EAT ME IF YOU CAN [[ Yaoi ]]

                    

EAT ME IF YOU CAN [2]

 

     [Brunei]

     ผม บรูไน ครับ ตอนนี้ผมกำลังอารมณ์เสียมาก ทั้งๆที่ผมกำลังจะเลี้ยวรถคันงามนาม .. นามอะไรก็ช่างมันเถอะครับ ผมจะกำลังจะเลี้ยวเข้าซอยบ้านไอ้เนียร์แล้วแท้ๆ แต่ไอ้เหี้ยนั่นกลับบีบีมาทำร้ายจิตใจผมอย่างโหดร้าย

 

     มึงไม่ต้องมารับกูแล้วนะ เหี้ยกัสจะไปส่งกู

 

     ไอ้สัด! กว่ากูจะฝ่าด่านรถติดเข้าซอยบ้านมึงมาได้ มันยากแค่ไหนมึงรู้ม๊ายยยยยยยย !!!! เหี้ยเอ๊ยจบ !!! ทำไงล่ะกู เลี้ยวรถกลับสิครับ ถึงฝ่าด่านแม่งเข้ามาได้ กูต้องออกไปผจญอีกแล้วเจริญล่ะกู !!!!!

     แต่น่าแปลกนะครับ ที่ผมมาถึงก่อนไอ้เนียร์ พนันได้เลยว่า แม่งตีกับไอ้พี่กัสมาตลอดทางแน่นอน ความจริงไอ้เนียร์มันก็หล่อนะครับ แต่หล่อน้อยกว่าผม กับไอ้พี่กัสเยอะ !! เฮ้ๆ ผมน่ะระดับนายแบบเลยน้า ไม่งั้นไม่มายืนหัวทองสะท้อนแสงอยู่หน้าโรงเรียนได้หรอก โดนปกครองสอยไปนานแล้ว !

     'หัวทองเลยนะมึง ไอ้บลู?!!'

     'เกี่ยวเหี้ยไร ไอ้อ้น มึงกลับไปม้อเด็กมึงไป อย่ามาเสือกเรื่องของกู!' ผมด่าเพื่อนร่วมห้องอย่างไม่ปราณีปาก ก่อนที่ไอ้อ้นหรือไอ้หัวหน้าห้องผมมันจะวิ่งกลับไปหาเด็กในสังกัดมัน เอ่อ ลืมบอกไปผมเรียนชายล้วนกันนะครับดังนั้นเด็กมันก็..ผู้ชายเหมือนกันเนี่ยแหละ

     'หัวทองมาเลยนะมึง ไอ้บลู?!!' ประโยคซ้ำๆ ดังขึ้นอีกรอบ ผมหันหน้าตามเสียงช้าๆ พบไอ้เนียร์ยืนกอดกระเป๋าถือจาเข็บของมัน ยืนซะตุ้งติ้งเชียวนะเพื่อนกูเนี่ย!

     'กูเพิ่งด่าสัดอ้นไปเมื่อกี้ มึงจะเอาอีกคนใช่ไหมไอ้เนียร์...' ผมถามแม่งเสียงนิ่งๆ นี่เลย ไอ้เนียร์ได้แต่หัวเราะแห้งๆ ให้ผม แต่ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรต่อ ไอ้พี่กัสพี่ของไอ้เนียร์ ไม่รู้แม่งเป็นบ้าอะไร พื้นดินดีๆไม่ขับรถผ่านแม่งเสือกขับผ่านตรงที่มีแอ่งน้ำ เป็นไงล่ะ

     'ไอ้เหี้ยกัส !!!!! ' นั้นไงครับ พี่มันทำ น้องมันก็ด่าให้ ก็ไอ้พี่กัสเล่นเหยียบผ่านแอ่งน้ำซะกระเด็นไปหมด ไอ้ผมน่ะไม่เป็นอะไร แต่ไอ้เนียร์นี่สิ... เละ

     'มึงจะเอาไงเนี่ย?' ผมถาม สภาพเพื่อนผม เลวร้ายมาก !

     'ไม่เอาไงแหละวะ กูจะโดด!'

