EAT ME IF YOU CAN [[ Yaoi ]]

 

EAT ME IF YOU CAN [20]

 

     [Near]

                ผมเดินแกว่งกระเป๋าดินสอออกมาจากห้องสอบด้วยสภาพอิดโรยครับ หากตอนนี้มีคนมาถามผมว่า ถ้าพูดอะไรได้สามพยางค์จะพูดว่าอะไร ผมจะพูดว่า

                แม่ง โคตร ยาก!!!!

                ครูครับ ผมไม่ได้จะว่าครูนะครับแต่ครูจะเอาโคตรสมการและโคตรสแควร์รูทมารวมกันทำไม!แค่สมการตัวเดียวผมก็จะตายอยู่แล้ว! นี่ครูเอารูทมาด้วยผมขอซ่อมเลยดีกว่าครับมา

                'ท่าทางมึงดูชิวนะมิลาน'  ผมว่าแล้วนั่งลงบนพื้นปูนของอาคารเรียนข้างๆไอ้มิลานครับผมสอบเสร็จไปสามวิชาในครึ่งเช้าแล้ว ส่วนครึ่งบ่ายก็เหลืออีกหนึ่งตัวเท่านั้นผมก็จะได้รับอิสระจากภาคเรียนนี้สักที!!แต่ไม่แน่หรอกครับ เลขเมื่อกี้โคตรยากเลย กูจะผ่านป่าวเหอะแต่ก็ต้องขอบคุณไอ้กัสมันนะครับ เรื่องที่มันติวให้ถึงเลขแม่งจะยากแต่ไอ้กัสเหมือนจะเดาใจอาจารย์ออกว่าจะออกไรที่มันติวๆให้ผมออกเกือบหมดเลยอ่ะ แล้ววิทย์นี่โคตรจะง่ายเลยครับความจริงผมไม่น่าเสียงเงินไปเรียนนอกบ้านเลยให้ไอ้ชั่วที่บ้านติวให้ดีกว่าเยอะ!

                'กูผ่านช่วงที่เครียดไปแล้วไง' มิลานมันก็ตอบผมกลับมาแบบชิวๆตามหน้ามันครับ ไอ้กัสบอกให้ผมระวังมิลานให้มากๆบอกว่าไอ้นี่มันร้าย มันระ...ร่าน ให้ระวังมันไว้หน่อยความจริงผมก็อยากจะบอกไอ้กัสมันเหลือเกิน ว่าผมไม่เคยเห็นมิลานเป็นคนดีเลยผมคิดว่าภายใต้หน้าใสๆของไอ้มิลาน มันมีอะไรซ่อนอยู่อีกเยอะ และผมก็ไม่แปลกใจเลยถ้าหน้าใสๆแต่ภายในร้ายเหี้ยๆอย่างไอ้มิลานจะเคยโดน...เข้าคิวมาก่อนอ่ะ

                แต่บางครั้งผมก็ต้องเข้าข้างมิลานบ้างเพราะมันเป็นเพื่อนผม...คือผมไม่อยากให้ไอ้กัสมันทำอะไรมากมายกับเพื่อนผมไงเพราะอย่างน้อยมันก็เพื่อนร่วมห้องกูอ่ะ!

                ผมไม่ใช่คนที่ร้าย แต่ก็ใช่ว่าจะร้ายไม่เป็นนะครับพวกคุณเองก็น่าจะรู้...

                'ไอ้บลูมันจะเอาโอลิมปิกเลยหรือไงวะ ทำนานซะขนาดนั้น' ผมว่าแล้วหันไปมองไอ้บลูมันในห้อง แม่งยังขีดๆเขียนๆอยู่ในห้องสอบเลยครับเออคือกูเข้าใจนะ ว่าติวเตอร์มึงกับติวเตอร์กูมันแข่งกันอยู่!แต่มึงไม่ต้องจริงจังตามพวกมันจะได้ไหม! แน่นอนครับไอ้เหี้ยกัสมันชอบ รัก และ ไลค์การพนันและอบายมุขทุกชนิดมาก ขนาดผมสอบไอ้กัสมันยังเอาไปพนันเลยเชื่อไหมมันไปท้าพี่ธันว่า ถ้าผมสอบได้มากกว่าไอ้บลูพี่ธันต้องจ่ายให้ไอ้กัสพันนึง ส่วนถ้าไอ้บลูสอบได้มากกว่าผมไอ้กัสต้องจ่ายให้พี่ธันพันนึงเช่นกัน เพราะมีกฎแบบนี้ติวเตอร์ทั้งสองเลยแข่งกันติวให้พวกผมหัวแทบระเบิด!เชื่อไหมครับ โรงเรียนผมสอบวันเว้นวัน เพื่อหยุดอ่านหนังสืออีกัสมันเรียกผมมาอ่านหนังสือตั้งแต่ตีสี่! เพื่อเงินพันนึงของมันเอ่อ กูเดินออกไปกดปากซอยให้มึงก็ได้นะ

                'โอ้พระเจ้า' มาแล้วครับ เสียงโหยหวนของไอ้บลูวิชาเลขทนี่สามารถสูบวิญญาณจากเราไปได้จริงๆขนาดเพื่อนผมที่เป็นที่หนึ่งของห้องยังหน้านิ่วคิ้วขมวดออกมาเลย

                'กูบอกแล้ว ให้ฟรีสไตล์ มึงก็คิดอยู่ได้' ผมแซวมันครับไอ้บลูเลยได้แต่หัวเราะในคอเบาๆแล้วหยิบหนังสือสังคมซึ่งเป็นวิชาสุดท้ายออกมาอ่านอีกรอบ

                กูล่ะอิจฉาไอ้บลูจริงๆ พี่ธันแม่งขีดไฮไลท์ให้แทบทุกหน้าแถมมีช็อตโน๊ตใจความสำคัญให้แทบทุกหน้า แต่ไอ้กัส! อย่าว่าแต่ช็อตโน๊ตเลยโน๊ตที่จะให้ช็อตยังไม่มีเลย!

                !!ติ๊ด!!

                'ไอ้ชิบหาย!' ผมสะดุ้งตัวโหยงใหญ่เลยครับ อยู่ๆไอโฟนไอ้กัสมันก็ส่งเสียงผมเลยหยิบออกมาดู โชคดีแค่ไหน แม่งไม่ไปดังในห้อง

                'ดีนะไม่ดังในห้อง..' มิลานพูดครับ มันหันมาพูดกับผมก่อนจะลุกเดินไปหาเพื่อนกลุ่มอื่นเพื่อติวสังคม ตอนนี้ผมเลยนั่งกึ่งอโลนครับเพราะไอ้บลูก็จมไปกับหนังสือแล้ว

                CasJung : โย่ว 

                NINEAR : ทักมาหาพ่อมึงหรอครับ

                ที่แท้ ไอ้กัสมันก็ทักไลน์มาครับ ขนาดกูขึ้นสเตตัสว่าไม่ว่าง สอบห้ามทัก แม่งยังด้านทักมา ความจริงกูก็ผิดเองนะครับสอบอยู่แท้ๆแต่ไม่ยอมปิดเครื่อง

                CasJung : คิดถึงอ่ะ 

                NINEAR : ไว้จะบอกมิลานให้

                CasJung : สัด!! กูบอกมึงนั่นแหละ สอบเสร็จยัง?

