม่ให้อายขายขี้หน้าคนสอนเลยแหละครับ...

ปลื้มมาก..

'เออว่ะ กูลืมไปกูจำหน้าแม่งไม่ได้ ใครจะไปรู้วะพอโตเป็นสาวแล้วจะสวยขนาดนี้ ได้ข่าวว่าเข้ามาไม่เท่าไรก็เป็นขวัญใจคณะแล้ว' ไอ้นิวพูดครับ ทำเอากูหน้าตึงเลย ใครยุ่งกับเด็กกูกูจะตามไปเผาบ้านมันแม่ง!!!

'กัส..'

'ไรมึง'

ก็อดชื่นใจไม่ได้หรอกนะครับที่คนตัวเล็กเดินมาหาผมถึงโต๊ะที่พวกผมกำลังนั่งอยู่คนตัวเล็กปลายตามองเหล่าเพื่อนเหี้ยๆของผมด้วยหางตาก่อนจะตวัดกลับมาที่ผมดังเดิม นิเนียร์ผ่านการรับน้องมาด้วยดีครับ แน่นอนว่ากูคุมนิเนียร์เลยไม่ค่อยบอบช้ำเท่าไร แถมมาด่าผมอีก ว่าผมไปเล่นเส้นให้มันพวกพี่ที่รับน้องกับมันเลยไม่ค่อยมีใครกล้าคุยกับมันเลย

คือกูห่วงมึงเข้าใจไหม!

'เพื่อนกูฝากมาให้มึง' มันว่าแล้ววางถุงกระดาษลายน่ารักๆตรงหน้าผม

'ไรว้าาา! ยังเปิดไม่ได้ข้ามวัน กัสแม่งเรียกเด็กอ่ะ' ไอ้ยูเริ่มโวยวายแล้วครับ ผมจับถุงนั้นมาดูแบบไม่ค่อยอยากจะจับสักเท่าไร

'เหี้ย กูไม่ได้เรียก มันมาเอง!' ผมว่าแล้วใช้แขนปัดถุงนั้นไปไกลๆมือนิเนียร์มานั่งข้างผมครับ ผมใช้เวลาไม่นานหรอก ในการปล่อยข่าวว่า…

นิเนียร์เด็กกู! ไม่ใช่ครับ นิเนียร์น้องผม 

ไม่งั้นพนันกันได้เลย พวกไอ้หน้าม่อ แม่งได้เดินมาขายขนมจีบให้เมียกูแน่และแน่นอนว่า กูรับไม่ได้!

'เสร็จแล้วเหรอวันนี้'

'อือไม่เห็นมีอะไร เขาก็ปล่อยให้กลับแล้วนี่' นิเนียร์ตอบผมครับเวลาเราอยู่นอกบ้าน เราก็เป็นแบบนี้แหละ ถามคำตอบคำ ลองแม่งอยู่บ้านสิครับถามคำตอบเป็นร้อย! 

'กลับบ้านเลยไหม กลับกับกู'   

'ไม่เอา พี่เนี๊ยสมารับ'

โอ๊ย! กูอยากจะส่งพี่เมียกลับประเทศจริงๆเลย... กางขวางคอ!

'กูก็พี่มึงนะครับ'  

'กูไม่ไว้ใจ!'

                'เยสสส ขนาดน้องแม่งยังไม่ไว้ใจมันเลย มึงดูๆ' ไอ้นิวมันหันไปกระซิบกับไอ้ยูครับ ผมเลยค้อนมันด้วยสายตาไปวงหนึ่ง

'เออ แล้วมันมาหรือยังล่ะ'

'นู่นไง..' นิเนียร์ว่าแล้วลุกขึ้นยืนครับก่อนจะวิ่งไปหาไอ้เนี๊ยสที่เอารถผมมาขับ

'เยสสส น้องมึงนี่หน้าตาน่าฟันทุกคนเลยว่ะ' ไอ้ยูว่าครับแม่งมองไอ้เนี๊ยสตาเป็นมัน แต่ขอโทษ แม่งเป็น เมะ!เมะ ตัวพ่อด้วยคือความจริงเนี๊ยสมันกลับไปเรียนรอบหนึ่งแล้วนะแล้วก็กลับมาอีกรอบแล้วด้วย มันบอกถ้าเมืองนอกเรียน เมืองไทยจะหยุด เมืองนอกหยุดเมืองไทยจะเรียน

'แน่นอนบ้านกูมีแต่คนหน้าตาดี มึงดูพี่คนโตพวกมันซะก่อนสิหน้าตาดีเหี้ยๆขนาดไหน!'

