EAT ME IF YOU CAN [[ Yaoi ]]

EAT ME IF YOU CAN [12]
 
      [Near]
                'อือ...' เสียงประท้วงในลำคอผมยังดังออกมาเรื่อยๆ เมื่อไอ้เหี้ยกัสยังไม่ยอมถอนจูบออกไปจากปากผมเสียที มันขับรถออกมาได้ไม่เท่าไร แม่งก็เข้าข้างทางเสียแล้ว ไอ้ผมก็นึกว่าแม่งจะลงไปสูบบุหรี่ ที่ไหนได้จับกูจูบ!!!
                'เป็นบ้าไรมึง!'
                'เออ!!! กูจะบ้าก็เพราะมึงนั่นแหละ ไปหอมแก้มเหี้ยนั่นทำไม!! แก้มกูขาวขาว สะอาดกว่า ทำไมไม่หอม' มันว่าแล้วใช้มือผลักหัวผมเบาๆ ไม่อยากจะบอกว่าตัวไอ้กัสแทบจะทับผมอยู่แล้ว นี่ขนาดมันนั่งอยู่ที่นั่งคนขับแล้วแค่โถมตัวมานะ ผมยังจะตายเลย ถ้าแม่งนอนทับกู กูคงตายเลยแหละครับ 
                'กำลังใจ..' ผมเอ่ยแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไอ้กัสมันเลยจะดึงผมเข้าไปจูบอีก แต่ทำไมมึงต้องเอามือไปปรับเบาะกูให้เอนลงด้วยไอ้สัด!!!!
                'เหี้ย สัด สันดาน เลว!! ' ผมด่ามันแบบสี่คำรวด ไอ้กัสได้แต่ทำหน้าแป้นแล้นและยิ้มรับคำด่าผมอย่างมีความสุข
                'กูด่ามึงอยู่นะสัดกัส!'
                'กำลังใจ..'
                'เหี้ย ถอยออกไปเลย กูไม่อยากนอนทับที่ใคร!!' ผมว่า เมื่อกี้กัสมันจะถอดเสื้อผมแล้วด้วยซ้ำ แต่ผมคิดได้ ว่ามิลานเคยมาเล่าอะไรให้ฟังระหว่างมันกับไอ้กัส 
                'อะไร กูยังไม่ได้บอกมึงเลย ว่ากูจะนอนกับมึง' เถียงได้หน้าตายมากไอ้เหี้ย
                'แล้วปรับเบาะให้กูชมดาวหรอครับ'
                'อือ แต่จะพาไปชมบนสวรรค์นะ..สวรรค์ชั้นเจ็ดอ่ะ' กัสมันพูดพร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้ม แตกต่างกับตอนที่อยู่ในสนามแข่ง หรือตอนที่มันเหมือนเป็นลมบ้าหมู ด่ากูได้ด่ากูดีเลย
                '..กูไม่ชอบนอนทับที่ใคร' ผมพูดออกมาเบาๆ กัสโซ่หยุดมือที่กำลังลูบไล้อยู่ที่ช่วงขาผมทันที แล้วมองหน้าผม
                'ใครไปเล่าอะไรให้มึงฟังอีก'ผมไม่ตอบ มันน่าจะรู้นะ หมาตัวไหนคาบข่าวมาบอกกูได้
                '..มิลานสินะ'ผมสบตามันทันที เมื่อมันพูดชื่อคนคนนั้นออกมา หน้าด้านที่สุด! ก่อนจะมารักกับกู มึงกลับไปจัดการกับของเล่นมึงก่อนดีไหม!
                'ไม่ใช่คันนี้สักหน่อย คันนี้เพื่อมึงคนเดียว' มันว่า แล้วเอามือตีขาผมเบาๆ
                'เหอะ บ้านมึงคงมีเป็นร้อยคัน!'
                'ไม่เอาน่า..ที่กูเจ้าชู้ ที่กูมั่ว ก็เพราะมึงนะ'
                'เพราะกู กูให้มึงออกไปมั่ว ออกไปเจ้าชู้หรอกัส!' ผมมองหน้ามันด้วยแววตาโกรธ
                'ถ้ามึงไม่ทิ้งกู กูจะออกไปมั่วให้ลืมมึงทำไม'ผมถึงกับพูดไม่ออก ท่องไว้เนียร์ ท่องไว้ มันตอแหล! ท่องไว้ๆ อย่าใจอ่อนกับมันเด็ดขาด
                'กูรักมึงมากกว่าเดิมทุกวัน รู้ไหมเนียร์...'