                NINERA : ยัง เหลืออีกตัว

                CasJung : เออ ตั้งใจสอบล่ะ เดี๋ยวกูไม่ได้พันนึง 

                'โห! ไอ้หน้าเงิน!' ผมหลุดปากด่าออกไปครับ ดีนะ ไม่มีใครสนใจกู

                NINERA : ไอ้หน้าเงิน

                แต่พิมพ์ไปก็เท่านั้นแหละครับ เพราะไอ้กัสชั่วหน้าเงิน มันหายไปแล้วรู้สึกวันนี้ไอ้กัสมันก็จะมีสอบเหมือนกัน แต่มันสอบยาวไปถึงอาทิตย์หน้านู่นส่วนของพวกผมเด็กม.ปลาย วันนี้ก็เสร็จกันหมดแล้วไอ้กัสมันเลยร้อนๆรนๆอยู่นั่นไงครับ กลัวว่าผมจะหนีไปเที่ยวทะเลคนเดียว มันบอกว่ามันไม่อยากปล่อยผมให้ไปเจอกับชู้รักอย่างพี่เต็นท์ มันเลยต้องถามไปคุมด้วย

                คือกูยังไม่เป็นมากเท่ามึงเลยนะกัส!

                'เห้ยๆเข้าห้องสอบแล้วมึง' ไอ้บลู ที่อ่านเอาความรู้เข้าหัว (เหรอ..เห็นแต่กดบีบีอยู่) แล้วเรียกผมครับ ผมรีบเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้ววิ่งไปเอากระดาษคำตอบที่โต๊ะครู แล้วเข้าประจำที่เพื่อทำการสอบวิชาสุดท้ายของภาคเรียนนี้ ภาคเรียนสุดท้ายของม.ปลาย 

                สุดจากวันนี้ ผมก็จะกลายเป็น นิสิต แล้วอ่ะ เร็วจัง....

 

                เช้าวันแรกของการปิดเทอม เหมือนจะสบาย แต่ขอโทษทีไม่ได้สบายอย่างที่คุณคิดหรอกครับ เพราะผมต้องวิ่งสอบตรงสอบรับไปทั่วตอนนี้หัวผมความรู้ตีกันไปหมดแล้ว! ไม่รู้อะไรเป็นอะไร เพราะถึงจะสอบโรงเรียนเสร็จสนามสอบใหญ่กว่าโรงเรียนก็รอผมอยู่ ผมก็จะไปสอบมหาลัยไอ้กัสครับเขาบอกว่ามหาลัยมัน ข้อสอบหินม๊ากมาก เพราะขนาดไอ้กัสเอง กลับมาจากสอบยังแทบหน้ามืดเลยครับ

                'มึง กินขนมไหม' ผมเดินเข้ามาพร้อมกับถุงขนมครับกัสมันชอบอ่านหนังสืออยู่ในห้องนอน ปกติมันก็ทำแบบนี้ประจำเวลามันมีสอบ คือ งดเที่ยวงดดื่ม งดออกไปไหน จะอ่านหนังสืออย่างเดียว ดีนะมันไม่เอาแว่นมาใส่ด้วยอ่ะแต่ตอนนี้มันย้ายลงมานอนอ่านห้องข้างล่างแล้วครับ 

                'ป้อนนนนนน....' 

                'ตลกเหอะไอ้สัด พี่เนี๊ยสอยู่'

                'มันอยู่หรือไม่อยู่ ก็ไม่เกี่ยวหรอก อยู่ที่มึงกับกูเนี่ยแหละ' มันว่าครับ แล้วปิดหนังสือลง ผมเคยไปเปิดๆหนังสือมันดู อื้อหือ! แต่และเล่มบางเล่มก็เป็นพวกหนังสือนอกอ่ะครับ อ่านรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างแต่น่าแปลก กัสแม่งอ่านออกหมดทุกตัว แต่คิดไปคิดมา ก็ไม่แปลกหรอกครับคนมันจะกลายเป็นวิศวกรก็ต้องอ่านออกเขียนได้อยู่แล้วไม่งั้นจะรับงานกับต่างชาติได้ยังไง ... กูมองไอ้กัสทางไกลไปป่าววะครับ

                'มานั่งนี่มา..' มันว่าแล้วกวาดกองหนังสือมันออกให้ผมนั่งครับผมก็กระโดดขึ้นไปนั่งเลย 

                'ถ้ากูไม่รวยมึงจะรักกูไหม' ดูมันครับ ดูมันถามผมตุ๊ดมากอ่ะ คำถามมึง!

                'มึงน่าจะถามว่า ถ้ามึงกลายเป็นคนดีแล้วกูจะรักมึงมากกว่าไหมนะกัส'

                'เหี้ย กูซีเรียส'

                'ทำไม จะเลี้ยงกูหรอ'

                'เออ ว่าจะพาหนีแล้วเนี่ย ไม่ยอมกูง่ายๆสักที'

                'ทำอย่างกับว่า ถ้ามึงพากูหนีแล้วกูจะยอมมึงง่ายๆ งั้นแหละ'

                'อย่างน้อยก็ง่ายกว่าตอนอยู่บ้านใช่ป่ะ' มันถามผมครับกลับแล้วอมยิ้มคาดว่ามันจะพักหัวสมองแล้วก็พักสายตาไปด้วย มันเลยลุกไปเปิดทีวีดูครับ 

                'ตกลงว่าไง จะหนีไปด้วยกันหรือ...สมยอม' มันกลับมานั่งที่เดิมครับพร้อมกับใช้มือจกขนมในถุงผมไปกิน

                'กูจะอยู่นี่แหละ'

                'โห่ มึงช่วยคล้อยตามกูหน่อยเหอะ' 

                'ไม่มีทาง' คล้อยตามมึง กูลงเตียงทุกที! 'นี่มึงอ่านไปถึงไหนแล้ว'

                'ก็เก็บไปได้เยอะแล้ว เหลืออีกไม่กี่หัวข้อ' กัสมันว่าแล้วทำท่าเปิดหนังสือด้วยความละเหี่ยใจ

                'สู้ๆ'

                'เปลี่ยนจากสู้ๆเป็นแบบอื่นได้ไหม แบบหอมแก้ม คิสมาร์กสักรอยให้กูชื่นใจหน่อยเหอะ' ไอ้กัสว่าผมรีบเขยิบยาวเลยครับ อยู่กับมันแล้วกูหวิดเสียตัวตลอด

                'ไปมาร์กกับเสานู่นไป มึงจะมาร์กกี่รอยก็ทำไป' ผมว่า แล้วล้วงเข้าไปถุง กำขนมเป็นกำใหญ่ๆ แล้วอัดใส่ปากไอ้กัสด้วยความเร็วสูง 

                'ไอ้สัด อัดมาได้ แค่กๆ'

                'สมน้ำหน้า ฮ่าๆ' หัวเราะยาวเลยครับกูแหม เวลาเห็นไอ้กัสมันกระฟัดกระเฟียดแล้วผมล่ะมีความสุขจริงๆ

                'หุบปาก ถ้าไม่อยากให้โซฟาเป็นเตียง!'

