EAT ME IF YOU CAN [[ Yaoi ]]

 
EAT ME IF YOU CAN [10]
 
     [Casso]
                ผมรอจนไอ้เหี้ยนั่น พาเนียร์กลับบ้าน ระหว่างทางในรถมัน ผมไม่รู้ว่ามันทำอะไรกันหรือป่าว แต่เท่าที่ผมเห็นเนียร์ตอนลงจากรถมันเนียร์หน้าแดง...
                เหี้ยนั่นก็เดินเข้าบ้านผมพร้อมกับเนียร์ด้วย ส่วนผมพอจอดรถอยู่ข้างนอกได้สักพัก ก็ขับรถเลี้ยวเข้าบ้าน วันนี้ผมมีแข่งรถ แค่ผมชนะผมก็ได้แล้วแสนหนึ่ง แต่ผมไม่ไป..เพราะเรื่องวันนี้ไง ผมเลยยอมทิ้งแสนหนึ่งไป แล้วตามติดมันทั้งวัน โดยที่พวกมันไม่รู้ตัว ผมให้คนของผมในมหาวิทยาลัยเช็คแล้วว่าเหี้ยนั่นเป็นใคร
                เต็นท์ ... เหอะมันแก่กว่าผมปีหนึ่ง ข้อมูลมันผมได้มาจาก เพื่อนเหี้ยเครปอีกที ผมลงทุนขนาดไหนโทรไปหาเหี้ยเครป เพื่อเอาข้อมูลมันมา ก็ไม่อยากจะพูดหรอกนะว่า โปรไฟล์แม่งหรูสัดๆ แม่งได้ทุนไปเรียนโทวิศวะต่อที่ต่างประเทศ ด้วยซ้ำทันทีที่เรียนจบ เกรดแม่งก็เลิศสุดๆ ไม่แปลกเลย ที่มันจะได้ทุนเยอะแยะเต็มไปหมด
                ผมเดินเข้าบ้านพร้อมความเงียบ หิ้วถุงอาหารที่พนักงานแม่งเสียดาย อุตส่าห์ใส่ถุงให้ผมแล้ววิ่งตามไปให้ผมที่โรงจอดรถของห้างติดเข้าบ้านไปด้วย
                'มึงไปข้างนอกมาหรอ' ผมทักน้องชายในนามด้วยเสียงราบเรียบ เหี้ยนั่นเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมอย่างท้าทาย
                'เออ มึงกินอะไรมาหรือยัง'
                'กินมาแล้ว' ผมตอบ เหี้ยนั่นยังไม่เลิกมองหน้าผมเสียที ผมหมั่นไส้จนอยากจะกระทืบมันจริงๆ กูสามารถเอามึงจมดินภายในสามวิได้ กูสาบาน!
                'พี่เต็นท์ดื่มน้ำไหม เนียร์เอามาให้'เนียร์เอามาให้... ทำให้ผมกระตุก ผมหยุดเดิน หลังจากเดินพ้นห้องนั่งเล่นมานิดนึง ...
                'ไม่เป็นไรหรอก ไปเอาหนังสือมาให้พี่ดูสิ จะได้ไม่อยู่รบกวนเรานานด้วย'แมนสัดๆผมได้แต่ยืนนิ่งฟังพวกแม่งคุยกันนอกห้อง ไม่นานไอ้เตี้ยก็เดินออกมาจากห้องนั่งเล่น และวิ่งขึ้นห้องนอนไป ส่วนผมทิ้งถุงอาหารที่ติดมือมาไว้ที่พื้น และเดินหักนิ้วเข้าห้องนั่งเล่นทันที !!!
                 มึงเจอกูแน่สัด!!
