Magic mystery ชมรมลึกลับสุดแสบ

ไม่อยากจะเชื่อเลย แกรนิตเขามาได้ยังไงเนี่ย ฉันเกลียดเขาที่สุดเลยล่ะ ก็ตอนป.6 หมอนั้นชอบแกล้งฉันบ่อยๆ ทั้งแกล้งขัดขา ปัดจานข้าว เทน้ำใส่ หึ่ย! เกลียดที่สุดเลย พอม.ต้นเขาก็ย้ายออกไป คิดว่าจะหมดตัวปัญหาแล้วซะอีก จะกลับมาเรียนม.ปลายที่นี่อีกทำไมเนี่ย"นายมาทำอะไรที่นี่"ต้องสุภาพไว้ก่อนเดี๋ยวภาพพจน์หายหมด"มาดูชมรมลึกลับน่ะสิ ไม่คิดว่าเธอจะเป็นหัวหน้าชมรม"เป็นแล้วยังไงล่ะ"แล้วกลับมาเรียนอีกทำไม"ฉันถามอีก"ก็ไม่มีโรงเรียนไหนอยากเข้าก็เลยกลับมา"เอิ่ม....คือว่า ไม่มีให้เข้าหรือไม่อยากเข้าโรงเรียนอื่นกันแน่"งั้นก็ หวัดดี"แอลเธอจะไปญาติดีกับเขาทำมายยย "สวัสดีครับ"แล้วอยู่ๆบุคคลที่2(?) ก็กระโดดแทรกเข้ามาทักกับแอล"ผู้บุกรุก!"ซวยแล้ว! แอลกำลังจะจับผู้ชายคนนั้นทุ่มแล้วว"อะ...อะไรนะครับ ผมไม่ใช่..."คงไม่ทันแล้วล่ะ"ย้าก!!!!!"ตัวของบุคคลที่2(?!) ถูกจับโยนลอยขึ้นฟ้า ก่อนถูกทุ่มลงพื้น"อั๊ก!"กระอักน้ำลายเลยละซิ(ไม่ใช่หนังต่อสู้เพราะฉะนั้นคงไม่ถึงขั้นกระอั๊กเลือดหรอก)"เอ่อ นั้นเพื่อนฉันน่ะ"แกรนิตบอกกับแอล"ฮะ? อ้าวเพื่อนหรอกเหรอ งั้นขอโทษด้วยนะ"แอลพูดกับแกรนิตเสร็จก็ปล่อยแขนของเพื่อนเขา ก่อนขอโทษ"ไม่เป็นไรครับ ผมเซตครับ""ค่ะ"เห้ย! พวกเธอลืมฉันเหรอ ฉันยืนหัวโด่เด่อยู่ตรงนี้นะ -*-"ฉันไปกินข้าวก่อนนะ"ชิ! ไปดีกว่า"อ๊ะ! รอฉันด้วย!"ยัยแอลตามมาละ"รอผมด้วย คุณแอล"นายเซตตามมาด้วยอีก =_="ฉันไปด้วย"แกรนิตก็ไป โอ๊ย! ที่ฉันเดินออกมาก็ไม่มีประโยชน์น่ะสิ ตอนนี้ถึงโรงอาหารแล้วแต่โต๊ะดันเต็มหมด อุสาห์มาช้าๆแล้วนะ(มาช้าก็ไม่มีที่สิ)"เฮ้อ! แอลเดี๋ยวฉันจะไปนั่งกินตรงชิงช้าที่เดิมนะ"ฉันถอนหายใจก่อนเดินฝ่าฝูงคนเพื่อไปที่สวนลึกลับ ที่นั่นเป็นที่โปรดของฉัน แอลและบาเบล พวกเรามักจะไปนั่งกินที่นั่นกัน เวลาที่โต๊ะเต็ม
ที่สวนลึกลับ"ทะ...ทำไมเละอย่างงี้ล่ะ"ฉันร้องออกมาเมื่อเห็นว่าสวนโปรดของฉันถูกทำลายจนเละ ชิงช้าที่ห้อยอยู่ตลอด ตอนนี้กลับขาดมีรอยตัดเหมือนใช้อะไรบางอย่างที่ไม่ใช่ของมีคมตัด ต้นไม้พุ่มมีสภาพเหมือนถูกเยียบจนเละเทะ ในสวนดอกไม้ดอกไม้ถูกรื้อถอนออก และถูกเหยียบซ้ำ"ใครเป็นคนทำน่ะ!"แอลที่มาถึงก็ถึงกับตะโกนออกมา"ฉันก็ไม่รู้"ใครกันที่ทำ"ใครทำฉันจะอัดมันให้เละเหมือนสวนนี้"ตอนนี้แอลคงโมโหถึงขีดสุดแล้วละ"ใครทำน่ะเหรอ ฉันรู้"จู่ๆก็มีเสียงแปลกประหลาดดังขึ้น แล้วเจ้าของเสียงนั้นก็บอกด้วยว่าตัวเองรู้ว่าใครเป็นคนทำ"ใครน่ะ!"ฉันพูดออกมาและกวาดตามองหาต้นเสียง"เธอต้องแก้ปริศนาเอง ปริศนามีอยู่ว่า....""ว่าอะไร!"ฉันตวาด"คนที่เธอชอบที่สุด เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด"อะไรนะ แอลเหรอ ไม่น่าใช่เพราะเธอไม่กล้าทำลายสวนที่ตัวเองอุสาห์ปลูกแทบเป็นแทบตายหรอก แล้วใครล่ะ?"หึ! ชมรมของเรามีงานแล้วล่ะ"ฉันพูดออกมา ฉันจะจับคนๆนั้นให้ได้เลยคอยดู