 

ตกบ่ายผมก็กลับบ้านครับ ออกจะเซ็งนิดหน่อยที่ต้องกลับบ้านคนเดียวแทนที่จะกลับกับนิเนียร์ แบบวันที่รับน้อง คุณเชื่อไหมวันที่นิเนียร์รับน้องนะผมอยู่เฝ้าแม่งทั้งวันอ่ะ! กูลงทุนมากขนาดไหน

'ไปไหนวะเนี๊ยส เคยอยู่ติดบ้านบ้างไหมมึงอ่ะ' ผมถามครับขณะที่ผมลงจากรถ ไอ้เหี้ยเนี๊ยสก็แต่งตัวซะหล่อเชียว กำลังเดินออกจากบ้านพอดีช่วงนี้แม่งออกจากบ้านบ่อย ขนาดนิเนียร์ยังแอบบ่นเลยครับ

'เรื่องของกู'

'เอ้าไอ้สัด งั้นมึงไม่ต้องเอารถกูไปเลย เดินไป!' ผมว่าครับทุกวันนี้เนี๊ยสมันยืมรถผมขับอยู่ไง ผมมีรถสองคัน (และอีกหลากหลายคันที่ไปพนันได้มา..)แต่อีกคันหนึ่งที่ไอ้เนี๊ยสใช้อยู่มันเป็นรถอารมณ์แบบ ผู้หญิงขับอ่ะครับอีโคคาร์อะไรอย่างนั้น ไม่ใช่รถอารมณ์สปอร์ตที่ผมขับอยู่ทุกวันไงผมเลยไม่ค่อยขับคันนั้นสักเท่าไร อีกอย่างคันนั้นแม่งสีขาว เลวๆอย่างกูไม่เหมาะหรอกครับสีขาวอ่ะ

'เห้ยแล้วนั่นมึงจะไปไหน!' ผมว่าเพราะเหี้ยเนี๊ยสหมุนตัวเข้าบ้านไปเฉย

'จะไปยุเนียร์ให้เลิกกับมึง!'

'โอ๊ยไอ้สัด มึงไปเลยไป อ่ะนี่! กูแถมให้อีกสองร้อยค่าน้ำมัน' ผมว่าแล้วรั้งไอ้เนี๊ยสมันไว้ด้วยเงินสองร้อยครับ ไอ้เนี๊ยสยกคิ้วกวนตีนผมข้างหนึ่งก่อนจะเดินจากไป

'หน้าเงินทั้งพี่ทั้งน้อง...' ผมส่ายหัวเบาๆ แล้วเดินเข้าบ้าน แต่ก่อนจะเดินเข้าบ้านผมเดินไปเปิดท้ายรถก่อน ลืมไปว่าวันนี้เด็กในสังกัดผมเอาของมาเซ่นเป็นขนมที่ผมโปรดม๊ากมาก ทิ้งไว้หลังรถเสียดายของ ผมก็แบบนี้แหละครับเป็นที่รักของทุกคน

หรือคุณจะเถียงว่าคุณ ไม่รักผม...

พอผมเดินเข้ามาในบ้าน กลิ่นอาหารจากห้องนั่งเล่นก็ต้อนรับผมทันทีเลยครับและก็ตามด้วยเสียงแป้นแล้นของไอ้บลูตามมาติดๆรู้สึกไอ้บลูเองก็ติดที่ดีไม่แพ้กับนิเนียร์เลยถ้าจำไม่ผิดรู้สึกไอ้บลูมันจะติดนิเทศศาสตร์ตามที่มันต้องการนะครับแล้วถ้าผมจำไม่ผิดอีกรู้สึกจะมหาลัยเดียวกับนิเนียร์และผมเลยนะ

'เอ้าเฮีย หวัดดีๆ' พอผมเดินผ่านห้องนั่งเล่นเท่านั้นแหละแม่งหันมามองกูทั้งห้อง อื้อหือสีหัวกบาลมึงนี่กูขอซื้อได้ไหม... ส้มทองได้อีกแต่พอพวกสาวๆ(?)โตกันเป็นสาวแล้วเปลี่ยนจากใส่ชุดนักเรียนมาใส่ชุดนิสิตก็ดูดีไปอีกแบบนะครับ...

'เออ วันนี้ใครเกิดอีกล่ะ เลี้ยงกันอีกแล้ว' ผมว่าแล้วเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นครับ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟา พวกแม่งก็นั่งพื้นไปนิเนียร์กูเอาใหญ่แล้วนะ ผัวไม่อยู่บ้าน เอาชู้เข้าบ้านเสียแล้ว ไอ้เหี้ยเต็นท์!แต่จะว่าไปพวกแม่งก็จริงๆเลยนะครับ ไม่ว่าจะงานอะไรงานอะไร แม่งเลี้ยงหมดทำไมมึงไม่ไปเลี้ยงอย่างอื่นกันบ้างวะ กูเบื่อสุกี้แล้วนะ!

