นักเรียนนายร้อยครับผม

ใต้ร่มไม้บนม้าหินอ่อนภานในโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดนครนายกธารา เพียรสายน้ำหรือ น้ำลูกชายคนเล็กของเฒ่าแก่เซ้งและอาซ้อกี้เจ้าของตลาดสดที่ใหญ่ที่สุดในจังหวังกำลังนั้งคุยเพื่อระบายกับหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งซึ่งเขาเองเพื่องขอเธอเป็นแฟนเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว

"มาย น้ำต้องไปสอบแล้วนะวันพรุ่งนี้ไม่รู้ว่าน้ำจะทำได้ป่าวก้ไม่รู้มายเป็นกำลังใจให้น้ำนะ"

"คะสู้ๆนะน้ำ มายจะเป็นกำลังใจให้ถ้าน้ำหันกลับมาเมื่อไหร่น้ำก็จะเห็นมายอยู่ตรงนี้เสมอ"

"แต่ถ้าน้ำไปเรียนทหารน้ำต้องห่างมายนะ"

"น้ำอนคตน้ำของน้ำ น้ำไม่ควรเอามาทิ้งที่มายนะ  เอาเป็นว่าถ้าน้ำติดทหารมายจะรอ"

"สัญญานะมาย"

"จ้า"น้ำหันมองหน้าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าอย่างรักใคร่ไม่ว่าจะเป็นเช่นไรในวันพรุ่งนี้อย่างน้อยที่สุดเขาก็ยังมีหญิงสาวคนนี้ที่คอยเป็นกำลังใจ

"แหม๋แอบมาหวานกันตรงนี้เอง  ไอ้น้ำคุณชายทหารเรือ"เสียงของชายหนุ่มหน้าเข้มเดินถือลูกบาสพร้อมกับนั้งลงข้างๆน้ำ

"ก็นิดหน่อยนะมึง  แล้วแข่งเสร็จแล้วหรอไอ่ฟาง เป็นไงชนะปะมึง"

"ชนะดิมึง  กูนักบาสโรงเรียนนะโว๊ยนี้ได้มาเพียบ"

"โธ่พี่ฟาง เล่นการพนันมันไม่ดีนะค่ะ"

"โอ๊ยมายก็ไอ่เด็กพวกนั้นมันท้าพี่ก่อนนิ"

"จ้าๆพี่ฟางก็เลยสนองเด็กพวกนั้น"

"จ้าใครจะไปดีแบบไอ่น้ำละ รูปก็หล่อพ่อก็รวย  พี่อะก็แค่ลูกส.จเอง"

"มึงใช่คำว่าเองหรือ   มึงลืมไปแล้วหรอว่ามึงอะเป็นเดือนโรงเรียนสาวๆนี้กรี๊ดมึงจะตายไป"

"เออ กูต้องกลับแล้วป๊ามารับแล้ว"

"เออ รีบกลับอ่านหนังสือเตรียมตัวเป็นทหารเรือหรอว๊ะมึงไอ้น้ำ"

"ตั้งใจอ่านหนังสือสอบนะคะมายจะเป็นกำลังใจให้"

"ไปก่อนนะมาย  กูไปก่อนนะไอ่ฟาง"  หลังจากน้ำบอกลาเพื่อนกับคนรักแล้วเขาก็มานั้งตั้วหนังสือกับคุณครูที่ป๊าหามาให้เพราะม๊าบอกกับป๊าว่าไม่อยากให้น้ำไปเรียนรวมกับคนอื่นๆ"ฃ

"ไหนลองตอบครูมาสิคะว่ามันคืออะไร"คุณครูผู้สอนหันไปถามน้ำแต่ดูเหมือนเด็กหนุ่มจะเอาแต่มองดูภาพในปกหนังสือที่โฆษณาชุดนักเรียนม.ปลายพลางคิดในใจว่าว่าเขาคงไม่มีโอกาสได้ใส่ชุดนี้แล้ว  "น้องน้ำค่ะได้ยินที่ครูถามไหม"คุณครูถามย้ำอีกครั้ง"