                'เฮือก!' เงียบครับ เงียบกริบๆเลยครับ ผมปิดปากตัวเองด้วยขนมทันที 'เออมึง มือถือกูอ่ะ'ผมว่าแล้วทวงมือถือกับไอ้กัสมันครับมือถือผมหายไปกับมันเกือบสองอาทิตย์แล้วนะ! มันยังไม่เอามาคืนเลยป่านนี้เป็นเศษเหล็กไปแล้วหรือยังก็ไม่รู้    

                'อะไรเนี่ยกัส! มึงถอยมือถือใหม่อีกแล้วหรอ!!!' ผมบ่นครับเพราะไอ้กัสมันส่งไอโฟนมาให้ผมแทน แม่งใหม่เอี่ยมอ่องเลยอ่ะ แถมใส่เครสติดฟิล์มพร้อมใช้งานแล้วด้วย

                'ของมึงไงไอ้ควาย!'

                'ของกู…'

                'เออ ลูกรักมึง เพื่อนกูบอกว่าอย่าเอาไปซ่อมเลย อายเค้าซื้อใหม่ไปเลยเหอะ'ผมรีบเลยครับ รีบดึงไอโฟนในมือไอ้กัสมาไว้ในมือผมแทนเลย อั๊ยย่ะ!!รักตายเลยกู

                'ซื้อให้กูหรอ' 

                'กูไปขอเค้ามั้งครับ'ผมนิ่วหน้า แล้วกำหมัดต่อยแขนมันไปครั้งหนึ่งก่อนจะโถมตัวไปทั้งตัวเพื่อกอดมัน

                'ขอบคุณน๊ามึงงง...'

                'อะ..อะสัด...ไอ้สัดปล่อยเลย...เดี๋ยวของกูตื่นหมด!' ผมรีบปล่อยไอ้กัสเลยครับ แล้วเด้งตัวมาที่อีกฟากของโซฟา กูว่าจะหอมแก้มมันสักรอบแต่พอเห็นหน้ามัน เอาแต่กอดกูไปก็พอ เดี๋ยวกูจะเสียตัวไปมากกว่านี้!

                'ให้กูจริงหรอ..' ผมถามย้ำอีกครั้งครับ เหี้ยนี่ตอแหลเก่งจะตายมันอาจจะมาเก็บดอกกดขี่ผมอีกก็ได้

                'กูบอกมึงแล้วไง ดอกร้อยละยก'

                'ไอ้สัด กูยอมหยอดเหรียญ!' ผมพูดแล้วเอาโทรศัพท์จอปากมันจนไอ้กัสต้องปัดมือผมออก

                'เออ ซื้อให้ มีอะไรไหม'

                'ไม่มีอะไร' ผมรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนครับ หยิบโทรศัพท์ที่ไอ้กัสให้ยืมเอามาคืนมัน แล้วไหว้มันงามๆโค้งโคตรๆตรงหน้ามัน

                'ขอบใจนะมึง'

                'บอกรักกูคำเดียว กูก็ชื่นใจแล้วสัด'

                'มักมาก'

                'เดี๋ยวจ่ายโปรฯ ให้ด้วย'

                'รักมึงไอ้เหี้ย' 

                'ค่อยชื่นใจหน่อย'

                'นี่กูประชดนะ'

                'กูยินดีรับ หึๆ'สงสัยผมจะไม่ได้แค่ติดเชื้อหื่นมาจากมันอย่างเดียวและสงสัยจะติดนิสัยเลวๆ บวกความหน้าเงินมาจากมันด้วย แต่ก็เนอะเดี๋ยวนี้กัสมันทำตัวน่ารักขึ้น แลดูเป็นผู้เป็นคน ไม่เที่ยวไม่ดื่ม แต่กกเด็ก ทำไมผมจะไม่รู้เหี้ยนี่พกถุงยางในรถตลอดเวลาแล้วมันก็หายไปตลอดเวลาด้วยหรือจะแก้ตัวแทนมันว่ามันพกไปเป่าลูกโป่งเล่น

                'กัส มึงรักกูไหม' ผมกำลังกดดูแอปในโทรศัพท์ใหม่ครับแต่อยู่ดีๆปากมันก็หลุดถามไอ้กัสไปจนได้คำถามที่วนเวียนในใจผมตลอดมา ไม่ใช่แค่สองปีที่แล้ว แต่เป็นวันนี้และตอนนี้ด้วย

                'รักมาก'

                'ขออะไรอย่างนึงดิ'ไอ้กัสที่กำลังดูศึกเจ้ามวยไทย หันหน้ามาทางผมพร้อมกับใบหน้าจริงจังครับ

                'ขอแค่...หัวใจเราตรงกันตลอดไปจะได้ไหมกัส... ให้เป็นแบบนี้ตลอดไปเลย จะได้ไหม'

                '........'ไอ้กัสเงียบครับ ก่อนจะปริยิ้มออกมาที่มุมปาก ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรมันรั้งต้นคอผมเข้าไปประกบจูบเบาๆ ก่อนจะดุดันและร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อมือมันเลื่อนเข้ามาในเสื้อผม

                '...หัวใจเราตรงกันอยู่ตลอดเวลา มึงไม่รู้หรอนิเนียร์'

                '...' ผมอึ้งครับ มันอาจจะไม่ใช่คำตอบที่ดีนะและผมก็คิดว่าคำถามผมก็ไม่ใช่คำถามที่ดีด้วย...แต่ทำไมผมกับรู้สึกดีแบบนี้ครับ

                'กูโคตรรักมึงเลยว่ะ ไอ้เหี้ยกัส...ไอ้บ้า'

                'คิดยังไงถามคำถามเน่าๆแบบนั้นออกมา เกิดสูตรที่กูท่องๆไปมันหลุดไปเพราะมึงกูจะหักคอมึงให้ดู' ไอ้กัสมันพูดครับ แล้วผลักหัวผมเบาๆ

เท่านี้ผมก็พอใจแล้วล่ะครับ

                พอใจแล้ว ที่ไม่ต้องรักใครข้างเดียว หรือต้องบอกรักใครข้างเดียวพอใจแล้วที่เราเป็นแบบนี้... และจะพอใจมากกว่านี้อีก

                ถ้าเราเป็นแบบนี้ตลอดไป....บอกแล้ว ผมไม่แคร์! 