'ไม่มีใครเกิดหรอกเฮียเขาเลี้ยงเฟรชชี่กันแต่อย่างเฮียคงเลยวัยเฟรชชี่มานานแล้วแหละ' พอไอ้บลูพูดจบผมก็ใช้หนังสือในมือที่กำลังเปิดอ่านอยู่ ปาใส่หัวแม่งทันที แต่ไอ้ธันไวกว่ามันใช้มือปัดกระสุนหนังสือผมได้ทัน ไม่งั้นเมียมึงหน้าเละแน่!

'เฮียอ่าาา!!!'

'ถ้าอย่างกูแก่นะผัวมึงนี่ปู่แล้วแหละ!' ผมด่ามันกันแบบตรงๆเอาให้ไอ้เหี้ยบลูมันไปไม่ถูกเลย แล้วมันก็ไปไม่ถูกจริงๆครับ

'แรงส์...' นิเนียร์พูดเบาๆครับ ก่อนจะรับโทรศัพท์เหมือนจะมีคนมาเพิ่มนะ และคนที่มาเพิ่ม ทำกูแทบช็อคครับ

'กว่าจะมานะมึง...มิลาน' ไอ้บลูว่าครับแล้วลุกไปลากแขนไอ้มิลานให้ไปร่วมวง ผ่านหน้ากูกันไปเลยทีเดียว

'ถ่านไฟเก่ามันร้อนรอวันรื้อฟื้น...' ผมตวัดสายตาไปทางไอ้ธันเลยครับแม่งมาเป็นเพลงเลยเดี๋ยวก่อนๆมึง เดี๋ยวก่อน

'มองเหี้ยไรกัสกูร้องเพลงเฉยๆ' ไอ้ธันมันว่าหน้าตายมิลานหันมามองผมหน่อยๆ เช่นเดียวกับนิเนียร์ ที่หันมองมาทางผมเช่นกัน มองกูนักเดี๋ยวกูจับแม่งสามพีเลย!

'เหรอ'

'แล้วมันร้อนจริงไหมล่ะกัส' คราวนี้นิเนียร์ถามบ้างทำเอากูไปแทบไม่ถูกเลยครับ

'ไม่หรอก...ใช่ไหมมิลาน'

'คะ..ครับ'

'นั่นดิ อีกอย่างมิลานมึงก็มีสามีใหม่แล้วไม่ใช่หรออย่าคิดว่ากูไม่รู้น๊า ถึงจะอยู่กันคนละม.แต่กูก็รู้นะโว้ย!' รู้สึกว่าสามสาวนี่จะมีมิลานคนเดียวมั้งครับ ที่หลุดโผลไปอยู่ที่อื่นต่างจากสองคนที่อยู่ที่เดียวกัน

'มึงจะบ้าหรอ!'

'ฮั่นแน่ ชื่ออะไรนะ เดียวกูนึกก่อนนึกก่อน...' ไอ้บลูทำหน้าคิดครับพร้อมกับเสียงมิลานที่โวยวายไปด้วย 

แต่ผมอยากจะประกาศนะครับ..

ประกาศถึง "ถ่านไฟเก่า" ว่าตอนนี้กูใช้ "เตาแก๊ส" แล้วโว้ย!!!อ้อถ้าผมจะพูดได้สามพยางค์นะ... กูใช้แก๊ส!

หลังจากนั้นผมก็ขึ้นห้องเลยครับ ไม่อยากอยู่เห็นหน้านังเต็นท์มันเห็นหน้ามันทีไร ผมเจ็บใจทุกที กว่าพวกมันจะไปกันได้ ก็เกือบสองทุ่มนู่นพอพวกมันกลับไป ผมก็เดินลงไปนั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่นครับ ว่าจะไปแทะโลมเมียรักซะหน่อย

พ่อแม่ผมไม่อยู่หรอกครับ.. ท่านไปทำงานกันอีกแล้วคิดไปคิดมาก็สงสารลูกบ้านนี้เหมือนกันนะครับเดือนนึงเจอพ่อกับแม่ได้ไม่กี่วันเองผมว่าแม่เนียร์คงเจอหน้าแอร์โฮสเตสบนเครื่องบ่อยกว่าเจอหน้าเนียร์อีกมั้งนี่ถ้าไอ้เนี๊ยสไม่อยู่ แล้วถ้าไม่มีผมไอ้เนียร์อยู่บ้านคนเดียวเลยนะครับเนี่ยกล้าปล่อยลูกสาวให้อยู่บ้านคนเดียวได้ยังไง...

