EAT ME IF YOU CAN [[ Yaoi ]]

EAT ME IF YOU CAN [19]

 

     [Thunder]

                'ตั้งใจทำข้อสอบรู้ไหม อ่านโจทย์สองรอบ อย่ากามั่ว อย่าเดา อย่ากาเกินข้ออย่าทิ้งดิ่ง อย่าวัดดวงอะไรทั้งนั้น เข้าใจไหม' ผมสวดมันยาวเลยครับตอนนี้ผมกำลังขับรถมาส่งบรูไนไปโรงเรียน มันเพิ่งหายดี พอมันหายก็เหมือนงานจะรัดตัวมันทันทีเลยครับ เพราะทั้งโมเดลลงโมเดลลิ่งต่างพากันโทรตามตัวมันกันให้วุ่นวายกันไปหมด แต่พอรู้ว่ามันไม่สบายพวกโมเดลลิ่งก็ใจดีส่งของบำรุงกายมาให้ไอ้บลูมันถึงห้องเลยแหละครับ ซุปกงซุปไก่รังนก อาหารเสริม ยันผลหมากรากไม้ก็มาครับ อ้อ! มีแบรนด์ด้วยนะครับแบรนด์มาเป็นกระเช้าๆเลย ไอ้บลูมันไม่กินครับ แต่ผมกินผมว่าจะเอาไปให้ไอ้กัสมันสักหน่อยบำรุงร่างกายหรือคุณจะรับด้วยไหมครับ?

                'ครับพ่อพ่อย้ำผมมาเป็นรอบที่สามล้านแปดแล้วย้ำมาตั้งแต่ติดแยกไฟแดงแยกที่แล้ว มาแยกนี้มึงก็ยังจะพูดอีก มาเป็นพ่อกูเลยไหม' พอโดนผมสวดไปยกใหญ่ มันเลยประชดผมมาครับ โชดดีมากเลยที่งานของบลูมันไม่ได้เกี่ยวกับเส้นสงเส้นเสียงไม่งั้นแม่งแย่แน่เพราะเสียงมันเหมือนเป็ดมากอ่ะตอนนี้ ทั้งแหบทั้งแห้ง ยิ่งกลางคืนกับตอนเช้านี่ไอกระหึ่มเป็นจังหวะร็อคเลยครับ

                'เอายามากินหรือเปล่าเนี่ย' พอมันเริ่มกวนตีนผมเลยต้องรีบเปลี่ยนเรื่องครับ เพราะผมเห็นแก่ตัวมันเองนะ ผมไม่อยากให้มันพูดมากเดี๋ยวคอแม่งจะแตกซะก่อน มันน่าสงสารมากเลยนะครับตอนนอนไม่มีแรงอยู่ที่บ้านอ่ะ 

                'เอามา..' คนไม่ชอบกินยาเป็นทุนเดิม เริ่มตอบเสียงเบาลง เบาลงเรื่อยๆจนผมทนไม่ไหวต้องดึงกระเป๋านักเรียนมันที่วางอยู่ทางที่นั่งรถตอนหลังมาเปิดดู 

                'เห็นไหมเคยจะเชื่อใจกูสักครั้งไหม' พอผมเจอถุงยามันในกระเป๋าผมก็ปิดกระเป๋าให้มันดังเดิมแล้วเอาไปวางไว้ทางด้านหลังก่อนจะเอามือลูบหัวมันเบาๆ

                'แล้วมึงล่ะ... เคยเชื่อใจกูบ้างไหม' ผมถามมันกลับครับร่างเล็กที่กำลังกดบีบีอยู่ถึงกับหยุดชะงัก

                'กะไว้แล้วถามไปงั้นแหละ ไม่ได้จะเอาอะไรจากมึงหรอก' ผมว่าแล้วก็หันหน้ามองถนนต่อ พอดีเลยครับ ไฟแดงตรงสี่แยกปล่อยพอดีหลังจากติดเป็นร้อย ผมล่ะเกลียดจริงๆเลย ไอ้ใจกลางเมืองเนี่ย รถแม่งโคตรติดเลยนับจากแยกนี้ก็ไปอีกหลายแยกอ่ะครับ กว่าจะถึงโรงเรียนบลูมันเราเลยเงียบกันอยู่นานจนกระทั่งโทรศัพท์ไอ้บลูมันดังขึ้นอีกรอบ

                'พี่กัส..โทรมาไมวะ'ผมหันเสี้ยวหน้าไปมองมันเล็กน้อย คงไม่แปลกหรอก ที่ไอ้กัสจะโทรหาไอ้บลูเพราะเอาจริงๆเราสามคนก็สนิทกันอยู่นะ แต่ผมมั่นใจและเชื่อใจว่าไอ้กัสมันไม่กินเด็กผม และเด็กผมก็คงไม่คิดจะเอาไอ้กัสหรอก

                'ทำไมไม่รับ' ผมถามมันครับ เห็นมันดังตั้งนานแล้วปกติแม่งรับโทรศัพท์เร็วจะตาย เร็วชนิดแบบไม่คิดให้กูยิงเลยอ่ะ

                'มันจะคุยกับมึงหรือเปล่า ปกติไม่ค่อยโทรมาหากูสักเท่าไร' ไอ้บลูพูดพร้อมๆกับเสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่อย่างต่อเนื่อง

                'รับๆไปเหอะ อย่างเหี้ยกัสนี่นะจะตื่นแปดโมงเช้า วันไม่มีเรียน' ผมพูดพอเป็นแนวทางให้มัน ไม่นานไอ้บลูก็กดรับโทรศัพท์ครับ ผมก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้างแต่พอจะรู้ว่า ปลายสายไม่ใช่ไอ้กัส แต่เป็นเนียร์ต่างหากที่โทรมา

                'เออๆกำลังจะถึง รถแม่งโคตรติดเลยมึงไม่ต้องกลัวหรอกกูเอาผู้ปกครองมาด้วย เออๆๆ แล้วทำไมมึงเอาเบอร์เฮียโทรมาวะมันไปส่งมึงหรออ้อๆๆเออ แค่นี้แหละ' บลูไนเก็บโทรศัพท์มันลงกระเป๋าครับ

                'โทรศัพท์เนียร์เสียเลยเอาของไอ้เฮียกัสโทรมาไม่นึกว่าเหี้ยๆอย่างนั้นจะมีจิตใจเมตตากับเขาด้วย เหอะๆ' 

                'นั่นสินะ...' ผมว่า อ้อ! เพื่อเป็นการไม่ต้องให้ไอ้กัสโดดสอบ ติดเอฟพวกผมเลยเลื่อนการไปเที่ยวทะเลเป็นต้นเดือนหน้า นับจากวันนี้ก็อีกไม่กี่วันแล้วเผื่อให้ไอ้กัสมันได้อ่านหนังสือสอบ แล้วก็สอบให้เต็มทีแล้วก็ให้บลูจัดการงานที่เข้ามา ไหนจะสอบมันอีกเอาเป็นว่าต้นเดือนหน้าทุกคนว่างแล้วกัน! ส่วนเพื่อนผมมันก็โวยวายกันนิดหน่อยที่อริตัวพ่ออย่างกัสโซ่ จะร่วมทริปไปด้วย แต่พอพูดๆกันไปพูดๆกันมา ก็เอออ่อกันตามเคยแล้วอีกอย่างนะพอมาคิดๆดู ไอ้ตัวต้นเหตุความเหี้ยนี่ก็ไม่ใช่ไอ้กัสเองคนเดียวด้วยพวกเพื่อนแม่งด้วยนั่นแหละ เหี้ยๆทั้งนั้น

                'จอดแถวนี้แหละ เดี๋ยวเดินเข้าไปเอง' ผมเลี้ยวรถเข้ามาในซอยโรงเรียนแล้วครับ และก็พบสาเหตุของรถติดแล้วด้วยแม่งเอ๊ยมีโรงเรียนที่ไหน รถติดที่นั่น

                'ไม่..จะเข้าไปคุยกับครูด้วย'

                'เห้ยยย!ตลกแล้วมึง'

                ก็มึงบอกเนียร์ไปไม่ใช่หรอ ว่าเอาผู้ปกครองมาด้วย ในฐานะของผู้ปกครองกูก็ต้องไปจัดการเรื่องของคนในปกครองด้วยดิ' ผมว่าแล้วเลี้ยวรถเข้าโรงเรียนแทนที่จะไปจอดส่งตรงจุดรับส่งนักเรียน...

     [End Thunder]

 

     [Brunei]

                'อะหือพี่ธันเขาทำจริงหรอวะเนี่ย'

                'ถ้ามันไม่ทำกูจะเล่าให้มึงฟังทำกระต่ายอะไร' ผมพูดแถมด่าไอ้เนียร์ไปด้วยครับ เมื่อเช้าไอ้ธันแม่งบุกเข้าถึงห้องพักครูผมเลยดีนะแม่งไม่เรียกครูประจำวิชามาผมมาสอบเรียงตัว ไม่งั้นผมโดนแม่งสวดยับแน่กว่าผมจะดันมันออกจากโรงเรียนได้ ก็เอาผมแทบตายป่านนี้มันเอารถไปล้างพร้อมกับคิดแผนการฆ่าผมไปด้วยแล้วมั้ง