 

                'อ๊ะ..อื้อ...'ริมฝีปากของไอ้กัสยังคงวนเวียนอยู่บนริมฝีปากผมครับมันจะทับผมทั้งตัวแล้วนะ และจังหวะที่ผมเผลอมันก็ปัดกองหนังสือลงพื้นไปหมดแล้ว อะไรมันจะเร็วขนาดนั้น!

                'กะ..กัสเดี๋ยวๆ' ผมรีบดึงหน้าออกจากไอ้กัสครับก่อนที่มันจะทำอะไรผมมากว่านี้ เพราะผมได้ยิน...

                'ไอ้เนี๊ยส...ไอ้เหี้ย! ขัดจังหวะกู!' ไอ้กัสหัวเสียไม่น้อยเลยครับเมื่อได้ยินเสียงพี่เนี๊ยสที่กำลังเดินคุยโทรศัพท์ลงมาจากชั้นบนไอ้กัสกดริมฝีปากมันลงบนริมฝีปากผมอีกรอบ ก่อนจะรีบผละออกไปส่วนผมก็หยิบขนมอัดเข้าปากต่อครับ...

                เนียนไหมล่ะ..

                'เป็นเหี้ยไรมึง หน้าเป็นตูดตั้งแต่เช้าเลย' พี่เนี๊ยสเดินลงมาถึงห้องนั่งเล่นแล้วครับพร้อมกับถอดเสื้อโชว์หุ่นขาวๆของพี่แกด้วย เอ่อ ผมชักอยากไปเรียนนอกแล้วสิถ้าจะขาวได้ขาวดีขนาดนี้นะ

                'เพราะมึงแหละไอ้สัด อีกอย่างเช้าบ้านป้ามึงสิครับ แหกตาดูซะบ้างตอนนี้มันกี่โมงแล้ว ไอ้ควาย!!!' ไอ้กัสที่ยังโวยวายไม่หายเพราะขาดตอนจากเมื่อกี้มันโวยวายใส่พี่ผมไม่หยุดครับ ผมเลยต้องออกปากบ้าง มึงด่าพี่กูอยู่นะ!

                'พี่กูนะไอ้สัด!!!'

                'เอ้า เที่ยงแล้วหรอวะ กูนึกว่าแปดโมงเช้า' พี่เนี๊ยสว่าครับแล้วเดินมาหยิบรีโมทข้างๆไอ้กัส เพื่อเปลี่ยนช่องทีวี ผมอยากมีซิกแพคบ้างจังเลยครับ... 

                'มึงนี่ท่าจะบ้า จะบอกว่าเพราะเจ็ทแลคก็คงไม่ได้ เพราะมึงไม่ได้เพิ่งกลับมาถามจริงเหอะ หลงเด็กจนลืมเวล่ำเวลาเลยหรอวะ'

                'ไอ้กัส พี่กูไม่ใช่มึงนะ ที่จะได้มั่วเด็กไปเรื่อย' ผมท้วงแทนพี่ผมเลยครับ ไอ้กัสมันชอบเอานิสัยบวกกับสันดานตัวเองมาตัดสินคนอื่นมันเคยบอกว่า มันเป็นคนดีแล้วพี่เต็นท์เป็นเหี้ยด้วยนะ! คือผมว่าถ้าแม่งเป็นคนดีป่านนี้กูเดินบนน้ำได้แล้วแหละครับ!

                'เออ เด็กมึงแม่งสุดยอดเลยว่ะกัส' พี่เนี๊ยสว่าแล้วยกนิ้วโป้งมาทางไอ้กัสครับ

                'เห้ย!!! จริงดิ'เสียงหลงเลยกู อย่าบอกนะ พี่กูจะเลวตามไอ้กัสมันไปด้วยอ่ะ

                'เนียร์ ถ้าอยู่บ้านเบื่อๆ ก็ขอเด็กไอ้กัสมันสักคนไปเดินควงก็มันส์ดีนะ' พี่เนี๊ยสพูดกับผมครับพร้อมกับหยิบขนมถุงในมือผมไปใส่ปากด้วย 

                'มะ..ไม่เอาด้วยหรอก'

                'หึๆ'

                'ขำเหี้ยไรกัส!'

                'เปล่า แค่กำลังนึกว่าเด็กคนไหนเหมาะกับมึงเท่านั้นแหละ อย่างมึงต้องแบบถึกๆควายๆล่ะมั้งถึงจะรองมือรองไม้มึงอยู่'

                'ไอ้กัส!!!!'ผมกำลังจะโวยวายครับ แต่ผมเปลี่ยนใจ หันหน้าหนีแม่งเลย กูงอนมึงแล้วนี่เรื่องเก่ามึงยังไม่จบนะ! มึงมีเรื่องใหม่มาให้กูปวดหัวกับมึงอีกแล้ว!!

                'เนียร์ออกไปซื้อลอดช่องให้พี่กินหน่อยดิ' อยู่ดีๆพี่เนี๊ยสก็พูดขึ้นครับ

                'ไม่อ่ะ ร้อนเดี๋ยวดำ'

                'ไม่รักพี่เลยใช่ไหมอ่ะ'

                'โหยพี่เนี๊ยส แต่มันโคตรร้อนเลยนะ อย่างกินอย่างอื่นได้ป่ะ'

                'งั้นออกไปหาอะไรมาให้พี่กินหน่อย หิว'

                'โทรดิโทร ไม่เอาเนียร์ไม่ออกไปอ่ะ พี่เนี๊ยสสสส' ผมลากเสียงยาวครับพี่เนี๊ยสหันไปสบตาไอ้กัสเพียงชั่ววินาที ก่อนที่ผมจำต้องยอมถอยไปครับ

                'ก็ได้ๆ จะกินอะไรสั่งมาเลย เดี๋ยวออกไปซื้อให้ แต่ตังค์ทอนขอนะ' ผมว่าแล้วลุกขึ้นยืนครับแน่นอนว่าผมต้องเอาโทรศัพท์ใหม่ที่ป๋ากัสถอยให้ติดมือไปด้วยสักพักผมก็เดินท่องรายการอาหารที่พวกเจ้าคุณพี่สั่งออกจากบ้านครับพี่เนี๊ยสสั่งของสองสามอย่าง แต่ไอ้กัสนี่สั่งเหมือนจะจัดงานปาร์ตี้! 

