bad kiss จูบแสนร้าย ถึงยัยเจ้าหญิง

     พ่อฉันถึงกับหน้ามืดเมื่อได้ยิน'ข้อแลกเปลี่ยน'ออกจากปากของฉัน ท่านกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานทีบริษัท และตอนนี้กำลังกุมขมับ
     "พูดจริงหรอเนี่ย นี่ฉันต้องแลกชีวิตลูกสาวคนโตกับการฆ่าเพื่อนตัวเองอย่างนั้นหรอ ตลกมาก"
     "พ่อคะ"
     ฉันมองพ่อผ่านหน้าจอตรงหน้าด้วยความสงสาร พ่อหน้าซีดหน้าเซียวเชียวล่ะ ก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ใครตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ต้องเคลียดกันทั้งนั้น ต้องเลือกระหว่างชีวิตลูกสาวกับเพื่อนสนิท
     "ทำไมต้องเป็นฉันด้วย แล้วทำไมต้องเป็นนที"
     พ่อถามไอ้คนบงการที่ยืนหลบมุมกล้องอยู่ข้างๆฉัน เขาหยิบกระดาษกับปากกาขึ้นมาเพื่อขีดเขียนข้อความ แล้วให้ฉันอ่าน
     "ลายมือนายแย่แฮะ อ่านแทบไม่ออก"
     โป้ก!
     "ไอ้บ้า นายกล้าเขกหัวฉันเลยเราะ!"
     "อย่าทำอะไรลูกฉันนะ ขอร้องYOY"
     ฮึ่ย!แค่นี้ก็ต้องโกรธด้วย อ่านก็ได้ฟะ จะได้ออกไปจากที่นี่ซักที
     "เขาบอกว่า...O_o เพราะพ่อเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของ อ่านว่าไงวะ ...เอ่อ ของไอ้ นะ น ที จัดการได้ ง ง่ายกว่า"
     เฮ้อ...กว่าจะอ่านจบ ลายมือหรือลาย ... เนี่ย อ่านยากชะมัดเลย
     "สรุปว่านายมีความแค้นกับลุงนทีว่างั้น เลยจะยืมมือพ่อฉันทำแทน หลักแหลมมาก"
     ฮาเรมเพียงไหวไหล่
     "จะไปชมมันทำไมลูกพ่อ มันกำลังยื่นบทฆ่าตกรให้พ่อนะ!"
     "เออ จริงด้วย นายมันเลวมาก!>O<"
     =_= แหงะ ตาเขียวปั๊ดเลย
     "จริงๆแล้ว นายคงมีเหตุผลของนายละเนาะ^^"
     กลับคำทันใดเพื่อความอยู่รอด
     "วาเลนไทน์!"
     "เงียบไปเลยพ่อ เพราะพ่อนั่นแหละ ทำให้หนูถูกจับมาอยู่ที่นี่ ยังไงก็รีบไปทำตามที่มัน เอ๊ย ที่เขาบอก หนูจะได้กลับบ้านซักที!"
     "โหดร้ายมาก ลูกกล้าสั่งให้พ่อไปฆ่าคนTOT"
     "เอ่อ! คือ พ่อไม่ต้องทำก็ได้นะ หนูเอาตัวรอดได้ สบายมาก^^"
     ยังดีกว่าให้พ่อฉันทำเรื่องเลวๆแบบนั้น ยอมลำบากคนเดียวดีกว่าให้พ่อไปฆ่าเพื่อนสนิทตัวเอง เลวยิ่งกว่าหมาอีก พ่อฉันเป็นคนดีแล้วฉันก็คิดว่าฉันเอาตัวรอดได้
     "วาเลน..."
     ติ๊ด!