     'แต่วันนี้มีสอบเก็บคะแนนนะโว้ย' ถึงผมจะเป็นนายแบบ และบ่อยครั้งที่ต้องหยุดเรียนไปทำงานบ้าง พักเรียนบ้าง แต่ถ้าผมมีเวลาและไม่มีงานจริงๆ ผมก็จะเข้าเรียนนะครับ คนดีสุดๆเลยน้าผมอ่ะ

     'เออ งั้นเรียนก็เรียน กลับบ้านกูค่อยไปด่าแม่งเอา' ไอ้เนียร์ว่า ก่อนจะเดินหน้าบึ้งเข้าโรงเรียน ทำเอาเก้งกวางหันมองกันให้ขวับ ก็น้ำที่ไอ้พี่กัสแม่งเอารถเหยียบใส่ ทำให้เสื้อนักเรียนสีขาวของมันเปียก เลยทำให้แม่งแนบเนื้อเป็นซีทรูกันเลยทีเดียว แล้วหุ่นไอ้แว่นนี่ก็ไม่ใช่เล่นๆ ถึงแม่งจะแอ๊บใส่แว่นตอนเรียนก็เถอะ แต่หุ่นแม่งโคตรเอ็กซ์ !!!

 

     ผมกับไอ้เนียร์นั่งเรียนไปนอนเรียนไป สักพักก็ถึงเวลาเลิกเรียน วันนี้ครึ่งวันครับครึ่งวัน ไอ้เนียร์แม่งเร่งให้ผมรีบเอารถออกจากโรงเรียน พนันกันได้เลยว่าแม่งกลัวพี่กัสมาลากคอแน่นอน

     'แน่ใจนะ ว่ามึงจะไปกับกู?' ผมถามมันครับ คือผมมีถ่ายแก้งาน ความจริงนัดตอนเย็น แต่ครึ่งวันไง อยากจะไปให้แม่งเสร็จเร็วๆ กูจะได้กลับบ้านไปดอทเอต่อ แต่ปัญหาคือไอ้แว่นน้อยมันจะตามผมไปด้วย นานนับวันคนในโรงเรียนเค้าจะหาว่าผมกับมันเป็นพ่อลูกกันแล้ว !!

     'อือ....' มันตอบผมครับ ดูแม่งดิ ตอบกูแต่ก้มหน้าก้มตากดบีบี สาธุกูขอให้แม่งเดินชนเสาไฟ !

     'มึงคุยกับใครวะ กูเห็นตั้งแต่ในห้องเรียนแล้ว?' แม่งจะโดนยึดตั้งหลายรอบ ความจริงมันไม่ได้ติดบีบีอะไรขนาดนั้น มีแต่วันนี้นี่แหละ ที่กดจะเป็นจะตาย

     ไอ้เนียร์ไม่ตอบผมครับ แล้วผมก็ไม่คิดจะสนใจแล้วด้วย เพราะโมเดลลิ่งแม่งเริ่มโทรมาจิก ตลอดทางบนรถผม ผมเลยได้แต่เร่งความเร็วรถด้วยความใจร้อน ส่วนไอ้เนียร์ก็ยุ่งวุ่นวายกับโทรศัพท์มันไปผมแก้งานเสร็จเร็วกว่าที่คิดครับ หกโมงเย็นกว่าๆก็เลิกแล้ว ผมมาถึงที่นี่ตอนบ่ายสี่โมงเย็น รอนู่นรอนี่ กว่าจะเริ่มถ่ายก็ห้าโมง หกโมงก็เลิกกองแล้ว ไอ้เนียร์ยังคงนั่งเป็นกำลังใจให้ผมที่ที่นั่งวีไอพี. ข้างผู้กำกับกองครับ แม่งอภิมหาอภิสิทธิ์จริงๆ!

     'แดกไรป่าววะ ?' ผมถามครับ ตอนนี้ผมเปลี่ยนมาเป็นชุดนักเรียนขาวสะอาดเช่นเคยแล้วด้วย

     'มึงเลี้ยง...?' มันถามผมกลับ

     'ครึ่งราคา...'

     'ก็ยังดี'

     'จะแดกอะไรดีครับ เพื่อน'

     'หมูกระทะ' มันพูดมาคำเดียว ทำเอาผมหน้าแทบหงาย หุ่นนายแบบมันไม่ใช่จะวาดขึ้นมาได้ง่ายๆนะโว้ย กว่ากูจะฟิตและเฟิร์มมาได้ขนาดนี้ กูใช้เวลา !

     'เออ ตกลง'แต่กูก็ยอมไปกับมึงอยู่ดี..

