นักเรียนนายร้อยครับผม

      ในบ้านหลังใหญ่สีขาวของครอบครัวศิลป์พิมุขบนโต๊ะอาหารเย็นประกอบไปด้วยนายแพทย์วิสา ผู้เป็นพ่อและทัตแพทย์หญิงรุ้งฟ้าและนายแพทย์ปติพัทหรือหมอบอมผู้เป็นพี่ชายกำลังนั้งทุกข์ใจกับกับเรื่องที่เพื่งได้ยินจากลูกชายปฐพี ศิลป์พิมุขหรือดินบุตรชายคนเล็กที่เดินมาบอกว่าตนเองจะไปสอบทหารบกทั้งที่ผู้เป็นพ่อและผู้เป็นแม่อยากให้เรียนแพทย์และวางแผนอนคตไว้ให้แล้ว

"ดินทำไมดินทำแบบนี้นี้แม่หวังไว้กับดินมากเลยนะดินรู้ตัวไหมว่าดินทำให้แม่ผิดหวัง"

"พ่อไม่คิดเลยนะว่าดินจะทำแบบนี้เรียนม.5อยู่ดีๆดินก็จะไปแอบสอบทหารมันน่านักสู้เอาเวลาไปตั้งใจเรียนให้จบและเตรียมตัวสอบแพทย์ดีกว่านะ"

"ไม่มีทางคับผมจะเป็นทหารใครก็ห้ามผมไม่ได้ผมจะไปสอบคุณพ่อคุณแม่ห้ามผมไม่ได้หรอกคับ"

"ไอ้ดินแก"

"คุณพ่อคุณแม่ใจเย็นก่อนนะคับ  คุณพ่อคับผมว่าให้น้องมีโอกาสได้เลือกอนคตของตัวเองสักครั้งนะครับให้น้องลองดูสอบได้ไม่ได้ก็อีกเรื่องหนึ่งนะคับคุณพ่อ  คุณแม่คับคุณแม่ลองคิดดูนะคับว่าถ้าตาดินสอบติดทหารจริงๆเพื่อนคุณแม่จะอิจฉาคุณแม่ขนาดไหนครับ"

"ก็ได้พ่อจะลองดู   ตาดินถ้าแกสอบทหารไม่ติดต้องกลับมาสอบแพทย์ให้พ่อกับแม่นะ"

"ครับผมสัญญา  และหันไปขยิบตาให้ผู้เป็นพี่ทำไมพี่ชายเขาจะไม่ช่วยพูดละก็ในเมือพี่บอมคนนี้เองเป็นคนวางแผนนี้ไว้"

หลังจากทานอาหารเย็นผ่านไปดินก็ขึ้นห้องมานั้งอ่านหนังสือเตรียมสอบ"

"ก๊อกๆๆ   ก๊อกๆๆ อยู่ป่าวดิน"

"อยู่คับ  เข้ามาเลยคับพี่บอม"

" เอ๊าะนี้หนังสือเตรียมทหารพี่ไปซื้อมาให้"

"ขอบคุณพี่บอมมากนะคับ ถ้าไม่ได้พี่ผมแย่เลย"

"ไม่ขนาดนั้นหรอก แกตั้งใจอ่านหนังสือสอบนะถ้าแกสอบไม่ได้แกเตรียมตัวเรียนแบบพี่ได้เลย"

"ผมจะตั้งใจอ่านหนังสือเตรียมสอบและผมต้องสอบให้ได้ผมเสียเวลาเตรียมตัวมาสองปีแล้วผมจะทำให้ได้คับ"

"สู้ๆน้องชาย"

"คราบบบบบบบบบบบพี่ชาย"

และแล้วก็ถึงเวลาสอบจริงๆวันนี้ดินตื่นแต่เช้าโดยมีพี่บอมมาส่ง

"เฮ้ยทำไมคนเยาะจังพี่"

"แกคิดว่ามีแกคนเดียวหรือที่อยากเป็นทหารนะ  ไม่ต้องกลัวตั้งสมาธิดีๆสู้ๆน้องชาย"

"คับ  ในใจของดินตอนนี้ออกจะหวั่นๆนิดๆเพราะดูจำนวนคนที่มาสอบแล้วน่าจะหลายหมื่นคนอยู่เอาว๊ะไอ่ดินลองสู้สักตั้งเขาบอกตัวเองในใจ"

หลังจากการสอบผ่านไปพี่บอมก็พาดินมาทานอาหาร

"เป็นไงดินพอทำได้ป่าวแก"

"ได้ครับ  แต่ไม่รู้คะแนนจะออกมาแบบไหน"

"ระหว่างรอผมพี่ว่าแกมาอยู่กับพี่ที่นี้ก่อนดีกว่าขื่นแกกลับไปกลับมาพี่ว่ามันจะเสียเวลาเปล่า"

"ผมก็คิดแบบนี้เหมือกัน"

"แล้วผลสอบจะออกอีกกี่วันละดิน"

