The Prince แปลงโฉมพิชิต (ใจ) เจ้าชายน้ำแข็ง

  ภาพในกระจกเงาเบื้องหน้า ผู้หญิงผมยาวสีน้ำตาลเข้มถูกดัดเป็นลอนมาม่า ใบหน้าสวยหวานซ้อนเปรี้ยวถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ลงตัวกับเสื้อลูกไม้สีขาวแขนกุด กระโปรงจีบรอบตัวเหนือเข่าสีฟ้าอ่อน ถุงเท้ายาวสีขาวและรองเท้าผ้าใบสีเหลือง
  ฉันไม่เคยนึกคิดมาก่อนว่าการใส่แว่นตั้งแต่เข้ามอต้นของฉัน จะกระชากวิญญาณเด็กสาววันรุ่นที่รักการแต่งตัวไปจากตัวเอง
  เพราะต้องอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อที่จะสอบเข้าโรงเรียนชื่อดังอย่างฮาร์ทครอป นานาชาติให้ได้ การจับจ้องตัวหนังสือเป็นเวลานานๆ ทำให้สายตาสั้นลง เฮ้ย~ ปล่อยชีวิตให้กับการเรียนจนลืมดูแลตัวเอง เพราะไม่คิดเรื่องมีแฟนล่ะมั้ง
  แต่... ช่างช่วงเวลาสามปีที่ผ่านมา แล้วมาสร้างช่วงเวลานี้ให้สนุกดีกว่า ชีวิตควรมีสีสันน่ะ
  ตึกๆ
  ฉันขว้างกระเป๋าเป้สีเดียวกันกับรองเท้ามาถือไว้ ก่อนจะรีบวิ่งลงบันไดมาห้องครัวอย่างรวดเร็ว
  "มามี้~ สโนว์ไปโรงเรียนก่อนน่ะค่ะ"
  "แค๊กๆ พี่ไม่สบายหรอค่ะเนี่ย หรือข่าวลือที่เขาบอกว่าพี่จะเข้าประกวดควีนเป็นเรื่องจริง" สไปซ์สำลักตาลีตาเหลือก ก่อนจะเอ่ยถาม
  'สไปซ์' เป็นน้องสาวของฉันเองแหละ น้องสาวฉันสวยมากเลยน่ะ เป็นปริ้นเซสออฟฮาร์ทครอปตั้งแต่เข้ามอหนึ่งด้วย การันตีว่าสวยเหมือนฉันแน่นอน ((หรา~ ))
  ปริ้นเซสออฟฮาร์ทครอป จะสมัครได้เฉพาะเด็กนักเรียนมอต้น ส่วนควีนออฟฮาร์ครอปจะเป็นของมอปลาย และยังมีปริ้นซ์กับคิงออฟฮาร์ครอปอีกด้วย โรงเรียนฉันประหลาดน่ะว่าไหม >~<'
  "สไปซ์ห้ามลืมโหวดให้พี่ด้วยน่ะ><"
  "โหวดให้อยู่แล้วล่ะค่ะ พี่สาวไปซ์สวยขนาดนี้^~^"
  ฉันรักยัยน้องสาวตัวน้อยนี้จริงๆ เลย^^
  "ลูกแม่สวยทั้งคู่เลย~ แบบนี้แม่คงได้มีลูกเขยแล้วซิ"
  "ม๊า~ สโนว์เพิ่งอยู่มอสี่เองน่ะค่ะ><" ฉันทำท่าทางเหมือนเด็กๆ แล้วเดินเข้าไปกอดแม่ไว้ "สโนว์ไปแล้วค่ะ เดี๋ยวยัยปิงปิงกับเฌอเอมว่าเอา^^ จุ๊บ~" ฉันพูดก่อนจะจุ๊บแก้มแม่เบาๆ
  "ไม่กินข้าวเช้าก่อนหรอลูก o~o"
  "เดี๋ยวโนว์ไปกินที่โรงเรียนค่ะ บาย~"