     [End Brunei]

 

     [Casso]

     'เห้ยกัส มึงไม่แดกหรอกวะ ไม่คุ้มเลยว่ะมึงเนี่ย!?' ไอ้ยูเพื่อนสนิทผมครับ มันทักขึ้น วันนี้ผมมีเรียนเช้าถึงเย็นกว่าจะได้ออกจากมหา'ลัย ก็ทำเอาจำที่จอดรถตัวเองไม่ได้ อาจารย์จะจัดหนักวิชาไปไหนครับ ?! ผลสุดท้าย ก็ต้องหาอะไรกินก่อนถึงบ้าน ไม่งั้นผมตายแน่ ๆ ผมกับกลุ่มเพื่อนกินเพื่อนดื่ม เลยไม่รอช้าที่จะเลี้ยวเข้าร้านหมูกระทะแถวมหา'ลัย แต่ไม่รู้ทำไม พอผมมานั่งหน้าเตา มันแดกไม่ลงยังไงไม่รู้ .....

     'เห้ย! นั่นน้องมึงป่าววะไอ้กัส' เสียงเพื่อนผมในกลุ่มร้องขึ้นอีกครั้งครับ ผมเงยหน้าขึ้นตาม และคิดตามว่า เป็นไปไม่ได้หรอกที่ไอ้แว่นนั่นจะกลับบ้านเย็น เพราะถึงให้มันเหี้ยยังไง มันก็ไม่เคยกลับบ้านหลังหกโมงเย็นสักครั้ง โรงเรียนแม่งเลิกบ่ายสามครึ่ง กลับถึงบ้านสี่โมงเย็นทุกวัน กูอยากรู้จังมึงทำได้ไง !แล้วก็ชัดเลย...

     เด็กผู้ชายม.ปลาย หัวเกือบเกรียน เนื่องจากแม่งปลายภาคแล้ว ครูที่โรงเรียนเลยผ่อนผันเรื่องหัวกบาลได้ ตัวบางๆแต่หุ่นแม่งเซ็กซี่สัดๆ เท่าที่ผมเคยสัมผัสด้วยกันมา... ตอนแม่งหลับ ยืนยันความจัดเจนด้วยไอ้หัวทองไอ้บรูไน เพื่อนมัน ... ไอ้เหี้ยแว่นจริงๆด้วย

     'ปกติ กูไม่เคยเห็นแม่งออกจากบ้านนิหว่า ไหงวันนี้ออกมาได้วะ' เพื่อนของผมเริ่มคุยเรื่องไอ้เหี้ยนั่นกันแบบสนุกปาก ก็ใช่น่ะสิ เราเคยพนันกันว่า ผมต้องฟันมันให้ได้ในสามเดือน ! สุดท้ายผมต้องเสียพนันไปเกือบหมื่น เพราะไอ้เด็กนั่นไม่ยอมผมท่าเดียว !! บ้าชิบหาย!ถ้าพวกแม่งไม่เอาคลิปด้วย ป่านนี้ผมคงนอนกินเงินพวกแม่งไปแล้ว !!!

     'พนันกันไหมมึง...' เพื่อนผมเริ่มเปิดเกมส์ขึ้น ทุกคนให้ความสนใจ รวมถึงผมด้วย

     'อะไร...เท่าไร..ว่ามา' ไอ้ยูเพื่อนผมมันเอาด้วยคนแรก ก่อนที่คนอื่นๆ จะเริ่มเคลียร์ของบนโต๊ะ เพื่อไว้สำหรับที่วางเงินเหี้ยกันเป็นทีมเลยครับ

     'กูจะเดินเข้าไปขอเบอร์ไอ้หัวทองนั่น ถ้ากูได้เงินพวกนี้ต้องเป็นของกู ส่วนถ้าไม่ได้ กูยอมไถเกรียน!!!' ไอ้ยูประกาศลั่น ทำเอาพวกผมตาลุกวาว ไอ้ยูมันเป็นคนหน้าตาดี แต่อีกนัยทรงผมก็ช่วยมันด้วย ถ้าแม่งตัดเกรียนผมล่ะไม่อยากจะคิดเลย

     'มึงเอาไงวะกัส พันหรือสองพันดี' ไอ้นิว เพื่อนผมครับ หันมาทันที เมื่อโจทย์การเดิมพัน วางลงใจกลางโต๊ะหมูกระทะ

     'ห้าสิบบาทก็หรูแล้วไอ้สัด ไอ้เด็กนั่นฟันยากยิ่งกว่าอะไร' ผมพูด เพราะไม่ใช่แค่ไอ้เนียร์ที่ผมฟันมันไม่ได้ แต่ไอ้บลูเพื่อนแม่งก็ใช่ย่อย ดูหน้าอย่างงั้นก็ร้ายใช่เล่น แต่มันดังมากเลยนะครับ เรื่องบนเตียงในหมู่ชายรักชายน่ะ ....