 
                'ดูเหมือนมึงมีอะไรอยากจะพูดกับกูนะ..' เหี้ยนั่น นั่งให้หลังให้กับประตูทางเข้า แต่มันก็รู้ถึงการมาของผม ผมบิดตัวซ้ายขวา เพื่อพร้อมลุย
                'รู้แล้วก็ดี'
                'กูกับเนียร์ไม่ได้เป็นอะไรกัน เราถือกันเป็นพี่เป็นน้อง มึงเลิกความคิดเลวๆในหัวมึงไปได้เลย'
                '..ออกตัวแรงไปไหมสัด'
                'เพราะกูรู้ไง ว่ามึงมันเหี้ยขนาดไหนกัส..ประวัติความเหี้ยของมึง โด่งดังจะตาย มึงน่าจะดีใจนะ'
                !หมับ!ผมพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อมันจากทางด้านหลังขึ้นมา เป็นการบังคับเหี้ยนั่นนัยๆว่ามึงต้องลุกขึ้นยืน
                'มึงจะเอากับกูหรอวะ กัสโซ่...'
                'เออ ถ้าวันนี้กูเอาเลือดออกจากปากมึงไม่ได้ ก็ขอกระทืบมึงให้เละก็พอ!!!' ผมพูดจบก็ปล่อยหมัดเข้าหน้ามันทันที เหี้ยนั่นล้มลงกับพื้นอย่างง่ายดาย และไม่คิดจะต่อสู้ผมกลับด้วย ผมเลยพุ่งตัวเข้าไปคร่อมมัน ก่อนจะต่อยเข้าไปที่หน้ามันสองสามรอบ จนมันกระอักเลือดออกมาคำโต และมีเลือดออกที่คิ้ว
                'เห้ยย !!!! เหี้ยกัส! ... หยุดๆๆๆ หยุดๆๆ เป็นเหี้ยไรเนี่ย ไม่ได้แดกยาหรือไง' เนียร์ปล่อยหนังสือในมือมันออก และวิ่งมากระชากตัวผมไว้ครับ ก่อนจะเดินไปพยุงเหี้ยนั่นที่จะจมกองเลือดตายห่าอยู่ที่พื้น
                'เป็นไรไหมพี่'
                'มะ..ไม่เป็นไร'ยักคิ้ว..มึงยักคิ้วให้กูหรอไอ้สัด!!ผมจะพุ่งตัวหามันอีกรอบ เพราะถึงเหี้ยนั่นจะจมกองเลือดแต่มันยักคิ้วให้ผมอย่างกวนส้นตีน!!!
                'กัส!!! หยุด!! หยุดเดี๋ยวนี้เลย!!'
                'ทำไมมึงไม่เข้าข้างกู แบบที่มึงเข้าทางมันบ้าง!'
                'แล้วมึงทำตัวน่าให้กูเข้าข้างไหมกัส!! ถ้าพี่เขาเป็นอะไรไป มึงอาจจะได้ไปนอนที่คุกเลยนะ!!!'
                'เนียร์กูเป็น...'
                'กัสโซ่!!!'
                'กูเป็นพี่มึงนะ....'
                'กูไม่คิดเลยว่ะ ว่ากูจะมีพี่นิสัยแย่ๆ แบบมึง' เนียร์มองผมด้วยสายตาผิดหวัง ตอนผมต่อยกระจกแตก ทำไมเนียร์ไม่เห็นสนใจผมแบบนี้บ้าง ... ทำไม
                'มึงทำตัวมึงเองนะกัส ออกไปเลย!! จะไปไหนก็ไป!!!'
 
 
เนียร์ไล่ผมครับ ผมกำลังเดินออกจากห้องพอดี พอแม่งไล่ผมด้วยคำพูด ผมเลยต้องเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นไปอีก เสียงที่ตามหลังผมมาคือเสียงของเนียร์ที่กำลังด่าผมเป็นฉากๆ แล้วก็เล่าถึงสรรพคุณความเลวของผมให้เหี้ยนั่นฟัง มันคงจะไปหากล่องพยาบาลมาทำแผลให้เหี้ยนั่นต่อมั้งต่อยไม่กี่แผลไม่ตายหรอกไอ้สัด!!ผมฉุนสุดขีด เดินออกมาจากบ้านด้วยความเหวี่ยง เจออะไรแม่งขวางทางกูเตะหมด จนกระทั่ง
                'โอ้ย ใครแม่งเตะเหี้ยนี่โดนหัวกูวะ'
                '...มิลาน'
                'พี่กัส..จะไปไหนอ่ะ'
                'เรื่องของพี่ แล้วมาทำไม'
                'มิลานมาหาเนียร์..'