                กูว่าแม่งต้องแอบคุยเรื่องเด็กกันแน่เลย แล้วหลอกใช้ผมออกมาข้างนอกพี่ผมอ่ะไม่เท่าไร แต่ถ้าไอ้กัสมันยังจะกล้า มึงเจอกูแน่!!! 

               

ผมกลับเข้ามาบ้านมาพร้อมกับถุงของที่อัดแน่นด้วยของกินนานาชนิดครับ หลังจากผมเดินออกจากบ้านไปสักสิบนาที ไอ้กัสก็โทรไปหาผมครับคุณคงคิดว่ามันโทรไปเรียกผมให้กลับมาใช่ไหมครับ คุณคิดผิด!

                เพราะผมไม่รับสายแม่งเลยส่งมาเป็นข้อความแทน

 

                From CasJung : ซื้อไอศกรีมมากฝากกูด้วย เอารสมะนาวนะไอ้เนี๊ยสเอารสวนิลา อย่าให้ละลายนะ! ถ้าละลายกูเอามึงตายแน่คนสวย

 

                พอผมอ่านเสร็จก็อึ้งไปสามวิ กัสสามบาทมึงใช้ได้คุ้มมากด่ากู ขู่ฆ่ากูได้ในเพียงหนึ่งข้อความ 

                'อ้าว มึงไปไหนมาเนี่ยกัส' ผมกำลังเดินเลี้ยวเข้าซอยบ้านครับเจอไอ้กัสแว๊นมอเตอร์ไซค์ผ่านมาพอดี ได้ข่าวมึงโม้กับพี่กูอยู่ในบ้านไม่ใช่หรอ

                'ขึ้นรถดิ ไอ้เนี๊ยสจะทำสุกี้ให้กิน กูเลยออกไปซื้อของมาเพิ่ม'ผมพยักหน้าแล้วเดินต่อครับ ไม่ต้องขึ้นแม่งมันหรอกเดินอีกไม่ถึงสิบก้าวก็ถึงบ้านแล้ว ไอ้กัสมันคงรู้ทันผมครับมันเลยปล่อยให้ผมเดินไปก่อน แล้วรอให้ผมเปิดประตูบ้านให้มัน!ความจริงบ้านเรามีทั้งรถแอนด์มอเตอร์ไซค์นะครับ แต่ไม่ค่อยใช่กันสักเท่าไรเพราะไอ้กัสมันก็ขับแต่รถมันอย่างเดียวเออ แล้วทำไมเมื่อกี้กูไม่ขับมอเตอร์ไซค์ออกไปซื้อของให้พวกแม่งวะโชว์ควายให้คนอ่านดูเลยกู

                'ต้มน้ำรอเลยหรอพี่เนี๊ยส' ผมเดินเข้ามาในบ้านก่อนไอ้กัสมันครับทิ้งให้แม่งหิ้วของกับปิดประตูเองซะบ้างก็เห็นพี่เนี๊ยสนั่งกดโทรศัพท์อยู่หน้าหม้อสุกี้แล้ว

                'เออ เดี๋ยวมันไม่เข้มข้นแล้วไม่อร่อย' พี่เนี๊ยสว่าแล้วลุกขึ้นพร้อมกับเสียงของไอ้กัสที่โวยวายให้พี่ผมไปรับของจากมันที่อยู่หน้าบ้านครับ

                'ไหนติมกู' ไอ้กัสเดินเข้ามาในบ้านตรงห้องนั่งเล่นที่ผมอยู่และสำหรับเป็นห้องกินสุกี้ในกลางวันนี้ครับ ผมส่งไอศกรีมให้มันสงสัยมันอยากจะกินจริงๆแหละมั้งนั่น ผมเดินเอาขนมไปเก็บในห้องครัวครับแล้วกำลังเดินกลับเข้ามานั่งๆนอนๆรอกินอยู่ในห้องนั่งเล่น ทำตัวเป็นประโยชน์มากอ่ะครับกูแต่พอเดินเข้าไปถึงหน้าห้องเท่านั้นแหละ กูแทบช็อค!!

                'กัส มึงถอดเสื้อทำไมเนี่ย'ไอ้กัสหันหน้ามาทางผมพร้อมกับคาบไอศรีมสีเขียวสดใสไว้ในปากครับ 

                เหี้ยโคตรเซ็กซี่อ่ะ!! สาบานได้ ตั้งแต่รู้จักหรือคบกันมา ครั้งนี้ผมชมมันครั้งแรกครับ

                'ร้อนชิบหาย หรือมึงไม่ร้อนอ่ะ' 

                'เออ'

                'ทำไม จะละลายกับหุ่นกูหรอไง' มันว่าแล้วหันมาครับ เอ่อ...

                'ละลาย ขอกูไหม้ไปเลยได้ไหม'

                'ทำไมอ่า! กูยังฟิตไม่พออีกหรอ' มันว่าครับแล้วใช้มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ ลูบหน้าท้องตัวเอง อื้อหือ! เอ็กซ์โคตร!!

                'เออ กูว่ามึงอ้วนขึ้นว่ะกัส'ไอ้กัสตาโตเลยครับ มันรีบเปิดประตูเลื่อนกระจก ที่ครั้งหนึ่งมันเคยทำแตกออก แล้วปาไอศกรีมออกไป

                'เหี้ย จริงดิ!!'

                'เออ ก็ดูมึงแดกแต่ละอย่างดิ ไม่อ้วนได้ไง' ผมพูดต่อครับไอ้กัสเหมือนเสียความมั่นใจไปเยอะ ความจริงกัสมันติดผอมด้วยซ้ำผมแกล้งให้มันไปงั้นแหละ

                'บอกเหี้ยเนี๊ยสเลย ไม่ต้องทำเผื่อกูแล้ว กูไม่แดกแล้ว กูจะไดเอท!'

                'ได้ๆ เดี๋ยวกูไปบอกพี่กูให้นะ ว่าไม่ต้องทำเผื่อมึง หึๆ' ผมพูดครับพร้อมกับหัวเราะไปด้วย แค่นี้ปลาหมึก หมู ไก่ กุ้งก็เป็นของกูหมดทั้งหม้อแล้ว!

                'อ้าว ไอ้กัส เป็นเหี้ยไรเนี่ย โวยวายตลอด' พี่เนี๊ยสเดินออกมาพร้อมกับถาดของสดครับ ก่อนจะเดินไปกลางห้อง วางของที่อยู่ในมือลงแล้วนั่งลงพร้อมกับตอกไข่สองฟองลงหม้อไปด้วย ชิวเกินไปแล้วพี่ผม

                'จะแดกไม่แดก'

                'น้องมึงบอกกูอ้วนอ่ะ!'เอ้า ไอ้กัส ปากหรือนั่น มันไม่ได้พูดเปล่าครับยกมือลูบหน้าท้องมันไปด้วย ไอ้เหี้ยโคตรเอ็กซ์เลยอ๊า!!

