Fate of love วันที่หนึ่งถึงวันสุดท้าย

         -เต็นท์ลุงโจรป่า 7:10AM.-

     "นาย ตื่นได้แล้ว วันนี้เราจะกลับกันแล้วนะ"

     ฉันลุกขึ้นปลุกซัมเมอร์ที่นอนสบายใจเฉิบ นี้ไม่เครียดเลยใช่ไหมเนีย ที่มานอนเต็นท์โจรหน้าเลือดอย่างนั้นหน่ะ-O-

     "อืมม...~"

     เขาลุกขึ้นนั่งช้าๆแล้วก็เกาหัวเบาๆ 

     "เอาหล่ะ พวกเราออกไปข้างนอกกันเถอะ"

     "อ้าว งั้นเมื่อกี้ทำไมเธอไม่ออกไปดูก่อนหล่ะ"

     "ถ้าพวกนั้นจับฉันข่มขืนขึ้นมาจะทำไงกันหา-O-

     เขาพยักหน้าช้าๆ เเล้วก็เดินเปิดซิปออกไปดู อ้าวลุงโจรพวกนั้นหายไปไหนหมดแล้วหล่ะ

     "เธอดูนี้สิ มีกระดาษอะรไม่รู้ด้วยหล่ะ"

     ฉันหันไปดูเขหยิบกระดาษแผ่นยับยู่ยี่ แล้วคลี่ออกมาช้าๆ แล้วพบว่านั้นเป็นจดหมายจากลุงหัวหน้าโจรป่า มันเขียนไว้ว่า

     'ถึงพวกแกทั้งหลาย ฉันต้องรีบออกไปทำภารกิจบางอย่าง ทำใ้หต้องรีบออกไป ส่วนเต็นท์นั่นฉันให้พวกแกก็แล้วกัน มันไม่ได้แพงอย่างที่คิดรับไว้เถอะ โชคดี'

     เดี๋ยวๆ-O- ไอ้เต็นท์นี้ลุงซื้อมาเหรอ ฉันนึกว่าเอาเศษผ้ามาเย็บติดๆกันซะอีก แถมฉันก็ไม่ได้คิดจะเอาเต็นท์นี้ไปตั้งแต่เเรกแล้วหล่ะ แต่ก็นะ ยังไงก็ขอบคุณละกันที่ให้ที่พักเรา^O^ 

     "เธอจะเอาเต็นท์บ้านี้ไปไหม"

     "ไม่อ่ะ นายหล่ะ-O-"

     "เราคิดเหมือนกัน-O- ออกไปจากที่นี้กันเถอะ"

     "อื้ม^^"

     เราออกเดินทางกันมาตั้งแต่เช้า พอเดินออกไปเจอทั้งงู ทั้งแมลง ทั้ง...คางคกที่ทำให้เขากรี้ดแตกได้เลยทีเดียว-O- และแล้วเราก็ออกมาจากป่าบ้าๆนั้นจนได้ เสียเวลาไปเยอะเหมือนกันหล่ะนะ

          -ริมชายหาดโรงแรมVIP 13:14PM.-

     ภาพแรกที่พวกเราเห็นคือเหล่านักข่าว เหล่าพยาบาล แพทย์ หน่วยกู้ภัย และพิธีกรจัดการแข่งขัน

     "นั้นไง ออกมากันแล้วว"

     เสียงเสียงนึงดังมาจากไหนไม่รู้ แล้วผู้คนมากมายก็วิ่งเข้ามาหาพวกเราที่ยืนอึ้งกันอยู่O__O แล้วคนที่วิ่งมาก่อนใครเลยก็คือ พิธีกรรายการ คุณแพรนั้นเอง

     "คุณแพรคะ แล้วเรื่องการแข่งขัน...."

     ฉันพูดเสียงอ่อย เมื่อพบว่าคุณแพรทพหน้าหงุดหงิดถึงขีดสุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลยทีเดียว

     "ตอนนี้รายการของเรายกเลิกไปเรียบร้อยแล้วค่ะ เพราะพวกคุณหายตัวไปทำให้รายการของเราวุ่นวายเป็นอย่างมาก ทางผู้จัดการก็ใจดีไม่ได้เอาเรื่องพวกคุณ และดิฉันขอให้พวกคุณจำไว้เลยนะคะว่าอย่าทำเรื่องเดือดร้อนแบบนี้ให้ใครอีก เพราะใครคนนั้นอาจไม่ใจดีเหมือนผู้จัดการ!!!!"