                'งั้นที่ออกไปมั่ว ออกไปนอนกับคนโน้นคนนี้ ก็เพราะรักกูใช่ไหม..' ผมเถียงมันกลับไปเสียงแข็ง อยากจะพอกับไอ้เหี้ยนี่ แต่ยิ่งทำก็ยิ่งทรมาน.. กัสมึงเคยทรมานแบบกูบ้างไหม กูต้องทนนอนคิดถึงมึงทุกคืน ว่ามึงจะไปมั่วที่ไหนบ้าง กูต้องคิดนู่นคิดนี่คนเดียว และสุดท้ายกูก็ต้องอยู่ตัวคนเดียว
                'กัส..มึงจะกลับมารื้อเรื่องเดิมๆทำไม'
                'อยากจะให้มึงเป็นของกูเหมือนเรื่องเดิมๆไง..เรื่องเดิมๆที่เรารักกัน'
                'เหอะ!!!' ผมหัวเราะขึ้นสูงอย่างสมเพชตัวเอง 
                'ไม่เชื่อกูแล้วหรือไง'
                'มึงไม่เคยให้กูเชื่อได้เลยไม่ใช่หรอกัส แม้แต่กูเป็นน้องมึง..แม้แต่กูเป็นเมียมึง.. มึงยังเคยกูเอาไปพนันเลย' ผมพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ฉนวนความร้าวฉานของผมกับมัน เมื่อสองปีก่อน ไม่ได้เกิดจากที่มันไปมั่ว หรือ ไปเจ้าชู้กับใคร .. แต่มันเกิดจากที่มันเอาผม..เอาไปเป็นตัวพนัน
                'ตะ..แต่มันก็ผ่านมาแล้วนะนิเนียร์..' ไอ้กัสเรียกชื่อผม แบบที่เราเคยใช้เรียกกันและกัน ผมนิเนียร์ ส่วนแม่ง ซูกัส น่ารักตายห่าล่ะ
                'แต่ถ้าวันนั้น มึงไม่ชนะ กูก็ต้องโดนเข้าคิว โดนสารพัดใช่ไหมกัส มึงทำแบบนั้นได้ยังไง มึงบอกว่ามึงรักกู แต่เอากูไปพนัน.. แล้วมาวันนี้ มึงก็บอกว่ารักกูอีก.. เดี๋ยวมึงก็จะเอากูไปพนันอีกใช่ไหม' ผมเอ่ยอย่างเจ็บปวด คืนนั้นก็เหมือนคืนนี้แหละครับ ผิดกันตรงที่ว่า ผมมากับไอ้กัสและกลุ่มเพื่อนมัน จึงไม่แปลกหรอกครับที่ไอ้พี่นิว จะโยนกล่องถุงยางให้มัน เพราะพวกมันรู้เรื่องผมกับไอ้กัสกันยกเซ็ตแล้ว แต่มันก็ยังมีความดีอยู่บ้าง คือรู้กันแค่นี้ ไม่มีใครรู้อีกเลย
                'คืนนั้น..กูไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้นนะเนียร์...แต่กูจำเป็น' 
                'จำเป็น!!! ชีวิตกู ความสุขของกู ต้องขึ้นอยู่กับความจำเป็นของมึง ไอ้สันดาน!!!' ผมตะโกนใส่หน้ามันสุดเสียง หลังจากถึงสนามแล้ว ผมก็ไปนั่งรอไอ้กัสที่เดียวกับที่นั่งดูพวกมันแข่งในวันนี้ ผมนั่งดูมันตั้งแต่ต้นจนจบรายการ ร้อนก็ร้อน อ้าวก็อ้าว และที่สำคัญวันรุ่งขึ้นผมมีสอบเก็บคะแนน แต่ผมก็ยอมมากับมัน เพียงแค่มันเอ่ยชวนผมออกมา
                'เนียร์..มึงไม่เคยให้โอกาสกูเลยนะ'
                'ยังจะหน้าด้านมาขอโอกาสจากกูอีกหรอกัส!'และแล้วการแข่งขันก็จบลง ไอ้กัสเป็นฝ่ายชนะ คืนนั้นลงกันทั้งหมดเจ็ดคัน..คุณคิดดูสิครับ หนึ่งในเจ็ด ถ้ามันชนะผมก็ยังอยู่กับมัน แต่ถ้าคืนนั้นมันแพ้ ผมต้องโดนเรียงคิวกี่คิว ไอ้กัสไม่ได้บอกผมเองหรอกครับ ผมไปได้ยินพวกนั้นพูดตอนจะวิ่งไปหามันในสนาม ... ผมหยุดวิ่งและยืนร้องไห้แม่งตรงนั้นแหละครับ ไอ้กัสเดินเข้ามาหาผม ผมต่อยหน้ามันไปทีหนึ่ง ก่อนที่วันรุ่งขึ้นเราจะยุติสัมพันธ์สวาทลง
                'มันจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีกเด็ดขาด กูสัญญา'
                'กูไม่เชื่อ! มึงพากูกลับไปส่งบ้านเดี๋ยวนี้เลย กูจะไม่ไปไหนกับมึงอีกแล้ว หรือไม่มึงก็ทิ้งกูไว้ตรงนี้แหละ กูจะให้พี่เต็นท์มารับกูเอง!!!' พอผมพูดจบ ไอ้กัสก็จูบปิดปากผมทันทีเลยครับ หลังจากคืนนั้นแล้วใช่ไหมครับ เรายุติความสัมพันธ์สวาทของเราลง ไอ้กัสก็มายื่นข้อเสนอกับผมครับ ถ้าภายในสองปี ผมยังหาคนที่ใช่ ที่โดนและดีกว่ามันไม่ได้ มันจะมาทวงผมคืน แล้วมันก็ครบสองปีแล้วด้วย มันถึงมาทำแบบนี้กับผมอีกไง
     
คนดีกว่ามันมีถมเถ แต่คนที่ใช่แบบมันมีแค่...มันคนเดียว!!