                'แล้วมึงก็เชื่อ..'

                เออ'

                'โธ่ ไอ้ควาย!'

                'มึงด่ากูหรอเนี๊ยส!'

                'เออ ใครเชื่อน้องกูแม่งควายทั้งนั้นแหละ มึงจะแดกไหมไม่แดกกูจะได้แดกให้หมด' พี่เนี๊ยสพูดครับ แล้วหันมองมาทางผมด้วย

                'เนียร์ก็เหมือนกัน จะกินไม่กิน'

                'กินดิ พี่ เนี๊ยส!!' ผมพูด แล้วรีบกระโจนเข้ากลางวงสุกี้ครับวงสุกี้เล็กของเราสามคน มีเสียงพูดคุยกันบ้าง เงียบกันบ้าง เพราะมัวแต่แดกโดยเฉพาะไอ้กัส ปากว่าจะไดเอทๆ ไปๆมาๆแม่งจับเข้าปากหมดแหละไม่ว่าจะผักหรือเนื้อสัตว์

                'โทรศัพท์ใครร้องวะ จัดการดิ๊ หนวกหูคนจะกิน' ไอ้กัสพูดขึ้นครับกุ้งแม่งคาปากอยู่เลยตั้งสองตัว มึงค่อยๆแดกก็ได้นะ ได้ข่าวมึงซื้อมาตั้งหลายโลส่วนผมเองก็รีบปลายตาหาต้นเสียงโทรศัพท์ อย่างแรกไม่ใช่ของผมอย่างที่สองไม่ใช่ของไอ้กัส งั้นก็ต้องเป็นของ...

                'ของกูเอง เนียร์หยิบมาดิ๊ พี่ว่าน่าจะซุกอยู่ใต้หมอนอิงบนโซฟาอ่ะ' พี่เนี๊ยสบอกครับ ผมหันหลังไปทางโซฟา แล้วเอามือสอดไปตามใต้หมอนอิงหลายใบที่กองอยู่สาบานได้ถ้าแม่เราอยู่ผมกับพี่เนี๊ยสโดนด่าเละครับ อ๊ะ! เจอแล้ว

                'ลินคินพาร์กซะด้วย' ผมแซวพี่เนี๊ยสครับริงโทนพี่เนี๊ยสเป็นเพลงของลินคินพาร์กแต่ยังไม่ทันที่ผมจะแอบดูเลยว่าใครโทรมาพี่เนี๊ยสก็ฉกมือถือไปซะก่อน

                'ไม่ใช่เรื่องของเด็ก' พี่เนี๊ยสพูดกับผมครับแต่ตากับจ้องโทรศัพท์ก่อนจะกดตัดสาย

                'พี่ป่าวเนี่ย?'

                'งั้นเอาเบอร์แฟนเนียร์มาบ้างสิ พี่จะได้คุยกับแฟนเราบ้าง' พี่เนี๊ยสย้อนผมกลับครับ แม่งเอ๋อเลยครับกู ผมหันหน้าไปทางไอ้กัสมันอมยิ้มเล็กๆ แล้วก้มหน้าดูดหางกุ้งต่อ 

                'ฟงแฟนอะไร..มะ..ไม่มี๊!'

                'งั้นขอได้ไหม..'

                'ขออะไรพี่เนี๊ยส'

                'แหวนที่เราใส่อยู่อ่ะ'

                'เห้ย! ไม่ให้' ผมรีบกุมมือตัวเองเลยครับ ก็ไอ้กัสอ่ะดิบังคับให้ผมใส่แหวนมัน (ไอ้วงที่ผมเคยเอาผักปลูกทับอ่ะ จำได้ป่ะครับ)ไอ้มันไม่เท่าไรหรอก เพราะกัสแม่งชอบใส่วงใส่แหวนเต็มไม้เต็มมืออยู่แล้วแต่ผมนี่ดิ ไม่เคยใส่แหวนเลย ยกเว้นแหวนของมันที่มันเคยให้ผม

                'น้องป่าวเนี่ย?'

                'หึๆ' ไอ้กัสหัวเราะออกมาเบาๆครับ ก่อนจะตีเนียนเอาตัวรอดลุกขึ้นเดินไปเอาเป๊บซี่มาเปิดใหม่อีกขวด

                'มันคนละเรื่องกัน พี่เนี๊ยสอ่ะ!'

                'แล้วสรุปจะให้ป่ะ'

                'ไม่ให้!!'

                'เพื่อน...ให้มาหรอ' พี่เนี๊ยสแม่งจะรู้ดีเกินไปแล้วนะครับแทนที่จะถามว่าใครให้มา  เล่นดักกูแบบนี้ กูจะไปทางไหนครับ

                'อือๆๆ กินต่อดิ มัวแต่พูดมากอยู่ได้!' ผมรีบโวยวายครับไม่งั้นกูไม่รอดแน่ ไอ้กัสก็คงไม่คิดจะช่วยผมหรอกบางทีมันอาจจะชงผมใส่พี่เนี๊ยสด้วยซ้ำ! เรานั่งกินกันต่ออีกสักพักครับดูทีวีโชว์จากจานแดงไปด้วย เออ แม่งฮ่าดีว่ะ ถึงผมจะฟังไม่ค่อยรู้เรื่องผิดกับสองคนนั้น แต่กูก็ตีฮ่าได้อย่างแนบเนียน!

                'เห้ย ดังอีกแล้ว ไอ้สัดกูดูไม่รู้เรื่องแล้วนะ' ตอนนี้อยู่ในช่วงพักท้องครับ คือไอ้กัสมันยังไม่อิ่ม พี่ผมก็ยังไม่อิ่มแต่กูอิ่มมาก! คือไอ้แผนผมที่ว่าจะงกเนื้อสัตว์ไว้คนเดียว เป็นอันต้องเก็บไปเพราะผมยัดลงท้องไม่ไหวแล้วจริงๆตอนนี้พวกมันเลยมานั่งดูเกมส์โชว์รอน้ำเดือดอีกรอบแทนครับแต่เสียงมือถือพี่เนี๊ยสก็ดังขึ้นอีกรอบจนได้

                'รู้แล้วๆ' ว่าแล้วพี่ผมก็ลุกออกไปพร้อมโทรศัพท์ทั้งๆที่ยังเปลือยท่อนบนอยู่ คือผมอยากจะรู้อนาคตนะว่าพรุ่งนี้ผมจะเป็นตากุ้งยิงหรือเปล่า หันข้างซ้ายไอ้กัสก็ถอดเสื้อหันข้างขวาก็พี่ผมเองเดี๋ยวผมถอดบ้างดีไหมครับ!!!