                'ไม่น่าเชื่อ ว่าพี่เขาจะแรงอะไรขนาดนี้เห็นพี่เขาดูดีมีชาติตระกูลจะตายไป' ไอ้มิลานเสริมครับหมู่นี้มิลานแม่งเรียบร้อยขึ้นผิดหูผิดตา ไม่ร้องไห้โยเยหาไอ้พี่กัสเหมือนแต่ก่อนเลยกูคิดว่ามึงทำถูกแล้วแหละ 

                'ก็ไอ้เพราะความมีชาติตระกูลของแม่งนี่แหละ ทำเอากูยับเลยเมื่อเช้าดีนะแม่งไม่เรียกผอ. มาคุยด้วย' ผมพูดอย่างปวดหัวครึ่งเช้าทั้งภาคผมไม่ได้เรียนเลย เพราะโดนไอ้ธันลากไปฟังความผิดในห้องพักครูนี่ยังไม่รวมบทสวดตอนออกมาจากห้องอีกนะ พนันกันได้เลยว่าเย็นนี้ผมโดนแม่งสวดยับ!

                'คิดซะว่าเขาหวังดีกับมึงก็แล้วกัน' ไอ้เนียร์พูดเสริมครับแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย เหี้ยโทรศัพท์เฮียกัสจริงด้วยผมจำเคสไอโฟนสุดแรดของมันได้ไอ้สีชมพูสะท้อนแสงเนี่ย!

                'เนียร์เปลี่ยนโทรศัพท์แล้วหรอวะ' ไอ้มิลานหันมาพูดกับผมครับผมว่าแม่งน่าจะจำได้ดีกว่าผมอีกนะ ว่าที่ไอ้เนียร์ถืออยู่น่ะของใคร

                'มิน่าเมื่อเช้ากูโทรหามันไม่ติด'

                'ของเฮียกัสน่ะ เห็นบอกว่า บีบีมันไปนอนศูนย์ได้สามวันแล้วมั้ง'

                'อ้อหรอ ถึงว่าคุ้นๆ'

                'มึงอย่าไปคิดมากเลยอย่างน้องมันก็พี่น้องกันมึงกับพี่กัสเลิกๆกันไปแล้ว ก็ขอให้มันจบไปเหอะ' ผมพูดครับ ผมพยามปลอบใจไอ้มิลานเรื่องพี่กัสหลายต่อหลายครั้งมิลานมันรักพี่กัสมาเลยนะครับถึงขั้นจะขอให้พ่อให้แม่ซื้อรถยี่ห้อโปรดให้พี่กัสเลยด้วยซ้ำแต่ก็อย่างลืมไปนะครับ ถึงไอ้เนียร์มันจะก้อนเกลือแต่ไอ้พี่กัสมันไปคาบช้อนเงินช้อนทองมาจากไหนไม่ทราบ ชิงซื้อคันนั้นไปก่อนไอ้มิลานเลยไม่ได้ซื้อให้มัน แต่ผมว่าถึงไอ้มิลานซื้อให้ไอ้พี่กัสมันก็ไม่เอาหรอกครับ มันหยิ่งในตัวเองจะตายไป!

                'อือพี่กัสมันเลวจะตายกูไม่น่าเลย' ไอ้มิลานมันพูดอย่างปลงๆครับนอกจากจะดูเรียบร้อยขึ้นแล้ว แม่งยังผอมลงอีก มันผอมลงไปอย่างเยอะเลยครับน่าสงสารอ่า!

                'ก็เออดิตอนนี้แม่งไปติดเด็กที่ไหนแล้วก็ไม่รู้เด็กแม่งเยอะจะตายมึงเองก็น่าจะรู้ดี' ผมพูดครับ ถึงจะสวนทางกับความเป็นจริงในตอนนี้หน่อยก็เหอะ คุณเชื่อไหมครับแต่ก่อนผมเคยไปเดินแบบที่ห้าง แล้วเจอไอ้พี่กัสสามรอบในหนึ่งวันเด็กที่เดินกับมันนี่ไม่ซ้ำหน้ากันเลย ซ้ำยิ่งเจอก็ยิ่งเด็กลงเด็กลงไปอีกผมว่าถ้าแม่งไม่กลัวไปกินข้าวแดงในคุก ลงไปล่อเด็กป.3 มาทำเมียแล้วแหละ 

                'ไม่หรอก..'

