แฟรี่เทลส์ ผจญภัยแดนนางฟ้า

          ครูฝึกนางฟ้าตื่นขึ้นมาเธอรู้สึกขยับตัวไม่ได้ เพราะร่างกายระบมไปทั้งตัว เชือกมัดทั้งมือ เท้า ตา และปาก ครูลิลลี่สันนิษฐานว่าผ้านี้จะต้องมีดอกเมนทัลเป็นส่วนผสมแน่ๆ เพราะน้ำยาที่สกัดจากดอกเมนทัลเป็นน้ำยาที่มีคุณสมบัติคล้ายๆกาวตราช้าง ตอนนี้เธอรู้สึกว่าอยู่ร่างกายของเธออยู่ในกล่องไม้ใหญ่ๆ และร่างของเธอก็ไม่มีแรงพอที่จะต้านหรือพยายามออกจากกล่อง เธอจึงใช้เวลานี้นอนพักผ่อน เพื่อชดเชยเวลาที่เสียไปครั้นที่เดินทางมาที่นี่

"ตื่นได้แล้วคนสวย โอ้ ตัวจริงสวยกว่าในรูปน่ะเนี่ย"

ลิลลี่ได้ยินเสียงนี้รู้สึกขนลุกยิ่งนัก เธอพยายามหนีออกจากที่นี่แต่ก็ไม่สำเร็จ และเธอก็มองอะไรไม่เห็นอะไรสักอย่างแต่ผ้านี่เริ่มทำให้เธอรู้สึกแสบตาขึ้นเรื่อยๆ ทว่าก็มีเสียงมาจากผู้ชายนั้นอีก

"เธอคงทรมานมากสินะ มานี่ เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอ"

แล้วชายคนนั้นก็แก้เชือกที่ตา ปาก และเท้า แต่ไม่ได้แก้ที่มือ เพราะ น่าจะกลัวการหลบหนีของครูฝึกนางเงือก ชายคนนั้นมีรูปร่างที่เตี้ยมาก ใส่ชุดที่ทำด้วยใบไม้เหี่ยวแห้งสีน้ำตาล หน้าตาดูไม่ได้เลย จมูกแบนราบ ดวงตาตี๋จนมองไม่เห็น ผมรกรุงรังเหมือนป่าอเมซอน แล้วชายคนนั้นก็ยิ้มให้ครูฝึกลิลลี่ เผยให้เห็นฟันที่สกปรก คราบ ไคล หินปูน ต่างๆนาๆ อยู่ในปากเขาทุกชนิด ซึ่งทำให้ครูลิลลี่รู้สึกขยะแขยงมาก

"ระ เราอยู่ที่ใหนหรอ"

"นอกจากหน้าตาแล้ว น้ำเสียงของคุณก็น่ารักด้วยนะลิลลี่"

ชายคนนี้ทำท่าลวนลามครูลิลลี่ทุกลมหายใจ

"เราอยู่ที่บุปผาโรเซตต้า"

"ที่นี่เป็นเขตต้องห้ามนะ มีใครอณุญาติให้พวกแกมาที่นี่"

"เขตต้องห้ามอย่างไรเราไม่สน"

ซึ่งที่ๆทั้งครูลิลลี่และชายปริศนานี้อยู่นั้น เป็นถ้ำที่อยู่ใต้หุบเขาเอแองการาซึ่งเป็น1ใน 3สถานที่ศักสิทธิ์ ได้แก่ เอแองการา บีแองการา และ ซีแองการา แต่ทั้งสามที่นี้ จะมีุบเขา ภายใต้หุบเขาเป็นสถานที่ต้องห้าม มีแมลง หรือ สัตว์ร้ายพันธุ์แปลกๆ เช่น ผีเสื้อดูดเลือด ดอกริเวอร์โรส คอยส่งกลิ่นหอมและทำการแปลงกายล่อเหยื่อออกมาจากถิ่นและจัดการเขมือบทั้งตัว

"พาไปหาเจ้านาย"

แล้วชายคนนั้นก็พาไปหาเจ้านายของเขา

"ถึงแล้วล่ะ ตามสบายคุณผู้หญิง"

แล้วลิลลี่ก็สังเกตุเห็นประตูหินซึ่งมีการสลักเป็นรูปมงกุฏขององค์ราชาที่3ของแฟรี่โทเปีย ลอร์ดเวนาว่า แล้วเธอก็เปิดประตูเข้าไป