"อีกสองอาทิตย์ถ้าผ่านก็สอบร่างกายต่อ"

"ถ้าสอบผ่านเดี๋ยวพี่จะพาไปหาพี่อังนะเขาเป็นเทรนเนอร์พิตเนสเพื่อเขาจะแนะเคล็ดลับอะไรบ้าง"

"ครับยังไงก็ได้ผมโอเคครับ   อยากรู้จังว่าพี่อังคนนี้เป็นใครทำไมพี่บอมพูดแล้วต้องทำหน้าแบบนั้น"

  และแล้ววันเวลาที่ดินรอคอยก็มาถึง  ตอนนี้เด็กหนุ่มนั้งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์โดยมีพี่ชายเป็นคนเปิดข้อมูลดู

"พี่บอม ได้ยังครับ ผมลุ้นจนฉี่จะแตกละ"

"เดียวดิ มันเยอะพี่ดูไม่ไหวรอแป๊บ   เฮ้ยนี้ไง นายปฐพี ศิลป์พิมุขอยู่ลำดับที่9 ไอ้ดินแกสอบติดแล้ว"

"ไหนๆพี่ใช่จริงๆด้วยพี่บอมผมสอบติดแล้วดินกระโดดกอดผู้เป็นพี่ชายอย่างดีใจ"

"พอๆๆ แกโทรบอกพ่อกับแม่ดิ"

"ไม่เอาอะพี่ผมอยาก โทรบอกท่านตอนผมผ่านทุกอย่างแล้ว"

"เออแล้วแกมีเวลาเตรียมตัวอีกนานเท่าไหร่ละ"

"อีกสองอาทิตย์ครับพี่"

"ถ้างั้นวันนี้พี่จะพาแกไปหาพี่อังนะ"

"คราบบบบ"

ภายในฟิตเนตหรูหราแห่งนี้ประกอบไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตาที่มาออกกำลังกายบางคนแต่งชุดแบบครูพละใช่ขุดวอมมาเลยแต่บางคนนี้สิใส่มาซะจนเขาไม่มีกจิตกใจออกกำลังกายเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นตัวจิ้วถ้าไม่ติดว่ามีสายตาพี่บอมมองดูอยู่เขาคงจะเดินไปขอเบอร์โทรไว้สักคนแล้ว

  "พี่บอมครับไม่น่าเชื่อสถานที่แบบนี้มันจะมีอะไรดีๆอยู่สดชื่นซะมัด"

"หยุดเลยไอ่ดินพี่พาแกมาฝึกพละกำลังไม่ใช่ให้แกมาดูสาวๆแบบนี้"

"พี่บอมอะดูนิดดูหน่อยก็ไม่ได้"

"อ้าวไอ่นี้ตกลงยังยากเป็นอยู่ไหมทหารนะ"

"เฮ้ยบอมนายก็อย่าไปดุน้องสิให้น้องมันดูไปแบบนี้ดูแล้วสดซื่น"

"แหม๋พี่อังผมกลัวไอ่ดินมันใจแตกนะสิ  ไอ่ดินนี้พี่อังเป็นรุ่นพี่ที่ม.ฉันเขาเป็นพี่ชายของแอม"  ดินยกมือสวัสดีผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายของแฟนพี่ชายเขานั้นเอง เขารู้จักพี่แอมแฟนของพี่ชายเขาอย่างดีเพราะพี่บอมชอบพาพี่แอมกลับบ้านบ่อยๆและคุณพ่อกับคุณแม่ของเขาก็ชอบและเอ็นดูพี่แอมเอามากๆ

"แล้วดินจะไปสอบร่่างกายวันไหนละ  และต้องเตรียมอะไรพิเศษปะ"

"อีกสองอาทิตย์ครับ  ผมไม่แน่ใจน่าจะมีลุกนั้ง ดันพื้น วิ่งและก็ว่ายน้ำครับ"

"พี่รู้และว่าจะให้ดินทำอะไรบ้าง  หลังจาดพูดเสร็จพี่อังก็หันไปหยิบกระดาษและปากกามาจดตารางการซ้อมระหว่างวันให้กับดิน   นี้เอาไปนะและก็ซ้อมตามนี้เลยนะ"

"ขอพระคุณครับพี่อัง ดินยื่นมือไปรับแผ่นกระดาษที่พี่อังยื่นให้"

"เฮ้ยไม่เป็นไร แค่สอบให้ผ่านก็พอสู้ๆนะน้องชาย  อังพูดกับดินพร้อมกับชูกำปั้นให้ดิน"  ในขณะนั้นมีสาวสายเซ็กซี่เดินผ่านมาพร้อมกับส่งสายตาให้  

"เออดินซ้อมตามนี้นะพี่ไปทำธุระส่วนตัวก่อน"  บายไปละนะ  และเขาก็เดินตรงไปที่ผู้หญิงคนนั้นพร้อมกันพากันเดินออกไปข้างนอก

"แหม๋พี่บอมครับพี่อังนี้เจ้าชู้ตัวพ่อเลยนะ"