                'เดี๋ยวนี้มีความลับกับน้อง!' ผมพูดกระแทกตามหลังพี่เนี๊ยสที่กำลังเปิดประตูกระจกออกไปยังสนามหญ้าครับ

                'เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อยๆ เดี๋ยวก่อนๆ' พี่ชายผมพูดพร้อมกับบานประตูกระจกที่เลื่อนปิดลงจนสนิทผมมองพี่เนี๊ยสที่ยืนคุยโทรศัพท์ข้างนอกบ้าน ด้วยสายตาหลายอย่าง

               

ดีใจ? หรือ เสียใจ?

 

                'เนี๊ยสมันโตแล้ว อย่าห่วงมันเลย' ผมหันหน้าไปทางไอ้กัสที่กำลังเริ่มยกสองกับหม้อสุกี้เดิม โดยการเริ่มหักผักโยนลงหม้อ

                'รู้แล้วน่า พูดมากแดกไปเลยไอ้อ้วน!'

                'โหย เจ็บเลยกู' ไอ้กัสมันว่าครับ แล้วก้มหน้าก้มตาโยนของสดลงหม้อตามกระเพาะมึงนี่ขยายได้อีกไหม

 

                คุณเชื่อไหมครับ?

                พี่ผมเคยรักคนคนนึง ผมไม่ทราบ ว่าคนคนนั้นเป็นใคร เป็นหญิงหรือชาย... แต่พี่ผมรักเขาคนนั้นม๊ากมากรักมากเสียจนจะยอมทิ้งทุนการศึกษาที่ได้รับอยู่ในตอนนี้เพื่อเลือกมาศึกษาในประเทศกับคนคนนั้น... 

                แต่สุดท้าย เพียงเพราะเหตุผลที่ว่า... บ้านเราไม่รวย ผมหมายถึงบ้านเราไม่รวย เท่ากับอีกคน...ที่เดินเข้ามา มือที่สามสำหรับความรักของพี่ชายผม  

                คนคนนั้นที่ผมไม่สามารถจะระบุอะไรได้เลย... เค้าทิ้งพี่ผมไปครับทิ้งอย่างไม่มีเยื่อใย พี่เนี๊ยสเสียใจมาก แต่ก็ไม่แสดงออกมาให้ผมเห็น...จนกระทั่งพี่เนี๊ยสไปเรียนต่อครับ

                อ่า... คืนนี้ผมนอนหลับสบายจังเลยครับเพราะไม่ต้องกลัวไอ้กัสชั่วจะบุกขึ้นมาปลุกปล้ำผมคาเตียง เพราะเรานอนกันสามคนครับนอนห้องผม พี่เนี๊ยส(จำใจ)นอนกลาง คั่นระหว่างผมกับอีกัสแต่อีกัสก็มีความพยายามเป็นเลิศที่จะข้ามด้านพี่เนี๊ยสเพื่อมาปลุกปล้ำผม!จึงไม่แปลกหรอกครับ ที่จะโดนอดีตกัปตันทีมฟุตบอลเก่าอย่างพี่เนี๊ยสถีบแม่งตกเตียงไปหลายรอบ!

                สะใจ..โคตร!!!!

                แต่พี่เนี๊ยสไม่ได้ทำเพราะรักผม ห่วงผมหรอกนะ

                'กูจะนอนไอ้ห่า! จ้องจะแดกน้องกูอย่างเดียวเลยนะมึง!' เชื่อผมได้เลยครับ ในประวัติศาสตร์กัสชั่ว ไม่มีใครกล้าด่า ตบตี กระทืบถีบ มันเท่าผมกับพี่เนี๊ยสแล้ว!

                สุดท้าย ไอ้กัสมันก็ยอมแพ้ครับ มันบอกจะไปนอนห้องมัน ปล่อยให้ผมได้นอนกับพี่เนี๊ยสสองคน กูโล่งใจแล้วครับ!

                'พี่เนี๊ยสสูบบุหรี่ด้วยเหรอ เลวว่ะ' ผมทำจมูกฟุตฟิตครับเมื่อขยับตัวเข้าไปใกล้พี่ชายมากขึ้น ผมหลับไปแล้วรอบนึงแล้วสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาเมื่อกี้ ปวดฉี่อ่า! แล้วค่อยกลับมานอนต่อไงแต่พอขยับเข้าไปหา กลับได้กลิ่นบุหรี่ลอยมาแทนซะงั้นความจริงผมกับพี่เนี๊ยสไม่ได้รักกันปานจะกลืนกินอะไรหรอกครับ แต่ความเป็นน้องก็คิดถึงพี่บ้าง... อยากกอดพี่บ้าง อีกอย่างผมมันขี้อ้อนอ่ะอ้อนมืออ้อนตีนนะ

                'เหี้ยเนี๊ยสมันไม่สูบหรอก กูนี่แหละสูบเอง'

                !!พรึ่บ!!

                ผมเด้งตัวขึ้นมาก่อนเป็นอันดับแรกเลยครับ เสียงเหี้ยกัสชัดๆไหนมึงบอกมึงจะปล่อยให้กูกับพี่นอนกันสองคนไง

                'มึงมาได้ไงเนี่ย!!!' ผมว่าแล้วรีบตะกุยตะกายเปิดโคมไฟหัวเตียงเลยครับพอเปิดไฟเท่านั้นแหละ ก็เจอเหี้ยกัสในสภาพเตรียมพร้อมปล้ำผมแล้วแม่งถอดเสื้อรอผมกันเลยทีเดียว!

                'ก็เดินเข้ามาสิวะ จะยากตรงไหน' มันตอบผมครับ แล้วดูแม่งไล่สายตากระหายกูมากใช่ไหมครับ แล้ววันนี้มันคงเป็นวันโคตรซวยของผม ที่ผมเสือกใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นนอน แทนที่จะเป็นชุดนอนตัวใหญ่ๆ ที่ใส่อยู่ทุกวัน!!

                'แล้วพี่กูอ่ะ! มึงเอาพี่กูไปไว้ไหน หรือเอาพี่กูยัดตู้!!' ผมถามต่อครับพร้อมหาที่ซ่อนตัวไปด้วย ถ้าปล่อยให้มันเห็นผมในสภาพล่อแหลมแบบนี้คืนนี้กูตกเป็นเมียมันอีกแน่นอนเลยครับ!

                'เห็นมันออกไปโทรศัพท์ กูเลยเข้ามาแทน ไม่ต้องห่วงนะกูล็อคห้องแล้ว' มันว่า แล้วเอามือตบที่นอน

                'มามะ..'

                'ไอ้กัสชั่ว! ออกไปเลย ไอ้สัด กูไม่ยอม!!'