     "นาย!ฉันยังคุยกับพ่อไม่เสร็จเลยนะ จะรีบตัดสัญญาณทำไม"
     "เพราะเธอกำลังทำเสียเรื่อง เธอควรจะทำให้พ่อเธอรีบมาช่วยเธอ ไม่ใช่ไปพูดอะไรที่'งี่เง่า'แบบนั้น"
     "งี่เง่าหรอ!O_O ฉันเป็นคนดี พ่อของฉันก็เป็นคนดี ลุงนทีก็เป็นคนดี แล้วทำไมคนดีทั้งสามคนต้องมาแปดเปื้อนเพราะคนอย่างนายด้วย ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้พ่อฉันทำตามความคิด 'สกปรก' ของคน 'งี่เง่า' อย่างนายหรอก!"
     "เธอมันจะรู้อะไร คนดีแต่เปลือกน่ะสิไม่ว่า! ก่อนจะว่าคนอื่นหัดดูตัวเองซะบ้าง!"
     ฮาเรมกระชากแขนฉันให้ลุกขึ้นประจันหน้ากับเขาอย่างแรง แขนฉันปวดร้าวไปหมดแต่ก็ไม่ยอมร้องออกมาซักเเอ๊ะเดียว
     "ก็เพราะดูตัวเองแล้วน่ะสิ ถึงได้เห็นว่ายังมีคนที่เลวกว่า จิตใจสกปรกกว่า ใจร้ายกว่ายืนอยู่ตรงหน้า!คิดจะทำการใหญ่แต่ใจไม่ถึง เฮอะ!ก็เป็นได้แค่นี้แหละ"
     ฉันลอยหน้าลอยตาอย่างไม่เกรงกลัว ฮาเรมยิ่งเพิ่มแรงบีบที่แขนจนกระดูกแทบร้าว
     "แค่นี้น่ะแค่ไหน กล้าพูดมาถึงขนาดนี้ก็พูดให้จบสิ!"
     "ก็แค่ที่สอง รองจากพี่ใหญ่"
     เพียงเพราะคำพูดที่ไม่ได้คิดถึงผลเสีย แค่อยากให้เขาเจ็บใจเท่านั้น แต่ผลที่ฉันกำลังจะได้รับกลับเจ็บกว่ามาก
     "แล้วอยากรู้มั้ยว่าอะไรที่ฉันไม่เคยเป็นรองพี่ใหญ่^^ sex ไงล่ะ!"
     "OxO!"
     ไม่ทันได้คิดหลบหนี ร่างของฉันก็ถูกกระชากเข้าหาผู้ชายตรงหน้าอย่างแรง แขนแข็งแรงรัดร่างฉันไว้แน่นก่อนที่มือใหญ่อีกข้างจะล็อกท้ายทอยของฉันให้หันหน้าไปทางเขาแล้วประกบปากลงมาแนบชิดอย่างรวดเร็ว รุนแรง เมื่อรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันรีบเม้มปากไว้แน่นแต่เหมือนฮาเรมจะช่ำชองมาก มือหนาที่รัดร่างเปลี่ยนเป็นควานเข้าไปในสาบเสื้อแล้วปลดตะขอเสื้อในแทน ฉันตกใจจนเผลออุทาน นั่นกลับเป็นการเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนๆของเขาได้มาสำรวจความหวานในปากของฉันแทน ทั้งรุนแรงและดุดันเหมือนกับจะลงโทษฉันให้ตายทั้งเป็น ฉันทั้งผลักทั้งทุบไปที่อกกว้าง แต่เหมือนเขาไม่สะทกสะท้าน หนำซ้ำยังผลักฉันนอนราบบนโต็ะทำงานอีกด้วย
     "ไม่...!"