                'มึงอย่ามิลานถ้ามึงมองมันเป็นคนดีนะเดี๋ยวมึงก็กลับไปหลงมันอีก' ผมพูดแล้วหยุดพูดไว้เท่านั้น เพราะไอ้เนียร์เดินหน้าเซ็งๆกลับมาหาพวกผมเมื่อมันโทรศัพท์เสร็จแล้ว

                'คุยไรกันวะ หน้าเครียดเลยพวกมึง' มันว่าแล้วหยิบแก้วน้ำมาดูด

                'ด่าเจ้าคุณพี่มึงอยู่ไง'

                'แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ'

                'เห้ย เนียร์ใจเย็น' ไอ้มิลานรีบเข้าไปลูบหลังไอ้เนียร์ครับแม่งพูดแค่นี้ถึงขั้นสำลักน้ำ แต่ก่อนนี่ช่วยกันด่าเอาด่าเอา

                'ขอบใจๆมิลานทำไมไม่รอกูด้วยวะ แม่งใช้กูไปจ่ายค่าโปรฯ ให้แม่งอีกละกูล่ะเบื่อ!' ไอ้เนียร์พูดพร้อมใบหน้าเซ็งๆครับหมู่นี้ไอ้พี่กัสแม่งสนิทกับไอ้ธันเหลือเกิน ผมว่าคืนนี้ถ้าไอ้ธันมันหลับผมจะย่องไปแอบดูมือถือมันหน่อยแล้ว คุยอะไรกันวะ บ่อยเกิ๊น! นี่ผมไม่ได้หึงนะครับไม่ได้หึง! แต่คืนนี้กูเปิดดูแน่ครับ ...ลองดู!

 

                'พักกองได้ครับ น้องนายแบบพักก่อนได้เลยครับพวกพี่ต้องแก้ไฟล์กันอีกอาจต้องใช้เวลา' พี่ตากล้องบอกกับผมครับผมเลยเดินหน้าเซ็งๆเข้าห้องแต่งตัวไปเพราะผมอยากใช้เวลาปิดเทอมให้มีค่าเหมือนกับเด็กคนอื่นบ้างและต้องแบ่งเวลาสำหรับการสอบอีก ผมเลยโทรหาพี่ทีมงานสอบถามว่ามีงานอะไรในส่วนของผมที่พอจะให้ผมทำได้บ้างโดยเอาเรื่องสอบเข้ามาอ้างด้วยครับ ไม่งั้นงานหลายงานอัดๆกันผมตายแน่ๆ

                'เห้ยยย!!! มึงมาได้ไงเนี่ย'ผมกำลังคิดว่าจะกลับเข้ามาในห้องเพื่อเอามือถือกดหาไอ้ธันอยู่พอดีเลยครับ แต่พอเปิดประตูห้องแต่งตัวเท่านั้นแหละไม่ต้องทงต้องโทรมันแล้ว เพราะแม่งนั่งชิวๆอยู่ในห้องรอผมแล้ว

                'ก็บอกว่าจะเข้ามาหาเมีย..ก็แค่นั้น'คำพูดมันทำเอาผมตาโตครับ ผมอ้าปากค้างก่อนที่ไอ้ธันมันจะหลุดหัวเราะออกมา

                'ล้อเล่นบอกมาหาน้อง'

                'แล้วไป ไม่งั้นกูได้ฉาวแน่' ผมว่าแล้วเดินไปหยิบแก้วน้ำที่ทางทีมงานจัดเตรียมไว้ให้แล้วค่อยๆไปนั่งลงข้างๆมันที่โซฟาที่มันนั่งอยู่ก่อนมึงกับกูเป็นอะไรกับโซฟาป่าวว่ะ

                'ไหนบอกเอารถไปล้าง' ผมถามมันครับ คือผมขอทางโรงเรียนออกมาก่อนครึ่งวันเพื่อจะมาจัดการงานให้เสร็จๆ ผมเพิ่งถ่ายชุดเสร็จไปสามชุดจากสิบชุดแรกเองยังไม่ได้ครึ่งเลยครับ

                'ล้างแปบเดียวก็เสร็จล้างรถไม่ได้เปลี่ยนรถใหม่ถึงจะได้ทั้งวันทั้งคืน' มันพูดด้วยท่าทางชิวๆผมไม่อยากถามคำถามว่ามันหาผมเจอได้ยังไง เดี๋ยวมันจะด่าเอาว่าโง่แต่ก็ต้องถาม

                'รู้ได้ไงว่ากูอยู่นี่'

                'ถามไอ้กัส ให้ไอ้กัสถามน้องเนียร์ให้'นั่นกูว่าแล้ว...เฮียกัสตลอดเวลา

                'แล้วมาตัวเปล่าเลยหรอไง' ผมถามต่อครับแล้วถอดเสื้อแขนยาวซึ่งเป็นเซตเสื้อผ้าที่ผมถ่ายออก แม่งเริ่มร้อนแล้วไง