     'โห่ย เหี้ยกัส ดูถูกกูเหี้ยๆ' ไอ้ยูถึงกับร้องครับ ส่วนคนอื่นก็พากันหัวเราะ เดี๋ยวมึงก็ได้รู้ไอ้ยู !        'เอาไงมึงจะวางหรือไม่วาง กูจะได้ไปดำเนินแผนการ แล้วมาแดกเงินพวกมึงไวๆ' ไอ้ยูพูดอย่างอารมณ์ดีครับ ไอ้ยูมันเป็นทั้งเสือหญิงและเสือชาย ... คือหน้าไหนแม่งก็เอาหมดนั่นแหละ

     'กูวาง..วางว่ามึงต้องไถเกรียนชัวร์!' ผมพูด พร้อมกับวางแบงค์พันลงกลางโต๊ะ เพื่อนร้อยทั้งร้อยผมวางกันว่า แม่งทำได้อยู่แล้ว รู้สึกจะมีผมกับไอ้นิวที่บ้าจี้ตามผม วางว่ามันทำไม่ได้กันอยู่สองคนในโต๊ะ

     'เดี๋ยวพวกมึงคอยดู...' ไอ้ยูว่า ก่อนจะชักยิ้มประจำตัวมันออกมา รอยยิ้มนี้มีชื่อว่า รอยยิ้มพิฆาต .......

 

     ผมนั่งมองไอ้ยูเดินที่โต๊ะไอ้เด็กสองตัวนั่นเงียบๆ พร้อมกับแก้วน้ำครับ วันนี้เราไม่ดื่มกัน เพราะหิวกันมาก อีกอย่างกินเหล้าร้านหมูกระทะมันก็ดูไม่งามเท่าไรสำหรับเรา เลยแดกน้ำอัดลมกันก็พอ ผมเห็นไอ้เนียร์มันลุกๆนั่งๆ อยู่หลายรอบครับ กว่ามันจะนั่งลงได้ ส่วนไอ้บลูเป้าหมาย ก็แดกลูกเดียวหลังจากไปตักมาเต็มสองจานใหญ่ ไอ้ยูเฝ้ามองพวกมันสองคน เหมือนกับเสือที่จะจับกระต่าย พอได้จังหวะมันก็เดินเข้าไปหา ......

     'มีไร' ผมคิดว่าไอ้เนียร์ยังไม่เห็นผมนะครับ และเราก็ไม่ได้นั่งห่างไกลกันมาก จึงทำให้ผมพอจะได้ยินบทสนทนาของไอ้พวกนั้นมาลางๆ  ไอ้บลูจ้องหน้าไอ้ยูได้กวนตีนมากครับ ข่าวที่ว่ามันกิ๊กอยู่กับรุ่นพี่ปีสี่คณะผม ดูท่าจะไม่จริงแหละ

     'ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่แค่คิดว่า เราเคยเจอกันที่ไหนเท่านั้น' ยูแม่งใส่เครื่องชนเต็มที่ ผมเห็นไอ้เนียร์มันหัวเราะอะไรไม่รู้คิกคักคนเดียว แต่ดูเหมือนมันไม่ได้ให้ความสนใจกับไอ้ยูแล้วก็เพื่อนมันเลยนะ....

     'ที่ไหนวะ'

     'นั่นสิครับที่ไหน'

     'อย่ากวนตีนได้ป่ะ' ไอ้บลูพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ หักหน้าไอ้ยูกันแบบไม่เลี้ยง

     'อ้าวปากอย่างนี้ ระวังจะเจ็บตัวนะครับน้อง!' ไอ้ยูเองก็เริ่มฟิวส์ขาดแล้วเช่นกัน แต่ผมสมน้ำหน้ามันว่ะ !