                'ตอนสองทุ่มเนี่ยนะ'
                'อือ ทำไม จะชวนเนียร์ออกไปหาอะไรดื่มหน่อย..เซ็งอ่ะ' มิลานบอกผมครับ สายตามิลานเชื้อชวนมาก
                'เนียร์มันไม่ว่าง มันกำลังติดผัวใหม่อยู่ ไปกับพี่แทนได้ไหมละ'
                '...เอ๋'
                'จะไปไม่ไป!!'
                'ไปครับไป....คิๆ'
     [End Casso]
 
     [Tent]
                'โอ้ย...ซีด' ผมซีดปากด้วยความเจ็บครับ ได้ยินเรื่องเหี้ยกัสมาเยอะ ไม่คิดว่าเจอของจริงแล้วจะมือตีนหนักขนาดนี้
                'แล้วไปมีเรื่องกับมันทำไม ก็รู้ๆอยู่ไม่ใช่หรอ ว่ามันเป็นหมาบ้า' เนียร์ดุผมครับ ผมกับเนียร์เรารู้จักกันได้ไม่เท่าไรเอง..แต่ผมกลับถูกใจเนียร์อย่างบอกไม่ถูก และ ไม่รอช้าที่จะดำเนินหน้าเพื่อ จีบ น้องเขาครับ ความจริงไอ้ธันไม่ได้เป็นคนแนะนำน้องเขาให้ผมรู้จักหรอกครับ บังเอิญตอนอยู่ที่ม. โทรศัพท์ผมเสียเลยขอยืมของไอ้ธันมันโทรออก แต่ก็บังเอิญอีกนั่นแหละ เห็นรูปน้องเขาในบีบีแชทไอ้ธัน..น้องน่ารักมากครับ นี่คือความต้องการอย่างแรก ส่วนที่เหลือเนียนไปกับเนียร์ล้วนๆ
                'ก็แค่อยากรู้ ว่ามือมันหนักตามที่เพื่อนพี่มันพูดจริงหรือป่าว' ผมพูดต่อครับ เพื่อนผมไม่รู้ต่อกี่คนกี่คน โดนไอ้กัสกระทืบกลับมาแทบทุกรายแล้ว มันร้ายกาจจะตายไอ้กัสน่ะ ทำไมจะไม่มีใครรู้จักมัน ถึงผมกับมันจะไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่ผมกับมันก็ลงแข่งรถสนามเดียวกันนะครับแม่งเซียนจริงๆแหละ ลงไฟท์ไหน ชนะทุกรอบ
                และของพนันไอ้กัสมันก็เด็ดดวงทุกครั้ง รถมันบ้างล่ะ เงินทองบ้างล่ะ และที่เห็นจะเด็ดที่สุดคือ เด็กในคถามันนั่นแหละ เด็กมันเด็ดทุกคน เบอร์ล่าสุดรู้สึกจะเป็นน้องมิลาน เพื่อนผมนี่ลงกันไม่อั้นเลยแหละ ที่สุดท้ายเงินเพื่อนผมก็สู้คถามันไม่ได้อยู่ดี
                'เสร็จแล้ว กลับบ้านกินยาแก้ปวดด้วย รับรองความระบมด้วยตัวผมเอง'
                'เนียร์เคยโดนมันต่อยด้วยหรอ'
                ผมถามเสียงสูง มันจะทำเกินไปไหมอ่ะ ต่อยน้องเลยนะโว้ย ขนาดผมยังไม่เคยต่อยน้องผมเองเลย ขนาดตบหัวมัน ผมยังกลัวมันโกรธเลยอ่ะ
                'จะเหลือหรอ'
                'โห..แม่ง อุย! โทษทีๆ พี่ไม่ได้ตั้งใจด่าพี่เรานะ'
                'ด่ามันไปเหอะ มันไม่สำนึกเหี้ยอะไรหรอก เดี๋ยวก็ไปเมาแล้วกลับมา ชีวิตมันวนเวียนอยู่แค่นี้แหละ'
                'พี่เป็นห่วงเรานะเนียร์..' ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง น้องเป็นคนน่ารัก ตัวเล็กนิดเดียวเอง เจอเหี้ยนั่นต่อยทีก็กระเด็นแล้ว ขนาดผมที่ว่าตั้งตัวแล้วยังล้มเลย
