EAT ME IF YOU CAN [[ Yaoi ]]

EAT ME IF YOU CAN [13]

 

     [Tent]

                'โอเคครับ แล้วเจอกันนะเนียร์' ผมกดวางสายน้องไปครับ ผมรู้สึกดีมาก เมื่อตื่นขึ้นมาตอนเช้าจากคืนอันแสนทรมาน คุณรู้ไหมครับเมื่อคืนผมทรมานมากแค่ไหน ผมกรอกเหล้าเข้าปากไปไม่รู้กี่ขวดกว่าผมจะหลับลง..ทรมานชะมัดเลย แต่เมื่อเช้าน้องโทรมาหาผมแต่เช้าเลยครับ ผมไม่ใช่คนแฮงค์ง่าย ถึงผมจะเมา แต่ผมก็จะจำได้ทุกอย่าง เนียร์โทรมาฟอร์มถามผมว่า ทางบ้านผมว่าอะไรหรือเปล่าเรื่องที่ผมเอารถไปลงแข่ง ที่จริงผมคิดว่าเนียร์อยากให้ผมสบายใจมากกว่า แล้วมันก็ดีขึ้นจริงๆด้วยครับ

                'ไงเฮีย ลุกแต่เช้าเลยนะ' ไอ้ติวครับน้องชายผมเอง เราห่างกันสามปีกว่าๆ มันปีหนึ่งส่วนผมปีสี่แล้วครับ เราเรียนวิศวะเหมือนกัน ตอนมันสอบเข้า ก็ผมเนี่ยแหละครับที่ไปโขกสับมันจนสอบติดจนได้

                'เฮียก็ไม่ใช่คนตื่นสายอะไรนี่หว่า' ผมพูดครับ แล้วเข้าประจำที่นั่งเพื่อทานมื้อเช้า 'ว๊าว วันนี้ป้าบัวนึกไง ถึงทำเบรคฟัสครับเนี่ย' 

                'หรอออ แต่เมื่อคืนติวเห็นเฮียเต็นท์เมาเละกลับบ้านมาเลยนะ นึกว่าเที่ยงๆนู่นกว่าจะตื่น'

                'หุบปากไปเลยไอ้ติว เดี๋ยวป๋าม้า มาได้ยินแล้วเฮียจะซวย' ผมพูดพร้อมขู่ไอ้ติวด้วยมีดทาเนย เราเป็นบ้านคนจีนครับ ป๋าม้าผมทำธุรกิจเกี่ยวกับส่งออกและภายในประเทศ เอาง่ายๆเพื่อความสบายใจแก่แม่ยกผม แลมโบฯเมื่อคืนที่ผมเสียไป ไม่ทำให้บ้านผมเดือดร้อนอะไรมากมายหรอกครับ

                 ผมรอป๋าและม้าลงมาจากห้อง และเริ่มทานมื้อเช้าด้วยกัน บ้านผมประกอบด้วยสี่คน ป๋า ม้า ไอ้ติว แล้วก็ผมเองครับ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายครับ ผมขึ้นไปนอนต่อเพราะถึงจะไม่แฮงค์ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าผมไม่ได้ง่วง ส่วนไอ้ติวก็ไปเรียนครับ มันยังบ่นไม่หายเรื่องพี่ปีสองมันยังรับน้องไม่จบไม่สิ้นทั้งๆที่จะปิดเทอมใหญ่อยู่แล้ว ส่วนป๋าม้าผมก็ไปทำงานครับ ได้ข่าวว่าสองสามวันนี้ท่านจะต้องบินไปต่างประเทศแล้วด้วย .. อ่า งั้นแบบนี้ผมก็ต้องอยู่บ้านคนเดียวสิครับ เพราะไอ้ติวก็นอนหอพัก ผมไม่นิยมนอนนอกบ้านเท่าไรครับ อีกอย่างคุณวางใจได้เลยผมไม่มีห้องพัก หรือ ห้องคอนโดที่ไหน ไว้ซ่อนใครหรอกครับ..

                'เห้ยๆๆทางนี้' ไอ้ธันโบกมือเรียกผมครับ ตอนเที่ยงวันมันโทรไปหาผมที่บ้าน เพื่อช่วนผมมาหาน้องบลูแฟนมันครับ จะบอกว่าคู่นี้มันรักกันดีก็ไม่ได้หรอกครับ ผมเห็นมันตบตีกันในที่ลับตาประจำ แต่ดูไอ้ธันมันจะรักน้องบลูมากเลยนะครับ ถึงขั้นจะออกรถออกบ้านให้กันและกันเลยทีเดียว เพื่อนผมจะทุ่มไปไหน

                'โหร้าน แบ๊วซะ..' ผมพูดครับ เพราะร้านที่ไอ้ธันนัดผมมาเจอกับน้องบลู เป็นร้านกาแฟ แต่เป็นกาแฟที่โคตรจะน่ารัก ผนังของร้านถูกทาด้วยสีม่วง เช่นเดียวกับเครื่องเรือนเครื่องใช้ของร้าน ขนาดกระดาษเช็ดปากที่วางคู่กับไม้จิ้มฟัน ยังเป็นสีม่วงเลยครับคุณ

                'ไปโทษเจ้าเนียร์นู่น บลูบอกว่าเนียร์ชอบมากินร้านนี้มาก' ไอ้ธันพูดหน้านิ่งครับ แต่ผมว่านัยๆแม่งเยาะเย้ยผมอยู่แน่ๆ มันรู้ครับว่าผมกำลังจะเปลี่ยนรสนิยมไปกินเด็กแบบมัน คือชีวิตผมผ่านคนรุ่นเดียวกันมาเยอะแล้วไง อยากจะเปลี่ยนไปกินเด็กบ้างอะไรบ้าง

                'เออ..มันก็น่ารักน่านั่งดีนะ' ผมว่าแล้วนั่งลงตรงข้ามไอ้ธันครับ ไม่นานเกินรอ สามชายสวยก็ปรากฎกายขึ้นครับ ผมยิ่งหน้าบานเข้าไปอีกเมื่อเห็นเนียร์เป็นปกดีทุกอย่าง คือจะบอกยังไงดี เมื่อเช้าผมถามคำถามแบบอุกฉกรรจ์น้องไปคำถามหนึ่งครับ ผมยังรู้สึกอยากจะตบปากตัวเอง จนถึงตอนนี้เลย

 

                'เนียร์ไม่ได้..นอนกับไอ้กัสแล้วใช่ไหม..หมายถึงยังซิงอยู่'

                'พี่เต็นท์!!!! จะบ้าหรอ เราเป็นพี่น้องกันนะ บลาๆๆ'

 

                ก็เกือบหูชาอ่ะครับ ... 

