bad kiss จูบแสนร้าย ถึงยัยเจ้าหญิง

     พ่อฉันถึงกับหน้ามืดเมื่อได้ยิน'ข้อแลกเปลี่ยน'ออกจากปากของฉัน ท่านกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานทีบริษัท และตอนนี้กำลังกุมขมับ

     "พูดจริงหรอเนี่ย นี่ฉันต้องแลกชีวิตลูกสาวคนโตกับการฆ่าเพื่อนตัวเองอย่างนั้นหรอ ตลกมาก"

     "พ่อคะ"

     ฉันมองพ่อผ่านหน้าจอตรงหน้าด้วยความสงสาร พ่อหน้าซีดหน้าเซียวเชียวล่ะ ก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ใครตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ต้องเคลียดกันทั้งนั้น ต้องเลือกระหว่างชีวิตลูกสาวกับเพื่อนสนิท

     "ทำไมต้องเป็นฉันด้วย แล้วทำไมต้องเป็นนที"

     พ่อถามไอ้คนบงการที่ยืนหลบมุมกล้องอยู่ข้างๆฉัน เขาหยิบกระดาษกับปากกาขึ้นมาเพื่อขีดเขียนข้อความ แล้วให้ฉันอ่าน

     "ลายมือนายแย่แฮะ อ่านแทบไม่ออก"

     โป้ก!

     "ไอ้บ้า นายกล้าเขกหัวฉันเลยเราะ!"

     "อย่าทำอะไรลูกฉันนะ ขอร้องYOY"

     ฮึ่ย!แค่นี้ก็ต้องโกรธด้วย อ่านก็ได้ฟะ จะได้ออกไปจากที่นี่ซักที

     "เขาบอกว่า...O_o เพราะพ่อเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของ อ่านว่าไงวะ ...เอ่อ ของไอ้ นะ น ที จัดการได้ ง ง่ายกว่า"

     เฮ้อ...กว่าจะอ่านจบ ลายมือหรือลาย ... เนี่ย อ่านยากชะมัดเลย

     "สรุปว่านายมีความแค้นกับลุงนทีว่างั้น เลยจะยืมมือพ่อฉันทำแทน หลักแหลมมาก"

     ฮาเรมเพียงไหวไหล่

     "จะไปชมมันทำไมลูกพ่อ มันกำลังยื่นบทฆ่าตกรให้พ่อนะ!"

     "เออ จริงด้วย นายมันเลวมาก!>O<"

     =_= แหงะ ตาเขียวปั๊ดเลย

     "จริงๆแล้ว นายคงมีเหตุผลของนายละเนาะ^^"

     กลับคำทันใดเพื่อความอยู่รอด

     "วาเลนไทน์!"

     "เงียบไปเลยพ่อ เพราะพ่อนั่นแหละ ทำให้หนูถูกจับมาอยู่ที่นี่ ยังไงก็รีบไปทำตามที่มัน เอ๊ย ที่เขาบอก หนูจะได้กลับบ้านซักที!"

     "โหดร้ายมาก ลูกกล้าสั่งให้พ่อไปฆ่าคนTOT"

     "เอ่อ! คือ พ่อไม่ต้องทำก็ได้นะ หนูเอาตัวรอดได้ สบายมาก^^"

     ยังดีกว่าให้พ่อฉันทำเรื่องเลวๆแบบนั้น ยอมลำบากคนเดียวดีกว่าให้พ่อไปฆ่าเพื่อนสนิทตัวเอง เลวยิ่งกว่าหมาอีก พ่อฉันเป็นคนดีแล้วฉันก็คิดว่าฉันเอาตัวรอดได้

     "วาเลน..."

     ติ๊ด!

