รักนะ ยัยขี้แย

  ตลอดวันหยุดบาสพาฉันเที่ยวตลอดทำตัวหวานมหวานมากๆเลยฉันมีควาสุขมากๆ

“สวัสดีจร้ มิลา”ฉันทักมิลา

“เป็นไงบางวันหยุดได้เทียวกับหนุ่มบาสไมล่ะ”มิลาแซว

“ก็นิดหน่อย มิลาล่ะ”ฉันถามกลับบาง

“ความรักฉันหวานมากๆเลยแหละ”มิลาทำหน้าเพื่อฝัน

“ครูมาแล้ว”นักเรียนคนหนึ่งพูดทำให้พวกเราเข้าที่

“สวัสดีครับ/ ค่ะ คุณครู”คาบเรียนเป็นไปตามปกติตลอดทั้งคาบว

 วันนี้มิลาขอตัวกลับบ้านเพราะเรื่องครอบครัววันนี้ฉันเลยกินข้าวคนเดียว

“เรย์นั่งด้วยกันสิ”ฉันมองไปหาบาส

“อืม”ฉันนั่งลงข้างบาส เรานั่งกินข้าวด้วยกันและเดินมาที่สวนดอกไม้ ยังไง ยังไง ฉันก็ยังชอบดอกไม้อยู่ดี บาสนอนลงฉันก็เลยนอนหนุนแขนเรานอนอยู่ใต้ต้รไม้ใหญ่ลมพักเย็นสบายชวนนอน ฉันนอนกอดบาสแล้วก็หลับไป

   ผมตกใจเมื่อแขนของร่างบางกอดที่เอวผม ผมหันไปจะถามแต่ร่างบางดันหลับไปแล้วผมมองดูเวลาเธอหลับเหมือนเด็กน้อยผู้หน้ารักคนหนึ่ง

มองไปมองมาผมเริ่มง่วงและผมก็หลับตามไป

“แม่ค่ะตื่นสิค่ะ”เด็กวัย 7 ปี จับมือหญิงวัยกลางคนที่ตอนนี้ตัวเต็มไปด้วยเลือด

“แม่ตื่นสิค่ะ ฮือ แม่ตื่นมาสิ ฮือ อออออ แม่อย่าทิ้งเรย์สิ ฮือ แม่ฮืออ”เด็กหญิงยังคงนั้งร้องไห้ภาพทุกอย่าหายไปมีแต่หญิงวัยกลางคนที่ตอนนี้ดูสะอาดเรียบร้อย

“แม่”ฉันพูดเบาๆฉันอยากวิ้งไปกอดท่านแต่ฉันขยับไม่ได้ แม่เดินมาเรีอยๆจนมาถึงหน้าฉัน

“ลูกแม่มีความสุขดีแล้ว ลูกแม่ยิ้มแล้ว งันแม่หมดห่วงแล้ว รักษาตัวเองนะลูก แม่รักลูกนะ แม่ต้องไปแล้ว ขอให้ลูกเข้มแข็งไว้นะ แม่จะคอยมองดูลูกจากฝ้ากฟ้า จงเชื่อใจในความรักนะลูก ลูกต้องผ่านมันไปได้ แม่รักลูกนะ ”ภาพทุกอย่างหายไป

“แม่ ฮือออออ  อย่าทิ้งเรย์ไป แม่ฮืออออ”

“เรย์”เสียงบาสเข้ามาในโซงประสาดทำให้ฉันลืมตาขึ้น รู้สึกแสบที่ตาฉันเอานิ้วเช็ด

น้ำตา..........

“ฉันร้องไห้”ฉันพูดเสียงเบา

“ฉันได้ยินเธอร้องไห้ฉันเลยปลุก”บาสพูด

“ฉันฝันถึงแม่”ฉันพุดเสียงสั่น บาสเข้ามาปลามสักพักก็มาส่งฉันที่บ้าน(ไม่ได้เรียนตลอดทั้งบ่าย)