 

                'โย่ววว หนุ่มๆ' บลูเดินนำหน้าขบวนมาเลยครับ ต่อด้วยน้องมิลาน ส่วนเนียร์กำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่หน้าร้านครับ สงสัยผู้ปกครองจะโทรมามั้ง หน้าเครียดเชียว....

     [End Tent]

 

     [Near]

                ผมกำลังเดินเข้าร้านครับ แต่พี่เต็นท์เดินสวนออกมาซะก่อน ผมเลยต้องหยุด

                'จะกลับแล้วหรอครับ..' ผม(แอบ)คุยโทรศัพท์กับพี่เขาครับ ช่วงนี้เราคุยกันมากขึ้น ไม่รู้สิ มันมีทั้งเรื่องเรียน แล้วก็เรื่องอื่นด้วย เหี้ยกัสบอกผมว่า พี่เต็นท์จะจีบผม แต่ผมไม่เชื่อมันหรอก!

                'เปล่ากลับ แค่ออกมาตาม เห็นยืนอยู่ข้างนอนตั้งนานแล้ว ไม่ยอมเข้าไปสักที...' พี่เต็นท์พูดพร้อมกับใบหน้าเปื้อนยิ้มของพี่เขา 'รู้ไหมครับ..พี่คิดถึง'

                'บ้า....'เอิ่ม...กัส กูเชื่อมึงแล้ว!

                'จริงๆนะ เมื่อคืนพี่แทบนอนไม่ได้เลยรู้ไหม..' พี่เต็นท์ว่า รู้สึกตัวอีกที มือพี่เต็นท์ก็กุมมือผมไว้แล้ว 'เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง..' ก่อนที่มือใหญ่กว่ามือผม จะบีบมือผมเบาๆ

                'พี่เต็นท์ เข้าร้านกันเถอะ เนียร์ร้อน' ผมรีบดึงมือออกจากมือพี่เต็นท์ แล้วรีบชวนพี่เขาคุยเรื่องอื่น

                'เอางั้นหรอ พี่กะว่าจะชวนเนียร์ไปดูหนังซะหน่อยน่ะ เสียดายจัง' พี่เต็นท์ทำหน้าเสียดาย แล้วชูตั๋วหนังสองใบขึ้นมาให้ผมดู เอิ่ม..เรื่องที่ผมอยากดูซะด้วย เอาไงดีวะกู

                'แล้วพวกข้างในอ่ะ'

                'ก็ปล่อยเขาไปสิ เราก็ไปของเรา' พี่เต็นท์ว่าแล้วขยิบตาให้ผมทีหนึ่ง ผมหันเข้าไปในร้าน เจอไอ้บลูกับไอ้มิลาน กำลังซุบซิบกันอย่างมันส์ปาก พอพวกมันเห็นผมหันไปหาเท่านั้นแหละ มันก็โบกไม้โบกมือไล่ผมทันทีเลย

                รักกูมากครับ...

                'เห็นไหม เพื่อนเนียร์ หนุนพี่ทุกคน...'

                'เอ่อ..เหอะๆ ครับ ไปก็ไป'

 

                'อย่ากลับให้มันดึกก็แล้วกัน แค่นี้แหละ..'ผมมองหน้าจอโทรศัพท์อย่างงงๆ คือไอ้กัสมันโทรมาครับ ถามผมเป็นชุดว่า ผมอยู่ไหน ทำอะไร กับใคร พอผมบอกว่ากำลังจะไปดูหนังกับพี่เต็นท์เท่านั้นแหละ แม่งจะฆ่ากูให้ได้ แต่อยู่ๆมันก็อารมณ์เย็นลงครับ แล้วก็พูดประโยคเมื่อครู่แล้วก็วางสายไปโดยดี กัสมันยังมีเรียนต่อถึงห้าโมงเย็นนู่น มึงคงไม่ตามมาหักคอกูใช่ไหม

                'ซืดดด...' ผมซืดปากด้วยความเย็นที่รู้สึกได้ที่ข้างแก้ม พี่เต็นท์เอาแก้วน้ำมาแนบแก้มผมนั่นเอง พอผมหันไป พี่เขาก็ยืนหัวเราะรออยู่แล้วแหละ

                'เป็นไง ใจสั่นดีไหมล่ะ หึๆ' 

                'มันเกี่ยวกับใจสั่นตรงไหน เย็นจะตายอยู่แล้ว ยังจะไม่เอาออกไปอีก' ผมว่าเชิงดุ มันเย็นมากเลยนะครับคุณ เอามาแนบหน้าผมเนี่ย

                'โอ้..กลัวไม่สวยหรอครับ เจอความเย็นไปแค่นี้เอง' พี่เต็นท์ว่าแล้วดึงแก้วน้ำออกจากแก้มผมที่กำลังเปลี่ยนสถานะจากเย็นเป็นร้อนแทน

                'เข้าโรงกันเถอะ หนังจะเข้าแล้ว' ผมพยักหน้าแล้วเดินตามหลังพี่เต็นท์ไป แต่เมื่อร่างสูงที่เดินนำหน้าผมหยุด ผมก็เลยต้องหยุดตาม ร่างสูงที่เดินนำหน้าหันหน้ากลับมาหาผม ก่อนจะใช้มือของเขากุมมือผมและจูงเดินเข้าไป

 

การดูหนังผ่านไปด้วยดีครับ โคตรจะมันส์เลย พระเอกอย่างเท่ห์อ่ะ หุ่นดีด้วย ตอนมันถอดเสื้อนะ สาวๆในโรงกรี๊ดกันตับจะแตกให้ได้

                !เฮือก! ผมสะดุ้งตัวเฮือกใหญ่ เมื่อคนที่นั่งข้างๆผมอย่างพี่เต็นท์ โน้มตัวลงมาทั้งตัว จนใบหน้าเราใกล้กันแค่คืบ แต่ผมก็ต้องผละออกก่อน เพราะรู้สึกว่าจะมีคนมานั่งที่ว่างข้างผม ที่มันว่างอยู่แล้วน่ะคนบ้าไรวะ เข้ามาตอนหนังใกล้จะจบแล้ว

                'สวีทกันจังเลยนะ.....' ขณะที่ผมกำลังสนใจกับหนัง และต้องหลบการจับนู่นจับนี่ของคนข้างๆไปด้วย เสียงทุ้มนุ่มคุ้นหูก็ดังใกล้หูผมเบาๆ