'ไม่ต้องมากอดกูเลยไอ้สัด กูอาบน้ำแล้ว' มันว่าแล้วดันตัวผมออกครับถึงเราจะเรียนรั้วเดียวกันแล้ว แต่ตอนอยู่ในรั้วผมก็ทำอะไรกับมันไม่ได้นี่ครับจะว่าไปมันก็เร็วเหมือนกันนะ เผลอแปบเดียวเนียร์ก็เข้าปีหนึ่งแล้วอ่ะ...จองไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยได้ไหม (แล้วไอ้ที่นอนห้องเดียวกันทุกคืนนี่ยังไม่ได้จองหรอ นอนกอดผ้าห่มกันเฉยๆใช่ไหมครับคุณ//ไรท์)

'กูก็อาบแล้วคืนนี้ขอนอนด้วยนะ' ผมว่าแล้วเอาคางวางไว้บนไหล่มันครับเนี๊ยสมึงอย่างเพิ่งกลับมานะโว้ย ขอกูหวิวกับเมียกูก่อน

'ไม่ได้ ห้องมึงมีก็ไปนอนห้องมึงเซ่! มานอนห้องกูทำไม' นิเนียร์ว่าครับสืบมาจากรอบที่แล้วที่พ่อแม่เรากลับมา ผมเลยต้องแยกไปนอนห้องตัวเองแล้วทิ้งให้นิเนียร์นอนกับไอ้เนี๊ยสไปกันสองคน คือผมอยากจะบุกไปห้องมันมากแต่ทำไม่ได้อ่า แล้วนี่พ่อกับแม่ก็กลับไปแล้ว ไอ้เนี๊ยสก็ให้มันไปนอนห้องผมดิผมจะนอนกับเนียร์อ่าาาา!!!!

'ไม่เอา กูจะนอนกับมึง กับมึง กับมึงๆๆๆ' ผมว่าแล้วเขย่าตัวมันอย่างจะเอาให้ได้ ถ้าไม่เกรงใจคนอ่านนี่กูนอนดิ้นกับพื้นแล้วนะครับ

'มึงปีสี่แล้วนะ ทำตัวให้มันสมกับเด็กปีสี่หน่อยสิวะดูพี่เต็นท์เป็นตัวอย่างดิ สุภาพบุรุษสะกดเป็นไหมไอ้สัด สุภาพบุรุษอ่ะ'

'โอ๊ย ตัวอย่างมีเป็นร้อยๆพันๆคน ทำไมต้องเอามัน มาเปรียบกับกูด้วยวะอ้อ! วันนี้กูแอบเห็นมึงจับมือกับมันนะ!'

'ทำอย่างกับกูไม่เห็นว่า มึงแอบสบตามิลานมันปิ๊งๆๆ'

'หึงอ่ะดิ'

'แล้วมึงไม่หึงกูเลยใช่ไหมกัส...กูอยากจะบอกว่าคณะกูผู้ชายหล่อมาก!ผู้หญิงก็สวยด้วย ถ้ามึงตุกติกนะ กูจะมีชู้!!!!!'

'โอ๊ยย ไม่เอานะไม่เอา กูไม่ยอม วันนั้นกูตายแน่...' ผมโวยวายครับนิเนียร์เลยได้โอกาสเอาตัวเองออกไปจากแขนผม พอดีกับเหี้ยเนี๊ยสเดินหน้าง่วงเข้ามาในบ้านพอดี

'เห้ยมึงเดี๋ยว' ไอ้เนี๊ยสเรียกผมไว้ก่อนครับผมตวัดทั้งหน้าทั้งสายตาไปหามันรวดเดียว อะไรวะกูจะไปง้อเมีย!

'เด็กมึงมีอายุเยอะๆมั่งเปล่าวะ'

'อายุเยอะๆ จะเรียกว่าเด็กหรอกวะ'

'เออนั่นแหละมีไหม'

'ไม่มี ทำไม'

'เปล่าแค่จะเอาไว้ป้องกันตัว มึงไปง้อมันเหอะ'

'ไว้ถ้ากูง้อมันได้ กูจะหารุ่นป้าให้มึงแล้วกัน อายุเยอะพอไหม'

'นั่นมันก็มากไปโว้ยกัส เอาแค่ปีสามปีสี่ก็พอ...'

'เออๆ แต่มึงต้องรับรองกูนะ ไม่งั้นกูโดนเนียร์แหกอกแน่เรื่องหาเด็กใหม่เนี่ย'

'ทำอย่างกับทุกวันนี้ มึงไม่หาเด็กเลยนะกัส!'

'ไอ้สัดหุบปากเลย ถ้าหาได้แล้วจะบอก ไปละ' ผมว่าแล้วรีบเดินขึ้นบันไดไปเลยครับเมื่อกี้ผมได้ยินเสียงนิเนียร์ปิดประตูห้องดังปัง! ชิบหายและอย่าบอกนะว่ากูต้องปีนอีกอ่ะ!