     'มึงไม่ใช่หรอ กวนตีนกูก่อน !!' ไอ้บลูลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วครับ เสียงมันดังพอที่จะทำให้ไอ้แว่นหน้าจืดนั่น สนใจมันบ้าง ไอ้เนียร์หน้าเหวอเลยครับคราวนี้ที่แท้แม่งกดบีบีอยู่นี่เอง !!!!

 

     ไอ้เด็กแรดเอ๊ย !

 

     'เห้ยไอ้บลู ใจเย็น' พอแม่งเงยหน้าจากโทรศัพท์ได้ มันก็เอื้อมมือมาดึงชายเสื้อนักเรียนเพื่อนมันทันที ไอ้บลูสบัดแขนไอ้เนียร์ออก แล้วมองหน้าไอ้ยูอย่างเอาเรื่อง

     'ระวังปากไว้นะมึง!' ไอ้ยูคาดโทษไว้คำใหญ่ ก่อนจะเดินหน้าเหวี่ยงกลับมาที่โต๊ะผม ผมกับไอ้นิวเลยได้แดกเงินพนันกันแบบฟรีๆ ส่วนพรุ่งนี้

     'อย่าลืมไถเกรียนนะเพื่อน..หึๆ!'

     'หุบปากมึงไปเลย ไอ้สัดกัส !!!!!!!!!'

 

     ไม่นานหลังจากนั้นเราก็ลุกออกจากร้านกันครับ ก็แหมไอ้ยูมันโดนเด็กเล่นซะขนาดนั้น จะให้นั่งทนต่อไปก็ยังไงอยู่ แต่ตรงกันข้ามกับไอ้เด็กโต๊ะนั้น ที่แม่งยังนั่งแดกกันอย่างสบายใจเฉิบ ขนาดพวกผมเดินกันออกมาแล้ว พวกแม่งยังเดินไปตักนู่นตักนี่อยู่เลย พวกผมพากันเดินออกมาจากร้านครับ ไอ้ยูยื่นข้อเสนอไม่ไถเกรียนโดยการเลี้ยงเหล้าพวกผมแทน ซึ่งพวกผมก็ตกลงดีนะ ......

     'อ้าวไง พวกมึง' เสียงหนึ่งทักพวกผมครับ ผมกำลังจะจุดบุหรี่ดูดพอดี เลยต้องชะงักมือเลยกู

     'อ้าว พี่เครป หวัดดีพี่!' พวกผมเอ่ยทัก ไอ้รุ่นพี่นี่ไง ที่ผมบอกว่าแม่งมีข่าวกุ๊กกิ๊กกระดุ๊กกระดิ๊กอยู่กับไอ้เหี้ยบลู

     'จะกลับกันแล้วหรอวะ แดกไม่เคยจะชวนกูเลย' มันพูดครับ ไอ้พี่เครปมันมาพร้อมเดอะแก๊งค์เช่นเดียวกับพวกกลุ่มผมนั่นแหละ ส่วนตัวผมเองกับมัน ไม่ค่อยจะถูกหน้าถูกคอกันเท่าไร แต่ก็ไม่ถึงกับมองหน้ากันไม่ได้

     'อื้ม พวกเรามานานแล้วว่ะพี่..เจอเด็กมันกวนตีนด้วย หึๆ' ไอ้นิวตอบแขวะให้ยูไปอีกแผลใหญ่ ไอ้ยูเลยหันมาพ่นควันใส่หน้าแม่งเลย สมน้ำหน้าสัดๆ!แต่ก่อนที่พวกผมจะได้พูดกับพวกมันต่อ เสียงเล็กอีกเสียงก็แทรกขึ้นมาก่อน

     'กว่าจะมาได้นะมึง!'ไอ้ยูถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อเจ้าของเสียงเล็ก คือไอ้เด็กที่มันจะไปม้อเมื่อกี้ ... ไอ้บลู

     'รถมันติด..มึงไปเปิดไฟเขียวให้กูไหมละครับที่รัก'

 

     ที่รัก นั่นชัดเลย!!

 

     'เด็ก..พี่หรอ' ผมเอ่ยถามมันบ้างครับ ไอ้เครปหัวเราะเบาๆ ไอ้เหี้ยนี่ก็ฟันดะเหมือนกันครับ ไม่ว่าจะหญิงหรือชายสต๊อคมันก็ไม่เคยจะว่าง แน่นตลอด ....