"มาแล้วหรือครับ คุณลิลลี่" น้ำเสียงมิตรซ่อนร้ายของชายปริศนา

ชายคนนั้นที่ลิลลี่กำลังจ้องมองอย่างเขม็งรูปร่างสูงใส่เสื้อขาวอย่างสบายตา เสียงดูนุ่มนวลมากแล้วชายคนนั้นก็หันหน้ามา

"ไซมอน!!!" ลิลลี่ตกใจมาก เพราะไซมอนคือเพื่อนสมัยเรียนนางฟ้าของเธอ

"ทำไมคุณถึงจับตัวลูกสาวนายกมา"

"ผมต้องการเงิน ใหนล่ะ"

แล้วลิลลี่ก็ยื่นเงินให้ไซมอน และเตรียมตัวกดระเบิด

"เดี๋ยวก่อน ลูกสาวนายกอยู่ที่ใหน"

"มองขึ้นไปข้างบนสิ"

แล้วลิลลี่ก็จ้องขึ้นไปข้างบน ปรากฏเห็นได้ชัด เด็กผู้หญิงผมทอง ใส่เสื้อสีขาวนวล

"นี่เงิน"

"ผมสัญญากับคุณลิลลี่ว่าจะปล่อยตัวลูกสาวนายกไปแต่ไม่ได้บอกว่าจะแกะเชือกให้"

ลิลลี่โกรธจัด

"โทรปิออฟแคนเซอร์" ลิลลี่ร่ายเวทย์ของเธอโดยไม่ได้ตั้งสมาธิ

แล้วต้นไม้หนามแหลมสีเขียวเข้มก็ออกมารัดตัวของไซมอน

"เธอไม่มีทางไปจากที่นี่หรอก"

"ใครว่าล่ะ" แล้วลิลลี่ก็กดระเบิด

ตู้ม..........เสียงระเบิดดังสนั่น

"โรเวน่า ตื่นๆ" เธอเรียกชื่อเล่นของลูกสาวนายก แต่เธอก็ยังไม่ตื่น

เธอพยายามตั้งสมาธิท่ามกลางเสียงระเบิด

"เวโคอูเรอัพ"

แล้วลูกสาวนายกก็ตื่นขึ้นทันที

"โรเวน่ามานี่"

"หือที่นี่ที่ใหน"

"ไม่มีเวลาแล้วมาเร็วๆ"

แล้วโรเวน่าก็แก้เชือกและลงมาหาลิลลี่

"เราต้องออกไปจากที่นี บูมเมอร์"

ลิลลี่ร่ายคาถาอีกครา และข้างบนถ้ำก็ระเบิดออก เธอรีบบินออกไป และพยายามบินให้เร็วที่สุด เท่าที่จะทำได้ เธอรีบบินเร็วขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ เร็วมาก เหมือนแมลงปอขยับปีก เหมือนการขยับปีกของนกฮัมมิ่งเบิร์ด แล้วในที่สุด เธอก็มาถึงยังที่ตั้งของโรงแรมที่เจนและแม็คอยู่ เธอเคาะกระจก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แม็คเดินเข้าไปเปิดกระจก

"แม็คเรียกเจน เราต้องไปจากที่นี่แล้ว"

แม็คไม่รู้เรื่องใดสักอย่าง แต่ลางสังหรณ์เขากลับพูดว่า ไปเถอะตามที่เธอบอก

"เจนตื่นได้แล้ว ไม่มีเวลานอนแล้ว เราต้องรีบไปจากที่นี่"

เจนตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ มสะบัดปลิวปราย

"เจนแม็ค ตามฉันมา" ทุกคนรวมทั้งโรเวน่าด้วย บินไปยังสภาควบคุมความปลอดภัย ใจกลางเมืองแฟรี่โทเปีย

"ท่านนายก นี่โรเวน่าค่ะ ฝากประกาศให้ทุกคนออกจากแฟรี่โทเปียเดี๋ยวนี้ และ สั่งการทหารทุกระดับ ตรี โท เอก มาด้วยน่ะคะ"

"เกิดอะไรขึ้น"

"ซะ...ไซมอนที่ทำงานกระทรวงเมื่อสามปีที่แล้วค่ะ เขาเป็นคนลักพาตัว และเขาต้่องการที่จะนำตัวโรเวน่าไปเพื่อเรียกฆ่าไถ่ เหล่านางฟ้า มีการฟื้นฟูตัวเองที่ดีมาก และฉันพึ่งระเบิดเขาไปพร้อมกับเงินปลอม ฉันเกรงว่าเขาจะโกรธและจะมาทำลายที่นี่"

"ตอนนี้แฟรี่โทเปียกำลังตกอยู่ใน...อันตรายค่ะ"