     พูดเสร็จคุณแพรก็เดินออกไป ฮือออ นี้มันอะไรกันเนียT^T คุณหนูที่ไม่เคยยอมใครอย่างฉันมายืนเฉยให้เขาด่าฉอดๆๆ หรือว่าที่ฉันไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะคราวนี้ฉันผิดจริงๆซินะTOT

     "พี่ซัมเมอร์ค่าาาา>O<"

     อะไรกัน เสียงชวนหงุดหงิดนี้-_-;

     "อ้าว พิตต้านี้เอง^^"

     รู้จักกันด้วย ฮืม....... เขาวิ่งเข้าไป.........กอดกัน ฉันได้ยิน.....เสียงหัวใจของฉันร่วงลงไปและแตกสลายไม่มีชิ้นดี ฉันได้ยินหัวใจฉันกำลังร้องไห้.....ตอนนี้ฉันกลั้นน้ำตาอย่างถึงที่สุดไม่ให้แสดงอาการอะไรออกมาให้สังเกตุชัดนัก เจ็บปวดสิ้นดีเลย บ้าชัดๆ......

     "เมเปิ้ล ไปบ้าฉันก่อนไหม ไปดื่มชากันก่อน"

     เขาพูดขณะที่มือยังโอบเอวยัยนั้นเอาไว้.....ถึงเวลาที่ฉันจะต้องไปจากเขาซักทีแล้วหล่ะ

     "ไม่เป็นไร ฉันรีบกลับน่ะ^^"

     "แต่นี้......อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกันแล้วนะ"

     เจ็บ.....น้ำตาของฉันเริ่มกลั้นต่อไปไม่อยู่แล้ว ตอนนี้ฉันอยากวิ่งเข้าไปกอดเขา อยากจะกอดเขาไว้ไม่ให้ไปไหน ฉันไม่อยากจากเขาไปเลย แต่ว่าในเมื่อผู้หญิงคนนนั้นได้สิทธิ์นั้นแทนฉันไปแล้ว..........ฉันก็คงต้องเป็นฝ่ายไปสินะ

     "เมเปิ้ลล เดี๋ยวก่อน เมเปิ้ลล!!!"

     เขาตะโกนไล่หลังฉันมาตอนที่ฉันวิ่งร้องไห้น้ำตาไหลออกมาอย่างหนัก แต่คงไม่มีใครสังเกตุเห็นหรอก เพราะน้ำตานั้นฉันไม่อยากให้ใครเห็นมันอยู่แล้วนี้....

          -หนึ่งอาทิตย์ผ่านมา07:13AM.-

     ฉันรีบลุกออกจากเตียง เพราะเมื่อคืนน้าบอกฉันว่ารีบตื่นแต่เช้าเพราะน้าจะรีบออกไปข้างนอก ไม่มีใครมาเฝ้าเจ้าทับทิม(นกแก้วสีแดงที่ฉันเลี้ยงไว้) เพราะมันขี้ตกใจอ่านะ ทำไงได้หล่ะ-O-

     ฉันเดินออกมาจากห้องดด้วยความแปลกใจ เอ๊ะ...ทำไมวันนี้มันไม่ร้องเหมือนที่ผ่านมานะ-O- หรือว่าจะมีผู้ชายมาบ้าน เพราะยัยนกแก้วนั้นมันบ้าผู้ชายจะตายไป=.,=  แต่ผู้ชายที่ไหนจะมาหล่ะ-O- 

     "ทับทิมม!! ทำไมวันนี้หล่อนมะ......"

     O_Oผู้ชายมาบ้านจริงด้วย ผู้ชายคนนั้นทำให้ฉันนิ่งไป เงียบไป แถมตกใจมากกก เพราะผู้ชายคนนี้ฉันเคยเจอเขามากก่อนเเล้ว

     "ซัมเมอร์!!!!"

     "ไง(^O^)/"

     "นาย...มาที่นี้ได้ไงเนียO_O"

     "มาหาเธอไง^O^"

     รอยยิ้มแบบนั้น....ฉันคิดดถึงมันจังเลย>O< ถามว่าดีใจไหมที่เจอเขา ดีใจมากกกเลยหน่ะสิ เพราะตอลดช่วงเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมามันว่างปล่าว มีแค่กินเล่นนอน แต่ไม่มีเขา พอวันนี้เขามาเจอฉันแบบเต็มๆแบบนี้ ดีใจไง^O^

     "คิดถึงฉันไหม^^"

     "ก็....นิดหน่อย( ' ')"

     "แต่น้าเธอบอกฉันว่า เธอพร่ำเพ้อถึงคนที่ชื่อว่าอะไรแล้วนะ....เอ่อ....ซัมเมอร์สินะ:)"

     "O_O;"

     เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มาให้ฉัน น้านี้ก็บอกคนอื่นไปแบบนั้นได้ไงเล่าYOY

     "ใช่ไหมหล่ะ หรือจะให้ฉันเปิดคลิปอัดเสียงของน้าเธอมาเป็นหลักฐาน^O^"

     "มะ...ไม่เป็นไร ฉันเชื่อนายแล้วก็ได้"

     "งั้นพูดมาซิ ว่าคิดถึงฉันมากกๆ^O^"

     "คิดถึงนายมากๆ...( .///.)"