                'ใครๆก็ห่วงผมทั้งนั้นแหละ'
                'ไปอยู่กับพี่ไหม..พี่เลี้ยงดีนะ ให้ข้าวสามมื้อ พร้อมขนมตอนกลางคืนด้วย'
                'ไม่เอาหรอก ไม่รู้ใครเช็คอินไปแล้วบ้าง โปรโมชั่นดีแบบนี้' เนียร์พูดแล้วหัวเราะ วันนี้ผมหยอดได้เป็นหยอด ทำเอาน้องหน้าแดงไปหลายรอบ ก็อย่างว่าอะนะยุคสมัยเดี๋ยวนี้ ผมไม่แคร์หรอกใครจะมองผมเป็นยังไง หรือ รักกับใคร
                'โปรนี้ใช้ได้เฉพาะกับเครือข่ายเนียร์เท่านั้นแหละ..มีอะไรโทรหาพี่นะ' ผมว่าแล้วเอามือจับหัวน้องเบาๆ แว้บแรกที่เจอน้องตัวเป็นๆที่หน้าโรงเรียน ผมก็รู้แล้วว่า ผมไม่ได้ชอบเนียร์แค่น้องชาย...หรือเพื่อน ผมอยากเป็นมากกว่านั้น แต่ไม่อยากล้ำเส้นมากกว่านั้น ผมอยากให้เราค่อยๆเป็นค่อยๆไป เนียร์ผละออกจากมือผมโดยการ ลุกขึ้นไปหยิบหนังสือที่ตกอยู่ที่พื้น แล้วเอามายื่นตรงหน้าผม
                'เอาไปทำข้อสอบให้ด้วย'ผมหัวเราะและรับหนังสือพวกนั้นมา ความจริงหนังสือพวกนี้มีอยู่ที่บ้านผมแล้ว แต่บางทีมันอาจจะมีช็อตโน๊ตน่ารักๆแบบที่บ้านผมไม่มีก็ได้
                'แล้วเจอกัน'ผมพูดแล้วลุกขึ้นยืน เจ็บชะมัด แต่ผมทนได้
                'ครับๆๆๆ..เดินออกไปส่งนะ กลัวพี่เป็นลมระหว่างทาง ฮ่าๆ'
     [End Tent]
 
     [Near]
                พี่เต็นท์กลับบ้านไปได้หลายชั่วโมงแล้วครับ เขาบีบีมาหาผมตลอดเป็นระยะๆ นี่ก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย ทำไมผมถึงไม่ขึ้นนอน จะนั่งรอไอ้เหี้ยกัสทำไม
                เสียงรถ ทำให้ผมสนใจครับ ผมวางหนังสือในมือ แล้วรีบวิ่งไปหน้าบ้าน เหี้ยกัสเดินลงจากรถแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งมันเห็นผมยืนอยู่หน้าบ้าน
                '.....'
                '.....ไปเหี้ยที่ไหนมาอีกล่ะมึง'
                'เรื่องของกู'มันตอบผมเสียงห้วนครับ ก่อนจะเดินตัวเซเข้าบ้าน มึงเทพมากเลยกัสที่ขับรถไม่ให้โดนเสาไฟฟ้าอ่ะ
                'กัส...' ผมเรียกชื่อมันจริงจัง พร้อมกับจับแขนรั้งมันไว้ด้วย
                'อะไร'
                'อย่าทำตัวแบบนี้อีกได้ไหม พ่อ..มึงเป็นห่วงมึงมากนะ'
                'โทรไปฟ้องพ่อกูแล้วหรอ เร็วดีหนิ...'
                'ไม่ใช่ กูแค่พูดแค่นั้น กูหวังดีกับมึงนะกัส' ผมบอกมันด้วยเสียงจากใจจริง
                'เก็บความหวังดีของมึงไว้ซะ ถ้ามึงไม่ได้รักกูเลย'
                'ทำไมวะ กูต้องรักมึงแบบนั้นด้วยหรอ กูจะรักมึงแบบพี่กูคนนึงไม่ได้หรอไง!!'