 
                'อือ...'มันค่อยๆถอนริมฝีปากออกครับ มันจ้องหน้าผม จ้องลึกเข้ามาในดวงตาผม ก่อนที่มันจะไม่พูดอะไร และหันกลับไปตั้งหน้าตั้งตาขับรถเหมือนเดิม ... จนกระทั่งถึงที่หมาย ... นรกของผม
     [End Near]
 
     [Casso]
                'เข้าไปสิ จะให้กูอุ้มหรือไง' ผมพูดครับ มันมีท่าทีจะหนีผมตั้งแต่ผมขู่จะเลี้ยวเข้าม่านรูดแล้ว ผมว่าเราต้องคุยกันแบบจริงๆสักที และแบบไม่มีอะไรมาขัดด้วย ยกเว้นก็แต่..ความสุขของเราเท่านั้นที่จะขัดผมได้
                'ไม่ต้อง' มันพูดเสียงขาดครับ ผมล่ะกลัว กลัวตายห่าล่ะ เวลาเหี้ยนี่เก็กเสียงดุ คุณลองคิดตามนะครับ ตัวเท่ามด แต่ดุเหมือนสิงโต มันแหละครับ ผมเดินเข้าไปในห้องก่อนครับ นี่ไม่ใช่ม่านรูด โรงแรมอะไรเลยนะ ห้องหอผมต่างหาก .. ผมเก็บหอมรอมริบเพื่อมันโดยเฉพาะ ตั้งหลายเดือนกว่าผมจะได้ห้องนี้มา ชั้นบนสุดของอาคาร ห้องสวีทเลยนะครับ และที่สำคัญ ผมยังไม่เคยเอาใครมานอนที่นี่เลยด้วยซ้ำ ให้มันคนเดียว ชื่อห้องผมยังจะอยากเขียนชื่อมันลงไปเลย แต่ไม่เอา กลัวแม่งเอาชู้มากก เวลานั้นกูรับไม่ได้ครับ
                ร่างเล็กตรงหน้าผม เหมือนจะสนใจ ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวอย่างมาก มันหันไปหันมาจนผมตาลาย แต่มันคงไม่รู้หรอก มันน่ะน่าสนใจกว่าเฟอร์นิเจอร์หลักแสนที่ผมเอามาลงเสียอีก
                'ชอบไหม..' ผมถาม ผมยืนซ้อนอยู่หลังมันครับ เอามือจับบ่ามันทั้งสองข้าง อารมณ์เหมือนพาเมียมาดูเรือนหอยังไงอย่างงั้น
                'เฉยๆ'โห่ย!! เดี๋ยวพ่อตบปากด้วยปากให้เลย
     
นิ่งครับ นิ่งเอาไว้ๆ ใจเย็นๆ ผมปลอบตัวเองครับ เนียร์เป็นคนปากแข็งมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ความจริงผมอยากจะลากมันเข้าห้องนอนเลยด้วยซ้ำ ห้องอื่นค่อยมาดูวันหลังเอาก็ได้ แต่มันคงไม่คิดเหมือนผมหรอกครับ
                'แต่ก็ดูดี..'อือ.. ชื่นใจไปดอกหนึ่ง
                'ไปดูห้องนอนไหม..' ผมถามครับ มันเดินรอบๆแล้ว แต่ยังไม่เข้าดูตามห้องเล็ก เฮ้!! ผมไม่ได้คิดจะทำอะไรมันเลยนะ แต่ถามมันเฉยๆ
                'ไปดูกับมึง กูก็โง่ยิ่งกว่าควายแล้ว' มันว่า แล้วเดินไปนั่งลงบนชุดโซฟาที่กลางห้องงั้นกูยอมเป็นโคลนก็แล้วกัน เพื่อมึงจะได้จมปรักรักกูตลอดไป กิ้วๆ ... เสี่ยวสัดๆ
                'มึงไม่ต้องสะเออะเป็นโคลนเลยนะกัส เพราะถ้ามึงเป็นโคลน กูจะเป็นควายตัวแรกของโลก ที่ไม่ลงโคลนเลย!!' 