     "โห เบาสุดๆเลย เอาดังๆหน่อยได้ไหม^O^"

     "คิดถึงนาย...มากๆ"

     "งั้นฉันกลับละกัน ในเมื่อเธอไม่คิดถึงฉันเเล้วฉันจะมาทำไม"

     เขาลุกขึ้นเดินไปช้าๆ แล้วก็ออกไปนอกบ้านในที่สุด ไม่>< ฉันจะเชื่อหมอนั้นไม่ได้.....

     "ฉันคิดถึงนายยยย ได้ยินไหมมม>O<"

     ทนไม่ได้จริงๆTOT

     "อ้าวๆ ตะโกนเลยเหรอ ลั่นบ้านเลยนะ"

     "ก็ใครหล่ะต้องให้ฉันทำแบบนี้-3-"

     "โอเคๆ ไม่ไปแล้วก็ได้ งั้นไปดูหนังกัน^O^"

     หนังงั้นเหรอ.....Maleficentกำลังฉายในโรงอยู่นี้น่า อยากดูๆๆๆ*O*

     "ไปสิๆๆ>O<"

     "เชิญครับ^^"

     เขาผายมือให้ฉันเดินขึ้นไปบนรถสปอร์ตสุดหรูของเขา ฉันขึ้นไปนั่งช้าๆอย่างสง่างาม>O<

     "นายปิดหลังคาได้ไหม เดี๋ยวผมฉันฟูก่อนไปดูหนัง-O-"

     "อื้ม ได้ๆ"

     เขาปิดหลังคาลงมาช้าๆ นานเท่าไร่แล้วนะที่ฉันไม่ได้นั่งรถสปอร์ต ปกตินั่งแต่รถเบนซ์ เบื่อจะแย่-O-

          -ห้างCenter Park-

     "เธออยากดูเรื่องอะไร^^"

     เขาถามฉันตอนที่เรากำลังเลือกหนังกันอยู่ เขาเปิดโอกาสให้ฉันเลือกหนังเหรอ*O* ดีเลยยย

     "Maleficent!!!!*O*"

     ฉันตะโกนโผล่ขึ้นมาทันที ทำให้สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เรา เขาหลุดขำออกมาในความบ๊องของฉัน อายนะเนีย -///-

     "ขะ....ขำอะไรของนายหน่ะ"

     "ขำเธอไง อยากดูซะจนตพโกนลั่นแบบนั้น ฮ่าๆๆ>O<"

     "-3-"

     แล้วเขาก็เดินไปซื้อตั๋ว ฉันก็เลยเดินออกมาไปเลือกร้านอาหหารก่อน เอ่...กินร้านไหนดีนะ ฉันเลือกเดินดูร้านโน่น ร้านนี่ ก็ไม่เจอร้านไหนถูกใจ แต่ฉันมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านร้านนึง มันสวยจริงๆ*O*

     "ฉันขอเข้าไปดูภายในร้านก่อได้ไหมคะ"

     "ได้ค่ะ เชิญค่ะ"

     ฉันบอกกับพนักงานต้อนรับ เธอจึงพาฉันเข้าไปดูภายในร้าน ตอนแรกๆที่เดินก็ดูธรรมดาๆ แต่พอเข้าไปลึกๆมันก็เริ่มสวยขึ้น เน้นเกี่ยวกับป่าไผ่ซินะ มีตุ๊กตาแพนด้าเยอะแยะเลย>O<

     "และนี้คือโซนVIPของเราค่ะ จะมีที่นั่งสองที่เท่านั้น และจะเน้นให้สวยงามที่สุดค่ะ"

     "*O*"

     สวย...สวยจริงๆ วันนี้เรามากันสองคนพอดีเลย เอาเลยแล้วกันนะ>O<

     "เอาโซนVIPโต๊ะนึงค่ะ"

     "ค่ะ เชิญนั่งเลยค่ะ รอพนักงานรับออร์เดอร์ซักครู่นะคะ"

     ฉันนั่งลงไปบนเก้าอี้แพนด้าที่แสนจะนุ่ม เอ๋....ฉันลืมอะไรไปหรือเปล่านะ-_-; ไม่หรอกมั้ง

     "รับอะไรดีคะ"

     "ขอเสต๊กเนื้ออบไผ่ราดซอส2ที่ค่ะ"

     "ค่ะ"

     "ขอน้ำชาเลมอนที2ที่นะคะ"   

     "ค่ะ รอสักครู่นะคะ"

     ฉันนั่งกินลมชมวิวในร้านอย่างสบายใจ แหมๆๆสวยมากเลยนะ>w< เดี๋ยวๆ....ฉันรู้สึกว่าอะไรขากหายไปนะ.....หรือว่าO_O

     "เมเปิ้ลล!!!!"