     'เด็กเหี้ยไรกัน..เมียเลยต่างหาก' ไอ้เครปว่าแล้วดึงไอ้บลูเข้าไปโอบ เอิ่ม...สวีทสัดๆครับ

     'พ่อ..มึงเหอะสัด!!!'ไอ้บลูด่ามันไปทีหนึ่ง ก่อนจะร้องเสียงอู้อี้ เมื่อไอ้เครปไซร้คอมันให้พวกผมเห็นกันจะๆ ก่อนที่ไอ้พี่เครปกับผองเพื่อนมัน จะพากันเดินเข้าร้านไป ส่วนพวกผมก็แยกกันไปแดกเหล้าย้อมใจไอ้เกรียนต่อ

     ผมหันกลับไปมองในร้านอีกครั้ง มีรุ่นพี่ผมคนหนึ่ง ถ้าผมจำไม่ผิดมันน่าจะเชื่อ ซิน หรือ ซิว ห่าอะไรสักอย่างเนี่ยแหละ กำลังส่งยิ้มให้กับไอ้แว่นอยู่ ส่วนไอ้เหี้ยนั่นก็ยิ้มตอบกลับมันซะจนตาหยี

    เป็นเมียกูไม่เอาไง ชอบรุ่นใหญ่ก็ไม่บอก !!!

     [End Casso]

 

     [Near]

     กว่าผมจะกลับบ้านก็เกือบเที่ยงคืนครับ โชดดีสองต่อคือ หนึ่งพรุ่งนี้วันหยุด และสอง พ่อแม่ไม่อยู่บ้าน ผมเลยไม่ต้องโดนด่าไป ผิดหรอที่ผมไม่อยากกลับบ้านแล้วไปเจอไอ้พี่เวรนั่นอ่ะ ผมเดินเข้าบ้านด้วยอาการมึนๆหัวครับ แม่งไอ้บลูชวนผมไปดื่มเหล้าต่อ อร่อยเลยสิกู ! แก้วแรกๆก็ยังโอเคอยู่ พอหลายแก้วต่อมา มันเริ่มจัดหนักขึ้น เหล้าเพียวๆ ไม่ผสมเหี้ยห่าอะไรเลย เท่านั้นแหละคอแทบพับ !

     'ออกไปแรดได้ทั้งวันเลยนะ'ผมกำลังเดินขึ้นห้องครับ ปวดหัวชะมัด แต่เท้าผมต้องชะงัก เพราะเสียงกวนตีน แม่งกระแทกเข้าหูผมเสียก่อน

     'ก็เหมือนมึงนั่นแหละ..'ไอ้เหี้ยกัสอยู่ในชุดนอนแล้วครับ เยส! วันนี้กูกลับบ้านหลังมัน มิน่าฝนแม่งเหมือนจะตก!

     'อย่าย้อน...'พอมันบอกไม่ให้ย้อน กูก็เดินหนีเลยสิครับ ผมจ้ำเท้าให้ไว ก่อนที่ระเบิดจะลงกลางหัว เพื่อเดินขึ้นห้อง ไม่นาน เสียงฝีเท้าที่เดินขึ้นบันได ก็ตามหลังผมขึ้นมาติดๆ

     'เห้ย ห้องกู' ผมร้อง ห้องไอ้กัสเสร็จแล้ว แม่เพิ่งบอกผมเมื่อเช้าก่อนไปโรงเรียน ความจริงเสร็จตั้งนานแล้ว แต่ไอ้เหี้ยกัสบอกว่าเหม็นกลิ่นสี แต่ความจริง ผมว่าแม่งขี้เกียจย้ายของมันเองมากกว่า !

     'กูจะนอนห้องนี้ มีอะไรไหม'

     'มี กูไม่ให้มึงนอน'

     'หักคอกูสิ กูจะได้ไปนอนที่อื่น..' มันท้าเสียงเข้มครับ ดวงตาของมันคมกริบยิ่งกว่าพระเอกในนิยาย ไอ้เหี้ยนี่เวลาทำหน้าโหดทีไร ผมล่ะสยองไปสามวัน

     ผมยกมือตั้งท่า จะบีบคอแม่งจริงๆ แต่ร่างกายที่สูงกว่าผมหลายเท่า ยืดกายให้เต็มความสูง ทำให้คอแม่งเลยหัวผมไปอีกเยอะ ไอ้กัสแสยะยิ้มร้ายกาจไว้ที่มุมปาก เพื่อเป็นการท้าทายผมอีกรอบ

     'ไอ้เตี้ยเอ๊ย...'แต่สุดท้ายผมก็ทำอะไรมันไม่ได้ เพราะแค่มันเหวี่ยงแขนทีเดียว ผมก็แทบกระเด็นลอยไปติดข้างฝาแล้วด้วยซ้ำ ไอ้กัสโซ่เดินเข้าห้องนอนผมไปด้วยท่าทางสบาย ส่วนผมก็เดินตามมันเข้าไปด้วยความอาฆาตมาดร้าย

 

     ไว้มึงหลับ กูจะเอาหมอนกดหน้ามึง !!!

