Maverick

ย้อนกลับไป ตอน เข้า ม.4 รุ้งย้ายมาจาก ร.ร.ต่างจังหวัด เธออยู่กับ ย่าเธอมาตั้งแต่เล็กท่านตามใจมาก จนย่าเธอเสียไป พ่อแม่เธอ ที่อยู่ในกรุงเทพ จึงรับเธอมาจาก จ.สุโขทัยให้เข้ามาอยู่ กรุงเทพ ให้เข้าเรียนในโรงเรียนของตน
เธอทำใจเรื่องย่ายังไม่ได้เพราะเธอรักท่านมาก
พ่อกับแม่เธอทำงานหนักไม่มีเวลาเลี้ยงดูย่าเธอจึงอาสารับเลี้ยงให้ เธอจึงผูกผันกับย่าเธอมาก
จนเกิดอุบัติเหตุผล รถชน ย่าเธอเสียชีวิตเพราะความเอาแต่ใจของเธอ เธอใช้ให้ท่าน นั่งรถไปซื้อ อาหารมาให้เธอกิน จนท่านโดนรถสิบล้อชน เสียชีวิตคาที่ เธอทราบข่าวทรุดป่วยลง พ่อกับแม่เธอจึงยกเลิกนัดงานต่างๆรีบเดินทางมาสุโขทัย เพื่อมาหา รุ้ง ทั้ง สินแล้ว จีน รีบขับรถจากกรุงเทพ ไปสุโขทัย เพราะว่าคนข้างบ้านโทรแจ้งข่าวทั้งหมด บรรยากาศโดยรอบมืดมัว แต่ยังมีแสงสว่างจากหลอดไฟข้างทาง ถนนเส้นนี้มีรถวิ่งอยู่เพื่อ 13คันเท่านั้น สินเลือกทางที่เร็วที่สุดและมันเปลี่ยวที่สุด
จีน: นี้คุณรีบๆเข้าสิ
สิน: ใจเย็นๆสิคุณ
ระหว่างที่กำลังขับอยู่นั้นกลุ่มก้อนเมฆ ก็ก่อตัว เสียงฟ้าร้องคำราม จู่ๆฝนก็เท ลงอย่างหนัก ทำให้ ทัศนวิสัยในการขับรถลำบากยิ่งขึ้นด้วยเพราะทางที่มืดมิด มีแสงสว่างอยู่ริบรี่ ทำให้การเดินทางยาวนานขึ้นไปอีก ด้านโรงพยาบาล รุ้งที่นอนหมดสติอยู่ในห้องผู้ป่วย รวม เพราะว่ายังไม่มีญาติมาติดต่อ ภายในห้อง ผู้ป่วยรวมนั้น มีเตียงอยู่ 15เตียง มีคนนอนอยู่เพียง 3คน ร่างหญิงสาวที่นอนไร้ความรู้สึกนั้น น่าสงสารยิ่งนัก
เวลาผ่านไป 1ชั่วโมง มันแสนยาวนานสำหรับคนเป็นแม่อย่างจีน สินรีบหาที่จอดรถในโรงพยาบาล เค้ารีบจอดรถ แล้วเดินลงมาจากรถ บรรยากาศโดยรอบ นั้นเงียบสงบ ฝนก็ตกเทลงมา ยิ่งทำให้ น่าหดหู่ยิ่งนัก สินและจีน รีบเดินด้วยความเร็ว ตัวของเค้าทั้ง2 เปียกไปด้วยฝนที่ตกหนัก พวกเค้านั้นไม่สนใจฝนที่ตกอยู่เลย ในใจของทั้ง2คนนั้น เป็นห่วงลูกสาวคนเดียวของพวกเค้าเป็นอย่างมาก ทั้ง2 คนเดินที่จุดติดต่อเจ้าหน้าที่ แล้วสอบถามถึงลูกสาวของตน สินบอกชื่อจริงของลูกสาวให้นางพยาบาลค้นดู
นางพยาบาลที่เข้ากักดึกนั้น ค้นหาชื่อของรุ้งด้วยท่าทาชักช้า เธอแต่งตัวด้วยชุดพยาบาลสีขาวสดใสแต่หน้าตานั้นไร้ซึ่งรอยยิ้ม เพราะสินเพิ่งจะปลุกเธอให้ค้นหาชื่อลูกสาวของตน เธอหาอยู่เพียง1นาทีก็เจอชื่อของรุ้ง เธอบอกสินด้วยท่าทางไม่พอใจที่เค้าปลุกเธอ ห้อง 1305 ห้องรวมผู้ป่วยคะ เธอพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย สินรีบขอบคุณเธอพร้อมควักเงินแบงค์พันให้นางพยาบาลผู้นั้นไป2ใบ นางพยาบาลสีหน้าเปลี่ยนไปเป็ยปลิดทิ้งเธอมีสีหน้าที่ดีใจกับรางวัลที่ได้ สินรีบพาจีนไป ที่1305 ชั้นที่3ตึกที่1 พวกเค้ารีบก้าวเข้าไปในลิฟส์ บรรยากาศในลิฟส์นั้น เงียบสงบ จีนยืนด้วยอาการกกลุ้มใจ ไฟภายในลิฟส์นั้น สลัวๆ ประตูลิฟส์เปิดออก บรรยากาศภายใน ชั้น3 นั้น ยิ่งเงียบสงบ มีเพียงไฟที่ห้องติดต่อเจ้าหน้าที่เพียงดวงเดียวเท่านันที่ติดอยู่. สินรีบเดินไปที่ประตูห้อง 1305 ที่ป้ายเขียนว่าห้ามเข้า ก่อนได้รับอนุญาติ เค้าทั้ง สองไม่ฟังคำสั่งตามป้ายนั้นเค้ารีบเปิดประตูเข้าไปในห้องนั้นมืดสนิท ตาของทั้งคู่เริ่มปรับตัวได้ เค้าจึงมองเห็นร่างลูกสาวที่นอนยแน่นิ่งไร้สติอยู่ นางพยาบาลเดินเข้ามา บอกให้ทั้ง2รีบออกจากห้องไป เธอแสดงอาการไม่พอใจ ที่ทั้ง2คนฝ่าฝืนเข้ามา สินรีบขอโทษขอโพยเค้าบอกให้เธอจัดห้องนอนเดี่ยวให้ รุ้งเดียวนี้ ขอห้องvip นางพยาบาลตอบกลับไปด้วยความไม่พอใจ จีนรีบควักแบงค์พันให้เธอ1ปึก เธอทำท่าตกใจสีหน้าที่ตื่นเต้น เธอบอกให้เค้าทั้ง2รอสักครู่ ครึ่งชั่วต่อมา ร่างขิงกิ๊กก็ถูกย้ายมาอยู่ที่ ชั้น2 ห้อง vip เธอรู้สึกตัวแล้ว จีนรีบลุกเข้าไปกลุ้มมือเธอ พร้อมพูดกับเธอว่า เป็นยังไงบางลูก แต่รุ้งกลับไม่ตอบเธอ บนใลหน้า มีน้ำตาไหลออกมาจากตา จีนเข้าใจถึงความรู้สึกเธอ เธอจึฃสวมกอดลูกด้วยความสงสาร ท่านไปดีแล้วลูก สินพูดขึ้น เค้าก็เสียใจที่แม่ของเค้าต้องตาย เช้าวันรุ้งขึ้นอากาศแจ่มใสกว่าเมื่อคืนยิ่งนัก หมออนุญาติให้ รุ้งออกจาก โรงพยาบาลได้ สินจัดการค่าใช้จ่ายทุกอย่างเรียบร้อย ก่อนที่คุณย่าท่านเสีย ท่านได้มาบริจาคร่างกายให้ โรงพยาบาลไว้ก่อนแล้วทำให้ 3ไม่ต้องจัดงานศพให้ท่านสินรีบพารุ้ง กลับไปที่บ้านเพื่อเก็บข้าว พร้อมโทรสั่งลูกน้องให้จัดการทุกอย่างให้ด้วย ทั้ง3คนรีบมุ่งหน้ากลับกรุงเทพ ภายในรถ รุ้งที่ไม่ยอมพูดกับใครก็ได้แต่ร้องไห้เพราะความเสียใจ ทั้ง3คนใช้เวลาเพียง3ชั่วโมงก็ถึงบ้านที่กรุงเทพ เวลาผ่านไป4เดือน การเปิดเทอมวันแรกก็เริ่มขึ้น รุ้งเดินไป ขึ้นนถที่สินจัดไว้ให้ เธอขึ้นมานั่งบนรถ คนขับจึง รีบออกรถทันที ระหว่างทาง บรรยากาศโดยรอบนันผู้คนดูคึกคักคั่บคั่งใช้เวลาไม่นานเธอก็ถึงโรงเรียน เธอรีบเดินไปห้องประชาสัมพันธ์แล้วยืนใบที่สินวางไว้ให้ ครูประจำห้องประชาสัมพันธ์ รับมาอ่าน แล้วพูดขึ้นว่า เด็กเส้นสินะ เธอบอกให้รุ้งเดินตามนั่งเรียนชายคนนึง ไม่ใช่ใครอื่นเค้าคือ เอก นั้นเอง เธอทั้งคนเริ่มทำความรู้จักกัน เอกบอกที่นี้ทำงานเป็นกลุ่ม เค้าบอกว่าเค้าเป็นส่วนเกินตลอด รุ้งบอกเราก็เหมือนกัน ทั้ง2คน เข้าไปในห้อง 4/3 แล้วเอกก็เดินนำไป ที่โต๊ะเรียน เวลาผ่านอย่างรวดเร็ว รุ้งด้วยความที่น่ารัก จึฃเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม เบส คือคน แรกที่กล้ามาจีบเธอ แล้วพวกเค้าทั้ง2คนก็คบกัน แต่รุ้งทนความเจ้าชู้ ของเบสไม่ไหว เธอจึงบอกเลิกเค้า ทำให้เค้าโกรธแค้นเธอแล้วใส่ร้ายเธอต่างๆนานา จึงทำให้ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเธออีก ยกเว้นเอกเค้าทั้ง2คนจึงเป็นเพื่อนรักกัน ตั้งแต่นั้นมา