                '..เหี้ยขัดมุกกูตลอด' ผมพูดเบาๆครับ พูดดังไม่ได้ เดี๋ยวแม่นางจะกริ้ว เอ๋..ตอนนี้ผมดูอารมณ์ดีไปหรือป่าวหว่า ไม่อยากจะบอกผมดีใจขนาดไหน ที่ได้เนียร์มา แต่ทำไมเนียร์ไม่คิดเหมือนผมบ้าง.. ว่าที่ผมทำไป เพราะผมรักมัน
                'มีเหี้ยอะไรให้กูกินไหม หรือมีแต่เหล้าให้กูกิน' มันหันมาถามผมครับ หิวสิมึง
                'เออ มีแต่เหล้า'
                'มีเยอะมีแยะ จะเก็บไว้ดองกินชาติหน้าหรอวะ' มันบ่นครับ แล้วเดินผ่านหน้าผมไปยังห้องครัว ผมก็เดินตามมันไปติดๆ พออยู่ด้วยกันสองคนแล้ว.. ไม่อยากให้มันไปไหนห่างตัว ห่างตา ผมเลย
                'อาหารกล่องก็มีนี่หว่า..ตอแหล' มันว่าผมครับ ขณะที่มันเปิดตู้เย็น ผมคิดถูกแล้วแหละ ที่หาอะไรมาใส่ตู้เย็นไว้ก่อน ไม่งั้นผมคงได้โดนบางคนฉีกอกบ้างแล้วแหละเนียร์หยิบอาหารกล่องออกมาจากตู้เย็นครับ หยิบออกมาสองกล่อง..เผื่อกูหรอ
                'มึงเวฟเองนะ กูไม่เวฟเผื่อมึงหรอก'
                'แล้วหยิบมาทำเหี้ยอะไรครับ สองกล่อง'
                'กูหิวของกู มึงจะทำไม!'
                'แล้งน้ำใจว่ะ เนียร์'
                'ถ้ากูแล้ง มึงก็กันดานน้ำใจแล้วว่ะกัส! จะแดกอะไรก็หยิบมา จะได้รีบๆทำ รีบๆแดก และ รีบๆกลับ'เออ รีบแดก รีบทำ แต่ไม่รีบกลับแน่นอน !!
                ผมเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับหุ่นอันเซ็กซี่ขยี้มันทั้งเลดี้แอนด์เจนเทิลเมน สรุปคือ กูหล่อน่ะครับ ผมเห็นเนียร์ยืนอยู่ที่นอกระเบียง เมื่อกี้เราทำกิจกรรมกันเล็กน้อยในห้องน้ำ ผมเห็นว่ามันไม่สมควรเลยไม่สามารถเอาออกอากาศได้ แหม..ก็ไอ้เตี้ยมันอาบน้ำช้านี่ครับ ผมก็แค่เข้าไปช่วยมันอาบก็เท่านั้นแหละ! ไม่มีอะไร หวังดีล้วนๆ
 
                'เหี้ยกัส!! มึงเข้ามาได้ยังไงงง!!!!' ร่างเล็กที่กำลังลั้ลลาอยู่กับฝักบัวและอ่างจากุชชี่ หันมาโวยวายผมทันที เมื่อผมปรากฎกายให้มันเห็น คือมันไม่หลบผมหรอกครับ มันคิดว่ามันด้านแล้วไง เลยเปิดให้ผมดู แต่ผมด้านกว่าไง ถึงมึงไม่เปิดกูก็จะดู!
                'กุญแจ...' ผมตอบเสียงเย็น แล้วคลายเชือกชุดคลุมอาบน้ำไปด้วย การที่ได้เห็นสรีระร่างกายของมันแบบไม่มีอะไรปกคลุม มันทำให้เลือดลมผมไหลดีจริงเชียว
                'เดี๋ยวๆๆ กูยังอาบไม่เสร็จ มึงออกไปเลย ไอ้สัด!!' ร่างเล็กด่าผมครับ แล้วทรุดตัวนั่งลงแช่น้ำในอ่างต่อ (เมื่อกี้มึงกล้ามากครับ ลุกขึ้นมาด่ากูแบบโท่งๆ)
                'กูร้อนเหี้ยๆ ลงด้วย' ผมว่าแล้วก้าวเท้าเข้าใกล้อ่างน้ำไปด้วย คือห้องมันค่อนข้างหรู ไม่แปลกหรอกครับ ที่ในห้องน้ำจะมีอ่างจากุชชี่และในห้องนั่งเล่นจะมีโคตรโฮมเธียเตอร์ตั้งอยู่
                'ไม่!!! เต็มแล้ว!!' มันพูด แล้วเคลื่อนตัวมาอยู่กลางอ่าง แต่ขอโทษ กูซ้อมมาดี กูรู้ว่าอ่างมันลงได้ถึงสามคนสัด!!!