                'ไม่ได้!! กูไม่เคยอนุญาติให้มึงรักกูแบบพี่ชายเลยสักครั้ง !! มึงแหละคิดไปเอง' มันสบัดมือผมทิ้ง ก่อนจะเดินตัวเหวี่ยงขึ้นบ้านไป ผมรีบปิดบ้านก่อนจะรีบวิ่งขึ้นตามมันไปให้เร็วที่สุด ผมตามไอ้กัสเข้าไปในห้อง ไอ้กัสที่กำลังถอดเสื้อมันอยู่ถึงกับชะงักมือ
                'ต้องการอะไร'
                'ต้องการคนกวนตีน ปากหมา แต่เหี้ยแบบมีขอบเขตกลับมา'
                'คนแบบนั้นมันมีด้วยหรอวะ' กัสโซ่ว่า แล้วโยนเสื้อมันลงกับตะกร้าผ้าที่ต้องซัก
                'มึงไง..'
                'เหี้ย กูว่ามึงนั่นแหละ กวนตีนกูแล้วนะสัด'
                'กัส กูพูดกับมึงดีๆแล้วนะ'
                'เออ กูก็พูดกับมึงดีๆแล้วเหมือนกัน' ไอ้กัสหันหลังให้ผมครับ ผมเดินเข้าไปใกล้ตัวมัน แล้วโอบเอวมันไว้หลวมๆ กัสโซ่ถึงกับสะดุ้งตัวเฮือกใหญ่ถ้าจะให้มันฟังอะไร ผมต้องทำแบบนี้วิธีเดียว
                ฟังกูก่อนได้ไหม...' หน้าผมแนบอยู่บนแผ่นหลังมัน
                'มีอะไร..ก็พูดมาเร็วๆ จะอาบน้ำ..นอนแล้ว'
                'อย่าแดกเหล้าให้มากได้ไหม'
                'ขอกูให้มันดีๆกว่านี้สิ'
                'อย่าไปมีเรื่องกับใครได้ไหม'
                'โดยเฉพาะเหี้ยนั่นใช่ไหม ห่วงมันมากถึงขนาดมาขอร้องกูเลยหรอ!'
                'กูไม่อยากให้มึงทำตัวแบบนั้น..ถ้ามึง...ถ้ามึงรักกู มึงจะไม่ทำแบบนั้นอีกใช่ไหมกัส..' ผมเอาเรื่องเดิมๆขึ้นมาอ้าง ไอ้กัสหมุนตัวมาหาผม แล้วเป็นคนกอดผมไว้แทน
                'ถ้าพูดแบบนี้ตั้งแต่ทีแรก กูก็จะไม่ทำอะไรใครหรอก..'
                'ก็ไม่ได้หมายความว่ากูจะกลับไปคบกับมึง นอนกับมึงหรอกนะ'
                'ขอเหตุผล!!!'
                'ถ้ามึงยังทำตัวเหี้ยๆอยู่แบบนี้ กูทนไม่ได้หรอกว่ะ' ผมว่าแล้วผละออกจากตัวมัน รู้สึกสบายใจขึ้นอย่างบอกไม่ถูก เมื่อแม่งกลับบ้านมาได้สักที
                'จะพยายาม...นะ'
                'มึงพูดเองนะกัส..'
                'อือ..นอนด้วยกันไหม อยากมีคนนอนเป็นเพื่อน'
                'ไม่..'
                'ตามใจกูสักครั้ง มันจะเป็นอะไรไหม'
                'ลองคิดดูสิ กูตามใจมึงกี่ครั้งแล้ว'
                'อีกคืนได้ไหม...'
                'มึงนอนกับมิลานคืนละเท่าไร'
                'ไอ้เนียร์...'