     [End Casso]

 

     [Near]

ผมเดินหน้าป่วยออกมาจากตึกเรียนครับ ให้ตายเหอะ เป็นเด็กปีหนึ่งนี่มันทรมานอย่างนี้นี่เอง เพราะอะไรๆก็กูหมดโอกาสจะออกสิทธิ์ออกเสียง ทำอะไรก็ไม่ได้มากเพราะเดี๋ยวโดน ..สั่งจับกบแน่ 

'เนียร์มึงหาพี่รหัสเจอยังวะ' แมมมอธ เพื่อนใหม่ผมเองครับ เราเพิ่งรู้จักกันแมมมอธเป็นเด็กเชียงใหม่ครับ บ้านมันที่เชียงใหม่เป็นร้านเบเกอร์รี่ครับ มันมีพี่ชายหรือน้องชายสักคนนี่แหละ ผมไม่รู้หรอกครับชื่ออะไรรู้อย่างเดียว...เป็นแฝดกัน

'ยังว่ะ หายากอย่างกับอะไรดี กูว่าจะถามพี่กูแล้วเนี่ย' ผมว่าแล้วทำหน้าเบื่อหน่าย ผมตามหาพี่รหัสมาตั้งแต่วันรับน้อง (ใช้จับฉลากเอา แล้วแต่ดวงบ้างก็ผู้หญิง บ้างก็ผู้ชาย บ้างก็ทอมและบ้างก็เกย์)แต่ก็ไร้วี่แววว่าจะถามไอ้กัสหลายรอบ ก็ลืมมันทุกรอบสมองผมเริ่มจะมีปัญหาแล้วไง

'นั่นดินี่กูเจอปีสี่คนไหนก็ถามๆดูหมดแล้วนะ ถามแม่งจนจะหมดภาคแล้วยังหาตัวไม่เจอเลย พี่รหัสกูเล่นของเปล่าวะ' ไอ้มอธว่าครับ  

'ของมึง พี่เค้าเขียนว่าอะไรวะ' ผมถามครับ ไอ้มอธเลยเอาแผ่นกระดาษที่มันจับได้ หรือที่พวกพี่เค้าเรียกกันว่า แผ่นเปิดทาง หรือ กระดาษ RC ขึ้นมาเปิดดูครับ ตอนเราจับฉลาก กระดาษแต่ละแผ่นในกล่องจะมีขนาดไม่เท่ากันครับ เล็กบ้างใหญ่บ้าง และที่สำคัญ ตัวพี่รหัสจะเป็นคนเขียนข้อความในกระดาษนั้นเองส่วนพี่เค้าจะเขียนว่าอะไร สุดท้ายมันก็ขึ้นอยู่กับไอ้คนเขียนนั่นแหละครับ บางคนโชคดีได้เบอร์ ได้เมล์ ได้พิน ได้ที่อยู่บ้าน ก็โชคดีไปส่วนบางคนโชคร้ายหน่อย ก็ได้แค่ชื่อพยางค์แรกอะครับ ก บ้าง ข บ้างเยอะแยะสุดแท้แต่ที่พวกพี่เค้าจะแกล้งเรา

'เวร เลว เหี้ย.. แล้วก็ตัวเหี้ยอะไรไม่รู้ มองดีๆเหมือนตัว u มองไม่ดีเหมือนเกือกม้า'

'เหอะๆพี่กูก็เวร เลว เหี้ยนะ'

'ไม่ใช่หรอก...พี่มึงเห็นพวกเด็กแถวหน้าคุยกัน มีคนได้ไปแล้วพี่มึงโคตรฮอตอ่ะ ขนาดว่ามีคนลงประกาศในบล็อกเลยนะ ถ้าใครได้พี่กัสขอแลกแล้วจะให้กี่บาทกี่บาท'

'โหยยยยพี่กูมีค่าก็วันนี้แหละ'

'เหอะ กูก็ว่างั้นแหละ'

ผมกับไอ้มอธ เดินคุยกันมาเรื่อยๆ จนถึงโรงอาหารคณะเราครับคนอย่างเยอะอ่ะ! นั่นไอ้กัส!! กำลังนั่งกินข้าวอยู่ กูไปยึดโต๊ะมันต่อดีกว่า

'เห้ยกินเสร็จยัง' ผมเดินไปตรงโต๊ะมันครับ มีแต่คนมอง ปีหนึ่งบ้างแหละปีสองบ้างแหละ แม่งฮอตจริง

'เดี๋ยวดิวะมึงจะนั่งก็นั่งไป' มันทำหน้าหงุดหงิดใส่ผมครับตอนนี้มันนั่งอยู่คนเดียว แต่ดูจากข้าวของที่วางไว้แล้วอีกไม่นานก็ครบกลุ่มมันแหละครับ

'งั้นพวกกูนั่งฝั่งนี้นะ' ผมว่าแล้ววางกระเป๋าลงทางอีกฝั่งของโต๊ะครับ 

'เออร้านเจ็ดอร่อยไปซื้อกินดิ บอกเด็กกู ป้าเค้าจะเพิ่มข้าวให้' กัสพูดขณะที่มันกำลังตักข้าวจ่อปากครับ ท่าทางมึงอดอยากมากอ่ะครับกัส!