                'ไอ้..อะ...ไอ้กัส....' ผมพูดออกมาเบาๆ จนแทบไม่ได้ยิน ซ้ำตอนนั้นมีฉากแอคชั่นพอดี เสียงของเอฟเฟ็คกลบเสียงผมหมด พี่เต็นท์เลยไม่ได้ยิน ว่าผมพูดชื่อใครออกมา

                'เออกูเอง!' มันกดเสียงต่ำ ไอ้กัสก้มหน้าลงมองที่มือผมอีกข้าง ชิบหายพี่เต็นท์จับอยู่! กูอยากกัดลิ้นตาย

                'มึงรู้ได้ยังไง..' ผมยังอาศัยฉากแอคชั่นเป็นโล่กำบังเสียเช่นเคย 'ว่ากูอยู่นี่'

                'ตามหามึงมันไม่ยากหรอกครับ..' ไอ้กัสว่า แล้วหยิบขนมที่มันติดมือเข้ามาด้วย เข้าปาก มึงจะชิวไปไหม

                'กูหมายถึง..รู้ได้ไงกูนั่งไหน!'

                'เด็กเก่ากูเป็นพนักงานอยู่ที่นี่.. เห็นไหมไม่ยากหรอก'

                'สันดาน!' ผมหลุดด่ามันออกไปคำโต แต่คราวนี้ไม่มีอะไรช่วยแล้ว เพราะภารกิจพระเอกเสร็จสิ้น นางเอกเลยจะมอบจูบให้ แล้วคุณคิดดูสิครับ ฉากที่เขากำลังจะจูบกัน ผมโพล่งออกไปคำโต สันดาน ... เอิ่ม

                'หืออ...อะไรหรอเนียร์'

                'เปล่าๆ เนียร์หมายความว่า ผู้ร้ายแม่งสันดานว่ะ พี่เต็นท์ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร...' ผมกลบเกลื่อนได้อย่างดี ดีนะพี่แกไม่คิดติดความอะไร แถมช่วยผมด่าไอ้ตัวร้ายนั่นด้วย

                'หึๆๆ...'เป็นโชคดีของผม ที่ไม่ต้องตกอยู่ในสภาวะแบบนี้นาน เพราะไม่เท่าไร หนังก็จบ และไฟก็ฉาย ผมล่ะกลัววินาทีนี้ที่สุดเลย ถ้ากัสเจอเต็นท์ เต็นท์เจอกัส กูว่าแม่งบู๊กว่าในจอเมื่อกี้อีก

                'อ่าว ข้างเราไม่มีคนนั่งอยู่หรอ พี่นึกว่ามีคนนั่งอยู่เสียอีก..' พี่เต็นท์ถาม ขณะที่เรากำลังลุกขึ้นออกจากที่นั่ง 

                'เขาคงเดินออกไปแล้วมั้ง เนียร์ก็ไม่ทันมองเหมือนกัน'

                'อือ ไปหาอะไรกินกันเถอะ พี่หิวแล้วอ่ะ บอกตามตรง' พี่เต็นท์พูด แล้วเอามือลูบท้องตัวเองไปด้วย พนันกับผมได้เลยว่า ใต้ร่มผ้าพี่เต็นท์มีหกแพ็คนอนเรียงตัวกันอยู่แน่นอน!

     

ขณะที่ผมกำลังเดินหาร้านอาหารกับพี่เต็นท์อยู่นั้น ก็เกิดเหตุการณ์ โลกกลมขึ้น เมื่อเราทั้งสองคน เดินสวนกับไอ้..ไอ้เหี้ยกัส!

                'อะ..อ้าววๆๆ เนียร์' ดูมันครับ ดูมัน เสียงมึงนี่โคตรตอแหลอ่ะกัสโซ่! ไอ้กัสชั่วเอ๊ย!!สองหนุ่มร่างสูงกว่าผม(มาก) ปะทะสายตากันพอควรครับ ก่อนจะผละกันออก

                'ไอ้กัส..'

                'มาเที่ยวด้วยกันหรอ' ไอ้กัสถามพวกเราเสียงเรียบครับ มันมองหน้าพี่เต็นท์ด้วย อย่ามีเรื่องกันเลยกูขอล่ะ

                'อือ ไม่โกรธใช่ไหม กูพาน้องมึงออกมาเที่ยวน่ะ' โหย อิพ่อก็ตอบแรงเกิ๊น เดี๋ยวของไอ้กัสขึ้น จะทำไง

                'ไม่ได้ไปทำอะไรกันก็แล้วไป.. แล้วมึงจะพาน้องกูไปไหนต่อ'

                'กินข้าว'

                'กะ..กัส' ผมกำลังจะพูดขัดครับ เอาให้แม่งโกรธกลับบ้านไปเลย แต่แม่งสวนกูก่อนอ่ะ!

                'เออดี! กูแดกด้วย!!' อร่อยล่ะกูงานนี้!!!!!!!

     [End Near]

 

     [Casso]

                ผมเดินวนกับพวกแม่งบนห้างเกือบร้อยรอบครับ แม่งเรื่องมากกันชิบหาย ไอ้เต็นท์ตามใจไอ้เนียร์ ไอ้เนียร์ตามใจไอ้เต็นท์ แล้วจะมีใครตามใจกูบ้างไหมครับ

                'เนียร์อยากกินอาหารญี่ปุ่น พี่เต็นท์ว่าไง' อะหือ ออกหน้าออกตาเกินไปแล้วนะ มึงเด็กใคร ให้มันรู้หน่อยโว้ย ผมได้แต่ด่ามันในใจครับ ผมรู้แล้วว่า อารมณ์ตอนเนียร์มันเห็นผมหิ้วเด็กเข้าบ้านมันเป็นยังไง

                'ก็เอาสิ..แล้วมึงอ่ะกัส'เหี้ยนี่ก็คนดีเกิ๊น! คือคุณเชื่อไหม ถึงมันไม่ชอบผมนะ แต่มันก็หันมาถามความเต็มใจในการแดกของผมทุกร้านอ่ะ

                'แล้วแต่มึงสิ กูได้หมด'

                'งั้นเดี๋ยวพี่ไปดูโต๊ะก่อนนะ เรารออยู่ตรงนี้แหละ' ไอ้เต็นท์หันไปพูดกับเนียร์ครับ ทำไมมึงต้องยิ้มหวาน ทำไมมึงต้องส่งสายตา ทำไมมึงต้องอมยิ้ม แล้วทำไมมึงต้องดึงแก้มเมียกู ไอ้สัด!!!!!

