bad kiss จูบแสนร้าย ถึงยัยเจ้าหญิง

     "อู้อี้อู้อี้"
     โดนเอาผ้ามัดปากเลยพูดไม่ได้>_<
     กรุบกรับ กรุบกรับ!
     โยกเก้าอี้แล้วกระเถิบๆไปที่ประตู>_<
     ตึง ตึง ตึง!
     ถีบประตูด้วยสองขาที่โดนมัด แต่ถีบแรงไม่ได้เดี๋ยวหงายท้องน้องคิดตี้เปิด=_=
     เวรกรรมอะไรของฉันก็ไม่รู้ โตป่านนี้แล้วยังมาโดนลักพาตัวอีก ที่โดนเรียกค่าไถ่ล่าสุดนี่ก็ตอนฉันอายุ 17 นะ ครั้งแรกที่โดนแบบนี้ก็ตอนอายุ 5 ขวบ=_= และตอนนี้ก็อายุ 23 แล้ว ทำไมฉันไม่พ้นวงจรอุบาตนี่ซักที พวกคนที่ไม่รู้จักทำงานหาเงินด้วยความสุจริต สุดท้ายก็เลือกทางที่เลวทรามโดยการลักพาตัวเรียนค่าไถ่ลูกเศรษฐี=_=
     ตึง ตึง ตึง!
     มานะถีบต่อไป ฉันต้องการให้พวกมันเข้ามาในนี้เพื่อที่ฉันจะรอด! งงมั้ย แต่เดี๋ยวก็จะรู้เองแหละ^^
     "นายใหญ่"
     "ผู้หญิงล่ะ"
     "ด้านในครับ เชิญนายใหญ่"
     เสียงพูดคุยกันดังอยู่ที่หน้าประตู ดูเหมือนว่าโจรเรียกค่าครั้งนี้จะมีหลายคน สงสัยจะเป็นขบวนการใหญ่ ก็แน่ล่ะ ลักพาตัวลูกสาวอภิมหาเศรษฐีที่โตขนาดนี้แล้วนี่นา!มันก็ต้องวางแผนกันอย่างแนบเนียน...
      กริก!
     เสียงปลดล็อกกุญแจ และคนด้านนอกกำลังจะผลักประตูเข้ามา มาเลย ฉันพร้อมแล้ว!
     แอ๊ด~
     พลั่ก
     "โอ้ย!"
     "คุ้มกันนายใหญ่!"
     เหตุการณ์ชุลมุนเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ประตูเปิดออก ฉันถีบไอ้โจรคนแรกที่โผล่หน้าเข้ามา แน่นอนว่าฉันไม่ออมแรงถีบ ส่งผลให้ไอ้โจรเคราะห์ร้ายล้มหงายท้องไปนอนจุกอยู่ที่พื้น โจรใส่สูทอีกมากมายรีบล้อมชายคนหนึ่งเอาไว้แล้วต่างพร้อมใจกันเล็งปืนมาที่...ฉัน O_O!
     "O_O!">>>ฉัน
     "@_@">>>ทุกคนจ้องหน้าฉันเขม็ง พร้อมยิงทันทีถ้าได้รับคำสั่ง
     "ยัยนี่หรอ"
     เสียงทุ้มดังมาจากวงล้อมของโจรทั้งหลาย เขาผลักคนเหล่านั้นให้หลีกทางแล้วเดินมาทางฉัน แสงแดดจากภายนอกส่องแยงตาฉันเต็มๆทำให้มองภาพคนตรงหน้าเป็นเงามืด จนเมื่อเขามาถึงตัวแล้วจัดการลากเก้าอี้ฉันเข้าไปในห้องแคบๆอีกครั้ง ห้องแคบๆที่ทั้งเหม็นอับและมีเพียงหลอดไฟเพียงหลอดเดียวที่ให้ความสว่าง ฉันจับความเยือกเย็นได้จากผู้ชายคนนี้ทันทีที่เขาขยับตัวเข้ามาใกล้
     "อ่อยอั้นนะ ไอ้โอนอ้าอ้อย!">>> (ปล่อยฉันนะ ไอ้โจรห้าร้อย)
     "เงียบนะ"
     เสียงเย็นๆนั่นออกคำสั่ง แต่ฉันก็ยังไม่หยุดโวยวาย ยังคงดิ้นขลุกขลักไม่หยุดหย่อน
     "ยิ่งดิ้นก็จะยิ่งหมดแรงนะ เก็บแรงเก็บเสียงของเธอไว้เถอะ=_="
     ใครจะหยุดล่ะ ฉันน่ะแรงเหลือเฟือ แถมยังมีแรงถีบนายอีกด้วย นี่แน่ะ!
     ฟึ่บ!
     แง้TOT มันจับขาฉันได้แถมยังบีบแน่นอีกด้วย อย่าหักขาฉันนะ ฉันเจ็บ
     "ดื้อ!"
     คำเดียวสั้นๆทำให้ฉันต้องเงยหน้าหันไปมองหัวหน้าโจร(คิดว่านะ) และก็ต้องนิ่งงันอยู่อย่างนั้นชั่วขณะ ก่อนจะเสไปมองทางอื่น ความหล่อของคนตรงหน้าทำให้ฉันไม่กล้าสบตา กลัวสายตาตัวเองจะฟ้องว่าฉันตะลึงงันมากแค่ไหน ถึงจะเห็นแค่แวบเดียวแต่ความงามของเขามันกลับติดตาฉันอย่างรวดเร็ว ผู้ชายหน้าหวาน คิ้วเข้ม ตาหวานแต่คมกริบด้วยขนตาที่ยาวเป็นแพ จมูกโด่งมนเป็นสัน ปากอิ่มสีแดงสด หน้าขาวใสยิ่งกว่าเด็กทารก ผมสีดำที่ซอยสั้นเข้ารูป และหุ่นภายใต้เสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงยีนสีเข้มนั่นมันทำให้หัวใจฉัน...กระตุก!O///O
     นี่หรือคือโจร!