                'ไอ้เหี้ย ไอ้หน้าด้าน โคตรๆจริงเลยมึงเนี่ย' ร่างเล็กด่าผมตามสไตล์ของมันครับ เราแช่น้ำกันคนละมุมได้สักพัก ความต้องการของผมก็เพิ่มขึ้นไปด้วยเรื่อยๆ คุณคิดดูสิครับ ผมนั่งทรมาน ทุรนทุราย ส่วนแม่งนั่งเอาแขนตีน้ำหน้าตาเฉยๆ!
                'เนียร์ กูมีคำถาม'
                'ถามมาเลยสัด กูตอบถูกมึงให้กูร้อยหนึ่งนะ'
                'ไอ้หน้าเงินเอ๊ย เออๆ แต่ถ้ามึงตอบผิด...'
                'กูจะจ่ายให้มึงห้าสิบบาทเลยเอ้า! ลงทุนนะลงทุน'
                'ปะป๋ามึงเหอะ ตอบผิดมึงมานี่เลย...' ผมว่าแล้วเอานิ้วจิ้มแก้มตัวเองด้วยท่าทางอันน่ารัก อั๊ยย่ะ!!! กูนี่มันทำอะไรก็หล่อว่ะ 
                'โหย กูเสียเปรียบสัดๆอ่ะ มีอะไรที่กูตอบผิดแล้วไม่ต้องให้กูเสียตัวไหม' มันย้อนถามผมกลับครับ ผมไม่อยากให้เนียร์กับผมมีปากเสียงกัน เลยต้องหาอะไรให้มันทำไง ไม่งั้นกูกับมันเถียงกันตลอดเวย์
                'มี..'
                'ว่ามาเลย'
                'นอนกับกูไง'
                'สัด! อย่าพูดมาก ถามมาได้แล้ว กูร้อนเงิน!'
                'ร้อนเงิน..จริงหรอ'
                'เออออออออออออออออออ' มันเออยาวๆใส่หน้าผมครับ ผมเลยเอาท่อนแขนตีน้ำใส่หน้าแม่งเลย สะใจโว้ย
                'เหี้ยกัส!'
                'คำถาม!!!..' ไอ้เนียร์กำลังจะด่าผมครับ แต่ผมสวนขึ้นไปก่อน จากที่ทำหน้าคล้ายจะกินหัวผม มันเลยเปลี่ยนเป็นทำหน้าตั้งอกตั้งใจแทน กูหวังว่าตอนสอบเข้ามึงคงทำหน้าอย่างนี้นะ
                'มึงรักกูไหม...?'
                '....นี่คำถามมึงใช่ไหมกัส' มันเงียบไปสักพักครับ แล้วค่อยถามผมกลับอีกครั้ง ผมก้มหน้าต่ำมาก ต่ำจนแทบจะจูบกับน้ำในอ่างอยู่แล้ว แต่ผมกลัว..กลัวคำตอบมันที่สุด
                'เออ ตอบถูกห้าร้อย ตอบผิดโดนกด ตอบโกหกโดนเรียงคิว..คิวที่มีกูคนเดียวน่ะ'
                '....' เนียร์เงียบไปอีกครั้งครับ ผมคิดว่ามันไม่ได้เงียบ เพราะกลัวตอบอะไรหรอก มันกำลังลังเลอยู่มากกว่า ... ผมยังมั่นใจอยู่นะว่าเนียร์รักผมอยู่ แต่การที่มันอยู่กับไอ้เต็นท์วันนี้ ก็ทำเอาผมหวั่นใจเหมือนกัน
                'ไม่...รัก'
                'ตอบผิด..โดนกด'
                'อะไรมึงอ่า! เห็นแก่ตัวนี่หว่า'
                'ไม่ใช่มึงแกล้งตอบผิดให้กูกดมึงหรอ..' คราวนี้คนตัวเล็กถึงกับไปไม่ถูกเลยครับ มันค่อยๆหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งๆที่เราแช่น้ำเย็นกันอยู่แท้ๆ 
                'เห้ยยยยๆๆๆ' มันกำลังหนีขึ้นจากอ่างครับ ผมเลยกระโจนดึงแขนมันไว้ซะก่อน แล้วลากมันลงมาในน้ำอีกรอบ
                'ในอ่าง..ก็ได้อารมณ์อีกแบบหนึ่งนะ' ผมพูดจบ ก็ปิดปากมันที่กำลังจะโวยวาย ด้วยริมฝีปากของผม ไม่นาน..ร่างเล็กที่ดิ้นไปมาอยู่ในอ้อมแขนผม ทำเอาน้ำในอ่างกระจายไปหมด ก็หยุดดิ้นและให้ความร่วมมือกับผมจนได้ 
                'อือ..อ๊า...' เสียงครางจากนิเนียร์ทำให้ผมแทบควบคุมสติของตัวเองไม่อยู่ ร่างเล็กกำลังเรียกหาผม และผมก็กำลังเรียกร้องหามันอยู่เช่นกัน และสติผมก็ขาดผึงทันที เมื่อร่างเล็กที่ผมกำลังเล่นบทจูบอยู่ กลับเคลื่อนตัวเองให้กลายมาเป็นผู้คุมเกมส์จูบแทน 
                'อ่อน..อ่ะกัส' ร่างเล็กที่นั่งคร่อมผมอยู่อีกทีเอ่ย พร้อมกับกัดริมฝีปากของตัวเองด้วยท่าทางสุดเซ็กซี่ ไอ้เด็กปากแข็ง ช่างยั่วเอ๊ย!