                'กูก็เห็นมึงพูดว่าไม่ยอมๆ ทุกทีอ่ะ สุดท้าย...ก็ยอมกูจนได้' มันตอกผมกับด้วยสีหน้าระรื่นครับ

                'น้องนัวเนียครับ... พี่กัสจะตายอยู่แล้วน๊า กอดก็ไม่ได้กอด หอมก็ไม่ได้หอม กินก็ไม่ได้กิน ขอชื่นใจหน่อยเหอะ' มันว่าครับ ไอ้ตอนมึงพูดชื่นใจนี่ หน้ามึงหื่นได้อีกนะ

                'ไม่เอาโว้ย กูจะนอน กัส...กูไหว้ล่ะ อย่าทำอะไรกูเลย' ผมว่าแทบจะวิงวอนมันแล้วด้วยซ้ำ แต่แม่งยอมซะที่ไหน มันเอามือมันมาจับแขนผมแล้วออกแรงลากตัวผมที่อยู่ปลายเตียง ไปนอนกกกับมันจนได้!

                'ก็บอกแล้วไง ขอชื่นใจหน่อย' มันว่าครับแล้วจรดปลายจมูกโด่งๆของมันเข้ามาซุกไซร้ตามลำคอผมเรื่อยๆก่อนจะกดริมฝีปากมันหนักๆลงบนข้างแก้มของผมทั้งสองข้างแล้วเปลี่ยนมากดจูบลงบนริมฝีปากผมซ้ำๆกันตั้งหลายรอบ กว่าจะยอมปล่อย

                'พอแล้วก็ปล่อย!' ผมดิ้นเอาตัวเองออกมาจากอ้อมแขนมันครับแล้วขยับตัวให้ไกลที่สุด คือเตียงผมมันก็ไม่ได้ใหญ่อะไรมากขยับหนีก็เหมือนสมยอมมันไปครึ่งแล้วแหละครับ เวรจริงกู ถ้าแม่ผมกลับมานะผมจะร้องให้แม่ซื้อเตียงคิงไซส์ให้!

                'ก็น่าจะรู้ คนอย่างกูมันไม่เคยพอ'

                'ถึงได้ออกไปมั่ว วันเว้นวันใช่ไหมหล่ะ!!' เอาแล้วครับ เพราะปากไอ้กัสแท้ๆผมเลยมีน้ำโหขึ้นมาดื้อๆ อย่างที่บอก อยากคิดว่าผมไม่รู้นะว่ามันกกเด็กไว้อ่ะ!

                'กกเด็กไว้ที่ไหนบ้าง อย่างคิดว่ากูไม่รู้นะ' ผมว่าแล้วหันหน้าหนีครับผมล่ะเกลียดมันจริงๆ ไอ้พวกไม่รู้จักพอแบบมันเนี่ย ผมคบกับมันแล้วนะ!แต่ทำไมมึงยังออกไปนอนกับเด็กอีก! เดี๋ยวกูเอามั่งเหอะ แล้วมึงจะรู้สึก!

                'โอ๋ๆ ไม่เอานะครับคนดี' ไอ้กัสลากผมเข้าไปกอดอีกรอบครับแต่ผมไม่ยอม เรื่องนี้ยังไงผมก็ไม่ยอม ยังไงผมก็ไม่ยอม!!

                'พี่กัสชั่วรักนัวเนียคนเดียวนะ'มันกระซิบข้างหูผมครับ แล้วเป่าลมร้อนเบาๆ ที่มีกลิ่นหอมๆเย็นๆของมิ้นต์รวมอยู่ด้วย ลงบนต้นคอผมครับมึงแดกตอนไหนวะ เมื่อกี้กูยังได้กลิ่นบุหรี่อยู่เลยนะ!

                'ไอ้ชั่วเอ๊ย' ผมพึมพำออกมาเบาๆครับ คุณเชื่อไหม ถึงผมกับไอ้กัสจะมีเรื่องกันขนาดไหน มันจะทำเลวกับผมไว้ขนาดไหน แต่ผมไม่เคยเสียน้ำตาให้มันแบบจริงๆจังๆ หรือร้องไห้ฟูมฟายจนเป็นบ้าเลย แต่ตอนนี้ผมกำลังจะเสียน้ำให้มัน เพียงเพราะผม

                น้อยใจ... เพราะผม..รักมันอีกครั้งไปแล้ว

                'เห้ย! ร้องไห้เลยหรอวะ' ไอ้กัสถึงกับอึ้งเลยครับเมื่อผมปล่อยน้ำตาออกมาดื้อๆ

                'เออๆๆ กูเลิกก็ได้ กูเลิกแล้ว กูจะไม่กกเด็กแล้วอย่าร้องนะ อย่าร้อง เดี๋ยวอีเนี๊ยสแม่งมาฉีกอกกูนิเนียร์ครับ...อย่าร้องน๊า'

                'มะ..มึงจะเลิกไหม' ผมถามมันเสียงสั่นครับ สั่นจริงๆนะ กูเปล่า..ตอแหลหึๆ

                'เลิก เลิกครับเลิก เลิกแล้ว อย่าร้องนะครับคนดี'

                'กูไม่เชื่อ!'

                'แล้วมึงจะให้กูทำยังไง'ผมหันหน้าไปมองมันครับ ไอ้กัสย่นหน้าให้ผม อย่างรอคำตอบ

                'มึงไม่ต้องทำยังไง แต่ถ้ากูจับได้ กูจะจับตัดให้เป็ดมันกิน!!!'

                'โหย แรงส์' ไอ้กัสถึงกับซี๊ดปากรอความเจ็บปวดเลยครับ ผมคิดว่าพรุ่งนี้ผมจะไปหาเป็ดหาไก่มาเลี้ยงรอแม่งแล้ว

                'ทำได้ไหม ทำโดยที่ไม่ต้องให้กูกำหนดอะไรมึง'

                'เออ..'

                'ตอบให้มันเต็มใจหน่อยดิกัส'

                'เอออออ'

                'งั้นก็ปล่อย กูจะนอนแล้ว'ไอ้กัสยอมปล่อยผมแต่โดยดีครับ มันหน้าหงอยๆไปพักใหญ่ แต่พอปิดไฟคุณเชื่อผมสิ เดี๋ยวแม่งก็กลับมาดี๊ด๊า ชาติก่อนไอ้กัสมันเกิดเป็นคางค้าวครับตาดีในที่มืด!

                'แล้วจะให้กูชื่นใจได้หรือเปล่า'

                'ไม่..'

                'โหย ใจร้ายอ่ะ สามยก! ยกเดียว! ยกครึ่งก็ได้ เอ้า!'

                'ไม่!!'

                'มึงจะทำกูลงแดงตายนะครับ นิเนียร์...'

                'เรื่องของมึง กูไม่แคร์.. อ๊าาา...กัสอ่ะ!..อื้ออ!!!' 

                'สรุปว่า...สามยกกับอีกครึ่งหนึ่งนะคนดี หึๆ'

     [End Near]