รักนะ ยัยขี้แย

ตอนนี้เป็นช่วงปลายภาคฉันเริ่มอ่านหนังสือเตรียมสอบส่วนบาสจะสอบเข้ามหาลัย เราเลยห่างกัน ส่วนมิลามาติวบ้านกับฉันทุกวัน(ใช่ว่ายัยนี้จนนะ ยัยนี้รวยพอๆกับฉันแต่ขี้งก)วันนี้ก็เช่นกันวันนี้เป็นวันหยุดมิลาก็มาที่บ้านฉันอีก
“เรย์ ไปเที่ยวกันเถอะ เราติวมานานแล้วนะ”มิลาเริ่มชวน
“เอางันก็ได้”แล้วเราก็มาห้างกัน
ห้าง xxxx
เราเดินมาที่ร้านไอศกรีม
“เอาสตอเบอรี่ สองถ่วย”ฉันสั่ง ไม่นานไอศกรีมก็มาฉันนั้งกินไปสักพักก็ เห็นลูกค้าสองคนเดินเข้ามา ฉันคงไม่สนใจหรอกแต่เราะคนที่เข้ามาคือบาสกับผู้หญิงน่าตาน่ารัก ทั้งสองเดินไปนั้งด้านหลังของพวกเราโชคดีที่ร้านนี้มีโต๊ะแบบหน้าหลัง เราอยู่ข้างหลังทำให้ทั้งสองมองไม่เห็น ฉันฟังบทสนทนาแล้วแทบในสลาย
“พี่บาสค่ะ เอาวะนิลา แบบเดิมหรือเปล่าค่ะ”
“แหม เนยนี้รู้ใจพี่เหมือนเดิมนะ แบบนี้พี่ไท้ยอมยกให้ใครหรอก”เสียงพูดกันยังคงพูดต่อไปเรีอยๆหารู้ไม่ว่ามีคนที่ที่ได้ยิน ทำให้คนที่ได้ยินแถบขาดใจ ฉันเริ่มหายใจแรงกำกระดาษ ฉันกำลังจะช็อก ฉันกำลังจะกัดลิ้นตัวเอง
“อ้าย เรย์เธอเป็นรัย”เสียงตกใจของมิเลทำให้ทั้งสองหันมา(ทั้งร้านด้วยนะ)
“เรย์”บาสเอามือมาขวางปากฉันไว้ก่อนที่ฉันจะกัดลิ้นตัวเอง
บาสอุ้มเรย์ไปที่รถแล้วไปส่งที่โรงพยาบาล เรย์หายเข้าไปในห้อง ICU ประมาน 2 ชั่วโมง ทำไมมันนานจัง จะนานเกินไปแล้วนะผมเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้อนจนกระทั้งหมอออกมา
“เธอเป็นไงบางครับ”ผมถามหมอ หมอทำหน้าเศร้านิดๆ
“ผมต้องการพอยาทอยู่ป่วยคับ ”หม่อพูด
“ทำไมเธอเป็นอะไรครับ”ผมถามรุกลน
“เธอปลอดภัยครับแต่ว่า.........”