     ฉันลืมไปว่าเขายังไม่รู้ว่าฉันมาร้านไหนนี้นาาา!!!!!! ฉันก็นึกว่าบอกเขาไปแล้วTOT

     "ซะ...ซัมเมอร์!!!"

     เขาวิ่งเข้ามาที่โต๊ะที่ฉันนั่งอยู่ เขาทำหน้าหงุดหงิดมากเลยTOT ขอโทษน้าค่าาาา เขานั่งลงที่เก้าอี้หมีแพนด้าปุกปุยนั้น แล้วก็หันหน้าเมินฉัน ฉันชวนคุยอะไรก็ไม่ตอบ ทั้งง้อ ทั้งออดอ้อนออเซาะ ทั้งขอโทษเป็นรอบที่สามล้านเก้าแล้ว(เวอร์ย่ะ-O-) ฉันคงต้องใช้ไพ่ตายของฉันแล้วซินะ ถึงมันจะน่าอายไปหน่อยก็เถอะ เอาละนะU///U

     "ถ้านายหายโกรธฉัน....."

     "..."

     "วันนี้ฉันจะยอมเป้นแฟนนายทั้งวันเลยU////////U"

     "O_O;"

     เขาหันมาทำหน้าตาตกใจต่างจากเดิมที่ทำหหน้าเป็นไก่ตายซาก-O- ถ้าฉันหน้าแตกหล่ะ ถ้าเขาบอกว่าใครอบากเป็นแฟนกับเธอกัน แบบนั้นขึ้นมาหล่ะ!!! กรี้ดดดฉันไม่น่าวู่วามเลยTOT

     "ตกลง^^"

     "หือ?O_O"

     เขาบอกว่า.....ตกลงงั้นเหรอ หหน้าไม่แตกแล้วซินะ-3- ฮู่~

     "งั้นวันนี้เธอต้องเป็นแฟนของฉันหนึ่งวัน"

     "อื้ม"

     "งั้นไปกันเถอะ ตอนนี้หนังเริ่มไป20นาทีแล้ว เธออิ่มแล้วใช่ไหม"

     "อืม อิ่มท้องจะแตก-O-"

     "อย่าเพิ่งแตก เดี๋ยวมีลูกกับฉันไม่ได้กันพอดี^O^" 

     "กรี้ดดด ไปเลยนะ เดี๋ยวฉันปรี้ดแตกแล้วนายอาจได้ตายเดี๋ยวนี้เลย"

     "นะ....น่ากลัวเฮะ=O=;"

     เขาเดินดุ่มๆออกไปนอกร้านอย่างรวดเร็ว ก็ใครใช้ให้เขาพูดแบบนั้นเล่า......ฉันเป็นผู้หญิงนะยะ-/////-                                    

          -หน้าโรงหนัง12:14PM.- 

     "ป่ะๆ เข้าโรงกัน"

     พูดจบเขาก็เอามือมาจับมือฉัน 

     "ทะ....ทำอะไรน่ะ-///-"

     "อ้าว อย่าลืมนะ ว่าวันนี้เธอเป็นแฟนของฉันหนึ่งวัน^O^"

     "ค่ะ ยอมแล้วค่ะTOT"

     "ฮ่าๆๆ แบบนี้สิที่รัก^O^"

     ชิ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะยะ-3- เราเดินเข้าไปในโรงหนัง หนังเพิ่งเริ่มพอดีเลยอ่าาา>O< ฉันลงไปนั่งแล้วก็ใจจดใจจ่อกับหนังมากกก ฉันนั่งดูได้พักนึงเลยหันไปดูเขาว่าทำไมถึงนั่งเงียบไป เขานั่งหน้าตายมาก แล้วดูเหมือนว่าจะเบื่อหนังเรื่องนี้สินะ-O-

     "ไหนายบอกว่าอยากดูหนังเรื่องนี้ไง"

     "อะ...อ๋อ เปล่าๆ ฉันชอนมากเลยหล่ะ^^;"

     เขาทำเป็นตั้งหน้าตั้งตาดูหนัง เห้อ....เด็กน้อยเอ๋ย คิดว่าฉันไม่รู้สินะว่านายแค่อยากมาดูเป็นเพื่อนฉัน นายเป็นห่วงฉันขนาดนี้เลยเหรอ.....

     ฉันโน้มตัวเข้าไปกอดแขนเขา เขาสะดุ้งไปเหมือนกันแฮะ สงสัยไม่คิดละซิว่าฉันจะทำ แต่ในเมื่อนายทำเพื่อฉันขนาดนั้น ฉันก็ต้องขอบคุณละนะ^^

     "ขอบคุณนะ^^" 

     "O////O"

     เขานั่งตัวเเข็งเกร็งหน้าแดงแปร้ด ฮ่าๆๆ>O< ขำแฮะ ฉันเลยนั่งดูหนังต่อไปเรื่อยๆจนหนังใกล้จบ ฉันเลยลองหันไปดูเขาที่ฉันยังนั่งกอดเเขนอยู่ ทำไมเขานิ่งไปนะ ยังเกร็งอยู่หรือเปล่า-O- .....หลับ เขาหลับ หลับแบบสบายใจเฉิบมาก ดูเหมือนว่าน่าจะหลับมานานแล้วนะ 

     "โอ้ยยย เจ็บนะ"

     ฉันดึงหูเขาแรงๆให้ตื่นขึ้น จนหูเขาแดงเป็นรอยนิ้วเลย ฉันทำแรงไปไหม-O-

     "แล้วใครใช้ให้นายหลับยะ เสียเงินฟรีๆเลยเห็นไหม"

     "ผู้หญิงอะไรแรงเยอะชะมัด-3-"

     "กรี้ดดด"

     "สะ...แสบหู"

     "ออกไปเลยนะ ไม่งั้นฉันฆ่านายตายแน่"

     "ก็เธอขวางทางออก ฉันจะออกยังไงหล่ะ-O-"

     จะ....จริงด้วยแฮะ=O=;

     "เชิญU_U"

     ฉันลุกขึ้นเเล้วเดินออกมานอกโรง ชิ หน้าแตกเลยเห็นไหมTOT

          -ห้างCenterPark19:45PM.-

     "นาย เสียบเข้าเบาๆหน่อยสิ"

     "นี่ฉันเบาที่สุดเเล้วนะ ยังไม่เข้าอีกเหรอ"

     "ซ้ายอีกๆ ขวาอีกนิด ใช่ๆๆ โอ้ยยเข้าแล้วว"

     ออย่าคิดลึกซิยะ-O- ฉันกำลังเล่นเกมกับเขาอยู่ แค่เกมยิงหนูให้เขารูทั่วไปๆเองนะ แต่ฟังจากประโยคนั้นฟังทะแม่งๆใช่ไหมหล่ะ=O=;

     "นาย ไปลานน้ำพุกันเถอะ ตอนกลางคืนสวยมากเลยนะ^^"

     "อ้อๆ ได้ๆ"

     เขาเดินออกมาแล้วก็หิ้วของที่ฉันชอปมาเยอะมากก ทั้งเสื้อผ้าเครื่อง สำอาง เครื่องประดับ รองเท้า ชุดว่ายน้ำ บิกินี่ และอื่นๆอีกมากมาย เขาถือได้ทั้งหมด เเข็งแรงมากเลยใช่ไหมหล่ะ-O-

          -ลานน้ำพุ@CenterPark 20:01PM.-

     "พรุ่งนี้วันเกิดฉันนะ^^"

     เขาพูดประโยคแรกตอนที่เรานั่งลงที่เก้าอี้ตรงลานน้ำพุที่แสนสวยงามจนฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในสวนในนิทาน

     "แล้วไงเหรอ"

     "ไปไหม"

     "นายชวนฉัน?"

     "อยู่กันสองคนจะไปชวนแมลงที่ไหนเหรอครับ-_-;"

     "=O="

     กรี้ดดด กวนฝ่าเท้ามากเลยนะ-O-

     "ไปสินายอุตส่าห์ชวนแล้วนี้^^"

     "แล้วก็นะ ฉันมีเรื่องสำคัญอีกอย่างจะบอก"

     "หือ เรื่องอะไรเหรอ"

     "คือว่า...."

     "?..."

     ตึกๆ~ตึกๆ ถ้าเขาบอกว่าเขาจะเลิกเป็นเพื่อนกับฉันหล่ะ ถ้าเขาบอกว่าเขาจะย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วไม่กลับมาอีกหล่ะ ถ้าเขาบอกว่าเขา......เกลียดฉันหล่ะ

     "ฉันรักเธอ....( .///.)"

     "O_O"

     ตรู้ดๆ~ เสียงสมองของฉันกำลังรวน มันกำลังจะพัง-O- นี้คือฝัน เอาหล่ะเมเปิ้ล หล่อนจงอย่าเชื่อว่านี้คือความจริง คงต้องพิสูจน์U_U

     "นาย..."

     "?....(.///. )"

     "ต่อยฉันที"

     "หือ?O_O"

     "บอกว่าให้ต่อยฉันทีไงเล่า"

     "บ้าเหรอ ฉันเป็นผู้ขายนะ จะไปต่อยเธอได้ไง เดี๋ยวหน้าพังแล้วฉันโดนแจ้งความหรอก-O-"

     จริงด้วยแฮะ เดี๋ยวหน้าฉันพังเสียเงิศัลกรรมแพงหูฉี่แน่T^T

     "งั้นแค่หยิกก็พอ"

     "อ้อๆ"

     เขาเอามืออันใหญ่และเย็นเฉียบของเขามาหยิกแก้มฉันจนยื่นออกมาแบบหมาหน้าย่นเลย เจ็บนะบอกให้TOT

     "ฮ่าาๆๆๆ>O<"

     "ขำอะไรยะ-O-"

     "ขำเธอไง แล้วนี้ตกลงเธอคิดยังไงกับฉันกันแน่"

     อึกก!! วกมาจี้จุดพอดี เขาถามตรงไปไหมTOT งั้นตอบเขาไปตรงๆแล้วกันนะ

     "ฉันไม่มั่นใจหรอกนะว่าที่ฉันรู้สึกกับนายมันเรียกว่ารัก"

     "..."

     "ฉันรู้สึกแปลกๆตอนที่ฉันอยู่กับนาย เป้นความรู้สึกที่ยากจะบอกได้ ฉันอบอุ่นมากเวลามีนายอยู่ใกล้ๆ มันไม่เหมือนกับที่ฉัยอยู่กับพ่อแม่หหรือน้า มันเป็นความรู้สึกคนละแบบ"

     "..."

     "แถมฉันยังโกรธมากกเวลานายไม่มองฉันแแล้วไปสนใจผู้หญิงคนอื่น ฉันรู้สึกอยากร้องไห้ตั้งแต่นายไม่อยู่กับฉัน.....นั้นคือรักหรือเปล่าล่ะ"

     "..."

     กรี้ดดด ฉันพูดคำนั้นออกมาได้ไงเนียยย เป็นคำที่เลี่ยนที่สุดเท่าที่ฉันเคยพูดมาเลยนะเนีย 

     "นั่นแหละครับเจ๊ ที่เรียกว่าความรัก-O-"

     "=O=;"

     ชัดเลย....ชัดเลย ฉันรักเขาจริงๆเหรอเนียยย ทั้งๆที่ฉันไม่เคยรักใครมาก่อนเลยแท้ๆ ทำต้องเป็นเขาหล่ะ แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเนาะ

     "งั้นตกลง.....เป็นแฟนกันนะ^O^"

     "ไม่-O-"

     "อ้าว ทำไมหล่ะ"

     "พรุ่งนี้เจอกันนะจ้ะ^^"

     ฉันหยิบเอากระดาษแผ่นนึงออกมาแล้วก็ยัดใส่มือเขา แล้วฉันก็เดินออกมาจากที่นั่ง

     "เดี๋ยวเมเปิ้ล"

     "?"

     "เธอมากับฉัน แล้วเธอจะกลับยังไงถ้าไม่กลับพร้อมฉัน"

     "O_O;"

     เพล้งง~ เสียงหน้าของฉันเอง มันแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆTOT ฉันมากับเขาก็ต้องกลับกับเขาสิ

     "อ้อ แล้วไอ้กระดาานี้อ่านว่าอะไรนะ"

     "O_O"

     "เขียนว่า 'ตกลงจ้ะ เป็นแฟนกันนะ' ฮ่าๆๆ ทำเท่ห์เหมือนนางเอกนิยายหรือไงที่ทิ้งโพยแล้วหนีไปแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวน่ะ ฮ่าาๆๆๆ>O<" 

     "TOT"

     ใช่....ฉันอยากทำเท่ห์เอง ก็ใครจะไปกล้าบอกตรงๆล่ะ หน้าอายจะตายไป แถมตอนนี้หน้าก็แตกไม่มชิ้นดีเเล้ว

     "ถ้าจะตกลงหน่ะ..."

     "O_O"

     เขาลุกขึ้นมาช้าๆแล้วก็เอามือมาโอบเอวฉันไว้ แล้วก็จู่โจมริมฝีปากมาที่ปากฉันอย่างเร่าร้อน ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองตกอยู่ในภวังค์แห่งมนตราจากเขาผู้เป็นคนสะกด ร่างกายของฉันมันอ่อนปวกเปียกเหมือนลูกแมวหมดแรงไปแล้วT^T แล้วเขาก็ถอนริมฝีปากออกก่อนจะพูดขึ้นว่า

     "บอกกันตรงๆก็ได้....^O^"

     "ก็....ใครจะไปกล้าพูดเล่า( .///.)"

     "งั้นตอนนี้เราก็เป็นแฟนกันจริงๆแล้วสินะ^^"

     "คงงั้นมั้ง...."

     "เย้ๆ งั้นกลับบ้านกันเถอะ"

     เขาดูมีเรี่ยวแรงขึ้นมาทันที-O- ฉันนี้ทำไมต้องชอบหลวมตัวให้เขาตลอดเลยนะ ฉันไม่รู้จริงๆว่าฉันไปหลงรักเขาตอนไหน แล้วทำไมฉันต้องรักเขา เขาเป็นแค่ผู้ชายคนนึงที่รวยกว่าคนอื่นเท่านั้น แล้วทำไมฉันต้องรักเขาด้วยหล่ะ ความรักนี้ซับซ้อนกว่าโจทย์ฟิสิกข์ที่ฉันเคยเจอมาเป็นไหนๆเลยจริงๆ-O-;

          -คฤหาสน์ฟินเนเลีย21:13PM.-

     เขาเพิ่งขับรถมาถึงหน้าบ้านฉัน ฉันเกอบหลับไปเหน่ะเพราะเขาขับรถช้ามากกว่าจะมาถึงที่นี้ ปกติขับเร็วยิ่งกว่าแสง ไวกว่าเสียง แต่ทีนี้ช้าเหมือนหอยทากเมายา จงใจแกล้งฉันแหงๆ-O-

     "หอมที~>3<"

     เขาโน้มหน้าเข้ามาหาฉันอย่างเร็วปานสายฟ้า แต่ว่าฉันรั้งหน้าเขาไว้ก่อน 

     "พอเลย วันนี้นายจูบฉันไปแล้วนะ-///-"

     หน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมาไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันพอนึกถึงเรื่องจูบนั้น กรี้ดด>^<

     "เห้ยย น้าเธอล้มนี้้!!!"

     "ไหนน!!!"

     ฟื้ด~เสียงอะไรหหน่ะเหรอ-O- เวียงเขาหอมแก้มฉันหน่ะสิ ฉวยโอกาสที่ฉันเผลอหันไปดูนอกกระจกมาหอมแก้มฉัน ร้ายกาจที่สุดด!!!

     "ตาบ้าาา ชอบฉวยโอกาส>O<"

     "ก็ถ้าไม่อย่างนั้นฉันคงไม่ได้หอมแก้มแฟนแบบชื่นใจหรอกใช่ไหมล่ะ>_<"

     ฉันหุบยิ้มเอาไว้อย่างถึงที่สุดก่อนจะลุกออกมาจากรถของเขา

     "ฝันดีนะ^^"

     "อิ้ม นายก็เหมือนกัน"

     "พรุ่งนี้เก้าโมงเช้าที่คฤหาสน์ แกรนเบิร์ก อย่าลืมล่ะ"

     "อื้ม แฮปปี้เบิร์ดเดย์ล่วงหน้านะ^^"

     เขายิ้มแล้วก็ปิดกระจกก่อนจะขับรถออกไปจากรั้วบ้นฉัน กรี้ดดด ฉันมีแฟนแล้วล่ะ>O< แถมเป็นผู้ชายที่พึ่งพาได้อย่างซัมเมอร์ด้วยยย ขอบคุณพระเจ้า อาเมนค่ะ>^<

     "เมเปิ้ล วันนี้หนีไปเที่ยวที่ไหนมา-_-*"

     จริงสิ!!! ฉันไม่ได้บอกน้าว่าออกไปเที่ยวกับซัมเมอร์นี้นา ตายแน่เราTOT

     "เอ่อ....หนูไปเดินเล่นมาค่ะ"

     "เมเปิ้ล..."

     "ไม่ค่ะๆ หนูไปกินข้าวมาค่ะ"

     "เมเปิ้ล...."

     "ไม่ค่ะๆๆ หนูไปเล่นภูเขาหิมะมาค่ะ^^;"

     "เมเปิ้ลลล.......-_-*"

     "ค่ะ หนูบอกก็ได้TOT"

     แล้วฉันก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง รวมถึงเรื่องที่ฉันตกลงเป็นแฟนกับซัมเมอร์ด้วย น้าดีใจมากเพราะตระกูลแกรนเบิร์กเป็นตระกูลทีใหญ่โตมากกก ถ้าได้เเต่งงานกันจริงๆและร่วมธุรกิจกัน น้าฉันพล่ามอะไรอีกมากกมายหลายประการ แต่ก็ดีแล้วล่ะที่น้าฉันไม่วีนแตก เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น คืนนี้ฉันไม่ได้นอนแน่-O-

     "เอาล่ะ น้าไม่ได้ขัดข้องอะไรนะจ้ะ ส่วนงานวันเกิดพร่งนี้เดี๋ยวน้จัดคนพาไปส่งแล้วกันนะจ้ะ^^"

     "ค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ"

     พูดเสร็จฉันก็ขึ้นไปบนห้อง แล้วทิ้งตัวลงนออนกลิ้งบนเตียงอย่าสบายใจ>O< ฉันเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่เต็มไปด้วยลายหมีพูห์ แล้วเดินออกมาใส่เสื้อนอนลายหมีพูห์>O<(ผิดเหรอยะที่ฉันชอบหมีพูห์) ฉันหยิบไอโฟนปลอกหมีพูห์ออกมา

     "ไหนๆๆ มีอะไรอัพเดตมั่งหรือเปล่านะ"

     ฉันเปิดเฟสบุ๊ค เอ๋....ใครมาแอดเป็นเพื่อนนะ ฉันเปิดเข้าไปดู....ซัมเมอร์นี้!!! ฉันเลื่อนลงดูเรื่อยๆแล้วเจอรูปต่างๆนาๆของเขา มีทั้งรูปตอนเด็กๆที่เขาเล่นเสก็ตบอร์ด รูปตอนมัธยมที่กำลังนั่งใส่หูฟังอยู่ที่ริมระเบียง(รูปนี้หล่อมากกก>O<) แล้วก็เลื่อนลงมาเจอรูปที่เขาตอนอายุประมาณ4ขวบกำลังแก้ผ้าชูสองนิ้วถ่ายรูป นั้นทำให้ฉันขำออกมาแบบสุดๆ>O<

     "ฮ่าๆๆ ซัมเมอร์แก้ผ้าถ่ายรูปเหรอเนียย ฮ่าาๆๆ" 

     แล้วฉันก็เลื่นลงมาจนจบ แล้วก็กดตอบรับเป็นเพื่อน.......แล้วเขาเอาเฟสบุ๊คฉันมาจากไหนกันเนีย-O- อย่างว่าละ เขาน่ะถ้าจะทำอะไรก็ทำได้ทุกอย่างเหละเนาะ

     ฉันเอนตัวนอนลงบนเตียงลาย.....หมีพูห์>w< ตือดึ้ง~ เสียงข้อความจากเฟสบุ๊ค ฉันลุกขึ้นแล้วก็เปิดดู ซัมเมอร์ส่งมาเหรอ ฉันตาเปิดกว้างแล้วก็เปิดเข้าไปดูข้อความในนั้น 

     ซัมเมอร์:ฝันดีนะยัยลูกตำลึง^^

     เดี๋ยวๆ-O- เขาเรีนกฉันว่าลูกตำลึง ฉันคือคุณหนูนะยะ เรียกแบบนั้นได่งายยยย>O< แต่ว่าข้อความนั้นทำให้ฉันยิ้มออกมาอย่างไร้เหตุผลจริง^_^

     เมเปิ้ล:ฝันดีเหมือนกันนะ ตาคางคกขึ้นอืด

     ซักพักก็มีข้อความส่งกลับมา

     ซัมเมอร์:ฉันหล่อกว่าไอ้คางคกนั้นอีก

     เมเปิ้ล:ค่าๆ นอนแล้วนะฉันง่วง

     ซัมเมอร์:เมเปิ้ล...

     เมเปิ้ล: ?

     ซัมเมอร์:ฉันรักเธอนะ^^

     ตึกๆ~ตึกๆ อะไรกัน....แค่คำสั้นๆที่ได้ยินในละครบ่อยๆ แค่คำสี่พยางค์ที่เขียนออกมาทางเเชทเท่านั้น มันทำให้ฉันใจเต้นได้ขนาดนี้เลยเหรอ

     เมเปิ้ล:อื้ม

     ซัมเมอร์:แล้วเธอรักฉันไหม

     กรี้ดดด ตาบ้านี้ถามอะไรของเขาเนียยยย>O< ฉันอยากกรี้ดจริงๆนะ เเต่เกรงใจน้าเพราะน้าต้องหลับไปแล้วแน่ๆ

     เมเปิ้ล:ฉันก็.....รักนาย

     มือฉันมันไปเอง....จริงๆ-O- มือฉันมันไปเองงงง ความรู้สึกมันโกหกไม่ได้จริงๆนะT^T

     ซัมเมอร์:ชื่นใจแล้ววว>..<ฝันดีนะ

     เมเปิ้ล:จร้า ฝันดีนะ

     ฉันปิดไอโฟนแล้วก็เอนตัวนอนลง.........14นาทีผ่านไป ฉันนอนไม่หลับ-O- คือฉันมัวเอาแต่ยิ้ม ยิ้มบ้าอะไรก็ไม่รู้อ่ะ=O=; คือยิ้มไม่มีเหตุผล จนฉันต้องไปหยิบยานอนหลับมากินซักพักก็หลับไป นี้สินะคนมีความรัก แต่มันก็มีความสุขไปอีกแบบเนาะ>w<

 

                                        -รอบทต่อไปนะจ้ะ-