 

     ความเย็นที่ผมสัมผัสได้ เมื่อก้าวเข้ามาในห้อง ทำให้ผมรู้ว่า ไอ้กัสโซ่ กลับมานานพอที่จะทำให้แอร์เย็นขนาดนี้แล้ว ผมเดินไปวางกระเป๋าที่โต๊ะทำการบ้าน ถึงมันจะเหี้ยแต่มันก็ยังมีความเป็นผู้ดี และเกรงใจเจ้าของห้องอยู่บ้าง คือมันนอนพื้น ผมนอนเตียง คนละมุมกันเลยแหละ

     ณ ปัจจุบัน ถูกเสียบชาร์จแบตเตอรี่อยู่ใกล้ๆ กับไอโฟนของไอ้กัสโซ่ ข้างกับโต๊ะทีวี ซึ่งเป็นที่ประจำของมันนี่มึงถอยเครื่องใหม่อีกแล้วหรอ ....

     'มึงซื้อโทรศัพท์ใหม่หรอวะกัส' ผมถามมันครับ ไอ้กัสที่กำลังจะล้มตัวลงนอน ถึงกับหันหน้ามองผมด้วยความเซ็งโลกสุดๆ

     'กูคงไปหยิบมาจากศูนย์เลยมั้ง'ขอบใจ ตอบได้กวนตีนสัด ๆ

 

     จากแรกที่คิดว่าจะขอพินมันซะหน่อย กูเปลี่ยนใจแล้วครับ เดินเชิดเข้าห้องน้ำแม่งเลย สักพักผมก็ออกมา ไอ้กัสโซ่ที่ว่าจะนอนมันยังไม่นอนหรอกครับ นั่งกดไอโฟนลูกรักมันอยู่ตรงที่นอนของมัน สัดนี่ติดเกมส์สุดๆ ผมเคยแอบเล่นโทรศัพท์มันนะ อ่ะโห แทบจะโหลดแอปมาทั้งโคตรแอปเปิ้ล!

     ส่วนผมเอง ถึงจะมึนและง่วงมากขนาดไหน แต่สุดท้าย เมื่อยังไม่ถึงเวลากูก็ยังนอนไม่ลงอยู่ดี พอกับที่คนทักบีบีผมมาพอดีเลยครับ

     ผมนั่งกดบีบีอยู่บนเตียงเงียบๆ ส่วนไอ้กัสก็นั่งเล่นโทรศัพท์มันไป ผ่านไปสักครึ่งชั่วโมง ผมเริ่มง่วงและแบตบีบีผมใกล้หมด ผมเลยเงยหน้าไปมองไอ้กัสที่นั่งเล่นโทรศัพท์มันอยู่ในท่าเดิม

     'ของมึงชาร์จเสร็จยัง กูจะชาร์จบ้าง'ไอ้กัสเงยหน้ามองผมครับ แล้วก้มหน้าเล่นเกมส์ในไอโฟนมันต่อ

 

     สัด ! จะอินดี้ไปไหนมึง

 

     'ไม่งั้นกูถอดสายแบตมึงออกจริงๆนะ'

     'กูจะฆ่ามึง'

     'งั้นกูไปชาร์จข้างล่างก็ได้วะ แม่ง!'

     ผมเดินหัวเสียลงมาข้างล่างครับ พร้อมกับสายชาร์จ ก่อนจะเสียบมันเข้ากับปลั๊กไฟ ผมหัวเสียเกินกว่าที่จะขึ้นไปนอนบนห้อง ผมเลยนอนแม่งในห้องนั่งเล่นนี่เลย สิ้นเรื่อง อีกอย่างในห้องนั่งเล่นบ้านผมมันก็มีแอร์เหมือนกันแหละว้า !!!!

     [End Near]