'อื้อหือ! แม้แต่ป้าร้านข้าวมึงก็ไม่เว้น'

'ไม่ใช่ป้าร้านข้าวโว้ย! ลูกเค้าต่างหาก ขาวสวยหมวยเอ็กซ์!' 

'ไอ้สัดอยากกินเลือดแทนน้ำใช่ไหมมึง'

'....ไม่รู้ไม่ชี้' ผมรีบเดินไปซื้อข้าวเลยครับ ก่อนจะได้ต่อยปากคนกัสแม่งปากหมา ลูกร้านข้าวเบอร์เจ็ดก็สวยจริงอะไรจริง จริงๆนะครับ กัสแม่งตาถึงแต่ถ้ามึงถึงเนื้อถึงตัวเค้า มึงถึงคาดแน่!

ไอ้มอธไปซื้อข้าวหมูแดงครับ ส่วนผมไปซื้อข้าวร้านที่ไอ้กัสมันบอกนั่นแหละแต่ไม่ได้บอกอย่างที่มันให้บอก เพราะผมไม่ได้อดยากอะไร กินแค่พออิ่มไม่อิ่มก็บอกป้าเค้าเอาพิเศษเอา ไม่อยากเป็นเด็กเลี้ยงของใคร!

'เธอๆๆ'

ขณะที่ผมกำลังรอคิวซื้อข้าวอยู่ครับก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาทักผม เธอไม่ใช่เด็กคณะนี้ ภาคนี้แน่นอนดูจากการแต่งตัวของเธอ

'หือ..'

'ขอเบอร์หน่อยดิ' หล่อนว่าครับ ผมทำหน้าแหยๆใส่เชื่อไหมเปิดเทอมมาได้สักพัก ผมเจอคนแบบนี้มานับไม่ถ้วน  …ใช้ผมเป็นสะพาน ไปหาไอ้ม่อนู่น!

'เบอร์ไอ้กัสหรอครับ..'ผมพูดดักเธอไว้ครับ เธอทำหน้าเขินๆอายๆ แล้วพยักหน้ารับเบาๆ

'เดินไปหามันที่โต๊ะ แล้วบอกมันตรงๆ มันก็แทบจะแถมใจให้ที่อยู่เธออยู่แล้ว' ผมพูดตามเนื้อผ้าครับ นิสัยกัสมันเป็นยังไงคุณก็น่าจะรู้ดี

'ไม่เอาหรอกเราไม่กล้า' เธอว่าครับ

'เดินมาหาถึงภาคแล้ว จะไม่กล้าอะไรอีก'

'เราขอจากเธอได้ไหมขอร้องล่ะ' เธอว่าแล้วเดินเข้ามาเขย่าแขนผมเบาๆครับให้ตายเหอะข้าวกูจะหกแล้ว!!!

'มีไร..' ไอ้กัสเดินมาทางข้างหลังผมครับ มันจับแขนผู้หญิงคนนั้นไว้แล้วกระชากออกจากแขนผมครับ

'เธอขอเบอร์มึง' ผมบอกกับคนตัวสูง ที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่ข้างหลังครับกัสมึงอย่าทำหน้าโหดได้ไหม กูกลัว ...

'บอกเธอไปสิ กูไม่ให้..' มันพูดด้วยเสียงเรียบครับแล้วปลายตามองเธอด้วยหางตาเพียงครู่เดียว

เยสสส มึงพูดอย่างนี้ กูรักมึงตายเลยไอ้เหี้ย...

'ทำไมคะ!ทำไมพี่ถึงให้เบอร์หนูไม่ได้!!! เพื่อนหนูพี่ยังให้มาแล้วเลย' เธอโวยวายครับ ส่วนไอ้กัสมันหันหน้าเข้าร้านข้าว แล้วยื่นจานข้าวที่มันติดมือมาด้วยให้ป้าเขาครับ

'ป้าครับ เพิ่มข้าวหน่อย'

'พี่กัส!!!!'

'ป้าๆๆ เอาแกงส้มเพิ่มด้วย เดี๋ยวมาจ่ายนะลืมเอาเงินติดมา'

'พี่กัส หนูขอเหตุผลหน่อยได้ไหม!'