                'ให้มันน้อยๆหน่อย..เกรงใจกูบ้างอะไรบ้าง' พอไอ้เต็นท์วิ่งไป ผมก็จัดการประกบเหี้ยนี่เลย เกินหน้าเกินตากูไปแล้วนะ

                'แล้วทีมึงหิ้ว มิลาน ออร์แกน น้องส้ม น้องจอย น้องสารพัดน้องเข้าบ้านกู เกรงใจกูบ้างไหม'

                '.....'เงียบเลยครับกู

                'กูไม่ได้ตั้งใจ...'

                'แต่ตอนนี้กูตั้งใจว่ะกัส! มึงจะได้รู้ไง ว่ากูรู้สึกยังไงบ้าง! นี่ดีนะกูยังไม่หิ้วพี่เต็นท์ขึ้นห้องแบบมึงบ้าง' ไอ้เนียร์พูดใส่หน้าผมครับ ผมเจ็บนะ แต่ผมรู้ว่านิเนียร์เจ็บกว่าผมหลายเท่า

 

สรุปกูเลวก่อนเอง!!

 

                'เป็นไงบ้างครับพี่เต็นท์...'ไอ้เต็นท์กลับมา พร้อมกับใบคิวหนึ่งใบ หน้ามันดูแหย่ๆอย่างไรชอบกล ผมเลยดึงไอ้ใบขาวๆนั่นมา

                'คิวที่ 217 เหี้ยตอนนี้ 117 ชาติหน้าเถอะกว่ากูจะได้แดก'

                'รอไม่เป็น มึงก็กลับไปก่อนเลย' เนียร์หันมาด่าผมทันทีเลยครับ ส่วนผมก็ทำหน้าด้านๆต่อไป 

                'พวกมึงเดินตามกูมา'

                'นี่มึงอย่าบอกนะไอ้กัส.. ว่าเด็กมึงทำงานที่นี่อีก!!!' ไอ้เนียร์รีบพูดดักคอผมไว้ก่อนครับ ผมยักคิ้วแบบกวนๆให้มันไปทีหนึ่ง ก่อนจะเดินตรงเข้าไปในร้าน 

                'อ้าวพี่กัส หวัดดีค่ะ' 

                'หวัดดีค่ะ มีโต๊ะไหมคนสวย' ผมเอ่ยแล้วชูใบคิวขึ้น สาวน้อยน่ารักรีบยกยิ้ม ก่อนจะดึงบัตรคิวผมไป

                'เชิญค่ะ...'

                'เข้าไปสิ จะยืนรออะไรอีก หึๆ' ผมหันไปยิ้มเลวให้กับไอ้สองคนนั้นครับ พวกแม่งถึงกับอ้าปากค้าง กูบอกแล้ว ว่ากูเป็นคนกว้างขวาง! 

 

จ้องครับ จ้อง ไอ้เนียร์มันจ้องหน้าผมอย่างกับจะกินหัวผมอยู่แล้ว เหี้ยเต็นท์ไปห้องน้ำครับ เราเลยได้นั่งด้วยกันตามลำพัง

                'มองหน้ากูทำ...'

                'สำส่อน..'

                'ไม่ใช่เด็กกูซะหน่อย เด็กไอ้ยูมันต่างหาก' ผมพูดด้วยใบหน้าเรียบๆ เพราะผมไม่จำเป็นต้องไปรับผิดแทนใครซะหน่อย คงเป็นเพราะใบหน้าจริงจังของผม ไอ้เนียร์เลยดูใจเย็นขึ้น ก็ใช่น่ะสิถ้าแม่งเป็นเด็กผมจริงๆ มันคงช็อคตายอ่ะ เจอเด็กผมสองคนในวันเดียวกัน!

                'ไม่ใช่เด็กมึงจริงๆนะ' 

                'อือ..กูเคยมีเด็กเป็นผู้หญิงด้วยหรอ' ผมถามมันกลับครับ ร่างเล็กตรงหน้าถึงกับดึงหน้ากลับไม่ถูก มันยกแก้วน้ำขึ้นดื่มแทน สักพักไอ้เต็นท์ก็มา แล้วอาหารที่เราสั่งไปก็มาที่โต๊ะ เรากินกันแบบเงียบๆครับ มีแต่ผมกับไอ้เต็นท์ที่ส่งสายตาปะทะกันบ้างอะไรบ้าง เท่านั้นแหละ

                'แซลม่อนโรลไหมเนียร์'  

                'เอาๆ ชอบมาก' แล้วไอ้เต็นท์ก็คีบแซลม่อนโรลชิ้นสุดท้าย ตรงหน้าผมไปใส่จานไอ้เนียร์ครับ หือ หน้าบานเกินไปแล้วนะมึง!

                'กัส..ของชอบมึงอ่ะ' แต่ความระแคะระคายก็หายไปจนเกือบหมด เมื่อนิเนียร์เมียรัก ส่งจานกุ้งเทมปุระของโปรดผม ผ่านหน้าไอ้เต็นท์มาให้ผม อึ้งสิมึง! ไอ้เต็นท์ ฮ่าๆ

                'อย่าแดกคนเดียวหมดล่ะ แบ่งพี่เต็นท์เขาด้วย พี่เต็นท์ก็ชอบกินใช่ป่ะ'ผมถึงกับอยากจะปาตะเกียบทิ้งเลยครับ แม่งเอาใจกูหน่อยไม่ได้หรอไงวะ! เคืองอย่างแรงอ่ะกู!

                'ครับ...รู้ได้ไงเนี่ย'

                'ไอ้บลูบอก หมายถึง พี่ธันบอกไอ้บลู แล้วไอ้บลูก็มาบอกผม'

                'วันหลังพี่จะเขียนโปรไฟล์พี่ให้เรา แล้วเราก็เขียนโปรไฟล์เราให้พี่นะ จะได้รู้ว่าชอบอะไรบ้าง ไม่ชอบอะไรบ้าง ดีไหม' แหม พ่อพระมากครับมึง ผมได้แต่เหลือบมองพวกแม่งหยอดคำหวานกันอยู่อย่างเงียบๆ แต่ถ้ามึงทำให้กูเดือด กูล้มโต๊ะแน่ไอ้สัด!!! เนียร์มันคงรู้ถึงรังสีอาฆาต มันเลยตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว จนกระทั่งเราอิ่มกันหมดครับ ไอ้เนียร์กับไอ้เต็นท์มันคงอิ่มอาหาร แต่กูเนี่ยสิครับ แดกอะไรแทบไม่ลง!