                ผมก้มลงซุกไซร้ตามลำคอของมันแล้วใช้ฟันดึงและขบกัดเบาๆ เอาพอให้เป็นรอย ร่างเล็กยังเปล่งเสียงครางออกมาเรื่อยๆจนห้องน้ำอันแสนเสียงสงบของเรา กลายเป็นห้องน้ำสุดวิเศษและเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผมจับร่างเล็กพิงหลังกับขอบอ่าง...
                'พร้อมไหม...' 
                'ถ้าไม่ทำ..จะขึ้นจากอ่างแล้วนะ' มันขู่ผมครับ ดูมันนะ!! กูอยากจะให้เหี้ยเต็นท์ยืนอยู่ตรงประตูจริงๆเลย!!! ผมเบียดตัวเองเข้าระหว่างกลางลำตัวมัน น้ำเย็นช่วยผมได้มาก เพราะไม่นานผมก็มาถึงปากทางเสียแล้ว... สัมผัสอุ่นร้อนของผม และความเย็นของน้ำ คงสร้างความเสียวซ่านให้แก่ร่างเล็กไม่น้อย เพราะเพียงแค่ผมเบียด..ร่างเล็กก็ครางกระเส่าออกมาไม่เป็นศัพท์อย่างกลั้นไม่อยู่ ผมเบียด..ให้แนบชิดกับร่างเล็กมากขึ้น เพื่อเรียกเสียงครางหวานให้ดังขึ้น
                'ยั่วอีกได้ไหม..' ผมกระซิบข้างหูมันเบาๆ แล้วหันไปจูบที่ขมับทีหนึ่ง 'กูว่ามึงน่าจะเปลี่ยนชื่อนะ นิเนียร์ เป็น นัวเนีย..นัวเนียกูจังเลย'
                'เหอะๆ อยากจะให้ยั่วอีกไหมล่ะ..' นิเนียร์ถามผมกลับครับ
                'หึๆ..' ผมหัวเราะในลำคอ ก่อนจะสอดใส่..เข้าไปในร่างกายมันช้าๆ
                'อื้ออออ...อ๊ะ....' ขาเรียวของร่างเล็กแยกออกจากกันให้กว้างขึ้นอีก เพื่อรับแรงกระแทก.. จากสะโพกของผม .....
                เสียงอื้ออ้าของร่างเล็กก็ดังตามมาติดๆ ประสบการณ์ใหม่ในอ่างน้ำของเรา มันก็เกิดขึ้นแบบเบาๆ แบบนี้แหละครับ...
 
                ตัดกลับมาที่ผมนี่มา บอกแล้ว เรานิดหน่อยเท่านั้น ผมเดินเข้ามุมตู้เสื้อผ้าครับ หากางเกงมาใส่ แล้วเดินออกไปหาร่างเล็กที่ชิ่งหนีผมออกมาจากห้องน้ำซะก่อน ...เมื่อกี้ผมตั้งใจ เต็มใจ และก็ดีใจ ให้มันเกิดขึ้นนะครับ ถึงเนียร์มันจะบอกว่าผม..แค่อยากก็เถอะ
                'ใครกันแน่วะที่อ่อน!!' ผมมองตามร่างเล็กที่เดินขึ้นจากอ่างไปด้วยความยากลำบาก...
