รักนะ ยัยขี้แย

  ตลอดวันหยุดบาสพาฉันเที่ยวตลอดทำตัวหวานมหวานมากๆเลยฉันมีควาสุขมากๆ
“สวัสดีจร้ มิลา”ฉันทักมิลา
“เป็นไงบางวันหยุดได้เทียวกับหนุ่มบาสไมล่ะ”มิลาแซว
“ก็นิดหน่อย มิลาล่ะ”ฉันถามกลับบาง
“ความรักฉันหวานมากๆเลยแหละ”มิลาทำหน้าเพื่อฝัน
“ครูมาแล้ว”นักเรียนคนหนึ่งพูดทำให้พวกเราเข้าที่
“สวัสดีครับ/ ค่ะ คุณครู”คาบเรียนเป็นไปตามปกติตลอดทั้งคาบว
 วันนี้มิลาขอตัวกลับบ้านเพราะเรื่องครอบครัววันนี้ฉันเลยกินข้าวคนเดียว
“เรย์นั่งด้วยกันสิ”ฉันมองไปหาบาส
“อืม”ฉันนั่งลงข้างบาส เรานั่งกินข้าวด้วยกันและเดินมาที่สวนดอกไม้ ยังไง ยังไง ฉันก็ยังชอบดอกไม้อยู่ดี บาสนอนลงฉันก็เลยนอนหนุนแขนเรานอนอยู่ใต้ต้รไม้ใหญ่ลมพักเย็นสบายชวนนอน ฉันนอนกอดบาสแล้วก็หลับไป
   ผมตกใจเมื่อแขนของร่างบางกอดที่เอวผม ผมหันไปจะถามแต่ร่างบางดันหลับไปแล้วผมมองดูเวลาเธอหลับเหมือนเด็กน้อยผู้หน้ารักคนหนึ่ง
มองไปมองมาผมเริ่มง่วงและผมก็หลับตามไป
“แม่ค่ะตื่นสิค่ะ”เด็กวัย 7 ปี จับมือหญิงวัยกลางคนที่ตอนนี้ตัวเต็มไปด้วยเลือด
“แม่ตื่นสิค่ะ ฮือ แม่ตื่นมาสิ ฮือ อออออ แม่อย่าทิ้งเรย์สิ ฮือ แม่ฮืออ”เด็กหญิงยังคงนั้งร้องไห้ภาพทุกอย่าหายไปมีแต่หญิงวัยกลางคนที่ตอนนี้ดูสะอาดเรียบร้อย
“แม่”ฉันพูดเบาๆฉันอยากวิ้งไปกอดท่านแต่ฉันขยับไม่ได้ แม่เดินมาเรีอยๆจนมาถึงหน้าฉัน
“ลูกแม่มีความสุขดีแล้ว ลูกแม่ยิ้มแล้ว งันแม่หมดห่วงแล้ว รักษาตัวเองนะลูก แม่รักลูกนะ แม่ต้องไปแล้ว ขอให้ลูกเข้มแข็งไว้นะ แม่จะคอยมองดูลูกจากฝ้ากฟ้า จงเชื่อใจในความรักนะลูก ลูกต้องผ่านมันไปได้ แม่รักลูกนะ ”ภาพทุกอย่างหายไป
“แม่ ฮือออออ  อย่าทิ้งเรย์ไป แม่ฮืออออ”
“เรย์”เสียงบาสเข้ามาในโซงประสาดทำให้ฉันลืมตาขึ้น รู้สึกแสบที่ตาฉันเอานิ้วเช็ด
น้ำตา..........
“ฉันร้องไห้”ฉันพูดเสียงเบา
“ฉันได้ยินเธอร้องไห้ฉันเลยปลุก”บาสพูด
“ฉันฝันถึงแม่”ฉันพุดเสียงสั่น บาสเข้ามาปลามสักพักก็มาส่งฉันที่บ้าน(ไม่ได้เรียนตลอดทั้งบ่าย)