                'คืนละเท่าไร'
                'ห้าร้อย'
'สัด..กดราคาชิบหาย'
                'แต่ถ้ามึงจะเรียก...กูให้หมดตัวเลยนะ' กัสว่า มันก้มลงมาหอมแก้มผมเบาๆ จนผมรู้สึกจะอ้วก
                'แหยะ เหม็นเหล้า'
                'อ่า เดี๋ยวไปอาบน้ำ..แล้วเจอกันที่เตียง เคป่ะ' มันว่าแล้วขยิบตาให้ผมทีหนึ่ง
                'ไม่เค ห้องใครห้องมัน กูให้ลุงข้างบ้านมาดูแอร์ห้องมึงแล้ว..ห้องมึงแอร์ไม่ได้เสียหนิ!'
                'ก็มัน..เปิดไม่ติดนี่หว่า ใครจะไปรู้'
                'พื้นฐานวิชาการช่างที่มึงเรียนมา ช่วยอะไรมึงมั่งไหม'
                'อย่าบ่น ถ้าไม่อยากถูกกูปล้ำ...'
                'เออๆ อาบน้ำแล้วนอนซะ ทางที่ดีกูอยากให้มึงขอโทษพี่เต็นท์เขานะ'
                'ทำไม!!' มันถามผมกลับเสียงแข็ง
                'มึงเล่นเขาซะน่วมขนาดนั้น'
                'เออๆๆ....ไว้กูจะเก็บไปคิด' มันว่า ผมจึงเดินออกจากห้องมันเสียที ผมเองก็ง่วงแล้วเหมือนกันนะ
                'เดี๋ยวๆ' กัสเรียกผมไว้ครับ
                'อะไร'ผมหันหน้าไปหามัน ที่ยืนกอดอกอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ
                'ถ้ากูจะจีบมึงใหม่ มึงไม่ว่ากูใช่ป่ะ'
                '...เหอะ จีบให้ติดก็แล้วกัน! กูไม่ได้ง่าย!!'
                'แต่ก็ได้ไม่ยากใช่ไหม...'
                'ไอ้เหี้ยกัส!'
                'ครับ..เมียจ๋า!'
 
ถ้ากูจะจีบมึงใหม่ มึงไม่ว่ากูใช่ป่ะ
 
                'เหี้ยมึงเหอะกัส ให้กูออกลูกเป็นมะเขือก่อนกูค่อยเชื่อมึง!' ผมด่าคนที่ประกาศว่าจะจีบผมใหม่เมื่อคืนครับ แม่งตอแหลคุณอย่าไปเชื่อมันเลย เมื่อเช้ามันยังไปจิกหัวผมลากผมออกมาจากห้องนอนเพื่อมายืนรีดเสื้อให้แม่งเลย เหี้ย! ไหนมึงบอกจะจีบกูไง ถ้านี่เป็นวิธีจีบของมึง กูว่าโลกแตกพรุ่งนี้แน่
                'เห้ยๆๆ ดูหน่อยดิวะ'
                'อ่าว มิลาน โทษทีๆกูมองไม่เห็นมึงว่ะ' ผมพูดแล้วรีบวิ่งไปปิดก๊อกน้ำ เมื่อกี้ผมรดน้ำต้นไม้อยู่น่ะ ผมกลัวโดนแม่งใช้งานอีกผมเลยรีบออกมาหาอะไรทำนอกบ้าน ส่วนเหี้ยกัสแดกข้าวเช้าอยู่ครับ
                'กูว่า กูก็ไม่เตี้ยนะ' ไอ้มิลานว่า แล้วยื่นถุงเหี้ยอะไรมาให้ผมก็ไม่รู้ครับ
                'อะไรวะ ขนมอีกแล้วหรอ'
                '..ถ้ามึงแดกได้ มึงก็เชิญแดกไปเหอะ กูไปเรียนพิเศษแล้ว เจอกัน' มันว่าแล้วโบกมือให้ผม ก่อนจะเดินผ่านหน้าบ้านผมไป ผมก้มลงมองของในถุงที่มิลานส่งข้ามรั้วผ่านมาให้ ก่อนที่อารมณ์ที่น่าจะดีทั้งวันของผม จะหายไปทั้งหมด เมื่อเห็นของในถุง…...บ๊อกเซอร์ไอ้กัส...