                'จะจ่ายเป็นบัตรเครดิต หรือ เงินสดคะ' สาวน้อยคนเดิม คนที่ลัดคิวให้ผมนั่นแหละครับ เป็นคนถาม

                'บัตร../เงินสดครับ' เอ่อ ไอ้บัตรอ่ะผม แต่เงินสดอ่ะไอ้เต็นท์ ผมเลยไม่รอช้า โยนบัตรเครดิตลงถาดให้กับพนักงานเสียเลย จะได้ไม่เสียเวลา

                'กูจ่ายเอง'

                'ไว้จะคืนทีหลัง..' ไอ้เต็นท์บอกกับผมครับ แต่ผมก็ส่ายหน้าเบาๆ ผมรอเซ็นต์บัตร แล้วก็รับบัตรคืน เรากินกันได้ทะลุเป้ามากครับ ทางร้านเลยให้บัตรกำนันลดราคามาอีก พอมาถึงหน้าร้านก็ถึงเวลาแยกย้าย ไอ้เต็นท์มันก็แมนพอที่จะไม่ถามว่าเนียร์จะกลับกับใคร เพราะอย่างน้อยผมก็พี่เนียร์ เนียร์เลยต้องกลับกับผมครับ

                'เหี้ยเอ๊ย' ผมสบถออกมาเบาๆ เพื่อนผมส่งข้อความมาบอกว่า เพราะผมโดดโรงฝึกงานวันนี้ อาจารย์ภาควิชาเลยจะไม่ให้ผมผ่าน และถ้าผมยังไม่ไปทำการติดต่อขอแก้ตัวภายในสามวันล่ะก็ติด F แน่ครับ ภาคเรียนนี้ ส่งผลระยะยาว คือการไม่จบปีสามของผมด้วย

                'มีอะไรหรอ' ไอ้เนียร์หันมาถามครับ มันถือถ้วยไอศกรีมอยู่ในมือด้วย

                'ไม่มีอะไรหรอก'

                'กัส...'

                'วันนี้กูโดดโรงฝึกงาน เขาเลยเรียกให้กลับไปทำ ไม่งั้นกูจะไม่ผ่านภาคเรียนนี้ เท่านั้นเอง'

                'แล้วโดดมาทำเหี้ยไร'

                'ยังจะถาม โดดมาเฝ้ามึงไงไอ้สัด'

                'ทำอะไรไม่รู้จักคิดเลยนะมึงไอ้กัส มันอาจจะทำให้มึงไม่จบก็ได้นะ'

                'ช่างแม่งเหอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูค่อยไปจัดการก็ได้' ผมพูดปัดครับแล้วถอยรถออกจากซองรถ เพื่อขับกลับบ้าน

                'ความจริง..มึงไม่ต้องลงทุนโดดมาขนาดนี้ก็ได้...นะ'

                'โดดมาแล้วทำไงได้ กินมั่งดิไอศกรีมอ่ะ' ผมว่าแล้วอ้าปากรอด้วย ไม่นานไอศกรีมรสมะนาวก็เข้ามาอยู่ในปากผม พร้อมกับความหวานนิดๆที่ปลายช้อน...

                'ไม่จูบกูหรอ...' ร่างเล็กที่นั่งข้างผมเอ่ยครับ เมื่อกี้มีรถสวนมาผมเลยต้องหยุดรถ ดีแล้วแหละที่หยุด เพราะถ้าได้ยินประโยคนี้ตอนรถแล่นอยู่ กูแหกโค้งแน่ครับ

                .....' ผมไม่ตอบครับ ผมกำลังจะเหยียบคันเร่งเพื่อออกตัวรถต่อ แต่เสียงหวานก็ถามผมอีกครั้งครับ

                'ไม่จูบกูหรอ...'

                ผมปล่อยมือจากพวงมาลัยครับ แล้วดึงมันเข้ามาจูบ ผมกดจูบหนักๆลงบนกลีบปากมัน ที่เคลือบด้วยความหวานของไอศกรีมที่มันและผมได้กิน ผมเม้มเบาๆที่ริมฝีปากล่าง เลียเนื้อไอศกรีมที่ติดอยู่บนกลีบปากของมันจนหมด แล้วขบริมฝีปากล่างของมันเป็นการทิ้งท้าย ก่อนจะดึงจูบออก

                'ต่อเบาะหลังเลยไหม' ผมท้าทายร่างเล็กด้วยวาจา แต่นอกจากเนียร์จะไม่ตอบแล้ว มันยังเอื้อมตัวมาหอมแก้มผมอีกด้วย

                'ขอบใจที่โดดมาเฝ้า แต่อย่าทำแบบนี้อีกนะ..ขอร้องล่ะ..' คำพูดของร่างเล็กทำให้ผมยิ้มออก ผมซ่อนยิ้มกว้างไว้ใต้ใบหน้า และทำเป็นหาแว่นกันแดดใส่ ทั้งๆที่ตอนนี้แม่งจะทุ่มหนึ่งอยู่แล้วแท้ๆ

                'ที่ให้จูบ เพราะให้เป็นรางวัล ไม่ได้อ่อยเข้าใจไหม' ร่างเล็กยังคงพูดต่อ เช่นเดียวกับผมที่ออกตัวรถแล้ว ผมอยากจะดึงเอาที่ปัดน้ำฝนหน้ารถมาฟาดหน้ามันจริงๆ นี่แหละครับคนไม่อ่อยอ่ะ!

                'อือ ถ้ากูทำตัวดี กูจะได้มากกว่านี้ใช่ไหม' ผมถามกลับครับ

                'ไม่รู้ ดูพฤติกรรมล้วนๆ'

                'ทำไมไม่ให้กูเอาเสื้อใส่ในกางเกงเลยล่ะ เวลาเจอหน้ามึงอ่ะ'

                'นั่นก็เว่อร์ไป หรือมึงจะทำ กูก็ไม่ขัดมึงหรอก...'