     "นาย!ฉันยังคุยกับพ่อไม่เสร็จเลยนะ จะรีบตัดสัญญาณทำไม"

     "เพราะเธอกำลังทำเสียเรื่อง เธอควรจะทำให้พ่อเธอรีบมาช่วยเธอ ไม่ใช่ไปพูดอะไรที่'งี่เง่า'แบบนั้น"

     "งี่เง่าหรอ!O_O ฉันเป็นคนดี พ่อของฉันก็เป็นคนดี ลุงนทีก็เป็นคนดี แล้วทำไมคนดีทั้งสามคนต้องมาแปดเปื้อนเพราะคนอย่างนายด้วย ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้พ่อฉันทำตามความคิด 'สกปรก' ของคน 'งี่เง่า' อย่างนายหรอก!"

     "เธอมันจะรู้อะไร คนดีแต่เปลือกน่ะสิไม่ว่า! ก่อนจะว่าคนอื่นหัดดูตัวเองซะบ้าง!"

     ฮาเรมกระชากแขนฉันให้ลุกขึ้นประจันหน้ากับเขาอย่างแรง แขนฉันปวดร้าวไปหมดแต่ก็ไม่ยอมร้องออกมาซักเเอ๊ะเดียว

     "ก็เพราะดูตัวเองแล้วน่ะสิ ถึงได้เห็นว่ายังมีคนที่เลวกว่า จิตใจสกปรกกว่า ใจร้ายกว่ายืนอยู่ตรงหน้า!คิดจะทำการใหญ่แต่ใจไม่ถึง เฮอะ!ก็เป็นได้แค่นี้แหละ"

     ฉันลอยหน้าลอยตาอย่างไม่เกรงกลัว ฮาเรมยิ่งเพิ่มแรงบีบที่แขนจนกระดูกแทบร้าว

     "แค่นี้น่ะแค่ไหน กล้าพูดมาถึงขนาดนี้ก็พูดให้จบสิ!"

     "ก็แค่ที่สอง รองจากพี่ใหญ่"

     เพียงเพราะคำพูดที่ไม่ได้คิดถึงผลเสีย แค่อยากให้เขาเจ็บใจเท่านั้น แต่ผลที่ฉันกำลังจะได้รับกลับเจ็บกว่ามาก

     "แล้วอยากรู้มั้ยว่าอะไรที่ฉันไม่เคยเป็นรองพี่ใหญ่^^ sex ไงล่ะ!"

     "OxO!"

     ไม่ทันได้คิดหลบหนี ร่างของฉันก็ถูกกระชากเข้าหาผู้ชายตรงหน้าอย่างแรง แขนแข็งแรงรัดร่างฉันไว้แน่นก่อนที่มือใหญ่อีกข้างจะล็อกท้ายทอยของฉันให้หันหน้าไปทางเขาแล้วประกบปากลงมาแนบชิดอย่างรวดเร็ว รุนแรง เมื่อรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันรีบเม้มปากไว้แน่นแต่เหมือนฮาเรมจะช่ำชองมาก มือหนาที่รัดร่างเปลี่ยนเป็นควานเข้าไปในสาบเสื้อแล้วปลดตะขอเสื้อในแทน ฉันตกใจจนเผลออุทาน นั่นกลับเป็นการเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนๆของเขาได้มาสำรวจความหวานในปากของฉันแทน ทั้งรุนแรงและดุดันเหมือนกับจะลงโทษฉันให้ตายทั้งเป็น ฉันทั้งผลักทั้งทุบไปที่อกกว้าง แต่เหมือนเขาไม่สะทกสะท้าน หนำซ้ำยังผลักฉันนอนราบบนโต็ะทำงานอีกด้วย

     "ไม่...!"