                'แหกตาดูนู่น...' มันชี้มือไปทางโต๊ะสำหรับแต่งหน้าครับเอ่อ อภิมหาของกินเลยครับ 'ชุดมึง...โป๊ไปไหมวะ'

                'ไอ้สัดกูเป็นผู้ชาย ใส่เสื้อกล้ามไม่ตายหรอก'

                'แต่กูไม่ชอบ...' ธันมันกดเสียงต่ำจนผมกลัวครับเมื่อกี้มันหันมามองหน้าผมนิดเดียว แล้วก็ก้มลงมองนิตยสารที่อยู่ในมือต่อ

                'มันคืองาน...กู'

                'กูว่าบางครั้งมึงก็โพสต์ท่าเซ็กซี่เกินไปนะ' มันว่าแล้วโชว์แฟชั่นฤดูร้อนรอบที่แล้วของผมให้ผมดู ก็แค่แหวกอกรับลมร้อนริมสระน้ำ กับเพื่อนนายแบบเคะอีกสองคน มันเซ็กซี่ตรงไหนวะ บอกกูทีเถอะ!

                'ธัน...' ผมเรียกชื่อมันยาวๆครับ ผมเริ่มรู้แล้วว่ามันต้องใช้ความอดทนขนาดไหน เมื่ออยู่กับผม บางครั้งผมเองก็เริ่มคิดว่าตัวผมเองนั่นแหละที่ทำให้มันต้องลำบากและอึดอัดใจผมให้อะไรมันไม่ได้เลยนอกจากเรื่องบนเตียง..แต่มันนี่สิกลับให้ผมได้แทบทุกอย่างทั้งตอนที่ผมไม่สบายและตอนที่ผมอยากจะได้อะไรขึ้นมา

บางครั้งผมเองต่างหาก ที่น่าจะง้อมันไม่ใช่ให้มันมาง้อผม

                'เลิกได้ไหม..หมายถึงเลิกโพสต์ท่าแบบนี้อ่ะ' มันว่าแล้วเอานิ้วจิ้มลงบนหน้าผมในหนังสือหนังสือหน้านั้นผมกำลังโพสต์ท่าพร้อมกับอมยิ้มสีแดงสดด้วยความสดใส แต่แม่งจะทำให้กูหนักใจตอนนี้แหละ

                'เมียคนเดียวเลี้ยงได้นะ'

                'ไอ้บ้า! พูดอะไรของมึง เหลวไหลว่ะธัน' ผมพูด แล้วหันหน้าหนีธันเดอร์พับหนังสือวางลงข้างตัว แล้วโอบผมจากข้างหลังก่อนจะเอาปลายคางของตนเองมาวางไว้บนไหล่ผมแทน

                'กูจะเรียนจบแล้วกูก็ต้องคิดถึงอนาคตดิมึงก็รู้อยู่แล้วว่ากูไม่แคร์..'

                'กูไม่น่าปล่อยมึงให้คบกับไอ้พี่กัสเลยเสียผู้เสียคนหมด' ผมพูดด้วยความเหนื่อยใจ

                'เลี้ยงได้จริงๆนะ..เมียคนเดียวแล้วก็คนนี้ด้วยอ่ะ' มันว่าแล้วกดจูบข้างแก้มผมเบาๆ

                'แต่ก่อนจะเลี้ยงดีกันก่อนได้ไหม'ผมถอนหายใจออกมาเบาๆอีกครั้ง  ...ตั้งแต่เมื่อเช้าตอนอยู่ในรถแล้วด้วย

                'อือ'

                'อือนี่คือ ยอมให้เลี้ยงหรือว่ายอมคืนดีครับ'

                'ก็ยอมมันทั้งสองอย่างแหละเห็นแก่ที่มึงทำนะแล้วกูก็กลัวโอเล่มันไม่มีพ่อด้วย สงสาร!' เดี๋ยวกูเปลี่ยนไปเป็นแม่มันเอง

                'หึๆ' ร่างสูงหัวเราะเบาๆข้างหูผมครับ ก่อนจะพูดต่อ 'ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าตัวเองอ่ะเป็นเมียเค้า...' มันพูดเสียงหวานแล้วเอามือหยิกแก้มผมเบาๆ ไอ้สัดเดียวพี่ทีมงานด่ากูอีกว่าไปซนที่ไหนมา!

