รักนะ ยัยขี้แย

“มิลาตื่นเร็ว เราต้องไปวิ่งออกกำลังกานนะ ครูบอกลืมแล้วหรอ”ฉันปลุกมิลาที่นอนขึ้นอืดอยู่บนเตียง มิลายอมตื่นไปแต่งตัว ฉันอยู่ในชุดกางแกง ขาสั้นสีฟ้า เสื่อรัดรูปสีชมพู แล้วก็ผ้าสีขาวพาดอยู่บนบ่า ฉันพึ่งเคยออกกำลังกาย ฉันเลยจัดเติมเลย มืลาก็เช่นกัน ฉันใส่รองเท้าผ้าใบสีม่วงมัดผมสูงปล่อยหน้าม้า

“ไปกันเถอะ”ฉันเดินออกจาห้องพร้อมมิลาเราไปรวมกันที่สนามหน้ารีสอด ทุกคนเริ่มการวอมร่างกาย ทุกส่วน สักพักครูก็เริ่มพาออกวิ่ง ฉันวิ่งได้สักพักก็เริ่มเหนื่อย ฉันวิ่งช้าๆ ตอนนี้ฉันอยู่หลังสุดเลย

“บาส”บาสวิ่งมาข้างๆฉัน

“ไว้มั้ย ถ้าไม่ขี่หลังฉันได้นะ”บาสพูดขณะที่เราวิ่งไปด้วยกัน

“ฉันยังไหว”ฉันตอบยิ้มๆ เราวิ่งไปเรีอยๆจนวนกลับมาที่รีสอด บาสยื่นน้ำมาให้

“คอยๆกินนะ”ฉันกินจนอิ่ม

“นายกินยัง”

“กินแล้ว”เราเดินมาทานข้าวกัน ครูบอกให้ไปเปลี่อนชุดให้เป็นชุดที่กระชับจะได้กันแมลง ฉันไส่รองเท้าคู่เดิมใส่กางเกงขายาวเสือแขนยาว

ตั้งแต่วิ่งฉันไม่เห็นมิลาเลยสงสัยไปกับแฟน วันนี้มีเดินทางไกลตลอดการเดินทางฉันไปกับบาสตลอดตามทางมมีทั้ง ลื้น แมลง ต้นไม้ ต้องใช่ความระวังมากในการเดิน จนมาถึงน้ำตกแห่งหนึ่ง ครูบอกให้ตามสบายฉันไปนั่งที่ก้อนหินก้อนใหญ่ฉันเห็นมิลากำลังเล่นน้ำกับแฟนดี+O+ ฉันมองแล้วก็ยิ้ม ทุกคนดูสนุกมากๆต่างสาดน้ำเล่นกัน ฉันอยากเล่นจัง แต่ติดอยู่ว่าว่ายน้ำไม่เป็น -____-;;;

“ไม่ไปเล่นน้ำหรอ”บาสเดินมาถาม

“อยากสิ แต่ว่า...”ฉันยังพูดไม่จบบาสก็อุ่มฉันลงไม่(ไม่ลึก)ฉันสาดกับเราสาดกันสักพักมิลากับแฟนก็มาเล่นด้วย เราสาดฉันอย่างสนุกจนกระทั้ง ฉันลื้นหินจมน้ำในน้ำลึก

“เรย์อย่ามาฟรอมน้ำแค่อกเองนะ”บาสพูด

“เรย์หายไปไหน?”มิลาเริ่มมองหา

“เรย์หาไปไหน”มิลาเริ่มกังวลใจ ผมเริ่มมองหา ผมมุดน้ำไปในน้ำลึกเห็นร่างบางนอนอยู่ใต้น้ำ ผมอุ้มเธอขึ้นน้ำมิลาทำการประถมพยาบาลเบื่องต้น โดนการปั้มหัวใจและพายปอด สักพักเรย์ก็สำลักน้ำออกมา

“เป็นไงบางเรย์”บาสถามอย่างเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรแล้ว”ฉันตอบ

“กลับกันเถอะ”มิลาพูดอย่างห่วงๆเราเดินกลับพร้อมครูและคนอื่นๆเหตุการณ์เมื่อตระกี้ครูไม่รู้เราะเราเล่นอยู่ห่างออกไป พักใหญ่ๆเราเดินมาถึงที่พักฉันกับมิลาขอตัวมาเปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนนี้เริ่มเย็นแล้วเราเดินไปกินข้าวและมาเก็บของ 6:30 เราจะกลับกัน

6:30

“ฉันเรียนตรวจดูของนะว่าลืมอะไรหรือเปล่า”ครูพูดย่ำ

“ค่ะ /ครับ”เราตอบพร้อมกันและเดินไปขึ้นรถ รถออกเรามาถึงโรงเรียนประมาณ 5 ทุ่ม เศษๆ นักเรียนทยายลงจากรถหลายคนอยากเข้าที่นอนเข้าที่นอนเต็มที่แล้วไม่ต่างจากฉันในตอนนี้

“ฉันไปส่งนะ”บาสพูดพอถึงเบอะปึบฉันก็หลับทันที

    หลังจากกลับมาผมสามาส่งร่างบางหลับตลอดทางเวลายัยนี้หลับน่ารักมากๆเลย พอถึงบ้านผมอุ้มเธอไปที่ห้อง ถ้าอยากรู้ว่าทำไมผมถึงรู้ก็เพราะ เวลารอเรย์ลงมาแม่นมเธอมักเล่าเรื่องเรย์ให้ผมฟังบ่อยๆ

พอส่งถึงเตียงผมจูบหน้าผากเบาๆ

“ราตรีสวัสดิ์นะครับ”แล้วผมก็เดินออกไป