"เงาะครับ"

"ถูกค่ะแต่ครูอยากรู้ว่าทำไมถึงตอบเงาะ"

"เพราะอย่างอื่นผลเป็นวงรีแต่เงาะผลเป็นวงกลอม"

"ใช่แล้วคะ ครูว่าเป็นแบบนี้น้องน้ำต้องสอบผ่านแน่เลยค่ะวันนี้ครูไปก่อนนะค่ะ พรุ่งนี้ทำให้เต็มที่นะ"

"ครับ สวัสดีครับ  เขาเดินก้มหน้าลงไปด้านล่างของตัวบ้านเพื่อไปกินข้าวเย็น" 

""เป็นไงบ้างน้ำเข้าใจไหมที่ครูสอน  ผู้เป็นแม่ถามขึ้น"

"พอได้ครับม๊า"

"แล้วพรุ่งนี้พร้อมไหมน้ำ"  ผู้เป็นพ่อถามลูกชายขึ้นขณะกำลังกินข้าว

"น้ำ กลั้นหายใจนิดหนึ่งและเอ๋ยขึ้นมา พร้อมครับป๊า เขาตอบออกมาเสียงดัง"

"ถ้างั้นอั๋วไปลวยได้หรือเปล่าอาเซ้ง อั๋วอยากส่งอาน้ำนะ"

"ก๋งน้ำว่าก๋งอยู่นี้กับอาม๊าเถอะ คนมันเยอะน้ำกลัวก๋งเป็นลม"

"อั๋วแข็งแรงนะอาน้ำ"

"ก๋งน้ำไม่อยากสอบด้วยห่วงก๋งด้วย"

"ถูกของน้ำมันนะคับป๋าคับผมว่าป๋าอยู่กับม๊าที่บ้านนี้แหละนะคับ"

"ก็ล่ายก็ล่ายอั๋วจะรอฟังผลที่นี้  ลื่อต้องสอบให้ล่ายนะอาน้ำ"

"ครับ  " หลังจากอาหารเย็นผ่านไปน้ำกลับมานั้งอ่านหนังสือเพื่อทบทวนรอบสุดท้ายก่อนที่จะสอบจริงในวันพรุ่งนี้   

เวลา 5.00ปกติน้ำยังคงนอนอยู่บนเตียงแต่วันนี้ ณ ขณะนี้น้ำกำลังนั้งอยู่บนรถโดยมีน้าชัยเป็นคนขับที่นั้งข้างๆเป็นป๊าที่มาส่งส่วนม๊านั้นให้อยู้ดูแลอาม๊ากับอาก๋ง

"เป็นไงน้ำพร้อมไหม"

"พร้อมที่สุดครับ"

"ถ้างั้นก็เต็มที่นะลูก"  หลังจากที่นั้งรถมาสามชั่วโมงกว่าๆก็ถึงที่หมาย

"ลงมาได้แล้วน้ำ"  เฒ่าแก่เซ้งบอกน้ำผู้เป็นลูกชาย

"คับป๊า"  สิ่งที่น้ำได้เห็นถึงกับเข่าอ่อนแทบจะล้มทั้งยืนเพราะจำนวนคนที่มาสอบนั้นนับสามหมึ่นคน

"เฮ้ยทำไมเยาะแบบนี้ว๊ะ" เขาพูดออกมาด้วยเสียงอันดังจนทำให้คนข้างๆมองดูเขา

"ไปเข้าห้องสอบได้แ้ล้วไปลูกเดียวสาย"

"คราบบบบบบเขาตอบผู้เป็นพ่อพร้อมกับบอกตัวเองในใจว่าสู้ๆโว๊ยไอ้น้ำมันต้องลองซักครั้ง"

หลังจากเวลาแห่งความกดดันผ่านไปและแล้วก็ถึงเวลาแห่งความตื่นเต้นน้ำใช้วิธีเหมือนเด็กทั่วไปเขานั้งอยู้หน้าคอมพิวเตอร์รอบตัวเขาประกอบไปด้วยอาม๊า อาก๋ง ป๊า มาม่า อาอี๋เอ็ม เฮียโต้บุตรชายคนโต อาเจ้ลูกปลาลูกสะใภ้คนโตของบ้าน  และหมวยเนยน้องสาวคนสุดท้อง วันนี้ถือเป็นวันแห่งครอบครัวก็ว่าได้เพราะทุกคนมาคอยลุ้มกับผลการสอบครั้งนี้

"เป็นไงบ้างน้ำนี้เฮียแกลงทุนปิดร้านตั้งแต่หัววันเลยนะ"

"อย่างเพิ่งดิเจ้มันโหลดอยู่  นี้ไงได้แล้วๆ"

"เป็นไงอาน้ำลูล่ายหรือป่าว"

"แป๊บหนึงก๋งน้ำใส่รหัสอยู่    ตี้ดๆๆๆๆๆ  นี้ไงเจอแล้ว นายธารา เพียรสายน้ำ ลำดับที่500"

"เฮ้ยนี่มันคาบเส้นพอดีเลยนิอาน้ำ"ผู้เป็นอาม๊าพูดขึ้น

"เก่งจริงๆเลยหลานก๋ง  เอานี้รางวัลของก๋ง"  ผู้เป็นก๋งยื้นสร้อยพระแต่ที่น่าตื่นกว่าพระก็คือสร้อยคอหนักสิบบาท

"ก๋ง  ขอบคุณครับน้ำโผกอดผู้เป็นปู่พร้อมฉีกยิ้มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน"

"แล้วนี้อีกกี้วันเขาจะทดสอบร่างกายละ"  ผู้เป็นพี่ถามขึ้น

"สองอาทิตย์เจ้ "

"แล้วแบบนี้เฮียน้ำจะต้องไปซ้อมที่ไหนอะ" เนยน้องสาวคนเล็กพูดขึ้นอย่างไม่คิดอะไร

"นั้นสิก๋ง" ผู้เป็นพี่เราลืมคิดถึงข้อนี้

"เอ่อให้ปลาช่วยไหม  คือปลามีคนรู้จักเขาเปิดฟิตเนตอยู่ในซอยใกล้ๆนี้"

"งั้นก็ดีสิพาไปวันนี้เลยนะ"

"ค่ะเราไปเดียวนี้เลยไหม"

"ไปเลยไปตอนนี้แหละ" 

หลังจากทุกสิ่งทุกอย่างผ่านไปวันนี้เป็นวันทดสอบร่างกายน้ำสามารถผ่านทุกด่านมาด้วยความทุลักทุเป็นเพราะเขาทุ่มเทให้กับการฝึกมากเกินไปและตอนนี้ก็ถึงเวลาสำคัญที่ทุกคนรอคอยวันนี้ผู้ที่อยู่หน้าคอมเป็นเฮียเนมเพราะน้ำบอกตื่นเต้นไม่กล้าดูเอง

"เป็นไงเฮียไม่ติดใช่ปะ" น้ำถามผู้เป็นพี่ชายด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ"

"ติดดิอาตี้  "

"จริงดิ เฮียถามจริง"

"ติดดิ  มาดู ร้อยอันดับแรก"

"เก่งจริงเลยหลานปู่  ในที่สุดอาตี๋ลื่อก็ทำความฝันให้อั่วสำเล็ดสากที" เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของทุกคนในบ้านทำให้น้ำมีความสุขมากไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไรแต่อย่างน้อยเขาก็มีความสุขที่ทำให้คนในคอบครัวภูมิใจ  แล้วเจอกันน่านน้ำไทยพี่จะไปหานะ