                'ไอ้สันดาน..' ผมเค้นเสียงด้วยความเจ็บปวด มันเชื่อได้ซะที่ไหน เห็นไหม คุณเชื่อแล้วหรือยัง ยังไม่ครบวันนึงด้วยซ้ำ มันก็เล่นผมแทบทรุดแล้ว !
                'เห้ย กูบอกให้มึงเปิดประตู ทำไมมึงไม่เปิดวะ' ไอ้กัสเดินออกมาแล้วครับ มันเดินออกมาพร้อมกับชุดนักศึกษาของมัน ถึงวันนี้จะเป็นวันหยุดของพวกผม แต่ไอ้กัสก็ยังมีเรียนเช้าอยู่ครับ
                !ตุ๊บ!
                'เอาของมึงไป..เมียมึงฝากมาให้' ผมว่าแล้วโยนถุงดังกล่าวให้ร่างสูงครับ บ่อนทำลายความสัมพันธ์ของผมกับไอ้กัส มันมีเยอะมาก จนผมเริ่มท้อ และไม่อยากจะคิดว่าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้
                'เนียร์..คือกู..'
                'กัส..ก่อนที่มึงจะมาเริ่มใหม่กับกู มึงน่าจะไปจัดการกับพวกเด็กๆของมึงก่อนนะ เพราะกูก็ไม่อยากยืนรับชิ้นส่วนของมึง ที่มึงไปร่อนทิ้งไว้ทุกคืนๆ ทุกเช้าหน้าบ้านหรอก!' ผมพูดก่อนจะวิ่งเข้าบ้านไปเลย วันนี้ผมมีนัดกับพี่เต็นท์ครับ เขาจะมาติวหนังสือสอบให้ผม รวมถึงพื้นฐานสอบเข้าวิศวะกรรมด้วย เพราะถ้าจะเอาเหี้ยอะไรกับไอ้เหี้ยกัส ผมคงต้องรอดรอปไปถึงชาติหน้า!
     [End Near]
 
     [Tent]
                ผมจอดรถหน้าบ้านเนียร์ด้วยความอารมณ์ดีครับ ผมคุยกับเพื่อนแล้วเรื่องไอ้กัสเมื่อคืน และรู้ด้วยว่าคืนนี้ไอ้กัสมีแข่งรถ มันอาจจะดูไม่ดีสำหรับความรู้สึกเนียร์ แต่มันอาจส่งผลดีระยะยาวสำหรับเนียร์เลยก็ได้ ...ถ้าผมจะท้าไอ้กัส ดริฟท์รถคืนนี้ แล้วเอาสิทธิ์ในตัวเนียร์มาเป็นของผม
 
                ผมเลวไหมครับ?
 
                ไม่หรอกครับ ถ้าเทียบกับเหี้ยนั่น อีกอย่างผมก็มีป๋าใจปล้ำอย่างคุณชายท็อปที่อุตส่าห์โยนเงินเดิมพันเพื่อเป็นการล่อไอ้กัสตั้งแสนหนึ่งแบบฟรีๆ ซะด้วย มันก็น่าลองไม่ใช่หรอ .. ความจริงไอ้กัสมันไม่ใช่คนจนหรืออะไรเลยนะครับ มันออกจะมีกินมีใช้ด้วยซ้ำ แต่ผมก็ไม่เข้าใจทำไมมันถึงได้ทำตัวสกปรกแบบนั้นก็ไม่รู้ ทั้งๆที่เงินทองมันก็มีมากมาย ได้ข่าวว่าพ่อมันก็รวยไม่น้อย แม่มัน พี่มันที่อยู่นอกอีกอ่ะ
                ผมเดินเข้าไปในบ้านเนียร์พร้อมกับหนังสือสองเล่ม ที่ผมไปขโมยจากห้องน้องชายมา และขนมอีกหนึ่งถุงใหญ่ เห็นบลูไนแฟนไอ้ธันบอกว่า ถ้าจะจีบเนียร์ให้ติดถ้าล่อขึ้นห้องไม่ได้ ก็ต้องล่อด้วยของกินเท่านั้นแหละครับ ....