     การปฏิเสธไร้ผล ฮาเรมรีบก้มลงมาปิดปากด้วยจูบร้อนแรง มือของเขาเริ่มอยู่ไม่สุข มือหนาลูบไล้สำรวจร่างฉันไปทั่วจนฉันเองก็เริ่มรู้สึกร้อน จากจูบที่ดุดันต้องการจะลงโทษในตอนแรกกลับกลายเป็นจูบที่เรียกร้อง บ่งบอกถึงเจตนารมณ์ที่เปลี่ยนไป ร่างกายเจ้ากรรมของฉันเองที่กลับทรยศหัวใจ จากมือที่เอาแต่ทุบตีเขาในตอนแรก ตอนนี้กลับไปเกาะคอเขาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ >///< แถมยังจูบตอบเขาอีกต่างหาก
     ก็อก ก็อก!
     เสียงเคาะประตูดังขึ้น นั่นทำให้ฉันได้สติรีบออกแรงผลักคนตัวโตให้ลุกออกจากร่าง แต่เขาเหมือนยังไม่ได้สติ ฮาเรมยังคงดื่มด่ำกับรสจูบและมือของเขาที่ถกผ้าถุงฉันให้ล่นไปถึงขาอ่อน ลูบไล้ไปมาจนฉันขนลุก
     "อื้อ!"
     "อะไร ไม่ชอบรึไง"
     เขาถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง ตาที่หวานเชื่อมของเขายังจ้องมาที่ปากแดงของฉันไม่ห่าง เดาว่าตอนนี้ปากฉันคงบวมเจ่อไปเรียบร้อยแล้ว>///<
     "มีคนมา ปล่อย...อื้อ!"
     ยังจะจูบอีก ฉันหมดมู้ดแล้วย่ะ>_<
     "ช่าง!"
     เขาพูดส่งๆแล้วทำท่าจะก้มลงมาอีก คราวนี้ฉันฮึดสู้ ออกแรงผลักเขาสุดแรงเกิดแล้วรีบลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าหน้าผม แน่นอนว่าต้องยืนห่างฮาเรมให้ไกลที่สุด!
     ก็อก ก็อก
     "นายครับ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า ผมขอเข้าไปนะ"
     เสียงฮาคินั่นเอง 
     ฮาเรมยังมองมาที่ฉันนิ่ง เล่นเอาฉันร้อนไปทั้งตัว คนบ้า มองอยู่ได้!>///<
     "หึ บอกแล้วว่าฉันเก่ง เชื่อรึยัง!"
     "O_O"
     คำพูดทิ้งท้ายของเขาเหมือนเอาน้ำเย็นมาสาดใส่หน้า ที่เขาทำไปทั้งหมดแค่ต้องการแกล้งฉันเท่านั้นเอง แค่ต้องการสั่งสอนคนอวดเก่งอย่างฉัน หึ ฉันนี่มันโง่จริงๆเกือบเสียท่าให้คนเลวแล้วมั้ยล่ะ บ้าเอ๊ย!
     ฮาเรมขยับเชิ้ตเล็กน้อยแล้วเดินจากไปพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก คงสะใจมากสินะ!
     "มีอะไร ฮาคิ"
     "รันโด้โทรมาบอกว่านายท่านเรียกประชุมด่วน พรุ่งนี้ครับ มีเอกสารให้นายเซ็นรับทราบหลายใบที่ส่งมา"
     "อยู่ไหนล่ะ"
     "ผมวางไว้ให้บนห้องนอน"
     "อือ"
     แล้วเขาก็เดินลับตาไป มีเพียงฉันที่ยืนนิ่งจนฮาคิเดินเข้ามาหา
     "เป็นอะไร-_-P"
     "เปล่า"
     ฉันตอบด้วยสีหน้านิ่งๆแล้วรีบเดินจากมา พอออกมาจากนอกวิลล่าได้ก็เร่งฝีเท้าจนกลายเป็นวิ่ง วิ่งหนีเรื่องเลวร้ายที่เพิ่งเกิดขึ้น พร้อมกับน้ำตาที่รื่นขึ้นมา เฮอะ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุป่านนี้ ยังไม่เคยเจอใครที่ทำหยาบคายกับฉันได้เท่านี้มาก่อนเลย ฉันเกลียดนายที่สุด...
     ฮาเรม!