     การปฏิเสธไร้ผล ฮาเรมรีบก้มลงมาปิดปากด้วยจูบร้อนแรง มือของเขาเริ่มอยู่ไม่สุข มือหนาลูบไล้สำรวจร่างฉันไปทั่วจนฉันเองก็เริ่มรู้สึกร้อน จากจูบที่ดุดันต้องการจะลงโทษในตอนแรกกลับกลายเป็นจูบที่เรียกร้อง บ่งบอกถึงเจตนารมณ์ที่เปลี่ยนไป ร่างกายเจ้ากรรมของฉันเองที่กลับทรยศหัวใจ จากมือที่เอาแต่ทุบตีเขาในตอนแรก ตอนนี้กลับไปเกาะคอเขาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ >///< แถมยังจูบตอบเขาอีกต่างหาก

     ก็อก ก็อก!

     เสียงเคาะประตูดังขึ้น นั่นทำให้ฉันได้สติรีบออกแรงผลักคนตัวโตให้ลุกออกจากร่าง แต่เขาเหมือนยังไม่ได้สติ ฮาเรมยังคงดื่มด่ำกับรสจูบและมือของเขาที่ถกผ้าถุงฉันให้ล่นไปถึงขาอ่อน ลูบไล้ไปมาจนฉันขนลุก

     "อื้อ!"

     "อะไร ไม่ชอบรึไง"

     เขาถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง ตาที่หวานเชื่อมของเขายังจ้องมาที่ปากแดงของฉันไม่ห่าง เดาว่าตอนนี้ปากฉันคงบวมเจ่อไปเรียบร้อยแล้ว>///<

     "มีคนมา ปล่อย...อื้อ!"

     ยังจะจูบอีก ฉันหมดมู้ดแล้วย่ะ>_<

     "ช่าง!"

     เขาพูดส่งๆแล้วทำท่าจะก้มลงมาอีก คราวนี้ฉันฮึดสู้ ออกแรงผลักเขาสุดแรงเกิดแล้วรีบลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าหน้าผม แน่นอนว่าต้องยืนห่างฮาเรมให้ไกลที่สุด!

     ก็อก ก็อก

     "นายครับ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า ผมขอเข้าไปนะ"

     เสียงฮาคินั่นเอง 

     ฮาเรมยังมองมาที่ฉันนิ่ง เล่นเอาฉันร้อนไปทั้งตัว คนบ้า มองอยู่ได้!>///<

     "หึ บอกแล้วว่าฉันเก่ง เชื่อรึยัง!"

     "O_O"

     คำพูดทิ้งท้ายของเขาเหมือนเอาน้ำเย็นมาสาดใส่หน้า ที่เขาทำไปทั้งหมดแค่ต้องการแกล้งฉันเท่านั้นเอง แค่ต้องการสั่งสอนคนอวดเก่งอย่างฉัน หึ ฉันนี่มันโง่จริงๆเกือบเสียท่าให้คนเลวแล้วมั้ยล่ะ บ้าเอ๊ย!

     ฮาเรมขยับเชิ้ตเล็กน้อยแล้วเดินจากไปพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก คงสะใจมากสินะ!

     "มีอะไร ฮาคิ"

     "รันโด้โทรมาบอกว่านายท่านเรียกประชุมด่วน พรุ่งนี้ครับ มีเอกสารให้นายเซ็นรับทราบหลายใบที่ส่งมา"

     "อยู่ไหนล่ะ"

     "ผมวางไว้ให้บนห้องนอน"

     "อือ"

     แล้วเขาก็เดินลับตาไป มีเพียงฉันที่ยืนนิ่งจนฮาคิเดินเข้ามาหา

     "เป็นอะไร-_-P"

     "เปล่า"

     ฉันตอบด้วยสีหน้านิ่งๆแล้วรีบเดินจากมา พอออกมาจากนอกวิลล่าได้ก็เร่งฝีเท้าจนกลายเป็นวิ่ง วิ่งหนีเรื่องเลวร้ายที่เพิ่งเกิดขึ้น พร้อมกับน้ำตาที่รื่นขึ้นมา เฮอะ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุป่านนี้ ยังไม่เคยเจอใครที่ทำหยาบคายกับฉันได้เท่านี้มาก่อนเลย ฉันเกลียดนายที่สุด...

     ฮาเรม!