                'หึๆ' ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ ตอนนี้ออกมาจากอาคารจอดรถของห้างฯ แล้วครับ ท้องฟ้าเริ่มมืด ผมว่าจะพาเนียร์กลับไปนอนบ้านนะ แต่ท้องฟ้ามันมืดเกิน กลัวว่าระหว่างทางฝนจะตก ผมเลยเปลี่ยนใจเลี้ยวไปทางคอนโดเมื่อคืนแทน ส่วนเนียร์ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรครับ เพราะชุดนักเรียนอะไรของมัน ผมก็มีพร้อมให้มันที่นู่น ส่วนหนังสงหนังสือ ตอนเช้าผมเหยียบร้อยยี่ก็ถึงบ้านแล้ว จะเอากี่เล่ม ก็เชิญเลยครับ

                'ถ้าจะคบกับกู มึงต้องจัดการเด็กๆมึงให้หมดนะ ไม่งั้นกูไม่ยอม' ใกล้ถึงที่พักเราแล้วครับ แต่ร่างเล็กก็พูดขึ้นมาเสียก่อน ผมหันเสี้ยวหน้าไปหาเนียร์นิดหน่อย แล้วหันกลับมายังท้องถนนดังเดิม

                'ถ้ามีสักตัวหลุดรอดออกมา กูจะฆ่าให้หมด ไม่ว่าจะเป็นตัวผู้หรือตัวไหนๆ'

                'สรุปยอมคบกับกูแล้วใช่ป่ะ..' ผมถามมันกลับครับ พอดีกับติดแยกไฟแดงพอดีเลย เลยได้ถาม ข้างหน้ามีทำถนน หวังว่าการจราจรอันเลวร้ายของใครหลายๆคน จะสร้างสัมพันธ์อันดีของผมกับเนียร์ให้กลับมาเป็นแบบเดิมได้ มันหันหน้ามามองหน้าผมครับ เหมือนจะไม่อยากพูดเอง ผมหัวเราะอีกครั้งแล้วพูดต่อ

                'อือ จะจัดการให้หมดเลย' เริ่มจากเพื่อนมึงก่อนเลยเป็นไง .. ผมพูดต่อท้ายในใจครับ หลังจากผมนอนกับมิลาน ผมก็รู้แล้วว่าเด็กนี่ร้ายกาจขนาดไหน เด็กนี่ไว้ใจไม่ได้หรอกครับ หน้าซื่อใจเสือดีๆนี่แหละ มิลานมันเคยคิดจะแบล็คเมล์ผมตั้งหลายรอบแล้วด้วยตอนที่เราเคยนอนด้วยกัน มันก็ทำสันดานแบบผมแหละครับ เวลานอนกับใครก็อัดคลิปไว้ด้วย แต่ผมเอาไปปล่อย แต่ไอ้มิลานมันคงจะเก็บคลิปไว้ต่อรองกับผมนั่นแหละ ... แต่ตอนผมนอนกับไอ้เนียร์ ผมไม่เคยคิดแบบนั้นนะ สาบานได้ ถึงจะแค่เคยพนันกับแบบสนุกปากกับเพื่อนฝูง แต่ถึงยังไงผมก็ยอมเสียงเงินพนันไปอยู่ดี เพราะผมไม่อยากให้เนียร์เป็นหนึ่งในเด็กหลายๆคนในคลิปพวกนั้น ไม่มีทางเด็ดขาด!

                'นั่นก็เรื่องของมึง แต่ถ้ากูรู้ว่ามึงยังไปนอนกับใครหน้าไหนอีก อย่าได้มายุ่งกับกูอีก เพราะกูถือว่า กูจะไม่ให้อภัยใคร ในเรื่องเดิมๆอีกเป็นครั้งที่สองและสาม..และต่อๆไป จำไว้เลยนะกัส' เนียร์พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำครับ คุณอาจจะคิดว่า มันจะจริงจังไปไหม แต่สำหรับผมมันจริงจังมากเลยนะครับ ผมเคยทำลายความรักของเนียร์ที่เนียร์มอบให้ผม อย่างไร้ความเมตตาไปแล้วครั้งหนึ่ง และครั้งนี้ผมเป็นคนขอให้มันกลับคืนมา ไม่ว่ายังไงผมจะไม่ยอมเสียมันไปอีกเด็ดขาด

                'อือ รู้แล้ว เพราะกูก็ถือเหมือนกัน ถือว่าเมื่อกูรักมึงสุดหัวใจ..ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์!'

                'จำคำพูดของตัวเองไว้ก็แล้วกันกัสเพราะบางทีมันอาจจะมาทำร้ายมึงเองก็ได้' เนียร์พูดทิ้งไว้แค่นั้นครับ ก่อนที่เราจะเปลี่ยนเรื่องคุยกัน และพอดีกับจังหวะที่ไฟแดงปล่อยรถแล้วด้วย 

               

เราจะเริ่มต้นกันใหม่ ... แล้วครับ ....

     [End Casso]

 

     [Brunei]

                กว่าผมจะได้ออกหน้าฉากบ้างอะไรบ้าง ก็ต้องใช้เวลานานโข แม่ยกคิดถึงผมกันบ้างไหมครับ คิดถึงผมเหอะ .. เพราะถ้าผมไม่มีพวกคุณคอยให้ความคิดถึง ผมก็ไม่มีใครคอยให้ความคิดถึงแล้วเช่นกัน...

                 ผมนั่งมองจอโทรศัพท์ด้วยหัวสมองที่ว่างเปล่าครับ เหมือนผมกำลังจะโดนทิ้งอีกรอบ... เหมือนผมกำลังถูกหลอก... และเหมือนผมกำลังอกหัก... คุณจำได้ไหมครับว่า ผมกับธันเดอร์เจอกันที่ไหน... ผับ บาร์ ... แหล่งมั่วสุมดีๆนี่เอง... เรื่องมันเกิดขึ้นเร็วมาก และ กำลังจะจบลงแล้วเช่นกัน

                'ฮัลโหล...'ในที่สุด พ่อตัวดี สามีที่รัก แฟนอันประเสริฐของผม ที่ใครก็ต่างพากันอิจฉา มันก็รับสายครับ  

                'ฮัลโหลบลู...ว่าไง'มันพูดย้ำอีกรอบครับ ตอนนี้ผมอยู่ห้องพักของผมครับ เราแยกกันตอนเย็นๆ โดยที่มันมาส่งผมกับมิลานที่ห้องพักของผมครับ เพราะมิลานมันจะมาขอลอกการบ้านผมต่อที่นี่

                'อยู่ไหน'

                'อยู่บ้านน่ะสิ ถามได้'

                'บ้าน..บ้านใคร! บ้านมึง หรือ บ้านชู้!!'

                'อะไรของมึงเนี่ย! กูบอกว่าอยู่บ้าน ก็บ้านดิวะ ร้อนจนบ้าไปแล้วหรือไง!' มันตะคอกผมกลับผ่านสายโทรศัพท์ครับ ทำเอาผมกำมือถือในมือแน่น 

                'มึงสิบ้า! กล้าดียังไงส่งคลิปมึงกับคนอื่นมาให้กูดู!! งามไส้จริงกู!! กูไม่น่าเชื่อคนง่าย นอนกับคนง่าย!! หรือว่ากูมันแรด มันร่านเองวะ!!!' ผมระเบิดออกไปคำโตครับ ถ้าไอ้เนียร์อยู่มันคงได้งงเหมือนกับไอ้มิลานตอนนี้แน่ เพราะเมื่อเย็น เมื่อวานก่อน เมื่อสองวันก่อน ผมยังสวีทกับมันอยู่เลย!

                'คลิป..คลิปเหี้ยไรวะ!' ปลายสายเริ่มเสียงร้อนรน ผมกำมือแน่น ไม่รู้จะจิกหรือระบายกับอะไรดี เลยได้แต่จิกแข้งจิกขาตัวเอง จนเป็นรอยยาว

                'เหอะ ให้กูส่งไปให้มึงดูไหมล่ะ หรือมันเยอะเกินเหมือนไอ้พี่กัส จนมึงจำไม่ได้ว่ามึงนอนกับใครไปแล้วบ้าง!!!'

                'เออ มึงส่งมาเลย กูก็อยากรู้เหมือนกัน!'

                'ได้...' ผมหยิบโทรศัพท์อีกเครื่องหนึ่งขึ้นมาก่อนจะส่งคลิปต้นเหตุ ไปให้ยังเบอร์ปลายสาย

                'หน้ามึงชัดดีนะธัน อยากรู้จังว่าใช้กล้องยี่ห้ออะไร!!!!' ผมตะโกนสุดเสียง แล้วกดตัดสาย ความโมโหทำให้ผมปาโทรศัพท์ในมือที่เพิ่งกดวางสายไปเมื่อครู่ เข้ากับกำแพงอย่างแรง จนฝาแบตกระจาย!สิ่งที่ผมรับไม่ได้ ไม่ใช่เนื้อหาคลิป ที่มีไอ้ธันกับไอ้หน้าไหนไม่รู้กำลังนัวเนียกันอยู่บนเตียง! แต่ที่ผมรับไม่ได้คือ ผมต้องตกเป็นรองใครอีกคน ที่มันคบอยู่ก่อน !!

 

                'มึง..เป็นอะไรวะ' ไอ้มิลานที่กำลังลอกการบ้านอยู่ เงยหน้าขึ้นมาถามผมครับ มันถามอย่างกล้าๆกลัวๆ ก็แน่น่ะสิ เมื่อกี้ผมปาโทรศัพท์ไป ก่อนที่มันจะอัดกับกำแพง ก็เกือบอัดกับหน้าไอ้มิลานมันแล้ว ดีนะแม่งหลบทัน ไม่งั้นหน้าแม่งเละ!

                'เป็นชู้กับผัวชาวบ้าน นี่ผิดไหมไอ้สัด!'

                'เป็นไรมากเปล่าเนี่ยมึง...'

                'มากไม่มากมึงก็ดูนี่ซะ!' ผมว่าแล้วโยนมือถืออีกเครื่องให้ไอ้มิลานมันดู ไม่นานไอ้มิลานก็แทบจะปาโทรศัพท์ผมลงกับพื้น ปาแม่งไปเลยกูไม่โกรธ

                'พี่ธันแม่ง..เลว'

                'หรือไม่ กูแม่งก็..มั่วเองแหละ ไอ้เหี้ยเอ๊ย!' ผมโวยวาย แล้วปาหมอนลงกับพื้น เมื่อตอนหัวค่ำที่ผ่านมา มีเบอร์ลึกลับส่งคลิปมาให้ผม ตอนแรกผมก็นึกว่าพวกเพื่อนผม ผมเลยไม่ได้สนใจ เพราะคงจะเป็นแค่ คลิปสยิวของพวกมันธรรมดา แต่พอนานเข้าแม่งส่งมาอีก เหมือนจะให้กูรู้ให้ได้ แล้วผมก็เปิดดูจริงๆครับ เหี้ยกูจะบ้าตาย!

               

ไอ้ธันกับไอ้ทาร์ต เพื่อนนายแบบของผมเอง!! 

 

                'กูยืมโทรศัพท์มึงหน่อยดิมิลาน..' ผมเอ่ย ไอ้มิลานดูท่าจะไม่ไว้ใจผมเท่าไร แต่มันก็ยอมยื่นโทรศัพท์มาให้ผมจนได้ ผมกดไปหาเบอร์ไอ้ธันอีกรอบ แล้วชิงพูดตัดปลายสายที่กำลังจะพูดเช่นกัน

                'เหี้ย เมื่อกี้กูลืมบอก! มึงกับกูเลิกกัน!!'

                'บะ..!!'

     [End Brunei]

 

     [Near]

                'อือๆ...ไว้เที่ยงๆกูจะแวะเข้าไปหาก็แล้วกัน... อือๆ' ผมกดตัดสายไอ้บลูไปครับ ผมรู้เรื่องมันกับพี่ธันแล้ว ถ้าเป็นจริง พี่ธันแม่งโคตรเลวเลย แต่ผมว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆแหละ เพราะดูพี่ธันเขาไม่น่าจะเป็นคนนิสัยแบบไอ้กัส ที่จะได้มั่วไปเรื่อย

                'จะไปหาเพื่อนสาวหรอ' มาแล้วครับ เลวตัวจริง ไอ้กัสมันเดินออกมาจากห้องน้ำ วันนี้วันหยุด ผมกับมันเลยนอนตื่นสายกันแม่งทั้งคู่ เอ่อ..เมื่อคืนไม่ได้ทำอะไรกันนะครับ ต่างคนต่างนอน! โปรดอย่ามองผมด้วยสายตาอย่างนั้น 

                'อือ'

                'เรื่องที่ไอ้ธันมันแผลงฤทธิ์ล่ะสิ'

                'มึงรู้อะไรหรือเปล่ากัส...'

                'ก็เปล่า..แค่สองสามวันที่แล้ว เห็นมันเดินอยู่กับเด็กมหาลัยกู'

                'มึงว่า พี่ธันเขาจะเลวเหมือนมึงไหมวะ' ผมถามมันกลับครับ ไอ้กัสที่กำลังยืนเช็ดหัวมันอยู่ ถึงกับตวัดสายตามาหาผมอย่างไว แถมยังเอาผ้าขนหนูที่มันเช็ดหัวฟาดผมอีกด้วย

                'สัดเจ็บ!'