                'อะไรเล่า!พูดมากว่ะ ปล่อยได้แล้วจะไปกิน'ผมโวยวายไปงั้นแต่ก็ไม่ยอมแกะอ้อมแขนที่โอบผมอยู่ให้ออกห่างตัวรักมันมาก...เข้าใจไหม

                'ก็ไม่ได้เอาเชือกผูกไว้นี่ จะไปไหนก็เชิญ'

                'โหย มันน่าเอาไอ้ที่พูดไปเมื่อกี้คืนมาให้หมด'

                'โอ๋ๆอย่าเลยนะครับแค่นี้ผมก็ไม่มีจิตใจจะทำอะไรเลยอย่าโกรธเค้าเลยนะตัว'

                'อย่าได้ไปมีชู้อีกล่ะ ไม่งั้นตาย!!'

                'ไม่ได้มี...'

                'อ้อลืมไป กูเมียน้อยมึงนี่ จะมาเลี้ยงกูแบบนี้ คนคนนั้นเขาไม่ว่ามึงเอาเหรอ'

                'ไม่ว่าหรอกเพราะเขาไม่มีสิทธิ์ว่ากูไงกูกับเขาจบกันไปแล้วไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแต่ถ้ามึงไม่สบายใจ เขาคนนั้นก็พร้อมจะมาคุยกับมึงทุกเรื่องนะ'

                'ไม่เอาหรอก เดี๋ยวทนไม่ไหว ต่อยหน้ามันไปแล้วจะวุ่นวาย'

                'หึๆดีมาก แบบนี้ค่อยน่าติวหนังสือให้หน่อย' ธันมันว่าครับก่อนจะฉกหอมแก้มผมอีกหลายฟอดใหญ่ และปล่อยผมให้เป็นอิสระ

                'ไปทำงานเถอะรอได้' 

                'ก็ลองไม่รอดูสิ..จะไปหาชู้มาเย้ยเลยคอยดู'ผมเลิกกองถ่ายเร็วกว่าที่คิดครับสักทุ่มนึงผมกับพี่ธันก็ขับรถออกมาจากกองถ่ายแล้วพี่ทีมงานบอกว่า ผมไปฟิตมาจากไหนไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยจนมีพี่คนหนึ่งแซวผมขึ้นมาว่า 'สงสัยน้องบลูจะมีกำลังใจดีนะครับ'เท่านั้นแหละกองถ่ายแทบแตก โชคดีที่พี่ธันอยู่ในห้อง ไม่งั้นผมคงสู้หน้ามันไม่ได้เขินอ่ะ...

                'เนียร์มาแล้วบลู' พี่ธันบอกผมครับตอนนี้เรานั่งกินหมูกระทะกันอยู่แถวบ้านไอ้เนียร์ครับเมื่อกี้ตอนอยู่หน้าร้านผมเลยโทรไปชวนไอ้เนียร์ออกมากินด้วยกันส่วนไอ้มิลานมันขอบายครับ มันบอกว่าบ้านมันฝนกตกหนักมาก ออกมาไม่ได้ เลยอดไป

                'อื้อหือเดี๋ยวนี้มีเนียร์ที่ไหนต้องมีเฮียกัสตลอดเวย์' ผมพูดเบาๆเมื่อเห็นเพื่อนผมเดินเข้ามาในร้านและตามด้วยร่างสูงของไอ้พี่กัสที่เดินตามหลังมากันติดๆถ้ามันเสร็จกันแล้ว กูจะไม่แปลกใจเลยครับ...

                'สวีทเว่อร์อ่ะมึงใส่เสื้อสีเดียวกัน ลายเดียวกันด้วย' ผมแซวมันครับวันนี้ไอ้เนียร์กับพี่กัสใส่เสื้อสีเดียวกัน ลายเดียวกัน เหมือนแฝดหรือแฟนกันเป๊ะ แต่ความจริงถ้าดูเสื้อมันสองคนให้ดีมันเป็นเสื้อฟรีครับเพราะมันมีโลโก้อะไรก็ไม่รู้ตัวเบ้อเร่ออยู่ที่หน้าอก

                'สวีทเหี้ยไร ฝนตกกูไม่มีเสื้อใส่' ไอ้เนียร์พูดครับ พร้อมกับยกมือไหว้แฟนผมไปด้วย

                'พี่ธันหวัดดี'

                'หวัดดีครับ...ไงมึง!' น่านดีกันไม่เท่าไรแฟนผมมันก็มองหาชู้อย่างไอ้พี่กัสเสียแล้ว ไอ้ธันยกแก้วเหล้าที่ชงอ่อนๆให้พี่กัสที่เดินเข้ามาครับ เหงื่อซกมาเลยอ่ะ

                'พามันเดินมาหรอวะ หน้าแม่งสุดๆอ่ะ' ผมแอบกระซิบเนียร์เบาๆครับ

                'เออ ตอนแรกมันบอกจะไม่มา แต่พอก็บอกจะเดินออกจากบ้านมาคนเดียวแม่งรีบเลย'