      ฉันกัดริมฝีปากตัวเองจนแทบห้อเลือดเพื่อสกัดกลั้นความเขินเอาไว้ เขาดูดีมากๆจนฉันใจสั่น
     "ถ้าเธอยอมอยู่อย่างสงบฉันจะแก้มัดให้ แต่ถ้าเธอยังดื้อดึง ฉันจะจับเธอไปโยนให้รถทับ! เธอมีทางเลือกเสมอ"
      นี่คือทางเลือกที่หมอนี่มอบให้ฉันหรอ ฟังยังไงก็บังคับกันเห็นๆ!>O< แต่ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ ดูท่าคราวนี้โจรที่จับตัวฉันมามันคงไม่กระจอกงบน้อยเหมือนครั้งก่อนๆ พวกของมันมีมากจนฉันเริ่มสังหรณ์ใจว่าคราวนี้อาจจะเอาตัวไม่รอด ยังไงก็ยอมมันไปก่อนละกัน เดี๋ยวค่อยคิดหาทางหนีทีไร่อีกที
     ฉันพยายามชักขากลับแต่หมอนี่ก็จับไว้แน่น นั่นทำให้รู้ว่าเขาต้องการคำตอบ
     "ออมแอ้ว ออมแอ้ว>X<"
     ฉันรีบบอกพร้อมพยักหน้า นั่นล่ะ ขาฉันจึงกลับมามีอิสระอีกครั้ง เพราะนอกจากหมอนี่จะยอมปล่อยขาฉันลงแล้วเขายังก้มลงแก้มัดให้ฉันอีกด้วย จากข้อเท้ามาที่ข้อมือ จากข้อมือก็มาแก้ผ้าที่มัดปากไว้ให้ ตามสเต๊ปแล้วควรแก้มัดจากส่วนบนก่อนไปส่วนล่างไม่ใช่หรอ >O< จับเท้าฉันแล้วมาจับหน้าฉันต่อนี่มัน...ช่างเถอะTOT
     "ดีมาก เธอพูดง่ายกว่าที่ฉันคิดไว้มากนะ... เฮ้ แล้วเธอชักดิ้นชักงอทำไม เธอเป็นลมชักหรอO_O"
     "จะบ้าหรอ!ฉันเป็นตะคริวต่างหาก โดนจับมัดนานขนาดนั้น แทบจะง่อยกินแล้ว"
     คิดได้นะยะ พูดจาก็น่าเกลียด =^=กับอีแค่ฉันนั่งสลัดมือสลัดเท้าเท่านั้นเอง
     "มันก็จริง แต่เธอคงจะหายในไม่ช้าใช่มั้ย"
     "หายช้าหายเร็วเกี่ยวอะไรกัน นายจะปล่อยฉันกลับบ้านหรอ"
     "แน่นอนว่า ไม่"
     "=_="
     "แต่เราจะต้องเดินทางกันต่อ คุณหนูอย่างเธอคงไม่ชอบอยู่สถานที่ทึมๆแบบนี้หรอก"
     "รู้ตั้งแต่แรกแล้วเอาฉันมาไว้ที่นี่ทำแย้อะไร!แล้วนายเป็นใคร โจรแก๊งใหม่หรอ หมดหนทางทำมาหากินมากเลยสินะ ถึงกับต้องลักพาตัวฉันมาเรียกค่าไถ่เนี่ย ตุ๊ดมาก>O<"
     "นี่คุณ!"
     ชายชุดดำคนหนึ่งรีบปรามฉันเสียงเข้ม ทำท่าเหมือนจะเอาเรื่องแต่หัวหน้าของพวกมันก็ยกมือห้ามเอาไว้ ฉันได้ทีเลยกอดอกแล้วเบ้ปากใส่อย่างย่ามใจ-^- เชอะ!
     "เธอคงยังไม่รู้สินะว่าฉันเป็นใคร ถึงได้กล้าพูดกับฉันแบบนี้ อีกอย่างฉันไม่ใช่โจร เธอดูถูกฉันมากที่เรียกแบบนั้น"
     "ก็ไม่แนะนำตัวซักที ลีลาได้โล่เลย=O="
     "ลุกขึ้นมาสิ มาฟังใกล้ๆ เผื่อเธอได้ยินไม่ชัดเพราะฉันไม่ชอบพูดซ้ำ=_="
     เขาว่าพร้อมกระดิกนิ้วเรียก คนนะไม่ใช่หมา แต่ที่แปลกกว่าคือฉันดันลุกตาม!
     "ก็รีบบอกมาสิ ยืนใกล้ๆแล้วเหม็นกลิ่นคนจน!"
     ว่าไปนั่น จริงๆแล้วกลิ่นหอมจากตัวเขามันยั่วจมูกฉันมากเลย ขืนขยับเข้าไปใกล้กว่านี้ฉันคงได้จับเขาปล้ำทำสามีแน่ๆ(นางเองทำไมหื่น!) อย่านะ หักห้ามใจเอาไว้ยัยวาเลนไทน์>O<
     "หึ เธอนี่มัน!"
     "บอกซักทีเหอะ คุณผู้อ่านลุ้นจนเริ่มรำคาญแล้ว!>O<"
     "เรียกฉันว่า...ฮาเรม เชค!"
     "O_o!"
     ก็แค่นั้น...ฮาเรม เชค!