คราวนี้ไอ้กัสมันหันหน้ามาหาผู้หญิงคนนั้นเลยครับมันเอามือข้างหนึ่งเท้าตู้กระจกร้านไว้ แล้วหันมาแค่หน้า

'อย่างแรกเธอมันขี้วีนโวยวาย พูดมาก เสียงดัง น่ารำคาญแต่งตัวโป๊ อย่างที่สอง เธอผ่านมาไม่รู้กี่กองร้อยแล้วฉันไม่เอาหรอกและอย่างสุดท้ายเด็กฉันเต็มทุกอัตรา!!!'

เอ้าไอ้เหี้ย นึกว่าแบบมีฟงมีแฟน..มีเมียแล้วซะอีก

'แล้วก็อย่างสุดท้ายอีกหนึ่งอย่างนะต่อจากข้อที่แล้ว..อย่ามายุ่งกับน้องฉันอีก ไม่งั้นเจอดีแน่!' ไอ้กัสว่าครับแล้วหันไปรับจานข้าวที่มันเดินมาเติมเหมือนกินฟรี รอบที่เท่าไรไม่รู้จากป้าแล้วเดินลากแขนผมไปครับ 

กัสกูว่า มึงเปลี่ยนชื่อจริงๆเลยดีกว่า ไม่ต้องให้กูเรียกมึงว่ากัสชั่วคนเดียวหรอก บอกคนอื่นไปเลย มึงชื่อ กัสชั่ว! แม่งชั่วหน้าตายจริงๆ เพราะถ้าผมเป็นผู้หญิงคนนั้นนะ กระโดดกัดหูสักรอบแล้วด่ากูขนาดนั้น

'ทำไมทำหน้าแบบนั้นน่าจะดีใจ' ไอ้กัสหันมาพูดกับผมครับหลังจากมันไล่ยัยคนนั้นกระเจิงไป

'ไม่ดีม๊าง เกรงว่าจะออกนอกหน้าไป' ผมว่าจากนั้นเราก็แยกมุมกินข้าวกัน อัตโนมัติเลยครับก่อนที่ไอ้กัสมันจะเป็นฝ่ายแยกย้ายออกไปก่อน เห็นบอกว่ามีเรียนบ่ายสายโดนเช็คขาดอะไรของมันนี่แหละ เห็นพวกแม่งคุยกันนะ

พอตกเย็น ผมก็โทรนัดไอ้บลูออกมาเจอกันที่หน้าภาควิชาผมครับเหี้ยนี่เข้าเรียนได้ไม่เท่าไร ก็ได้ข่าวว่ามีคนตามไปขายขนมจีบกันเป็นว่าเล่นทั้งหญิงและชาย ถึงขนาดที่พี่ธันต้องตามมาเฝ้ากันเลยทีเดียว

'นี่มอธเพื่อนกูนี่บลูก็เพื่อนกูอีกแหละ' ผมแนะนำทั้งสองฝ่ายให้รู้จักกันครับ ไอ้มอธเห็นไอ้บลูแล้วอึ้งเลยอ่ะ คือความจริงไอ้มอธมันเป็น FC ไอ้บลูอยู่แล้วครับ ได้ข่าวว่าห้องมันบ้านมันนี่ รูปไอ้บลูเพียบ!พอมาเจอตัวเป็นๆแบบนี้ ถึงกับตาค้างกันเลยทีเดียว 

'เออๆ แดกไรดีวะ หิวกูเลิกตั้งแต่บ่ายโมง รอมึงอีกสามชั่วโมงหิวจะตายเบื่อจริงๆพวกเด็กวิศวะเนี่ย!'

'ได้ข่าวพี่ธันมึงก็เด็กวิศวะนะครับ...'

'เหอะน่า! นั่นเว้นไว้คนหนึ่ง จะกินอะไรกูหิวแล้ว!!' บลูมันขึ้นเสียงสูงแก้เขินครับ แน่ล่ะสิ ตั้งแต่ทะเลาะกับพี่ธันครั้งนั้นผมก็ไม่เห็นทั้งสองคนมีเรื่องอะไรผิดใจกันเลย จะมีก็แต่อีหนูบลูนี่แหละที่จะเล่นนอกลู่นอกทางพี่ธัน 

'อยากกินอะไรวะมอธ' ผมหันไปถามมอธครับมอธได้แต่ทำหน้าเอ๋อๆใส่ผมแทนคำตอบ

'อะไรก็ได้'

'ร้านอาหารที่ชื่ออะไรก็ได้บนโลกนี้ มันไม่มีหรอกนะ กูว่า...' 