                'ถามจริงเหอะได้กันแล้วใช่ไหม มันติดมึงแจขนาดนี้' ผมกระซิบไอ้เนียร์ต่อครับ ส่วนไอ้พี่กัสกับไอ้พี่ธันก็กระซุบกระซิบกันอยู่เหมือนกัน

                'ไปตายซะมึง!จะบ้าหรอกูไปตักของกินก่อนและ หิวชิบหาย ดีนะมึงโทรไปไม่งั้นก็ต้องทนกินมาม่าแน่ๆ' เนียร์พูดครับแล้วลุกขึ้นยืน 

                'พี่เนี๊ยสอ่ะมึง ไม่เห็นหน้าเลย'

                'เห็นบอกว่า มีธุระแต่วันนี้พรุ่งนี้ก็เรียบร้อยแล้วกูว่าแม่งติดเด็กแน่เลยว่ะอยู่ไม่ติดบ้านเลย'

                'ไอ้เตี้ย!! ตักมาเผื่อกูด้วย!'

                'ฝันไปเหอะ ไอ้ชั่วกัส อยากแดกก็ตักเองสิโว้ย!!'เยสสส ให้มันได้อย่างนี้สิเพื่อนกู ผมเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเดี๋ยวนี้เนียร์แม่งเริ่มเบ่งใส่พี่กัสแล้ว ปกตินี่เป็นรองพี่กัสตลอด 

                'เหี้ยเอ๊ย...'พี่กัสสบถเบาๆครับก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะหลังจากชนแก้วกับไอ้ธันไปแก้วหนึ่ง เพื่อเดินไปตักของพอพวกมันสองคนเดินไปตักของเท่านั้นแหละครับ ผมก็มองหน้าคนตรงข้ามผมทันที

                'มองทำไม'

                'ตัวคิดเหมือนเค้าคิดไหม' ผมถามครับ ธันเดอร์อมยิ้มนิดๆแล้วพยักหน้าเบาๆ

                'ตัวคิดว่ามัน...ได้กันยัง'

                'หึๆจะเหลือหรอ'

                'งั้นมิลานกับไอ้เนียร์...ตัวว่าไอ้พี่กัสมันได้ใครก่อนวะ' ผมถามต่อครับความจริงผมก็สงสัยมันสองคนมานานแล้วนะแต่ระยะหลังมานี่รู้สึกพี่กัสจะออกนอกหน้าไปนิดนึงผมเองก็มีเพื่อนคนหนึ่งที่เป็นเด็กพี่กัสนะ มันมาร้องห่มร้องไห้กับผมว่าพี่กัสลงทุนไปบอกตัดขาดมันถึงบ้านเลยอ่ะ

                'ตัวคิดว่าไอ้กัสมันได้ใครก่อนอ่ะ'

                'เค้าว่ามันได้เนียร์ก่อนว่ะ'

                '...สมแล้ว'

                'สมแล้วอะไร?'

                'สมแล้วที่เป็นเมียเค้า...ฉลาดสุดๆ'

                'ตัวอ่ะบ้า!พูดอะไรไม่อายหมูในกระทะบ้างเลยกินไปเลยไป๊!'

     [End Brunei]

 

     [Casso]

                'กัสแบ่งกูมั่งดิกุ้งอ่ะ'ไอ้เนียร์เอาไหล่มาชนผมครับ แล้วเอาตะเกียบชี้กุ้งในจากผม

'ฝันไปเหอะ น้องนัวเนียอยากแดกก็แกะเองสิครับ' 

                'ไอ้กัส! มึงกล้าย้อนกูหรอ!!'

                'เออ มึงจะทำไม!!'ผมพูดพร้อมกับตวัดสายตาไปหามันด้วย คนตัวเล็กกว่าเลยจ๋อยไปเลยครับแต่ผมก็ยอมแบ่งกุ้งในจานผมให้มันอยู่ดี ดีนะไอ้คู่สองผัวเมียนั่นไม่อยู่ไม่งั้นกูตกเป็นเป้าสายตาแน่

                'เยสขอบใจว่ะกัส' นิเนียร์ว่าครับแล้วตักกุ้งเข้าปาก

                'กุ้งหนึ่งตัวต่อหนึ่งจูบนะมึงกินเข้าไปแล้วหนึ่งตัวกลับบ้านจูบกูด้วยหนึ่งที'

                'งั้นเอากุ้งมึงคืนไปเลย กูไม่กินแม่งมันแล้ว กินแล้วเสียตัวเสียจูบกูไม่กินก็ได้!' นิเนียร์ว่าแล้วเอามือดึงกุ้งที่แม่งเอาเข้าปากไปแล้วกว่าครึ่งตัวออกมา