                'กัสหุบปาก..มึงแค่อยากก็เท่านั้นแหละ'มันคงไม่รู้หรอกว่า มันทำให้ผมน้อยใจขนาดไหน ที่มันพูดแบบนั้น แต่ก็ควรแล้วแหละ ผมทำกับมันไว้เยอะ แต่สาบานได้ คืนนั้นผมไม่ได้ตั้งใจจะเอามันเป็นของพนันจริงๆ ... ผมแค่กำลังเข้าตาจนก็เท่านั้น... ผมรู้ผมเห็นแก่ตัว แต่ผมก็เอาเนียร์กลับมาได้ และไม่เคยคิดจะกลับไปทำแบบนั้นอีกเลย ... ผมมีเหตุผลให้เนียร์เสมอ แต่นิเนียร์ไม่ยอมฟังผมเอง ...
     [End Casso]
 
     [Near]
                ผมเดินกลับเข้ามาในห้องครับ เดินออกไปตากลมเย็นข้างนอกตรงหน้าระเบียงนานแล้ว เดี๋ยวกูเป็นหวัดพอดี จะบอกว่าไงดีอ่ะ ห้องมันก็สวยดีนะ แล้วมุมโค้งน้ำตอนกลางคืนที่มองลงไปก็สวยมากๆ บรรยากาศแม่งดีสุดๆอ่ะ แต่ถ้าคนร่วมห้องผมมันสันดานดีกว่านี้หน่อย มันก็จะดียิ่งๆขึ้นไปอีก
                'อือ..เหี้ย..ปล่อย' ผมโวยวายครับ ผมเดินกลับเข้ามาในห้องได้สองสามก้าว เหี้ยกัสมันก็จะปล้ำผมอีกแล้ว เอ่อ เรื่องในห้องน้ำเมื่อกี้.. ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นนะ ผมรู้ว่ามันผิด .. ผิดทั้งเรื่องที่เราเป็นพี่น้องกัน ผิดต่อตัวผมเอง ผิดต่อตัวมัน แล้วก็ผิดต่อใครอีกหลายๆคน..
                'ต่อเถอะ..ยังไม่จุใจเลย' มันกระซิบข้างหูผมครับ เหี้ยกัสเป็นพวกประหลาดเสื้อมีเต็มตู้แต่ไม่ชอบใส่ จึงไม่แปลกเลยครับ ที่ตอนนี้หลังผมทั้งแผ่นหลังจะแนบเนื้ออยู่กับซิกแพคที่เรียงกันเป็นลอนของมันอย่างสวยงาม
                'ตะกละว่ะ'
                'เอามาคืน...' มันรวบตัวผมไว้ในอ้อมแขนมัน ก่อนจะพูดต่อ แล้วชูสิ่งของบางอย่างที่ผมไม่ได้เห็นมันมานานแสนนาน .. แหวน เอิ่ม กูจำได้ว่ากูฝังกลบดินแล้วเอา เมล็ดผักกาดปลูกทับไปแล้วนะ มึงไปเอามันมาได้ยังไง
                'ไม่รับคืน' ผมพูดแล้วปัดมือมันที่ชูแหวนอยู่ตรงหน้าผมออก แหวนวงนี้ สำหรับแต่ก่อน มันเป็นสิ่งของโคตรแทนใจมันกับผมเลยก็ว่าได้ ถึงมันจะเป็นแหวนทองคำขาวเรียบๆ แต่ด้านในของแหวนก็สลักชื่อมันและผมอย่างสวยงาม CASSO-NEAR ตอนผมกับมันแตกร้าวกัน พอผมทำใจได้ ผมก็หิ้วเสียมติดมือไปหลังบ้าน พร้อมกับถุงเมล็ดผักกาด ผมขุดดินแล้วโยนแม่งทั้งแหวนทั้งเมล็ดลงไปพร้อมๆกัน แล้วกลบดิน รดน้ำ แล้วมันก็เติบโตเป็นต้นผักกาดให้ผมกินในไม่กี่วันต่อมา ... 
                'จะเอาวงใหม่หรอ'
                'วงใหม่ วงเก่า ก็ไม่เอา...บอกแล้วจะไม่กลับไปคบด้วยอีก'
                'ก็ไม่ได้ขอให้กลับมาคบ แค่ขอให้กลับมารักกันเหมือนเดิม'ผมไปต่อไม่ถูกเลยครับ ผมว่าแม่งเมาแน่ๆ เพราะไอ้เหี้ยกัสเวลาเมา ถ้ามันอยู่กับผม ปากแม่งโคตรหวานอ่ะ ผมหมายถึงมันจะพูดจาเลี่ยนๆอ่ะน่ะ ไม่ได้หมายถึงรสปากมันหวาน!
                'ประทับใจสิมึง'
                'เหี้ยๆ ปล่อยได้แล้วกูจะนอน โทรไปหาเมีย...เมียน้อยมึงด้วย มันโทรมาเมื่อกี้' ผมพูดพร้อมกับกระโดดขึ้นเตียงไปด้วย กูไม่สนหรอกครับว่าแม่งจะนอนไหน แต่กูจะนอนบนนี้!
                'อือ ใช้คำน่าสนใจดีหนิ'
                'อ้อ กูคงต้องบอกต่ออีกสินะ ว่าเมียน้อยมึงคนไหน เพราะเมียน้อยมึงมีเป็นโหล!!' 
                'หึๆ...' ไอ้กัสหัวเราะครับ แล้วเดินขึ้นเตียงมานอนข้างผม ได้ข่าวกูจะนอนคนเดียว! ...
                'มึงโทรไปหามันเซ่ จะมากอดกูทำเหี้ยอะไร!' ผมได้โวยวายอีกรอบครับ เหี้ยกัสแม่งไม่นอนเฉยๆ มันดึงผมเข้าไปกอด กอดไม่พอมึงจะมาไซร้กูอีกทำม๊ายยยย!!
                'ไม่เอา..อยู่กับเมีย ไม่อยากนอกใจเมีย'
                'กูไม่ใช่เมียมึง!'
                'กูล่ะเบื่อ พวกคนปากหมา ปากแข็งอย่างมึงเนี่ย ต้องจูบอีกรอบว่ะปากมึงจะได้หายแข็งหายหมาสักที' มันไม่พูดเปล่า มันเอามือมาดึงปากผมด้วย มันส์มือเลยนะครับมึง!
                'มันโทรมาอีกแล้ว มึงก็รับๆซะสิ' ผมพูดครับ ไอโฟนไอ้กัสมันร้องเพลงร็อคอีกแล้ว ถ้าคืนนี้ทั้งคืนผมต้องนอนฟังเพลงร็อคริงโทนมัน ผมคงนอนหลับไม่ลงอ่ะ!
                'เมียกูช่างมีน้ำใจ สนับสนุนอย่างเป็นทางการให้กูมีเมียน้อย' ไอ้กัสมันพูดครับ ก่อนจะเอื้อมตัวไปหยิบไอโฟนมันที่แหกปากอยู่บนโต๊ะข้างเตียง
                'โหล'มันรับสายด้วยหน้าเซ็งๆ มือข้างหนึ่งมันถือโทรศัพท์แนบหูไว้ก็จริง แต่มืออีกข้างมันก็โอบผมที่นอนเล่นเกมส์ในมือถือไว้อย่างหลวมๆ สวีทกันจังเลยมึงกะกูเนี่ย!!!
                'อือ แค่นี้นะ'ไม่นานกัสมันก็วางสายครับ แต่เท่าที่ฟัง มึงพูดแค่ โหล กับ อือ แค่นี้นะ แค่นี้เองนะ! มึงวางสายกันแล้วหรอ
                'ทำไมวางสายเร็วจังวะ'
                'มันโทรมาถาม กูกับมึงได้กันหรือยัง'
                'ไอ้สัด แล้วมึงตอบว่าอะไร'
                'แล้วมึงคิดว่ากูตอบว่าอะไรละ มึงก็น่าจะได้ยินนะ'อือ แค่นี้นะ .... อือ แค่นี้นะ .... อือ ... อือ ... อือ! ไอ้อือของมึงนี่หมายความว่าไงวะ อือ วางสายก่อน หรือ อือ กูได้กับมันแล้ว ไอ้เหี้ย!!
                'หึๆ ชัดไหม' 
                'ชัดเหี้ยๆ'
                'ชัดแล้วก็นอน จะได้พาไปส่งโรงเรียนพรุ่งนี้ หรือถ้าไม่นอน จะได้ทำอย่างอื่นต่อ'
                'เออกูจะเชื่อมึง โดยการนอนหลับให้สนิท' ผมพูดจบ ก็พลิกตัวนอนหันข้าง ผมไม่อยากนอนเห็นหน้ามันเลยครับ แล้วผมก็หลับตาลง ไม่นานผมก็รู้สึกว่าห้องเงียบลงแล้ว ลืมตาขึ้นอีกที เพียงครู่เดียวห้องก็มืดสนิท ... และอ้อมกอดอันแสนคุ้นเคยก็กอดผมไว้จากทางด้านหลังแบบหลวมๆ มันคงจะเป็นแบบนี้จนกระทั่งถึงเช้า...
                'นิเนียร์...'   
                'อือ..เป็นเหี้ยไรอีก'  
                'เราไม่ได้นอนกอดกันแบบนี้นานเท่าไรแล้ว...'
                '.....สองปี สามเดือน เจ็ดวัน ได้มั้ง'
                '....นั่นสินะ'