เปลี่ยนหัวใจนายติดหรู Change

เมื่อเกิดเหตุการณ์อันน่าขนลุกเมื่อกี้ขึ้น ฉันจึงมานั่งสงบสติอารมณ์อยู่ที่ชั้นล่าง บรึ่ย!!!ยิ่งคิดยิ่งขนลุก
"สังเวียน ไปเรียกสายลับมากินข้าวสิลูก"หะ ให้ไปเรียกหมอนั่นตอนนี้เนี่ยนะ ไม่มีทางเด็ดขาด
"เออ คือแม่หนูไม่ว่างอ่ะ"มุสาวาทา
"อย่ามาโกหก แม่เห็นแกนั่งดูทีวีอยู่"แม่ฉันเป็นคุณริวรึป่าวเนี่นยะ
"ไม่เอาอ่ะแม่"ฉันอ้อนวอน
"ก็ได้ ,แต่หักค่าขนม 1อาทิตย์"แค่นั้นแหละฉันรีบวิ่งขึ้นมาอนู่หน้าห้องหมอนี่ทันที
"ก๊อกๆๆ ไอ้.....นายสายลับ"เกือบไปแล้วมั้ยหล่ะ ถ้าพูดออกไปก็มีหวังเจอแบบเมื่อก่อนหน้านี่แน่ๆ
"มีอะไรยัยทอม"
"อย่ามาเรียกฉันว่าทอมนะ"
"จะเรียกมีไรป่ะ"มันตอบได้กวนฟุทมาก-_-
"ฮึ่ย.แม่เรียกไปกินข้าว เร็วหน่อยนะ ผู้ใหญ่รอนานเสียมารยาท"ฉันพูดแล่วสะบัดตูดหนีลงไปข้างล่าง
      ณ โต๊ะกินข้าวที่พร้อมหน้าพร้อมตา
"อาหารถูกปากมั๊ยจ๊ะ"แม่ฉันถามนายวายลับ
"ก็กินได้"มันตอบแบบหน้าตาเฉยมาก
"ไร้มารยาท"ฉันพูดขึ้น
"โอ๊ยยยย"ฉันร้องเสียงหลงเมื่อมือของแม่มาบิดขาฉัน
"สังเวียน พรุ่งนี้พาสายลับไปโรงเรียนพร้อมลูกเลยนะ เรื่องสมัคนรพ่อจัดการให้แล้ว อยู่ห้องเดียวกับลูกเลย ดูแลวายลับดีๆหล่ะ" พ่อบอก
"ค่ะพ่อ"เพลียจิตจริงๆที่จะได้อยู่ห้องเดียวกับนายนี่ สังเวียนยากตายยยยยย