                'หยี๋!! ยังจะกล้าเอาออกมาอีก' 

                'ก็มึงจะเอาคืนไม่ใช่หรอ เอาคืนไปเลย นี่ไงๆ' มันว่าแล้วจะตักไอ้กุ้งตัวนั้นมาคืนผมครับ ผมเลยต้องรีบปัดมือมันทิ้งก่อนเลย 

                'เหี้ย กูไม่เอาแล้วก็ได้ กูยอมให้มึงตัวนึง' ผมว่าพอดีกับที่คู่ผัวเมียเดินกลับมาที่โต๊ะพอดี ผมเลยต้องหยุดครับ 

                'พี่ธันเราจะไปทะเลกันวันไหนครับ' อื้อหือ นิเนียร์กู...พี่ธันทำไมมันไม่เรียกกูว่า พี่กัสครับ บ้างวะ! น้อยใจเหี้ยๆ

                'ก็หลังจากเราสอบเสร็จไงครับ หรือว่าจะเลื่อนมาให้เร็วขึ้นอีก'

                'ก็ดีนะเนียร์อยากไปเที่ยวทะเลไวๆจะได้มีแรงกลับมาอ่านหนังสือสอบต่อ'

                'อือพี่จะได้จองบ้านพักไว้ จะได้เป็นส่วนตัวนิดนึง' 

                'แล้วกูอ่ะ' ผมเลยท้วงสิทธิ์ของตัวผมเองครับดูเหมือนแม่งจะลืมผมกันหมด อย่าลืมสิ ผมเองก็ต้องมีสอบนะโดดสอบนี่เอฟกับเอฟนะครับ

                'มึงก็ขับรถตามมาทีหลังสิวะกัสไม่เห็นจะยาก' ไอ้ธันหันมาพูดกับผมครับ หือ ง่ายเนอะคิดว่ากูจะปล่อยไอ้นิเนียร์ให้ไปกับพวกมึงหรอไม่มีทาง!

                'ไม่มีทาง!!!ก็หมายถึงกูขี้เกียจขับรถไปเอง'

                'นั่งเครื่องไงเฮียระดับเฮียพันสองพัน ขนตาเฮียไม่ร่วงหรอก!' ไอ้บลูเสริมครับ คือมึงเข้าประเด็นกูไหม กูไม่อยากปล่อยเมียกูไปคนเดียววว!!

                'เออๆๆนั่นดิกัส ถ้ามึงไม่อยากขับรถมึงก็นั่งเครื่องไปหรือมึงจะเอาไง' นิเนียร์หันมามองหน้าผมครับ

                'งั้นมึงไปเหอะ กูไม่ไปและ'

                'สัดอย่าแสนงอนได้ไหมโตมากกว่าควายแล้วนะมึง!' นิเนียร์หันมาทางผมครับ

                'กูไม่ได้งอนเหี้ย!พวกมึงไปกันเหอะกูมีสอบ อีกอย่างมีแต่พวกมึงไปถ้ากูไปพวกมึงอาจจะไม่สนุกก็ได้' ผมพูดเสียงจริงจังครับแต่แฝงไปด้วยเนื้อความอะไรบางอย่างอยู่ด้วย

                'งั้นพวกพี่จะไปก่อนสักวันสองวันเนียร์ก็รอไปพร้อมไอ้กัสมันแล้วกันก็จริงอยู่ขับรถคนเดียวมันอันตรายเกิดแม่งคิดน้อยใจพวกเราขึ้นมา เอาเสาไฟแทนเบรกทำไง ตกลงไหมมึง'สิ่งนี้แหละที่เสียงกูแฝงอยู่!

                'เออนั่นดิหรือถ้ายังจะขี้เกียจขับรถอยู่ก็นั่งเครื่องมากันทั้งคู่เลยสองคนเดี๋ยวนี้ไม่เท่าไรเองมั้ง' เยสไอ้บลูพูดถูกใจกูม๊ากมาก!

                'เอางั้นก็เอาแล้วมึงอ่ะกัสเอาไง'

                'ก็แล้วแต่มึงดิเนียร์กูไม่มีสิทธิ์เลือกอยู่แล้ว...'เพราะกูเลือกไปก่อนมึงแล้วไง!!! หึๆ

                'มึงนี่มันจริงๆเลยเออๆๆกูไปพร้อมมึงก็ได้ ไอ้ควายน้อยเอ๊ย!'ให้มันได้อย่างนี้สิครับ ที่รัก! หึๆ....

     [End Casso]