  อ๊าก~ ไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นกับการมาโรงเรียนเท่าครั้งนี้เลยน่ะเนี่ย><
  -คุณสโนว์คร๊าบ~ มีคนโทรหาเพราะว่าคิดถึง ช่วยรับเอาผมไปจุ๊บแก้มคุณที~ -
  เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ฉันเองล่ะ ยัยปิงปิงแอ๊บเสียงแมนทำให้เลยน่ะเนี่ย^^~
  "ไงเอม ฉันอยู่หน้าโรงเรียนแล้ว"
  :;รีบมาโรงอาหารเถอะ จะเจ็ดโมงครึ่งแล้ว ไม่กินข้าวหรือไง;:
  "อืมๆ ฉันตื่นเต้นว่ะ ทำไงดี>~<"
  :;แกไม่กล้าเข้ามาหรือไง กลัวหรอย๊ะ;: เป็นเสียงปิงปิงที่แซกเข้ามาแทน
  "ใครกลัว... ไม่มี๊หรอก เดี๋ยวจะสวยเดินเข้าไปหาพวกเเกเดี๋ยวนี้แหละ" ฉันกดตัดสายทิ้งทันที
  บอกแล้วว่าบางครั้งฉันก็เกลียดปากตัวเอง เฮ้ย~
  ว่าแล้ว~ สายตาพวกอยากรู้ต่างจับจ้องกันอย่างเปิดเผย พร้อมกันเสียงซุบซิบที่จับใจความได้ว่า...
  "ใครอ่ะ? น่ารักเป็นบ้าเลย><"
  "เด็กใหม่หรือป่าว สวยเนาะแก๊~"
  "หน้าตาเซ็กซี่ว่ะ น่าจับกดจริงๆ"
  เอิ้ม~ ประโยคสุดท้ายหมาที่ไหนมันพูดฟ่ะ ฆ่าทิ้งแม่ง!!!
  ฉันสวย~ ฉันเก่ง~ ฉันทำได้~ เอาว่ะ... ถ่องคาถาจนอุ่นใจแล้วรีบๆ เดินต่อให้ถึงยัยสองสาวก่อนที่ฉันจะตายด้วยสายตานานาชาติมุงเถอะ
  "ว้าว~ สโนว์ แกสวยอย่างกับนางฟ้าแนะ 0.0" เฌอเอมทำตาโตมองฉัน
  "ต้องขอบคุณพี่สาวแกน่ะเอม ทำผมโดนใจฉันเลย^^"
  "ได้รับการตอบรับดีไหมย๊ะ" ปิงปิงส่งสายตาอยากรู้อยากเห็นมาถาม
  "คนมองทั้งโรงเรียนเลยว่ะ แล้วก็มีบางส่วนเดินตามมานู้น~" ฉันตอบก่อนจะส่งสายตาไปที่ประตูทางเข้าโรงอาหารเพื่อให้สองเพื่อนรักมองตาม
  "ต๊ายหล่อน นั้นน้องจิมมี่มอสามล่ะ เดินตามมามองด้วยน่ะนั้น><"
  "น้อยๆ หน่อยยัยปิงปิงปิ้งปลา น้องเขายังเด็ก เขี้ยวไม่อร่อยหรอกย๊ะ" เฌอเอมพูดยิ้มๆ "แกมองคนขวามือริมสุดซิ พี่ปกป้องเป้าใหญ่นั้นน่ะ น่ากิ๊น~น่ากิน ว่าไหมแก" แล้วสองสาวก็หัวเราะชอบใจกันกับการนั่งวิเคราะห์เป้า... เฮ้ย! ผู้ชายตลอดไปจนฉันกินข้าวเสร็จ