                'แล้วกูจะรู้ไหม ว่ามันเลวเหมือนกูหรือเปล่า ถามอะไรคิดซะบ้าง'

                'อ่าว ใครจะไปรู้ นึกว่า ผีจะเห็นผีด้วยกัน...'

                'ทำไมมึงไม่ถาม ชู้รักมึงล่ะ เผื่อมันจะรู้' ไอ้กัสว่า พร้อมกับเดินหายกลับไปห้องมันครับ คาดว่ามันคงจะไปแต่งตัว พอผมยอมคืนดีกับมัน แม่งตอแหลกับกูทุกคืนครับ ว่าแอร์ห้องมันเสีย ถุ๊ย! ได้ข่าวว่าแอร์ห้องมึงใหม่โคตรๆเลยไม่ใช่หรอครับ

                'เออ..ใช่' ผมพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหา ชู้รัก ที่ไอ้กัสมันใช้เรียกพี่เต็นท์ครับ คือเหี้ยนี่มันถือตัวว่าเป็นใหญ่กับผมแล้วไง ใครมาหลังมัน มันเรียกชู้หมด! 

                'ว่าไงเนียร์'

                'พี่เต็นท์ เนียร์มีเรื่องจะถาม'

                'เรื่องธัน กับบลูใช่ไหม'

                'อาฮะ'

                'คนในคลิปพี่ว่าน่าจะเป็นไอ้ทาร์ตแฟนเก่าไอ้ธันมันนะ เลิกลากันไปนานแล้ว ตั้งแต่ปีสองแล้วมั้ง แต่พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคลิปหลุดออกไปถึงบลูได้ยังไง เกือบสองปีแล้วนะ...'

                'อ้อ แล้วพี่ธันไปอธิบายให้บลูฟังยังอ่ะ มันโทรมาโวยวายกับผมยกใหญ่เลย'

                'เหอะๆ ถ้าบลูมันยอมฟังอะไรง่ายๆ ก็คงดีนะพี่ว่า บลูมันเพิ่งโทรมาบอกเลิกไอ้ธันเอง.. แต่ถ้าเป็นพี่ พี่ก็เลิกว่ะ ฮ่าๆ'

                'แล้ว..พี่ธันเขามีเด็กป่ะ... แบบมหาลัยอื่นอะไรแบบนี้อ่ะ' ผมจะโยงเข้าเรื่องที่ไอ้กัสไปเห็นครับ ผมไม่อยากพูดว่าไอ้กัสพูดถึงพี่ธันยังไง เดี๋ยวพี่เต็นท์จะของขึ้นมาอีก ถ้าพูดอะไรไม่ดีถึงเพื่อนรักพี่เขา

                'อือ..ไม่มีนะ เอาจริงๆมันก็มีไอ้ทาร์ตนั่นแหละ แต่ตั้งนานมาแล้ว จนกระทั่งเจอบลูเนี่ยแหละ ที่เป็นตัวเป็นตน ส่วนล่องหนก็มีบ้างตามนิสัยผู้ชาย'

                'อ้อ..หรอ'

                'ยังไงเนียร์ ก็ช่วยไอ้ธันมันหน่อยก็แล้วกันนะ พี่ไม่อยากให้มันเลิกกัน สงสาร.. วันนี้จะไปไหนหรือเปล่าครับ'

                'ว่าจะไปหาบลูมันน่ะ สภาพจิตใจมันคงย่ำแย่..น่าดู' ผมพูด พร้อมกับแขวะพี่ธันไปด้วย เอาจริงๆผมก็แอบเข้าข้างพี่ธันอยู่นะ ถึงผมจะได้ดูคลิปนั้นแล้วก็เถอะ ... ( ไอ้บลูส่งมาให้ผมดู ผมกับไอ้กัสก็นั่งดูกัน ... พอดูจบอีกัสมันอยากทำแบบในคลิปบ้าง ผมเลยมอบลูกถีบไปให้มันหนึ่งดอก! ) แต่พอมาได้ยินว่า เรื่องพี่ธันกับพี่คนนั้นเขาจบลงไปกันตั้งนานแล้ว บลูมันก็น่าจะให้อภัยได้ไม่ใช่หรอ ....

                'อ่อ ให้พี่ไปส่งไหมครับ'

                'อย่าดีกว่า เดี๋ยวพี่เต็นท์จะโดนมันฉีกอกไปด้วยอีกคน บอกพี่ธันนะ ถ้าผมช่วยได้ผมก็จะช่วย'

                'ครับๆ'พี่เต็นท์กดวางสายไป ผมก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างปลงๆ ไม่คิดว่าคู่รักดูดดื่มคู่นี้จะผิดพลาดกันได้ขนาดนี้นะ คนเรานี่มันก็จริงๆเลย ไอ้พวกไม่รู้จักพอเนี่ย!

                'กัส มึงว่างป่ะ'

                'ทำไม'

                'ไปส่งกูบ้านบลูหน่อย' 

                'ห้ามนอนค้าง ห้ามกลับเย็น ห้ามอยู่กันสองต่อสอง ห้ามนอนเตียงเดียวกัน ห้ามดูดน้ำแก้วเดียวกันด้วย กูหึง!'

                'ไอ้สัด งั้นกูไม่ไปแล้ววุ๊ย!'

                'ฮ่าๆ ล้อเล่น ไปดิเดี๋ยวกูไปส่ง กูจะได้รีบกลับมาทำงานด้วย' ไอ้กัสว่า ความจริงผมก็ไปเองได้นะครับ แต่ขี้เกียจนั่งรถไปเองอ่ะ อีกอย่างตอนนี้อีกัสมันก็อยู่ในโอวาทผมแล้วด้วย มีหรือกูจะไม่ใช้มัน!

                'เออ งั้นมึงไม่ต้องไปส่งกูหรอก'

                'ทำไม!'  

                'ชู้รักมึงก็อยู่ที่นู่น กูว่าถ้าน้องมิลานเจอหน้าพี่กัส น้องมิลานคงได้ลากพี่กัสขึ้นเตียงแน่!!!'

                'ฮั่นแน่...หึงกูอ่ะดิ'

                'สัดเงียบปากไปเลย!'

                'ไปแต่งตัวไป เดี๋ยวกูไปส่ง เมียรักทั้งคน ไม่ยอมปล่อยให้นั่งรถไปคนเดียวหรอก...'