'โหย เหี้ยบลูเล่นเพื่อนกูหน้าเสียเลยนะมึง!' ผมด่าไอ้บลูแทนไอ้มอธแม่งเลยครับ

'หมูกระทะกันไหมมึง กูอยากกิน..' ในที่สุดผมก็เสนอออกไปและทุกคนก็เห็นด้วย ผมเลยโทรไปชวนไอ้มิลาน แต่ผลปรากฏว่าไอ้มิลานมาไม่ได้เพราะมีเรียนเสริมถึงสามทุ่ม เออมึงจะฟิตไปไหนครับระหว่างนั้นเองที่อีกัสมันเดินหน้าจืดลงมาจากตึกพอดี ผมเลยชวนมันไปกินด้วยเลยครับขี้เกียจไปหาให้มันกิน กูเป็นแค่เมียกับน้อง ไม่ใช่คนใช้!

เราเอารถกันไปสองคันครับ โชคดีที่เพื่อนปากหมาของไอ้กัสไม่ไปด้วยไม่งั้นหมูกะทะกูไม่อร่อยแน่ เพราะเพื่อนไอ้กัสแม่งม่อไม่แพ้กัสมันเลยไอ้บลูไปกับไอ้มอธครับผมไม่ได้บังคับไอ้มอธนะแต่ไอ้บลูมันเรียกไอ้มอธไปนั่งรถด้วยเองส่วนผมเลยต้องมานั่งรถไปกับอีกัสเลยครับ

พอมาถึงร้านหมูกะทะเราก็เริ่มลงมือกันเลยครับแน่นอนว่าไอ้กัสมันต้องควบบทพระเอกจอมอดอยาก มาอวดทุกท่านอย่างแน่นอนแต่วันนี้อย่าไปว่ามันเลยครับ เพราะผมเองก็หิวเข้าขั้นอดอยากเหมือนมันเช่นกันเรานั่งกินกันเงียบๆ ครับ คุยกันบ้าง แขวะกันบ้างไอ้กัสย้ำผมประมาณแปดล้านรอบในตอนแรกๆก่อนเข้าเรียน เรื่องการคบเพื่อน

'มึงห้ามคบเพื่อนเกเร แรด ร่าน ตอแหล ไร้ยางอาย เลว เถื่อน เหี้ยและที่สำคัญ ห้ามเป็นเมะด้วย ไม่งั้นกูเอามึงตายคาเตียงแน่ กูสาบาน!!!!'  

คือกัส..กูอยากจะบอกว่า ไอ้ที่มึงสั่งๆมานั่นอ่ะรวมอยู่ในตัวมึงตัวเดียวแล้ว ไอ้ควาย!

'พี่กัส'

ในที่สุดวงหมูกะทะเราก็มีแขกจนได้ครับไอ้กัสที่กำลังเมามันส์กับกุ้งเผาที่มันใช้เพื่อนผมทั้งสองคนไปทำเอามาให้ค่อยๆหันหน้าไปช้าๆ เหมือนพระเอกในหนังจีนอะครับ

'มีอะไร' ปากมันว่า แต่มือมันก็จับกุ้งยัดเข้าปากครับ (หมูกะทะร้านไหนๆ ถ้าอีกัสไปกิน อย่าหวังคิดจะปรับเงินกับไอ้กัสมันเลยครับบอกได้คำเดียวว่า..ยาก!)

'จะไม่หันมาดูหน่อยเหรอไง ว่าใคร...' เสียงนั้นยังดังอยู่ต่อเนื่องครับไอ้กัสมันก็หันไปแล้วนะ แต่แบบหันไปแปบเดียวไง 

'ก็กูถามไง มีอะไรกินอยู่ ตาบอดเหรอครับ'

'พี่กัส!!!!' คราวนี้เจ้าของเสียงนั้นตะหวาดไอ้กัสลั่นเลยครับไอ้กัสโยนตะเกียบที่อยู่ในมือออกทันที แล้วลุกขึ้นจากที่นั่งก่อนจะไปกระชากคอเสื้อต้นเสียง ที่ผมเห็นแล้วต้องอึ้ง

                'มึงจะเอายังไงกับกูห๊ะ!! เนียร์!!!!' นี่มันยังอยู่อีกเหรอเนี่ย.. ไหนบอกว่ามันไปเรียนนอกแล้วไงผมได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองครับ ผมมองไอ้กัสกับอีกเนียร์สลับกันไปมาเท่านั้น

'มึงๆๆใครวะ' ไอ้บลูเอาตะเกียบเคาะกับจานเรียกผมครับ

'เมียเก่าแม่งมัน..' ผมพูดแค่นั้น แล้วก็ลุกออกจากโต๊ะเลยครับไม่อยากเห็น ไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น ร้อนตัวดีกว่าต้องเห็นอะไร ใครจะไปรู้มั่วๆชั่วๆอย่างไอ้กัส มันอาจจะแอบไปรีเทิร์นออกรอบกับเนียร์นั้นใหม่อีกก็ได้เหี้ยนี่กกเด็กเก่งยิ่งกว่าแม่ไก่กกไข่เสียอีก!

กัส...บางทีมึงก็ไม่ชัดเจนว่ะ