  "เช้านี้เริ่มแผนสองได้เลยน่ะ เดี๋ยวจะไม่ทันการ" ปิงปิงที่หยุดดูดน้ำแดงแล้วหันมาพูดกับฉันแทน
  "เล่านิสัยคราวๆ ของพี่ปริ้นซ์อะไรเนี่ย ให้ฉันฟังหน่อยซิ"
  "ฉันเล่าเองๆ ..." เฌอเอมรีบยกมือหย่อยๆ "พี่ปริ้นซ์เป็นพี่มอหกที่เพิ่งเข้ามาตอนมอห้า หน้าตาดีมากๆ แต่ขึ้นชื่อเรื่องยิ้มยาก ไม่ค่อยพูด มีเพื่องสนิทอยู่สองคนคือพี่คุยะกับพี่คิวซี สองหนุ่มก็หล่อพอๆ กัน" รู้ลึกรู้จริงแฮะ -_- "แต่ถ้าจะให้ดี แกต้องเข้าถึงตัวเขาอย่างมีแผนการหน่อย เพราะเคยมีสาวๆ เข้าหาเเบบตรงๆ แล้วพลาดทุกราย รวมถึงยัยแพมมี่ผีฟันผุด้วยน่ะ" เฌอเอมเอ่ยต่อ
  แต่มันมาอีกแล้วน่ะอีคำต่อว่าแปลกๆ เนี่ย>< เพื่อนฉันมันบ้าแน่ๆ
  "แล้วฉันต้องทำยังไงฟ่ะ เข้าตรงๆ ก็ไม่ได้" ชักอยากได้ยาพาราสักสามกระปุกจริงๆ
  "อ่อยไว้น่ะ... อ่อยไว้ๆ"
  "อะไรน่ะปิง โอ๊ย~" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบก็ถูกปิงปิงผลักตกบันไดอย่างรุนแรง
  นี้ฉันถูกเพื่อนรักลอบฆาตกรรมงั้นหรอToT ดีที่ยังตกมาแค่สามขั้น ลงมานั่งพับเพียบเรียบร้อยเชียว
  "ปิง..." พอเงยหน้าหวังจะได้ด่ายัยเพื่อนตัวแสบกลับไม่เห็นเงายัยสองตัวนั้นเลย วิ่งหนีขึ้นไปกันแล้วหรอ?
  "เธอ... ต้องให้ช่วยไหม" เสียงทุ้มต่ำแต่ฟังนุ่มหูถามมาจากข้างหลัง ทำให้ฉันต้องเอี้ยวตัวหันไปมอง ((ลุกไม่ขึ้นจริงๆ จุก><))
  O~o ใครกันผู้ชายคนนี้ไม่เคยเห็นมาก่อน เขาดูเป็นคนที่สูงมาก กะระยะจากการนั่งพับเพียบมองคนตรงหน้า ดูแล้วคงจะสูงเกือบๆ 190 กว่าๆ ได้เลย ใบหน้านิ่งๆ มองด้วยสายตาเฉยชาจนจับอารมณ์ไม่ถูก จมูกโด่งสวยได้รูป ปากเป็นกระจับน่าจุ๊บ เฮ้ย! น่ามอง ช่วงไหล่กว้าง เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวทับด้วยสูทผ้าบางสีดำ และการเกงขายาวสีเดียวกัน
  "ตกลงจะนั่งขวางทาง?" เขาเอ่ยถามอีกครั้งพร้อมกับยกคิ้วขึ้นอย่างกวนๆ
  "O.,o" รู้สึกเหมือนเลือดกำเดาจะไหลแหล่มิไหลแหล่ -_-
  "-_-..."
  ขนาดทำคิ้วขมวดยังหล่อเลยอ่ะ ><' แม่ค่ะ~ โนว์เจอลูกเขยแม่แล้วล่ะค่ะ~

     ~+Prince+~
   สวัสดีครับ ผมชื่อปริ้นซ์ ไม่คิดว่าผู้แต่งจะใจดีให้บทผมด้วย ((บ้าซิ~ ฉันใจดีกับนายเพราะหล่อหรอกน่ะ::ผู้แต่ง))
  วันนี้ผมมาโรงเรียนด้วยอารมณ์ปกติ... ก็ไอ้หน้านิ่งๆ จนติดเป็นนิสัยของผมนั้นแหละ ก่อนจะเข้าตึกเรียนผมเจอเข้ากับไอ้คุยะที่เล่นฟุตบอลอยู่ เห็นเข้ามาทักแล้วก็เพ้อพูดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง ว่าเจอเมื่อเช้า สงสัยเป็นเด็กใหม่ บอกว่าสวยอย่างงั้น สวยอย่างงี้ ผมก็เห็นมันบอกสวยทุกคนนั้นแหละ เพลย์บอยตัวพ่อจริงๆ
  "โอ๊ย!!!"
  พอแยกตัวเดินมาใกล้ถึงบันไดทางขึ้น ผมก็ได้ยินเสียงร้องของผู้หญิง คงไม่ใช่ผีหรอกน่ะ-_-
  "ปิง..." เธอนั่งหันหลังให้ ก่อนจะพูดอะไรสักอย่างแล้วเงียบไป
  "?" เอาไงดีล่ะ "เธอ... ต้องให้ช่วยไหม" ถามออกไปแล้ว หวังว่าจะไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบมาสารภาพรักกับผมหรอกน่ะ
  'หืม~ สวยว่ะ' นั้นคือความคิดแรกของผมหลังเห็นหน้าเธอ ใบหน้าสวยได้รูป ผิวขาวซีดที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางไม่มากเหมือนพวกสาวๆ ที่ผมเคยเจอ ดวงตากลมโตเปิดกว้างมองผมนิ่งๆ จมูกโด่งรับกับริมฝีปากบางสวยได้รูปน่าจูบจริงๆ
  "ตกลงจะนั่งขวางทาง?" จริงๆ ปากผมไม่ได้อยากถามแบบนั้นหรอก
ผมเห็นเธอนิ่งเหมือนตกใจไปนานมากแล้ว เฮ้ย~ ทำหน้าเซ็กซี่อีกด้วย อ่อยผมหรือป่าวน่ะ "-_-..." หืม~ อยู่ดีๆ ก็ยิ้มน่ารักๆ เฉยเลย จูบตรงนี้เลยได้ไหมน่ะ~

((ลงรูปเพิ่มแล้วน่ะค่ะ ...อย่าลืมเปิดดูด้วยน่ะค่ะ^^))