"ใช่ดิพี่เขาอะนะมีสาวในสต๊อกเพียบ"

"จริงดิพี่ผมคงต้องขอวิชาจีบสาวกับพี่อังบ้างแล้ว"

"พอเลยไอ่ดินไปไปซ้อมได้แล้วเดี๋ยวก็ไม่ผ่านกันพอดี"

หลังจากสองอาทิตย์ผ่านไปเร็วเหมือนโกหกดินสามารถทดสอบร่างกายทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีเหลือแค่ว่ายน้ำเป็นขั้นตอนสุดท้ายขณะนี้เขาว่ายมาได้ถึงขอบสระแล้วเหลือแค่ปลายนิ้วมือแต่สายตาเขามองไปเห็นใครคนหนึ่งลักษณะเหมือตะคริวกำลังกินเท้าและจมน้ำชั่วพริบตาเขาตัดสินใจว่ายไปช่วยคนนั้นและเขาก็ลากคนนั้นมาที่ริมสระโดยมีพี่ๆทหารช่วยปฐมพยาบาลจนอาการเขาดีขึ้น  เสีงตบมือดังมาจากด้านหลังดินจึงหันไปดูที่มาของเสียง

"ท่านผบทบ" เขาได้แต่ตกใจกับบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา

"ทำได้ดีมากการช่วยชีวิตคนอื่นโดยไม่ลังเลแบบนี้แหละฉันชอบ  ชื่ออะไรเรา"ชายคนตรงหน้าหันมาถามดิน

"ผม ปฐพี ศิลป์พิมุขครับ"

" เธอรู้ไหมด่านนี้สำคัญมากนะเธอรู้ตัวหรือเปล่าว่าทำแบบนี้เธอไม่ผ่านนะ"

"ไม่เป็นไรครับชีวิตคนสำคัญกว่าครับถ้าผมลังเลสักนาทีเขาอาจตายได้ครับ"

"ดีหวังว่าเราคงจะได้เจอกันนะ ปฐพี"  แล้วท่านผบทบก็เดินจากไป

และเวลาสำคัญที่สุดก็มาถึงวันนี้เป็นวันประกาศผลผู้ที่สอบผ่าน ดินเลือกที่จะดูรายชื้อคตัวเองผ่านเน๊ต

"พี่บอมดูได้ยังครับ  ดูได้ยัง เขาถามผู้เป็นพี่ชายด้วยความตื่นเต้น"

"ดูได้แล้ว  ดินฉัน....บอมเว้นวรรคไว้พร้อมกับทำหน้าเศร้า"

"ผมว่าแล้วพี่ว่ายน้ำนะเป็นด่านที่มีคะแนนเยอะสุดแต่ผมดันไม่ผ่าน  ผมทำใจมานานแล้ว"

"แกไม่ผ่านซะเมื่อไหร่ฮ่าๆๆๆรายชื่อแกขึ้นสิบคนแรกเลยไอ่เสือแกคงลืมไปว่ามือแกแตะขอบสระแล้วแกถึงหันหลังไปช่วยคน   แกรีบโทรหาพ่อ กับ แม่เลย"ดินหันไปหยิบโทรสัพมาโทรเพื่อที่จะโทรบอกพ่อกับแม่

"ครับบบบ   ฮันโลครับแม่ผมสอบผ่านครับ  เขาพูดออกไปอย่างดีใจ"

"จริงหรอดิน  แล้วจะกลับบ้านเมื่อไหร่ละกับมาเตรียมตัว"

"อีกสองวันครับบอกพ่อด้วยนะครับ"

"จ้า" แม้ว่าจะผิดหวังที่ลูกชายคนเล็กไม่ได้เป็นแพทย์ตามที่นางหวังไว้ แต่อย่างไรนางก็ดีใจที่ลูกชายคนเล็กทำตามความหวังจนสำเร็จนางเองก็ภูมิใจไม่น้อยเลย"

"แม่ว่าอย่างไรดิน"

"ไม่ว่าไงครับอีกสองวันผมจะกับบ้านไปเตรียมตัวเพื่อไปนครนายกครับ  แต่พรุ่งนี้พี่บอมพาผมไปหาพี่อังอีกนะครับ"

"ทำไมจะไปขอบคุณพี่เขาหรอ"

"คราบ"

"ไม่เชื่อแกไอ่เสือสายตามันฟ้องจะไปหลีหญิงอะดิ"

"แหม๋พี่บอมอะรู้ทันผมจนได้"

เขาพูดออกมาพร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะออกมามันเป็นเสียงที่มีความสุขมากสำหรับคนที่ได้ยินในที่สุดเขาก็ทำจนสำเสร็จหลังจากที่เขาพยายามมันมาสองปีเพื่อสิ่งนี้เพื่อสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเขาอนคตรั่วของชาติมันอยู่ตรงหน้าของเขานี้เอง แล้วเจอกันรั่วของแผ่นดินไทยฉันจะไปหาแกทุกที่