The Prince แปลงโฉมพิชิต (ใจ) เจ้าชายน้ำแข็ง

9.1

เขียนโดย Noina

วันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 15.53 น.

  8 ตอน
  4 วิจารณ์
  14.60K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2557 14.13 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) ก็ใจมันหายละลาย~ละลาย~ละลายละไหลไปกับเธอ><

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
  ใจละลายเลย~ ยิ่งกว่าตอนที่ได้เห็นนักร้อง K-pop ตัวเป็นๆครั้งแรกอีกน่ะ ><~  "เอ่อ~ สโนว์ไม่เป็นอะไรค่ะ ^^" ฉันบอกออกไปพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดเท่าที่จะทำได้ส่งไป  "-_-" เขาไม่พูดอะไร นอกจากทำหน้านิ่งๆ เหมือนเดิม  "(///U///)" ฟิน~   คนอะไรหล๊อ~ หล่อ อ่ะ!o~O ดูเหมือนว่าฉันจะนั่งมองเขานานไป รีบลุกขึ้นก่อนดีกว่า... จะได้เห็นหน้าสุดหล่อชัด ^///^~ ฉันป่าวบ้าผู้ชายน่ะ  "โอ๊ะ!!!" ทำไมเจ็บขาข้างซ้ายแปลกๆ "(-_-') (_ _!) เลือด~><"   ขาฉานนน~~~ เลือดนองเต็มตลิ่ง~ อ๊าก~ ไม่ใช่เวลามาร้องเพลงน่ะย๊ะยัยสโนว์ เลือดค๊า... เลือด   ฉันเกลียดเลือดอ่า~ ToT  "ยังต้องการความช่วยเหลืออยู่ไหม?" สุดหล่อหันมาถามฉันอีกรอบ  "ToT'''" เฮ่! เลือดเต็มขาขนาดนี้นายยังจะถามอีกหรอ ช่วยฉันก่อนเถอะ "ช่วยลากฉันไปห้องพยาบาลที เลือดจะไหมหมดตัวแล้วน่ะ UoU"   "เวอร์ -_-" อ๊าย~ ขนาดต่อว่ายังสามารถทำหน้าหล่อได้อีกอ่ะ o*O   ทำไมฉันถึงโกรธนายสุดหล่อไม่ลงเลยน่ะ ปกติฉันด่ากลับไปแล้วน่ะเนี่ย Y~Y  "ขอผ้าเช็ดหน้าก็ได้..." สุดหล่อมองหน้าฉันพร้อมกับเครื่องหมายคำถาม (?) ตัวเท่าบ้าน ((ดูเหมือนฉันจะเวอร์จริงๆ นะแหละ)) "ห้ามเลือดไง~ นายไม่มีหรอ?"  "(-_- ) ( -_-) (-_- ) ( -_-)" สุดหล่อส่ายหน้าช้าๆ  "อ้าว~" ฉันก็ไม่ได้พกมาซะด้วยซิ "เฮ้ย!><" ระหว่างคิดเรื่องผ้าเช็ดหน้าเพลินๆ อยู่ดีๆ นายสุดหล่อก็ช้อนตัวฉันขึ้นไปอุ้มเฉยเลย "จะไปไหนอ่ะ >v<" ฉันที่ยังตกใจถามขึ้น  "ห้องพยาบาลไง?" เขาหยุดเดินก่อนจะก้มหน้าลงมาถาม ทำให้ฉันที่เพิ่งหายตกใจเริ่มรู้สึกตัวว่าหน้าของเราสองคนใกล้กันมาก O_O "เธอ... ไม่ไปทำแผลหรอ?" อีกคำถามถูกเอ่ยอย่างช้าๆ   "O///O" เพราะเขาขยับปากทำให้หัวใจฉันเต้นเร็วทันที ปากเราสองคนเกือบสัมผัสกันแล้วน่ะย๊ะ >///<   ตึกตัก~ ตึกตัด~ เสียงหัวใจฉันเต้นดังขึ้นเรื่อยๆ หวังว่าคนตรงหน้าจะไม่ได้ยินมันหรอกน่ะ เล่นเอาหน้าหล่อๆ มาใกล้กันซะขนาดนี้ (_ _ ) ทำให้ฉันต้องค่อยๆเอี้ยวใบหน้าแดงๆของตัวเองหลบไปทางอื่น ทำให้ไปสบเข้ากับ  "O~O~" สายต่างนับสิบๆ คู่ ที่มองมาทางเราสองคน  อ๊าก~~ ก็เขาพาฉันเดินออกจากตึกมาหยุดแถวๆ สนามบอลหน้าโรงเรียนแล้วนิ น่าอายจริงๆ เลย   "ปะ... ไปซิ ห้องพยาบาใช่ไหม? รีบๆ เดินไปเลย~" ฉันรีบตอบเสียงแผ่วเบา หวังว่าเขาคงจะได้ยินน่ะ เขินจะตายอยู่แล้ว><   หลังจากที่เขาพาฉันมาทิ้งไว้ที่ห้องพยาบาล สุดหล่อก็ไม่ยอมพูดอะไรเลย -^- ก่อนจะเดินออกจากห้องไป  "เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ" พี่พยาบาลเอ่ยขึ้นอย่างใจดี  "ขอบคุณค่ะ^^"   "แล้วแบบนี้จะเดินไว้หรอค่ะ?"  "ไม่ต้องห่วงค่ะ เดี๋ยวสโนว์โทรให้เพื่อนมาช่วยลากไปเอง ^^" ฉันตอบพร้อมกับหยิบโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดมาถือไว้  "นึกว่าจะให้แฟนมาอุ้มไปส่งซะอีก ^^" พี่พยาบาลสาวยังเอ่ยขึ้นอีกครั้ง  ฮ่ะ~ ฉันมีแฟนด้วยหรอฟ่ะ? อ่ะ~ หรือพี่สาวเขาหมายถึงสุดหล่อที่มาส่ง   "ไม่ใช่แฟนหรอกค่ะพี่สาว โนว์ยังไม่รู้จักชื่อเขาเลย"  "หืม~ ผู้ชายคนเมื่อครู่... เขาดังมากเลยน่ะ? 0~0"   อย่าทำหน้าตกใจอย่างนั้นซิค่ะ ฉันเพิ่งเคยเจอเขาเองน่ะ "ค่ะ^^ งั้นสโนว์โทรหาเพื่อนก่อนดีกว่า"  พี่พยาบาลพยักหน้าก่อนจะเดินยกถาดอุปกรณ์ออกไป  :;...ว่าไงยัยสโนว์ อ่อยเหยื่อไปถึงไหนแล้วจ๊ะ;: เสียงรับโทรศัพท์จากปิงปิง  "ฉันจะฆ่าแกไอ้ปิง แกกล้าผลักฉันตกบันไดได้ไงฮ่ะ" เจอผู้ชาย (หล่อ) จนเกือบลืมว่ายัยโกรธยัยเพื่อนบ้าอยู่เลยน่ะเนี่ย  :;อะไร๊~ ฉันเปิดโอกาศให้แกได้เจอกับพี่ปริ้นซ์ตั้งหากล่ะย๊ะ;:  "พี่ปริ้นซ์? พี่ปริ้นซ์บ้านป้าข้างบ้านปู่แกน่ะซิ ฉันตกบันไดเลือดท้วมขา โชคดีที่เจอผู้ชาย ((โคตรหล่อ)) คนนึงมาช่วยไว้เนี่ย ไม่เห็นจะเจอพี่ปริ้นซ์แกตอนไหนเลย~" ถึงจะอยากจะเม้ามอยว่าผู้ชายที่เจอหล่อมากมายขนาดไหน ก็ควร้องเก็บไว้ก่อน เดี๋ยวมันไม่เชื่อว่าฉันโกรธจริงๆ  :;ต๊ายย~ หล่อนเนี่ยฉลาดแต่เรื่องเรียนจริงๆ ด้วยซิน่ะ...;: ปิงปิงโวยวายเสียงหลงเสียงไหล :;ก็คนที่มาช่วยแกน่ะ... พี่-ปริ้นซ์;: สองคำหลังที่ปิงปิงค่อยเน้นให้ได้ยินชัดๆ นั้น บอกเลย~ ฉันแถบหยุดหายใจ  ไม่คิดว่าคนที่เพื่อนรักทั้งสองพยายามแล้วพยายามอีก ว่าให้ฉันเกาะเขาดังให้ได้จะเป็นคนเดียวกับที่เจอเมื่อครู่ ><~ เข้าใจแล้วว่าทำไมพี่พยาบาลถึงบอกว่า... 'เขาดัง'   :;ตายคาโทรศัทพ์ไปแล้วหรือไงกันย๊ะ;:   "..." แหม~ ถ้าฉันไม่เข้าสู่โหมดอึนน่ะ แกตายแน่ไอ้ปิงปิง "พวกแกลงมาลากฉันออกจากห้องพยาบาลทีซิ ขาฉันเจ็บหนักหัวใจฉันก็จุกหนักกว่าด้วยว่ะ"   หลังจากจบประโยค ฉันก็ไม่รับรู้ถึงเสียงที่ดังแว๊ดๆ ของปิงปิงในโทรศัทพ์อีกเลย   ฉันไม่คิดจริงๆ ว่าคนหน้านิ่งๆ ที่ทำให้ฉันเคล้มแล้วเคล้มอีกคนนั่นคือ 'ปริ้นซ์' ไม่ซิ!!! ต้องเรียกพี่ปริ้นซ์ถึงจะถูก หล่อขนาดนั้นแล้วฉันที่เกือบสวยจะไปมีสิทธิ์อะไรกัน เฮ้ย~
 
(((ตอนนี้สั้นไปหรือป่าวน่ะ? 555มีใครหลงรักพี่ปริ้นซ์มั้งไหมเอ่ย~
แหม~แค่มีคนอ่านก็ดีใจแล้ววว>< ฝากติดตามเจ้าชายต่อด้วยน่ะค่ะ
ถ้าใครอยากเห็นอิมเมจตัวละครตัวไหนก็เม้มบอกกันได้เลยน่ะ เดี๋ยวลงให้เลย^^))ปล ชื่อตอนอาจยาวไปหน่อยน่ะค่ะ พอดีเอามาจากเพลง555;)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา